Algemeen
Als je muntjes vindt op gedenksteen van een dierbare, weet je maar beter wat het betekent
Als het gaat om het gedenken en eren van dierbare familieleden die ons hebben verlaten, doet iedereen dit op zijn eigen manier.
Het respecteren van de tradities waarmee anderen het leven van een overledene herdenken zou vanzelfsprekend moeten zijn in de hedendaagse samenleving. Sommigen hanteren praktijken of gebruiken gewoonten die anderen niet kennen, maar dat maakt ze niet minder waardevol.
Hetzelfde geldt voor grafstenen en hoe sommige families de rustplaats van hun dierbaren versieren. Een veelvoorkomende gewoonte, die je waarschijnlijk wel eens hebt gezien, is het plaatsen van munten op grafstenen. Maar waar komt dit vandaan? En waarom wordt het gedaan? Blijf lezen om erachter te komen…
Het plaatsen van munten op grafstenen is een traditie die in de hele Verenigde Staten en daarbuiten wordt waargenomen. Ik herinner me dat ik dit voor het eerst zag toen ik als kind het graf van mijn grootvader bezocht. Ik vroeg me toen al af wat de betekenis hiervan was.
Gelukkig hoef je niet ver te zoeken op het internet om de oorsprong te ontdekken. Hoewel eerder werd aangenomen dat deze gewoonte terugging tot het Romeinse Rijk, hebben talloze bronnen de afgelopen jaren deze theorie weerlegd.
Desalniettemin is het plaatsen van munten op grafstenen gerelateerd aan het leger. Het wordt gezegd dat het zijn oorsprong heeft in de Vietnamoorlog, waarbij een pagina op de website van de American Legion verklaart: “Vanwege de politieke verdeeldheid in het land over de oorlog, werd het achterlaten van een munt gezien als een meer praktische manier om te communiceren dat je het graf had bezocht dan contact op te nemen met de familie van de soldaat. Dit zou immers aanleiding kunnen geven tot een ongemakkelijke ruzie over de oorlog.”
Andere redenen om munten op grafstenen achter te laten, zijn onder meer veteranen die hun gevallen kameraden eren en soms de munten plaatsen om een biertje voor hen te kopen.
Volgens rapporten symboliseert elke munt iets anders. Een cent bijvoorbeeld geeft eenvoudigweg aan dat iemand het graf heeft bezocht, terwijl iemand die een stuiver achterlaat, heeft gediend met de overledene.
Een dubbeltje staat voor de tijd die ze samen in het leger hebben doorgebracht. En de kwartjes laten de familie weten dat degene die de munt heeft achtergelaten aanwezig was op het moment van overlijden van de geliefde.
Algemeen
Beelden: Woeste Frans Timmermans verliest zelfbeheersing op partijcongres en begint ineens te schreeuwen
Frans Timmermans emotioneel op partijcongres: “Laat elkaar nooit los”
Tijdens het partijcongres van GroenLinks-PvdA heeft partijleider Frans Timmermans zondag op indringende wijze een beroep gedaan op zijn achterban om de eenheid binnen de partij te bewaren, ook bij gevoelige onderwerpen zoals het conflict in het Midden-Oosten. Zijn toespraak was emotioneel, krachtig en riep gemengde reacties op – zowel in de zaal als op sociale media.
Spanningen binnen de partij over Israël-motie
De directe aanleiding voor Timmermans’ felle oproep was de motie van Tweede Kamerlid Kati Piri om een tijdelijke stop op wapenleveranties aan Israël in te stellen. De motie werd ondertekend door 35 leden van GroenLinks-PvdA en veroorzaakte zowel binnen als buiten de partij discussie. De motie kreeg geen meerderheid, maar bracht wel bestaande spanningsvelden binnen de partij scherp in beeld.
Onder andere prominente partijleden als Lodewijk Asscher, Job Cohen en Ad Melkert uitten hun zorgen. Zij vinden dat Israël het recht moet behouden zich te verdedigen tegen aanvallen, en vrezen dat een wapenstop contraproductief kan zijn. Die zorgen worden breed gedeeld onder leden en kiezers die vrezen dat het standpunt van GroenLinks-PvdA te ver doorschiet.
“Nederland mag geen wapens leveren aan een land dat oorlogsmisdaden pleegt”
Timmermans verdedigde op het congres met vuur het principe achter de motie. Volgens hem moet Nederland, als voorvechter van het internationaal recht, consequent zijn in zijn handelen. “Als we vaststellen dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd, dan mogen we geen wapens leveren. Ook geen defensieve.”
Hij voegde daar echter meteen aan toe dat hij begrijpt dat dit pijn en verdeeldheid veroorzaakt. “De redenering voor beide standpunten is sluitend,” aldus Timmermans. “Daarom moeten we het gesprek blijven voeren. We moeten elkaar blijven zien, ook als we het oneens zijn.”
Een emotionele oproep tot eenheid
Het moment dat het congres het meest raakte, was toen Timmermans zijn toon verhoogde en zichtbaar geëmotioneerd zijn oproep deed:
“Wij zijn de sociale meerderheid in Nederland. Houd elkaar vast en laat elkaar nooit los!”
Die woorden, uitgesproken met krachtige stem, werden door het publiek met gemengd gevoel ontvangen. Sommigen zagen het als een oprechte poging om bruggen te bouwen binnen een partij die worstelt met uiteenlopende visies. Anderen vonden het te emotioneel, of zelfs onhandig.
Reacties op sociale media: verdeeld en fel
De toespraak van Timmermans bleef ook buiten het congres niet onopgemerkt. Op sociale media werd zijn optreden breed besproken. Kritische geluiden waren er volop. Sommigen noemden zijn optreden “dramatisch” of “politiek onhandig”, en uitten hun zorgen over het electorale effect. Anderen vonden juist dat hij leiderschap toonde door zich kwetsbaar op te stellen en de discussie niet uit de weg te gaan.
Op X (voorheen Twitter) schreven verschillende gebruikers:
-
“Dit soort retoriek kost hem zetels. Veel mensen haken af bij zo’n toon.”
-
“Timmermans is dapper dat hij zijn rug recht houdt in zo’n gevoelig dossier.”
-
“Emotie is prima, maar dit was eerder verwarrend dan verbindend.”
