Algemeen
Wandelaar vindt enorm beest langs de oever van een kreek
Een vredige wandeling veranderde in een schokkende ervaring voor een vrouw uit South Carolina die een “beest” tegenkwam langs de rand van een kreek. Om anderen te waarschuwen extra voorzichtig te zijn bij het wandelen door Jeffries Creek Park, deelde Meredith Langley een foto van het enorme wezen op Facebook, wat veel online gebruikers schokte.
Dit bericht op Instagram bekijken
Meredith Langley was aan het wandelen door Jeffries Creek Park in Florence, South Carolina, toen ze oog in oog kwam te staan met angstaanjagende fauna die haar genot van de flora verstoorde.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een reusachtige bruine slang – enkele voeten lang en dikker dan de wortel van een boom om zijn kop op te laten rusten – verstopte zich in de modder langs de rand van de kreek. De slang – die wat zonnestralen ving – schokte Langley, die op Facebook schreef: “Let op hoe goed hij opgaat in zijn omgeving.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Dat was een goed leermoment en voorbeeld voor mijn eigen kinderen die vergeten om niet voor me uit te rennen op paden!” schrijft Langley aan leden van de besloten Facebookgroep South Carolina Hiking Club.
Het beest, waarvan ze schat dat het ongeveer vier tot vijf voet lang is wanneer het uitgerekt is, was “volledig niet bang voor ons.” “Het keek me met stilte en terughoudendheid aan, en zonder agressie of angst. Dat vertelde me dat dit wezen met zekerheid wist dat het in staat was zichzelf te verdedigen indien nodig, maar dat het die energie niet onnodig hoefde te gebruiken,” zei Langley over het monster, dat ze op film vastlegde voordat ze rustig terugtrok. “Dat gebied is zijn thuis, niet het onze, en mijn kinderen en ik handhaven die respect en eerbied altijd als we in de natuur zijn.”
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Dat is een beest’ De online gemeenschap was geschokt toen ze de onverschrokken slang zagen, rustend langs een veelvoorkomend wandelpad. Een netizen schrijft, gelovend dat haar ogen haar bedriegen, “Wat is dat?” en een ander zegt, “Deze foto verkoopt South Carolina niet.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Anderen zijn onder de indruk van de grootte van de slang. “Wat een beest!” schrijft er een. “Dit lijkt op iets wat je zou zien in het Amazonegebied,” zei een tweede terwijl een derde eenvoudig zei: “Dat is een joekel.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Iemand maakte grappend een opmerking: “Hij heeft waarschijnlijk al iemands kind ingeslikt,” en voegde eraan toe: “Ik ga überhaupt GEEN paden op.” Ondertussen probeerden andere cyberfans de soort slang te identificeren, “Dat is een enorme katoenbek,” deelt een gebruiker. Katoenbekken zijn zeer giftige adders, die samen met koperveren vaak in het gebied worden aangetroffen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ondanks zijn dreigende uiterlijk, waar de slang echt niets aan kan doen, is het een onschuldige waterslang, zegt Sean Foley, conservator van herpetologie bij de Riverbanks Zoo & Garden.
“Als ze in het nauw worden gedreven of aangevallen, zullen ze zichzelf verdedigen door hun koppen plat te maken, te slaan en hun staarten in bladeren te schudden,” vertelt Foley aan McClatchy News. “Al deze dingen maken dat ze er gevaarlijk uitzien voor potentiële roofdieren in de hoop dat ze met rust gelaten worden.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Verwijzend naar de enormiteit van de slang voegde Foley eraan toe dat het “niet ongebruikelijk” is en dat “het meerdere jaren zou duren om die grootte te bereiken.” Groot, klein, dodelijk of niet, alle slangen zijn aardiger wanneer ze van een afstand bewonderd worden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Langley voegt toe aan haar bericht: “Een goede vuistregel is om ze allemaal te vermijden als je kunt helpen.” Ben je ooit een reusachtige slang tegengekomen? Deel alstublieft uw opmerkingen met ons en deel dan dit verhaal zodat we kunnen horen wat anderen te zeggen hebben!
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.