Algemeen
Meisje (16) laat het leven in wc Starbucks, dan zien mensen wat er naast haar ligt
Op een zondagmiddag die overschaduwd werd door een tragisch verlies, werd de gemeenschap van Port Moody opgeschrikt door een hartverscheurende gebeurtenis.
In een lokale Starbucks troffen medewerkers het levenl0ze l!chaam aan van Gwynevere Staddon, een 16-jarig meisje, in de badkamer.
Dit incident vormt niet alleen een diepe persoonlijke tragedie voor haar familie en vrienden, maar dient ook als een sombere herinnering aan de gevaren van dr*gsverslaving, vooral de d0delijke risico’s verbonden aan het gebruik van fent*l, een synthetische opioïde die steeds vaker in verband wordt gebracht met 0verdosisgevallen.
De medewerkers van Starbucks, totaal onvoorbereid op wat ze zouden aantreffen, vonden Gwynevere bewustel00s, haar jonge leven uitgedoofd te midden van dr*gs en parafernalia.
Ondanks de wanhopige inspanningen van de hulpd!ensten kon haar leven niet meer worden gered. Het verdriet van haar moeder, Veronica, is onbeschrijflijk.
Ze deelt haar pijn en het immense gemis dat Gwynevere achterlaat in een wereld die nu een jonge vrouw minder telt, wiens toekomst vol onbekend potentieel was.
De strijd van Gwynevere tegen v*rslaving is een pijnlijk verhaal van hoop en wanhoop. Haar moeder, Veronica, vertelt over hun gezamenlijke worsteling, de momenten van hoop toen Gwynevere beweerde te zijn gestopt met dr*gsgebruik, en de verwoestende terugval die leidde tot haar tragische einde.
Dit verhaal weerspiegelt de complexe dynamiek van versl*ving, de fragiliteit van herstel, en de noodzaak van een ondersteunend netwerk om deze uitdagingen het hoofd te bieden.
De d00d van Gwynevere werpt een scherp licht op de tekortkomingen binnen ons zorgsysteem, vooral de ontoereikendheid van de beschikbare middelen voor de behandeling van versl*ving.
Veronica’s openbaring over de ontoegankelijkheid van afkickklinieken, gekenmerkt door lange wachtlijsten en hoge kosten, belicht een bitter aspect van de crisis: de ontoegankelijkheid van cruciale hulp voor degenen die het het hardst nodig hebben.
Dit aspect van de tragedie roept dringende vragen op over hoe onze samenleving ondersteuning biedt aan individuen en families die worstelen met de gevolgen van dr*gsverslaving.
De crisis waarin Gwynevere’s verhaal zich afspeelt, is een die onze gemeenschap in zijn greep houdt. De opkomst van fent*l heeft geleid tot een ongekende toename van d0delijke overd0ses, waardoor lokale autoriteiten gedwongen worden om noodmaatregelen te nemen.
Deze situatie vraagt om een diepgaande bezinning op onze collectieve reactie op dr*gsverslaving, de noodzaak van meer preventieve maatregelen, betere toegang tot behandeling en een holistische benadering van het welzijn van onze jeugd.
Algemeen
Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”
Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”
De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.
Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid
De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.
Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.
“Negen keer werd ik weggestuurd”
In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.
Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.
Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker
In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.
Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”
Jong, gezond en toch ernstig z!ek
Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”
Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”
“We halen onze bruiloft naar voren”
Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”
“Het had anders kunnen lopen”
Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”
Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”
Hoop, liefde en strijdlust
Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”
Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.
And suffers…'suddenly'😪💔
*Georgia-Leigh Gardiner-28-UK
*After doctors dismissed her Stomach Symptoms as Heartburn since January 2025…
*June 13, 2025: Tragically, Georgia was diagnosed with an aggressive incurable Stomach Cancer, Linitus Plastica.
*“In that room, my whole… pic.twitter.com/4TIQ8lsVU0— cheri maday (@resilient333) June 27, 2025