-

Algemeen

Olifant arriveert met overleden jong – even later filmt de camera hoe ze het ondenkbare doet

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Boswachter Parveen Kaswan uit India plaatste vorig jaar een aangrijpende video waarin enkele olifanten betrokken waren bij een ontroerende gebeurtenis die leek op een begr*fenis voor een babyolifant.

De video van Kaswan verspreidde zich snel op sociale media en trok de aandacht van mensen over de hele wereld, die hun sympathie en fascinatie uitten voor dit bijzondere tafereel.

In de video, gedeeld op Twitter, is te zien hoe een olifant uit de struiken tevoorschijn komt met een d00d jong, hoogstwaarschijnlijk haar eigen kalf.

De volwassen olifant legt het lichaam voorzichtig op de grond aan de rand van de weg en wacht geduldig tot meer olifanten zich bij haar voegen.

Kort daarna komen andere leden van de kudde aan en verzamelen zich rond het 0verleden jong, waardoor een sfeer van bezinning en verdriet ontstaat.

De eerste olifant, vermoedelijk de moeder, tilt het jong vervolgens weer op met haar slurf en de hele kudde beweegt zich samen voort.

Het lijkt bijna alsof ze op weg zijn naar een begr*fenis, een ceremoniële daad van r0uw om het verlies van hun jong.

Dit is niet de eerste keer dat we getuige zijn geweest van het opmerkelijke gedrag van olifanten bij het r0uwen om hun d0den, wat vergelijkbaar is met menselijke r0uw.

Bekijk hier de ontroerende video:

Het feit dat olifanten emoties en sociale banden vertonen die vergelijkbaar zijn met die van mensen, is fascinerend en ontroerend tegelijk.

Het herinnert ons eraan dat we als soort meer gemeen hebben met onze dierenburen dan we soms beseffen.

Deze video heeft opnieuw de aandacht gevestigd op het belang van het beschermen van wilde dieren en hun leefgebieden.

Het benadrukt de noodzaak om te blijven streven naar een wereld waarin dieren in vrijheid kunnen leven en waarin hun emotionele en sociale behoeften worden gerespecteerd.

Het delen van dergelijke verhalen kan ons helpen een dieper begrip en respect te ontwikkelen voor de natuurlijke wereld om ons heen.

Hopelijk leiden tot meer inspanningen om de prachtige en complexe levens van wilde dieren te behouden.

Algemeen

Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding

Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.

“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.

Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:

“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”

Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.


Verschillende paden, andere prioriteiten

Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?

Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.

Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?


Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten

Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.

“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”

Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.

Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.


Trots, schaamte en wat eronder ligt

Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.

Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.


Tijd voor reflectie

Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.

Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.

Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.


Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand

Een week later belde ik haar op.

“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”

Haar reactie was precies zoals ik hoopte.

“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”

In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.


Kleine stappen, grote effecten

“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.

Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.

Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.


De relatie met mijn moeder veranderde mee

Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.

Laatst zei ze:

“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”

Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.


Inzichten voor het leven

Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.

Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:

  • Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.

  • Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.

  • Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.

  • Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.

  • Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.

  • Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.


Vooruitkijken met vertrouwen

Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.


Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.

Lees verder