Algemeen
Royce de Vries vertelt over het grootste verdriet dat zijn vader Peter met zich meedroeg
Het leven van Peter R. was al doordrenkt van cr!minele activiteiten, maar het kende een tragisch keerpunt toen zijn dochter Kelly ontdekte dat ze zwanger was van een drieling. Dit nieuws bracht een golf van emoties teweeg binnen de familie, en Royce de Vries onthult het diepe verdriet dat zijn vader overkwam tijdens dit aangrijpende drama.
In eerste instantie werden Kelly en haar familie overweldigd
door dit nieuws en maakten ze zich zorgen over de uitdagingen die
het met zich mee zou brengen. De gedachten aan de toekomst en de
verantwoordelijkheden wierpen een schaduw over hun vreugde.
Echter, tegen alle verwachtingen in reageerde Peter R. met pure
vreugde en enthousiasme. Hij deelde zijn blijdschap met de wereld
en leek geen oog te hebben voor de mogelijke problemen die zich
zouden kunnen voordoen. Royce de Vries onthult: “Hij voelde alleen
maar blijdschap. Als ik Kelly moest geloven, schreeuwde hij zelfs
vreugdekreten door de telefoon en stond hij nog net niet op tafel
te dansen.”
Voor Peter R. waren de zorgen en complicaties die gewoonlijk
gepaard gaan met het verwachten van een drieling niet meer dan
uitdagingen die ze samen zouden aanpakken. Hij omarmde de situatie
met optimisme en troostte zijn dochter met de woorden: “Dan gaan we
dat toch gewoon allemaal regelen, joh. Maak je geen zorgen, Kel!
Het komt goed!”
De volgende dag deelde Peter zelfs een lichtvoetig bericht in de
familie-app, waarin hij aankondigde dat hij zijn BMW zou inruilen
voor een ruimer voertuig. Hij voegde eraan toe: “Heb een aardige
auto op het oog,” en plaatste een humoristische foto van een
stadsbus met de opmerking: “Kan de hele familie mee.”
Helaas volgde al snel een hartverscheurend moment dat de familie
in een diepe crisis stortte. Kelly kreeg plotseling weeën, slechts
drieëntwintig weken in haar zwangerschap. Deze vroeggeboorte bracht
een reeks aangrijpende gebeurtenissen met zich mee die het leven
van de familie voorgoed zouden veranderen.
Royce beschrijft dit aangrijpende moment: “Iets na het middaguur
werd Noah geboren. Hij werd direct in de armen van zijn moeder
gelegd. Nog geen halfuur later zou Noah in diezelfde armen
overlijden.” Het tragische lot nam echter geen genoegen met één
verlies. De andere twee kinderen, Jesse en Jayden, werden kort na
hun geboorte eveneens uit het leven gerukt.
Dit hartverscheurende verhaal illustreert de fragiliteit van het
leven en de onvoorspelbaarheid van het lot. Voor Peter R. en zijn
familie was de vreugde van het verwachten van een drieling snel
veranderd in een diepe r0uw. De kracht waarmee ze dit verdrietige
hoofdstuk in hun leven hebben aangepakt, is bewonderenswaardig en
getuigt van de onvoorwaardelijke liefde die ze voor elkaar
koesteren.
Het verdriet en het verlies dat deze familie heeft ervaren,
herinneren ons eraan dat het leven kostbaar en kwetsbaar is. Het is
belangrijk om degenen van wie we houden te koesteren en te
ondersteunen in tijden van verdriet en verlies. Hoewel woorden vaak
tekortschieten, kan de steun van dierbaren en de kracht van
familiebanden helpen om de moeilijkste tijden te doorstaan.
Royce de Vries deelt dit verhaal niet alleen om het verdriet van
zijn vader te onthullen, maar ook om de herinnering aan Noah, Jesse
en Jayden levend te houden. Hun korte aanwezigheid op deze wereld
heeft diepe sporen nagelaten in de harten van degenen die hen
liefhadden, en hun herinnering zal altijd blijven voortleven in de
liefdevolle herinneringen van hun familie.
Het verhaal van dit tragische verlies onderstreept ook het
belang van empathie en steun vanuit de gemeenschap in tijden van
verdriet. Het verdriet dat Peter R. en zijn familie doormaakten, is
een herinnering aan hoe kostbaar het leven is en hoe snel het kan
veranderen, zelfs in de meest vreugdevolle momenten.
