Algemeen
Ouders verliezen zoontje in Ikea: Vinden hem niet meer in leven
Een gezin r0uwt om het tragische verlies van hun zoontje, Hasebul Nehan (9), nadat hij tijdens een uitje naar een IKEA-winkel plotseling verdween.
Het hartverscheurende incident vond plaats terwijl Hasebul aan
het spelen was met zijn broers en zussen en zijn familie hem uit
het oog verloor, slechts enkele momenten voor sluitingstijd op
woensdagavond.
Het jongetje was non-verbaal en leed aan autisme, zo meldde ABC
7.
De wanhopige zoektocht naar Hasebul binnen de winkel leverde
helaas niets op.
Uiteindelijk onthulden bewakingsbeelden dat Hasebul vanuit de
achterkant van de winkel richting het Erie Basin was gegaan.
Na een uitputtende zoektocht van drie uur in het water werd het
levenl0ze l!chaam van Hasebul gevonden, wat een onvoorstelbare golf
van verdriet teweegbracht.
Hasebul’s moeder, Abida Sultan, deelde met CBS News dat een
oppas haar hielp om op de kinderen te letten terwijl ze aan het
winkelen waren.
Hasebul slaagde er echter in om onverwachts te ontsnappen
tijdens een moment van onoplettendheid.
Zijn moeder zocht met wanhoop naar haar zoon, maar kon hem niet
vinden, aangezien de winkel op het punt stond te sluiten.
Verscheidene mensen boden hulp aan, maar Hasebul was spoorloos.
“We hebben een half uur lang de hele Ikea doorzocht. Ik zei
tegen ze: ‘kijk, controleer de camera, controleer de camera. Ik zie
mijn zoon niet, controleer de camera'”, vertelde Sultan aan CBS
News.
Hasebul had een sterke affiniteit met water en hield ervan om
rivieren en de oceaan te zien, zoals zijn moeder vertelde, overmand
door verdriet.
Hoewel hij in het verleden enkele keren uit het zicht van zijn
moeder was ontsnapt, had ze hem altijd kunnen terugvinden.
Deze keer was het echter een hartverscheurende uitzondering; op
de een of andere manier was het jongetje in het water beland en kon
hij er niet meer uitkomen.
De rouwende moeder, gekweld door schuldgevoelens, vroeg zich af
waarom ze Hasebul naar het water had gebracht, zoals ze met spijt
aan ABC 7 vertelde: “Ik heb hem daarheen gebracht, waarom heb ik
hem daarheen gebracht?”
De p0litie beschouwt de dood van Hasebul als een ’tragisch
ongeval’, aldus CBS News.
IKEA deelde een verklaring met de nieuwszender en betuigde hun
diepste medeleven aan de familie in deze bijzonder moeilijke
tijd.
Hasebul’s broer, Abibul Dehan, drukte zijn diepe verdriet uit
over het verlies van zijn broertje aan ABC 7.
“Ik had zoveel plezier met hem, ook al was hij autistisch. Ik
hield van hem, ik zal hem missen”.
Deze onbeschrijflijke tragedie voltrok zich in een ogenblik, en
onze gedachten gaan uit naar de familie in deze zeer zware periode.
Rust zacht, Hasebul.
Emma Kok zoekt hulp in Spanje: “Eindelijk een arts die echt luistert”
De jonge zangeres Emma Kok bevindt zich deze week in het Spaanse Málaga. Niet om te genieten van zon, zee en strand, maar om een belangrijke medische afspraak bij te wonen. De tiener, die al jarenlang kampt met ernstige gezondheidsproblemen, heeft een consult gehad bij een vasculaire chirurg in de hoop eindelijk meer duidelijkheid te krijgen over haar toenemende klachten.
Hoewel de reis zwaar is, laat Emma in een openhartig bericht op Facebook weten dat ze hoopvol blijft. “Eindelijk een arts die écht luistert,” schrijft ze. “Dat voelt al als een opluchting.”
