Algemeen
Versteende hond wil niet meer leven als er mensen komen – weken later stromen de tranen
Af en toe horen we verhalen over dieren die een heel ander lot te verduren krijgen. Toen een paar dierenliefhebbers ontdekten dat een zwerfhond er zo slecht aan toe was dat ze op het punt stond te sterven, twijfelden ze geen moment.
Ze vonden haar alleen in een verlaten auto op straat. Haar huid was zo ruw en verwaarloosd dat de dierenliefhebbers in eerste instantie dachten dat het hondje in steen was veranderd. Ze wisten dat ze snel moesten handelen om haar leven te redden.
Zes weken later presenteren ze het hondje, dat een nieuwe naam heeft gekregen en een verbazingwekkende transformatie heeft ondergaan. Voor de meesten van ons is het vanzelfsprekend dat zowel dieren als mensen evenveel waard zijn.
Of je nu op twee of meer benen loopt, alle levende wezens verdienen liefde en respect. Daarom doet het zoveel pijn om te zien dat dit voor velen over de hele wereld niet altijd vanzelfsprekend is. Een groep echte dierenliefhebbers werd zich hiervan bewust nadat ze waren gewaarschuwd voor een vuile en verlaten straat in India.
Daar hadden veel voorbijgangers gezien hoe een hond ongelukkig door de straten zwierf, hopend op een dag iets te eten te vinden. Maar het leven van het hondje was in gevaar.
Nadat ze lang geleden door haar eigenaar was achtergelaten, was haar gezondheid buitengewoon slecht. Ze was mager, had verschillende wonden over haar hele lichaam en haar vacht was zo ruw dat het leek alsof het in steen was veranderd.
Toen de dierenliefhebbers haar vonden, troffen ze een heel verlegen en verdrietig hondje aan. In een video benaderden ze haar voorzichtig terwijl ze in een verlaten auto lag te rusten. Haar nagels waren zo lang gegroeid dat sommige krom en beschadigd waren.
Het hondje, dat niets aan haar situatie kon doen, leek alle hoop te hebben opgegeven. Haar arme, broze lichaam stond op het punt het op te geven. Het leven leek hopeloos. Het was misschien makkelijker geweest om op te geven, maar de dierenliefhebbers wilden haar niet opgeven.
Ze wilden haar laten zien wat liefde werkelijk is en dat er mensen zijn die echt om dieren geven. Langzaam maar zeker benaderden ze haar en begonnen haar te onderzoeken. Het hondje had geen kracht meer. Het enige wat ze kon doen, was de vreemdelingen laten doen wat ze wilden.
Een man uit het groepje legde een deken om haar lichaam en heette haar hartelijk welkom. Langzaam maar zeker werd het hondje uit de auto gedragen en in een ambulance geplaatst, die haar naar de dichtstbijzijnde dierenarts bracht.
Eenmaal bij de dierenarts werd het onderzoek voortgezet en werd het hondje verder verzorgd. De dierenarts smeerde haar vacht in met een verzachtende lotion om de scheurtjes makkelijker te laten genezen. Ze bleven haar wassen om vuil en schurft te verwijderen terwijl ze braaf opstond en zich liet verzorgen.
Na een tijdje behandeling realiseerde ze zich dat de dierenvrienden haar redders waren in tijden van nood. Ze wilden er alles aan doen om haar leven te redden en ze liet zich van harte verzorgen door de helden. Naarmate de tijd verstreek, verdween steeds meer schurft en vuil uit haar lichaam.
Ze begon steeds meer op het hondje te lijken dat ze ooit was: gezond, sterk en levenslustig. Na vier dagen behandeling was haar vacht bijna net zo zacht als in het begin. En toen de tijd kwam om te zien hoe het hondje er na zes weken uitzag, was het moeilijk om de tranen tegen te houden.
De dierenvrienden hadden haar eindelijk een naam en een nieuw leven gegeven. Het achtergelaten en verwaarloosde hondje was nu totaal onherkenbaar. Alice, zoals ze nu heette, zag eruit als een heel ander hondje en straalde naar de camera toen we haar na enkele weken herstel en behandeling bij de dierenliefhebbers weer zagen.
