-

Algemeen

Onze gedachten zijn bij de familie van B&B Vol Liefde-Marian na dit zware verlies

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Marian, die bekendheid verwierf door haar deelname aan het programma B&B Vol Liefde, vierde vorige maand haar 70e verjaardag.

Ondanks het feestelijke karakter van deze mijlpaal, wordt haar geluk overschaduwd door diep verdriet.

In een recent interview met weekblad Privé deelt Marian openhartig haar verhaal en de uitdagingen waarmee ze momenteel geconfronteerd wordt.

Het gemis van zus Nel

Vlak voor het geplande verjaardagsfeest van Marian, 0verleed haar oudste zus Nel op de respectabele leeftijd van 88 jaar.

Het nieuws van Nels plotselinge 0verlijden kwam als een schok voor Marian. “Dat had ik niet verwacht,” bekent ze.

Hoewel Marian op dat moment in Portugal verbleef, keerde ze halsoverkop terug naar Nederland zodra ze hoorde dat het slecht ging met haar zus.

“Toen ik naast haar bed stond, zei ik: ‘Nel, ik ben er!’ Ze opende heel even haar ogen,” herinnert Marian zich. De volgende dag bezweek Nel aan haar aandoening.

De d00d van Nel bracht vanzelfsprekend veel emoties teweeg bij Marian.

Samen met haar broer en andere zus nam ze de taak op zich om het appartement van Nel leeg te halen, een proces dat bijzonder emotioneel was.

Ondanks haar verdriet stond ook haar eigen verjaardagsfeest nog op de planning.

Marian overwoog om het feest te annuleren, maar haar broer Cees weerhield haar daarvan.

“Het moet doorgaan, Nel had niet anders gewild,” drong hij aan.

Uiteindelijk besloot Marian om het feest toch te laten doorgaan. Een aanwezige gast op het feest was haar nieuwe vriend Ronald.

Een ontstellende onthulling

Door het verlies van Nel kregen Marian en haar broer Cees de gelegenheid voor een diepgaand gesprek, waarin Marian een schokkende onthulling deed.

“Cees wist niet dat een van mijn ex-mannen mij tot het uiterste heeft gedreven,” deelde Marian. “Het ging zo ver dat ik niet meer wilde leven.

Op een dag werd ik wakker op een gesloten afdeling van een z!ekenhuis.

Mijn broer wist niet dat ik met een sadist heb geleefd. Hij schrok erg.”

Deze openbaring belicht de diepe emotionele strijd die Marian heeft doorgemaakt, en de impact die haar verleden nog steeds op haar heeft.

Het delen van haar ervaringen getuigt van moed en veerkracht, en biedt wellicht troost aan anderen die soortgelijke uitdagingen doormaken.

Terwijl Marian haar weg zoekt door deze turbulente tijd, blijft ze vastberaden om zich te omringen met liefde en steun, zowel van familie als vrienden.

Haar verhaal herinnert ons eraan dat achter elke glimlach een verhaal schuilgaat, en dat kwetsbaarheid een teken van kracht kan zijn.

Algemeen

Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”

De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.

Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid

De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.

Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.

“Negen keer werd ik weggestuurd”

In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.

Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.

Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker

In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.

Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”

Jong, gezond en toch ernstig z!ek

Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”

Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”

“We halen onze bruiloft naar voren”

Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”

“Het had anders kunnen lopen”

Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”

Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”

Hoop, liefde en strijdlust

Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”

Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.

Lees verder