Niet voor vakantie, maar voor antwoorden
Emma Kok, bekend van haar indrukwekkende optredens bij onder meer André Rieu en haar deelname aan The Voice Kids, is nog altijd maar een tiener, maar heeft al een indrukwekkend leven achter de rug. Ze lijdt aan gastroparese, een zeldzame aandoening waarbij de maag gedeeltelijk verlamd is en voedsel niet goed verteerd kan worden.
Die aandoening zorgt ervoor dat ze al sinds haar kindertijd te maken heeft met ernstige vermoeidheid, pijn en voedingsproblemen. Regelmatig verblijft ze in het z!ekenhuis, en haar situatie vraagt om constante medische zorg.
Toch blijft Emma ondanks alles positief en strijdlustig. Ze deelt haar ervaringen met haar volgers, niet om medelijden op te wekken, maar om bewustwording te creëren en anderen met chronische aandoeningen een stem te geven.
In haar nieuwste bericht legt ze uit waarom ze deze keer naar Spanje is afgereisd.
“Eerst dacht ik dat het gewoon mijn gastroparese-klachten waren,” schrijft ze. “Maar het werd erger, en ook op plekken waar ik nog nooit eerder iets voelde.”
De symptomen verontrustten haar zo erg dat ze besloot verder te zoeken — en haar intuïtie bleek juist.
Op zoek naar een nieuwe oorzaak
Emma vertelt dat ze zich de afgelopen maanden steeds slechter is gaan voelen. De klachten die ze nu ervaart, lijken volgens haar niet meer alleen verklaarbaar door haar bekende maagverlamming.
Ze begon zelf onderzoek te doen, praatte met lotgenoten en kwam daarbij op het spoor van iets dat ze nog niet eerder had gehoord: vasculaire syndromen.
“Dat zijn aandoeningen die in de bloedvaten zitten,” legt ze uit. “De bloedvaten kunnen zo strak tegen de organen aanliggen dat ze ingangen en doorgangen afknellen. Daardoor krijgen organen te weinig bloed, en dat kan weer allerlei klachten veroorzaken.”
Emma herkende veel van haar eigen symptomen in de verhalen van andere patiënten die met deze syndromen kampen.
Málaga als laatste hoop
Via online patiëntengroepen kwam Emma in contact met mensen die vergelijkbare problemen hadden. Velen van hen bleken behandeld te worden door een specialist in Málaga, die internationaal bekendstaat om zijn ervaring met deze zeldzame vasculaire aandoeningen.
“Heel veel lotgenootjes met gastroparese bleken ook die vasculaire syndromen te hebben,” schrijft Emma. “En ze gingen allemaal naar deze arts in Spanje. Toen dacht ik: misschien kan hij ook mij helpen.”
Na maanden van wikken en wegen besloot ze samen met haar familie de stap te zetten. De reis was vermoeiend, maar Emma beschrijft het consult als “ontzettend waardevol”.
“Vandaag had ik mijn afspraak,” schrijft ze in haar bericht. “Het was een ontzettend fijne arts, en eindelijk had ik een gesprek waarin ik me echt gehoord voelde.”
Nog geen duidelijkheid, wel meer vertrouwen
Hoewel het gesprek in Málaga haar hoop heeft gegeven, is er nog geen definitieve diagnose. De arts wil dat er eerst aanvullende onderzoeken in Nederland worden uitgevoerd, omdat Emma nog minderjarig is.
“Omdat ik nog geen 18 ben, kan hij bepaalde onderzoeken niet hier doen,” schrijft ze. “Die moeten in Nederland plaatsvinden. Dus uiteindelijk weet ik nog niet heel veel meer, maar het is wél fijn om eindelijk een goed gesprek te hebben gehad.”
De zangeres benadrukt dat ze het vertrouwen niet verliest. De zoektocht naar een verklaring voor haar klachten duurt misschien langer dan gehoopt, maar ze voelt zich gesteund — zowel door haar arts als door de vele mensen die haar berichten lezen.