Het is eigenlijk ongelooflijk moeilijk te bevatten dat het dezelfde hond is die we vanaf het allereerste begin zagen. Maar Alice is echt absoluut prachtig en geniet ervan om bij haar helden te zijn.
Het is duidelijk dat de dierenvrienden en Alice de jackpot van hun leven hebben gewonnen toen ze elkaar ontmoetten. Absoluut ongelooflijke en hartverwarmende transformatie! Iedereen moet dit zien!
Algemeen
Beelden: Woeste Frans Timmermans verliest zelfbeheersing op partijcongres en begint ineens te schreeuwen
Frans Timmermans emotioneel op partijcongres: “Laat elkaar nooit los”
Tijdens het partijcongres van GroenLinks-PvdA heeft partijleider Frans Timmermans zondag op indringende wijze een beroep gedaan op zijn achterban om de eenheid binnen de partij te bewaren, ook bij gevoelige onderwerpen zoals het conflict in het Midden-Oosten. Zijn toespraak was emotioneel, krachtig en riep gemengde reacties op – zowel in de zaal als op sociale media.
Spanningen binnen de partij over Israël-motie
De directe aanleiding voor Timmermans’ felle oproep was de motie van Tweede Kamerlid Kati Piri om een tijdelijke stop op wapenleveranties aan Israël in te stellen. De motie werd ondertekend door 35 leden van GroenLinks-PvdA en veroorzaakte zowel binnen als buiten de partij discussie. De motie kreeg geen meerderheid, maar bracht wel bestaande spanningsvelden binnen de partij scherp in beeld.
Onder andere prominente partijleden als Lodewijk Asscher, Job Cohen en Ad Melkert uitten hun zorgen. Zij vinden dat Israël het recht moet behouden zich te verdedigen tegen aanvallen, en vrezen dat een wapenstop contraproductief kan zijn. Die zorgen worden breed gedeeld onder leden en kiezers die vrezen dat het standpunt van GroenLinks-PvdA te ver doorschiet.
“Nederland mag geen wapens leveren aan een land dat oorlogsmisdaden pleegt”
Timmermans verdedigde op het congres met vuur het principe achter de motie. Volgens hem moet Nederland, als voorvechter van het internationaal recht, consequent zijn in zijn handelen. “Als we vaststellen dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd, dan mogen we geen wapens leveren. Ook geen defensieve.”
Hij voegde daar echter meteen aan toe dat hij begrijpt dat dit pijn en verdeeldheid veroorzaakt. “De redenering voor beide standpunten is sluitend,” aldus Timmermans. “Daarom moeten we het gesprek blijven voeren. We moeten elkaar blijven zien, ook als we het oneens zijn.”
Een emotionele oproep tot eenheid
Het moment dat het congres het meest raakte, was toen Timmermans zijn toon verhoogde en zichtbaar geëmotioneerd zijn oproep deed:
“Wij zijn de sociale meerderheid in Nederland. Houd elkaar vast en laat elkaar nooit los!”
Die woorden, uitgesproken met krachtige stem, werden door het publiek met gemengd gevoel ontvangen. Sommigen zagen het als een oprechte poging om bruggen te bouwen binnen een partij die worstelt met uiteenlopende visies. Anderen vonden het te emotioneel, of zelfs onhandig.
Reacties op sociale media: verdeeld en fel
De toespraak van Timmermans bleef ook buiten het congres niet onopgemerkt. Op sociale media werd zijn optreden breed besproken. Kritische geluiden waren er volop. Sommigen noemden zijn optreden “dramatisch” of “politiek onhandig”, en uitten hun zorgen over het electorale effect. Anderen vonden juist dat hij leiderschap toonde door zich kwetsbaar op te stellen en de discussie niet uit de weg te gaan.
Op X (voorheen Twitter) schreven verschillende gebruikers:
-
“Dit soort retoriek kost hem zetels. Veel mensen haken af bij zo’n toon.”
-
“Timmermans is dapper dat hij zijn rug recht houdt in zo’n gevoelig dossier.”
-
“Emotie is prima, maar dit was eerder verwarrend dan verbindend.”