Na het verlies van Noah, Jesse en Jayden moest de familie de
pijn en het verdriet onder ogen zien. Ze zullen altijd een leegte
achterlaten, maar hun korte aanwezigheid heeft ongetwijfeld een
diepgaande invloed gehad op de mensen om hen heen. Het is
belangrijk om te onthouden dat het delen van dit verhaal ook
anderen kan helpen die soortgelijke tragedies hebben meegemaakt of
die in de toekomst met vergelijkbare uitdagingen te maken
krijgen.
Peter R. en zijn familie hebben het verdriet en de pijn samen
gedragen, en ze hebben elkaar gesteund in deze moeilijke tijden.
Dit versterkt de band tussen hen en herinnert ons eraan dat familie
en naasten vaak de rotsen zijn waarop we kunnen vertrouwen in
tijden van nood.
Het verhaal van Noah, Jesse en Jayden is een herinnering aan de
fragiliteit van het leven en het belang van het koesteren van de
kostbare momenten die we met onze geliefden delen. Het herinnert
ons eraan om dankbaar te zijn voor de tijd die we samen hebben en
om liefde en steun te bieden aan degenen die het nodig hebben.
Hoewel het verdriet en de rouw die Peter R. en zijn familie
hebben ervaren onmetelijk zijn, blijft hun liefde voor elkaar en de
herinnering aan hun kinderen levend. Het is in deze donkere
momenten dat de kracht van de menselijke geest en de
onvoorwaardelijke liefde van familie schitteren als een baken van
hoop.
Dit verhaal, dat begon met vreugde en eindigde in verdriet,
herinnert ons eraan dat het leven vol onverwachte wendingen is. Het
leert ons ook dat het belangrijk is om elkaar te steunen, te
koesteren en lief te hebben, zelfs wanneer we geconfronteerd worden
met de diepste tegenslagen. Het leven gaat door, maar de
herinneringen aan geliefden blijven altijd bij ons, als een
kostbare erfenis die ons inspireert om door te gaan en te blijven
liefhebben, ongeacht de obstakels die op ons pad komen.
Floortje Dessing door diep dal: “Het voelde alsof ik doormidden was gezaagd”
Floortje Dessing, bekend van haar avontuurlijke reisprogramma’s en krachtige uitstraling, is het afgelopen jaar volledig uit de schijnwerpers verdwenen. In een eerlijk en emotioneel interview met LINDA. doet de presentatrice nu voor het eerst haar verhaal over wat haar al die tijd stil hield: een ernstige z!ekte die volgde op het verlies van haar vader.
Een onzichtbare strijd na een groot verlies
In mei vorig jaar 0verleed Floortjes vader, een verlies dat haar diep raakte. Niet lang daarna kreeg haar lichaam het zwaar te verduren. Binnen korte tijd werd ze twee keer met spoed opgenomen in het z!ekenhuis. De klachten waren ernstig, maar de oorzaak bleef lange tijd onduidelijk. “Ik dacht dat ik kanker had,” vertelt ze openhartig. Die onzekerheid leidde tot slapeloze nachten en paniekaanvallen. “Ik kreeg aanvallen in bed en wist soms niet waar ik het moest zoeken.”
Pas veel later kwam de diagnose: Floortje bleek te lijden aan een zeldzame en heftige vorm van endometriose, een aandoening waarbij weefsel dat lijkt op baarmoederslijmvlies zich buiten de baarmoeder nestelt. In haar geval had het zich verspreid naar organen als haar lever, longen en middenrif.
Een zware operatie en een litteken dat blijft
De enige oplossing was een ingrijpende operatie. “Het was veel heftiger dan ik had verwacht,” zegt Floortje. Tijdens de operatie werd de helft van haar lever verwijderd, evenals een stuk van haar long en een deel van haar middenrif. Het herstelproces was pijnlijk en lang. “Ik heb nu een litteken over mijn hele buik. Slapen en lopen gaan nog steeds moeizaam. Het voelt alsof ze me letterlijk doormidden hebben gezaagd.”
Ook de nasleep van de operatie viel zwaar. Vanwege de pijn kreeg ze sterke medicatie voorgeschreven, die haar niet alleen fysiek maar ook mentaal onderuit haalde. “Ik was echt een junk,” zegt ze eerlijk. “Het afbouwen van die medicatie was verschrikkelijk. Ik werd depressief, huilde om alles. Uiteindelijk moesten artsen me begeleiden om er vanaf te komen.”