“Ze blijft vechten”
Wie Emma al langer volgt, weet dat haar verhaal er een is van veerkracht. Al van jongs af aan moet ze omgaan met fysieke beperkingen, maar dat heeft haar nooit tegengehouden om te doen waar ze gelukkig van wordt: zingen.
Haar doorbraak kwam toen ze het nummer Voilà van Barbara Pravi vertolkte, waarmee ze miljoenen mensen wist te raken. Sindsdien heeft ze opgetreden op internationale podia, waaronder het Vrijthof in Maastricht, waar André Rieu haar onder zijn vleugels nam.
Ondanks haar succes blijft ze eerlijk over de moeilijke kanten van haar leven. “Soms lukt het niet om te zingen of te studeren, omdat mijn lichaam het niet toelaat,” zei ze eerder. “Maar ik geef niet op. Nooit.”
Diezelfde mentaliteit klinkt door in haar bericht uit Spanje.
“Ik blijf vechten, hoe zwaar het soms ook is,” schrijft ze. “Ik hou jullie op de hoogte.”
Massale steun van fans
Binnen enkele uren stroomden de reacties onder haar bericht binnen. Honderden volgers lieten weten hoe trots ze op haar zijn en wensten haar beterschap.
“Je bent een voorbeeld van kracht en moed,” schrijft iemand.
“Wat er ook gebeurt, blijf geloven in jezelf,” zegt een ander.
Veel mensen delen hun eigen ervaringen met chronische z!ekte en bedanken Emma omdat ze er open over praat. Voor velen is ze een inspiratiebron — een symbool van hoop in moeilijke tijden.
Waarom Spanje?
Dat Emma voor haar medische zoektocht uitwijkt naar Spanje, roept bij sommigen vragen op. Maar volgens medische kenners is dat niet ongebruikelijk. Bij zeldzame aandoeningen zoals vasculaire compressiesyndromen zijn de specialisten dun gezaaid, en sommige artsen in Zuid-Europa hebben zich juist in deze problematiek verdiept.
Een Nederlandse internist legt uit: “In landen als Spanje en Italië wordt meer onderzoek gedaan naar de relatie tussen bloedvaten en spijsverteringsklachten. Soms vinden patiënten daar sneller herkenning dan in Nederland, waar het nog een relatief onbekend onderwerp is.”
Voor Emma betekent deze stap in elk geval een nieuwe fase in haar traject — een kans om verder te kijken dan de grenzen van haar eigen land.
Hoop als drijfveer
Hoewel er nog veel onzeker is, straalt Emma’s bericht één ding uit: hoop. Ze weet dat haar pad langer en ingewikkelder is dan dat van de meeste leeftijdsgenoten, maar ze blijft geloven dat elke stap — hoe klein ook — haar dichter bij verbetering brengt.
“Het feit dat iemand me serieus neemt, geeft al rust,” schrijft ze. “Dat is misschien nog wel belangrijker dan een diagnose.”
Die openhartige woorden maken indruk. Ze tonen de volwassenheid van een jonge vrouw die, ondanks alle obstakels, haar kracht blijft vinden in muziek, geloof en positiviteit.
Een boodschap aan haar volgers
Aan het einde van haar bericht richt Emma zich direct tot haar volgers:
“Dankjewel voor alle lieve reacties en steun. Het doet me meer dan jullie denken. Ik lees echt alles.”
Ze sluit af met de woorden:
“Ik weet nog niet wat de volgende stap is, maar ik blijf hoopvol. Zodra ik meer weet, laat ik het weten.”
Voor wie haar volgt, is het duidelijk: deze reis gaat niet alleen over genezing, maar ook over doorzettingsvermogen — en over de kracht van blijven geloven, zelfs als het pad onzeker is.
Dit bericht op Instagram bekijken
💬 Wat vind jij van Emma’s moedige stap? Laat jouw steun of ervaring achter in de reacties en wens haar beterschap.