Algemeen
Deze bekende supermarkten stoppen per direct met verkoop van sigaretten
In een opmerkelijke zet die de t*baksindustrie in Nederland op zijn kop zet, hebben supermarktketens Albert Heijn en Lidl vandaag aangekondigd dat ze s!garetten en andere rookwaren volledig uit hun schappen zullen verwijderen. Deze baanbrekende beslissing volgt op de stappen van Lidl, die al twee jaar geleden deze rookproducten uit hun assortiment haalde. Deze ingrijpende verandering brengt beide supermarktgiganten in lijn met de nieuwe wetgeving die op 1 juli van kracht wordt, waarbij supermarkten volgens een bericht van de NOS helemaal geen t*baksproducten meer mogen verkopen.
De verbanning van s!garetten uit de schappen van deze bekende
supermarktketens heeft de aandacht getrokken van zowel consumenten
als experts in de t*baksindustrie. Deze beslissing, die
voorsorteren op de nieuwe wetgeving impliceert, weerspiegelt
onmiskenbaar een veranderende houding ten opzichte van
t*baksverkoop in Nederland.
Supermarkten Nemen het Voortouw
Naast Albert Heijn en Lidl hebben ook andere toonaangevende
supermarkten zoals Jumbo, Plus en Aldi initiatieven ontplooid om de
verkoop van t*bak te stoppen. Dit collectieve engagement van
supermarkten om afstand te nemen van de t*baksindustrie signaleert
een opvallende omslag in de publieke opinie en het beleid ten
aanzien van t*baksproducten.
Deskundigen in de t*baksindustrie voorspellen een aanzienlijke
verschuiving in de verkoop van t*baksproducten. Naarmate
supermarkten zich terugtrekken uit deze markt, wordt verwacht dat
de verkoop zich zal verplaatsen naar gespecialiseerde winkels.
Vapeshops Zien Kansen in het Verbod
Een interessante reactie op de beslissing van supermarkten komt
van vapeshops, die doorgaans gespecialiseerd zijn in de verkoop van
elektronische s!garetten. In reactie op het verbod op de verkoop
van smaakstoffen voor e-s!garetten, dat een aanzienlijk deel van
hun omzet heeft beïnvloed, voegen deze winkels nu juist
traditionele t*baksproducten toe aan hun assortiment.
Emil ’t Hart, voorzitter van de branchevereniging voor verkopers
van elektronische s!garetten, beschouwt de toevoeging van
traditionele s!garetten aan hun aanbod als een uitdagende en bijna
tegenstrijdige keuze. Hij benadrukt dat veel ondernemers in deze
sector eigenlijk tegen t*baksgebruik zijn en dat ze met de verkoop
van e-s!garetten hopen rokers te helpen stoppen. Monique Kant van
E-cig4u deelt deze gevoelens, maar benadrukt ook de harde realiteit
van de markt.
Opmerkelijk genoeg is er een opmerkelijke toename geweest in
klanten die aan het einde van het jaar smaakstoffen voor
e-s!garetten insloegen. Dit lijkt te wijzen op een anticipatie op
het naderende verbod en een verandering in het gedrag van
consumenten.
De Morele Kwestie en de Rol van Philip Morris
De toegenomen verkoop van traditionele s!garetten in vapeshops
heeft echter ook controverse opgeroepen. Esther Croes,
arts-epidemioloog bij Trimbos, uit bezorgdheid over deze
ontwikkeling en bekritiseert het als immoreel, gezien het lijkt te
botsen met eerdere intenties om rokers te helpen stoppen. Aan de
andere kant ziet Philip Morris, een grote speler in de
t*baksindustrie, een positieve kant.
Philip Morris is van mening dat t*baksspeciaalzaken de kans
hebben om klanten te informeren over minder schadelijke
alternatieven voor traditionele s!garetten. Ze geloven dat deze
winkels kunnen bijdragen aan het verminderen van de schadelijke
gevolgen van roken door rokers bewust te maken van de beschikbare
alternatieven. Deze benadering wordt echter niet door iedereen
gedeeld en blijft onderwerp van discussie in de samenleving.
Conclusie
De beslissing van Albert Heijn en Lidl om s!garetten uit hun
schappen te verwijderen, markeert een belangrijke mijlpaal in de
Nederlandse t*baksindustrie. Deze stap, die vooruitloopt op
aankomende wetgeving, weerspiegelt een veranderende houding ten
opzichte van t*baksverkoop in het land. Hoewel supermarkten zich
terugtrekken uit deze markt, zien vapeshops nieuwe kansen en
breiden ze hun assortiment uit met traditionele t*baksproducten.
Deze ontwikkeling roept echter ook ethische vragen op over de rol
van deze winkels in het bevorderen van t*baksgebruik.
Terwijl de t*baksindustrie in Nederland een
paradigmaverschuiving ondergaat, blijft de discussie rond de
verkoop van t*baksproducten en de rol van verschillende spelers in
de sector voortduren. Het is duidelijk dat de komende maanden en
jaren cruciaal zullen zijn voor de toekomst van de t*baksindustrie
in Nederland en de gezondheid van de bevolking.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.