Algemeen
Artsen adviseren jonge vrouw de spoedeisende hulp te verlaten omdat ze ‘slechts angstig’ zou zijn – maanden later komt de schokkende realiteit aan het licht
Jongvolwassenen ondervinden vaak moeilijkheden om medisch personeel te overtuigen van hun gezondheidsproblemen. Er zijn talrijke verontrustende gevallen bekend waarin een correcte diagnose voor jonge vrouwen lang op zich laat wachten door het negeren van hun zorgen.
Lees verder voor meer details over deze verschrikkelijke situatie…
Chandler Plante, 23 jaar oud, kampt sinds 2021 met diverse gezondheidsklachten. Echter, dit was niet altijd het geval. Plante omschreef zichzelf voorheen als een “doorsnee 21-jarige” voor het begin van haar gezondheidsproblemen.
COVID-19 Patiënte In december 2020 liep ze COVID-19 op, maar herstelde snel aangezien het een milde vorm betrof. Drie maanden na haar herstel begon ze echter gevoelloosheid in haar handen en onderarmen te ervaren.
Na een bezoek aan de spoedeisende hulp werd haar verteld dat haar symptomen waarschijnlijk door “angst” werden veroorzaakt. Plante herinnert zich dat haar werd geadviseerd de spoedeisende hulp te verlaten, wat ze ook deed.
Symptomen Verergeren… Plante vervolgt: “Het bleef echter gebeuren – en op 28 juni wees een hersenscan uit dat wat ik dacht dat paniekaanvallen waren, in werkelijkheid grote ischemische beroertes waren. Mijn hoofd had zoveel ontstekingen dat het de zuurstoftoevoer naar mijn slagaders blokkeerde – in plaats van de normale 4 mm waren mijn slagaders slechts 0,5 mm breed.”
Ischemische beroertes ontstaan wanneer een bloedstolsel de bloed- en zuurstoftoevoer naar de hersenen blokkeert, wat vaak dodelijk kan zijn. De volgende maand onderging ze een ingreep om coronaire stents te plaatsen, die haar hersenslagaders verwijdden om verdere beroertes te voorkomen.
In oktober 2021 kreeg ze een tweede reeks stents, gevolgd door een chirurgische ingreep en een steroïdenbehandeling. Ze werd ook aspirine voorgeschreven, wat tijdelijk haar beroertes stopte.
Complicaties Maar in november 2021 begonnen haar stents te migreren achter haar rechteroog, wat leidde tot permanente blindheid aan dat oog.
Ze zei: “De artsen waren in het ongewisse over de oorzaak. Ze speculeerden over een hersentumor, maar scans toonden niets aan.”
De jonge vrouw herinnerde zich: “Het was gewoon echt bizar.”
Ze onderging talrijke tests terwijl artsen zochten naar de oorzaak. Op 6 december 2021 had ze een exploratieve hersenoperatie. Later die maand werd ze doorverwezen voor een lumbaalpunctie en werd weefsel van haar craniotomie gebiopteerd om te testen op langdurige COVID en een hersentumor. In maart 2022 begon ze met methotrexaat als immuunsuppressivum, en in november startte ze met een 10-daagse bestralingskuur.
Positiviteit als Behandeling Ondanks dat elke behandeling haar slechter deed voelen, bleef Plante positief. Ze ervoer ernstige hoofdpijn en gezichtszenuwontstekingen als bijwerkingen van haar anti-epileptica.
In april 2023 kwam er eindelijk een doorbraak. Ze startte met infusen van rituximab, wat leidde tot een verbetering van haar bijwerkingen en een gevoel van normaliteit.
Plante zei: “Voor het eerst voelde ik dat mijn behandeling echt hielp. Ik had minder bijwerkingen, wat geweldig was. Ik gebruik een combinatie van rituximab en methotrexaat, met als bijwerking haaruitval, die ik behandel met foliumzuur.”
Een Inspiratiebron voor Anderen Ze maakt nu video’s om anderen te inspireren met haar positiviteit. Over haar TikTok-account zegt ze: “Mijn pagina draait om genezing en positiviteit in het licht van absurditeit. Veel mensen denken dat positiviteit aangeboren is, maar voor mij was het een geoefende vaardigheid. Ik was het lijden beu.”
Plante voegt toe: “De grappen die ik maakte met mijn barista’s en verplegers waren vaak het hoogtepunt van mijn dag. Het was een manier om door een donkere periode heen te komen. Het hielp me op de meest authentieke manier te genezen.”
“Ik heb zoveel vrienden gemaakt binnen de gehandicapte gemeenschap. Ik ben overweldigd door de vriendelijkheid en menselijkheid van de mensen om me heen tijdens een periode waarin ik twijfelde of ik wel wilde blijven. Je moet de zonnige kant zien – het is de enige die we hebben,” concludeert de inspirerende jonge vrouw.
Hoewel Chandler Plante nog steeds geen officiële diagnose heeft voor haar aanhoudende gezondheidsproblemen, blijft ze optimistisch en focust ze zich op het positieve.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.