Algemeen
Opnieuw vreselijk nieuws voor John van ’t Schip: ‘Overmand te worden door verdriet’
Openlijk spreekt John van ’t Schip, de trainer van Ajax, over het diepe gemis dat hij voelt na het 0verlijden van zijn vrouw Daniëlle van ’t Schip in oktober.
In een interview met De Telegraaf beschrijft hij het
voortdurende gevoel van leegte dat hij ervaart.
“Daniëlle is een deel van mij, ze was er veertig jaar en nu mis
ik die aanwezigheid enorm,” zegt hij.
“Het is gewoon heel ongezellig. Als ik thuiskom, is het leeg.
Het voelt leeg als er geen mensen zijn,” vertelt hij.
Zijn levendige herinneringen gaan terug naar meer dan veertig
jaar geleden, toen ze elkaar ontmoetten.
Hun liefde bloeide echt op toen Daniëlle terugkeerde naar
Nederland en ze elkaar ontmoetten tijdens een feest op 14 juli.
“Die nacht, die tot in de vroege uurtjes duurde, was het begin
van alles,” herinnert John zich. Het koppel trouwde en stichtte een
gezin.
John benadrukt dat Daniëlle’s prioriteiten altijd bij het gezin
lagen.
“Ze was een echte familiemoeder, onverschillig voor roem, met
als enige doel een gelukkig gezin te hebben,” reflecteert hij.
Het overlijden van Daniëlle aan k*nker heeft een diepe impact op
hem gehad.
“Na haar 0verlijden ontvingen we vele hartverwarmende berichten,
maar het is voor mij nog steeds moeilijk om deze te lezen zonder
overmand te worden door verdriet,” deelt hij.
Met een sterke geloofsovertuiging geloofde Daniëlle dat haar
leven een voorbestemd plan volgde.
John zegt: “Ze accepteerde haar lot zonder woede of
beschuldigingen, altijd positief blijvend ondanks de pijn.”
Volgens John zei ze altijd dat ze 108 wilde worden, maar ze
accepteerde dat God een plan had gemaakt dat zij niet had
bedacht.
Ze geloofde dat het een door God gemaakte blauwdruk was. Ze was
niet boos, gaf niemand de schuld en klaagde nooit.
“Ondanks de pijn en het feit dat ze onder de morfine en
pijnstillers zat, is ze heel de periode positief met de ziekte
omgegaan,” voegt hij eraan toe.
John’s grootste inspiratiebron is vandaag de dag nog steeds
Daniëlle.
Hij concludeert: “Ik richt me op Ajax, maar vooral op mijn
kinderen, familie en vrienden. Zij zijn nu mijn fundament en dat
geeft me kracht.”
Algemeen
Gal uit Israel twee dagen op rij in elkaar geslagen in Amsterdam: ´Blij dat ik het nog kan navertellen´
Op een geheime locatie in Amstelveen wachten de aangeslagen en gewonde Israëlische supporters van Maccabi Tel Aviv op hun vlucht terug naar huis. Onder hen is Gal Binyamin Isduva (29), die vertelt over de verschrikkelijke aanval die hij en zijn vriend Or Elzenberg onlangs in Amsterdam ondergingen.
Gewond en Bewusteloos na Agressieve Aanval
Gal’s handen trillen lichtjes wanneer hij zijn verhaal doet aan RTL Nieuws. Zijn verwondingen spreken voor zich: een wond op zijn voorhoofd, een kapotte tand, een dikke lip en vermoeide ogen. Hij verloor zijn bewustzijn nadat hij door meerdere mannen werd geslagen en geschopt. “Ik werd op de grond geduwd, geschopt en geslagen. Ik verloor mijn bewustzijn en herinner me alleen nog dat ik wakker werd in de ambulance,” vertelt hij.
Zijn vriend Or, die alles zag gebeuren, dacht dat Gal erger gewond was dan hij bleek. “Ik dacht dat hij iets gebroken had, maar gelukkig bleek dat niet het geval,” zegt Or.
Aangevallen na Het Bijwonen van de Wedstrijd
Het incident vond plaats nadat Gal en Or de wedstrijd van Feyenoord tegen Salzburg hadden bijgewoond in Rotterdam. Nadat ze uit de tram waren gestapt nabij het Max Euweplein in Amsterdam, werden ze benaderd door een groep mannen die vroeg naar hun nationaliteit. Gal, die aanvoelde dat de situatie gevaarlijk was, zei dat hij Grieks was. Dit geloofden de mannen niet en vroegen om identificatie, waarna de aanval begon.
Geweld en Angst
Or probeerde Gal naar veiligheid te brengen door hem naar het nabijgelegen Holland Casino te dragen, maar ook Or werd aangevallen. Hij kreeg klappen in zijn gezicht en heeft nu een grote bult achter op zijn hoofd, mogelijk een hersenschudding. Ondanks medische behandeling kon Gal niet ontspannen. “Ik was zo van slag, ik kon maar niet geloven wat ons overkomen was,” zegt hij. “Ik werk in het leger in Israël en had deze vakantie nodig om de oorlog even te ontvluchten. En dan word je hier geslagen.”
Angstige Terugtocht
Na de incidenten besloten Gal en Or hun verblijf in Amsterdam voortijdig af te breken. “We hebben alles geprobeerd om te voorkomen dat dit weer zou gebeuren, maar toch werden we opnieuw bijna aangevallen door vijf mannen die uit een auto sprongen. We moesten snel weg rennen,” vertelt Gal. Toen ze hulp zochten bij de politie, kregen ze het advies om bij een aanval zo snel mogelijk weg te rennen. “Dat voelde niet als hulp,” aldus Gal.
Nu willen de twee vrienden niets liever dan terug naar huis. “We zouden tot zondag blijven, maar nu wil ik alleen maar naar huis,” zegt Gal. Hun vakantie, die begon als een kans om even aan de dagelijkse problemen te ontsnappen, is nu ontnomen door de angst en het geweld dat ze in Amsterdam hebben meegemaakt.