Langzaam terug naar het leven
Toch gloort er licht aan de horizon. Floortje vertelt dat haar lever inmiddels weer is aangegroeid en dat het gat in haar middenrif met collageen is opgevuld. “Ik ben gerepareerd,” zegt ze voorzichtig optimistisch. “Maar ik ben er nog niet. Het gaat stap voor stap.”
Hoewel het fysieke herstel tijd vergt, voelt ze dat ze emotioneel ook langzaam weer grip krijgt op haar leven. Ze beschrijft het als “langzaam landen na een intens jaar.” En die landing deelt ze weer mondjesmaat met haar volgers.
Terug op Instagram: herinneringen en herstel
Op 3 mei, precies een jaar na het 0verlijden van haar vader, plaatste Floortje voor het eerst in lange tijd weer iets op Instagram. Ze deelde een foto van een familiemoment, waarin ze samen met haar naasten het leven van haar vader vierde. “Die vader van ons hield wel van een feestje,” schreef ze liefdevol. “Op deze dag vol herinneringen vieren we zijn leven voluit.”
De post raakte bij veel volgers een snaar. Niet alleen omdat Floortje eindelijk weer iets van zich liet horen, maar vooral omdat het zo oprecht en krachtig was — zoals we haar kennen.
Terugblik op een moeilijk jaar
Floortje gaf al eerder aan dat het niet goed met haar ging. In augustus 2024 schreef ze op Instagram dat haar lichaam niet meer in staat was om te reizen, iets wat haar tweede natuur is. “Ik lig er even helemaal vanaf,” meldde ze toen. “Geen reizen deze zomer, want mijn lijf doet het gewoon niet.” Het was ook de eerste zomer zonder haar vader — iets wat ze als bijzonder confronterend ervoer. “Allemaal eerste keren deze zomer,” schreef ze. “Nog even, en dan begint de herfst.”
Ook in oktober liet ze kort iets van zich horen. Ze deelde toen dat haar avontuurlijke leven tijdelijk was ingeruild voor rustige dagen op de bank, met een boek, een deken en een serie. De reacties van haar volgers waren hartverwarmend en steunend. Ze bleef geliefd, ook in stilte.
Heimwee moet je koesteren
Ondanks haar afwezigheid had Floortje vorig jaar nog wel een belangrijke mijlpaal: haar boek Heimwee moet je koesteren verscheen. In dit persoonlijke werk blikt ze terug op 25 jaar reizen en televisie maken. Ze deelt verhalen, favoriete plekken, lessen die ze onderweg leerde én inzichten die veel verder reiken dan landsgrenzen. Het boek kreeg lovende reacties en werd voor velen een baken van inspiratie tijdens een periode waarin Floortje zelf onzichtbaar was.
De veerkracht van Floortje
Nu kijkt ze voorzichtig vooruit. “Ik voel me elke dag een beetje sterker,” zegt ze. De ervaringen van het afgelopen jaar hebben haar veranderd — niet gebroken. Ze blijft trouw aan zichzelf, aan haar liefde voor reizen en de wereld, maar erkent ook dat het leven niet altijd maakbaar is. “To be continued,” sluit ze haar verhaal af. En daarmee laat ze zien dat ze er nog is, misschien anders dan voorheen, maar niet minder krachtig.
Wat haar verhaal zo bijzonder maakt
Floortje’s openhartigheid maakt haar niet alleen menselijk, maar ook een baken van herkenning voor anderen die met verlies of z!ekte kampen. Waar ze normaal gesproken de wereld rondreist om anderen te ontmoeten, nodigt ze nu mensen uit om haar binnenwereld te ontdekken. En die blijkt minstens zo indrukwekkend.
Ze is misschien (nog) niet terug op een verre bestemming met camera en rugzak, maar de reis die ze nu maakt, is minstens zo waardevol. Een reis van herstel, veerkracht en het opnieuw leren leven na verdriet en pijn.
Wat de toekomst brengt? Als het aan Floortje ligt, iets met betekenis. Want of het nu om een afgelegen eiland gaat of om een stil moment op de bank: haar blik blijft gericht op wat écht telt.
En daar kijken wij graag met haar mee.