Economie
Maxime Meiland haalt uit naar mensen met een uitkering: ‘Zijn allemaal mensen die zelf op de bank zitten’
Dankzij de populaire serie “Chateau Meiland” is Maxime Meiland, net als haar ouders Martien en Erica, een bekend gezicht geworden in Nederland.
De serie is een enorm succes en heeft de familie Meiland tot
BN’ers gemaakt, wat hen nu overal herkenbaar maakt.
Naast het opvallende gedrag van Martien, staat de
Meiland-familie ook bekend om hun directe uitspraken.
In het verleden heeft Erica al openlijk haar mening gegeven over
bepaalde groepen mensen, zoals ze deed met de term ‘pinguïns’.
Maxime, die sterk lijkt op haar moeder, heeft echter gemerkt dat
veel mensen een afkeer van haar hebben.
In een talkshow met Robbert Rodenburg wordt ze gevraagd naar
deze negatieve reacties.
Maxime bekent: “Mensen blijven altijd negatief over mij.
Als het over Chateau Meiland gaat, moeten ze het altijd op mij
gemunt hebben. Ik ben altijd de zondebok.”
Robbert vraagt zich af of deze reacties misschien ook aan Maxime
zelf te wijten zijn, en suggereert dat ze zelfreflectie heeft
gedaan.
Maxime reageert: “Ja, ik heb wel eens nagedacht over de
mogelijkheid dat ze gelijk zouden kunnen hebben.
Maar nee. Het zijn allemaal mensen die zelf op de bank zitten
met een uitkering en bier drinken.”
Maxime verdedigt zich tegen deze kritiek en benadrukt dat ze
niet verwend is, zoals sommigen beweren.
Ze geeft aan dat deze mensen het maar zelf moeten uitzoeken en
dat ze niet eens naar de show hoeven te kijken.
Ondanks de controverses en kritiek lijkt de Meiland-familie zich
niet veel aan te trekken van wat anderen van hen denken.
Hun recht-voor-zijn-raap houding en onconventionele gedrag zijn
kenmerkend geworden voor hun imago, wat hen zowel fans als critici
oplevert.
Peter Gillis, ooit bekend als de man die in zijn crocs en klapperend hemd de harten van de kijkers veroverde, staat nu vaker in de rechtszaal dan op de camping. Dit keer is het niet alleen de Belastingdienst die hem te grazen neemt, maar ook de koper van zijn vakantieparken, die zich nu in een juridisch moeras bevindt.
De Verkoop die Vastliep
De koper van de negen recreatieparken, die waarschijnlijk dacht een mooie deal te hebben gesloten, had niet gerekend op de complicaties die de overname met zich meebracht.
De Belastingdienst heeft beslag gelegd op de parken, wat de overdracht bemoeilijkt. De koper stelt dat zonder het opheffen van dit beslag de deal niet door kan gaan, maar de familie Gillis ziet dat anders. “De verkoopovereenkomst moet worden nagekomen,” zegt advocaat Erik Braun stellig namens de familie. Volgens hem kan het allemaal prima geregeld worden, als het geld maar stroomt. In de taal van Peter Gillis: als de centen binnenkomen, maakt het niet uit hoe de rest geregeld wordt.
De Chaotische Achtergrond
De recreatieparken van Peter Gillis staan al jaren onder toezicht en zijn allesbehalve een idyllisch vakantieoord. Illegale bewoning, financieel wanbeheer en een algehele chaos zorgen ervoor dat het park meer op een rechtszaak lijkt dan op een recreatieve bestemming. Peter zelf gaf eerder dramatisch aan dat de situatie onhoudbaar was geworden. Dat de parken überhaupt nog verkocht kunnen worden, mag dan ook als een klein wonder worden beschouwd.
De Strafzaak en Fraudeverdachten
Maar de juridische problemen stoppen niet bij de verkoopdeal. Peter wordt door het Openbaar Ministerie verdacht van grootschalige fraude, met als voorlopig dieptepunt de eis van achttien maanden celstraf. Het lijkt meer op een vakantiepark in de gevangenis dan op een luxe resort, maar voor Peter is het misschien wel de enige vakantie die hij nog gaat meemaken.
Daarnaast speelt er ook een bestuurszaak in Breda over een financiële sanctie waarvan de hoogte nog niet openbaar is gemaakt. De Belastingdienst houdt de schade liever voor zichzelf, wat vermoedelijk betekent dat de kosten voor Peter Gillis allesbehalve gering zijn.
De Familie Gillis in het Juridisch Kruisvuur
En alsof dat nog niet genoeg is, ligt ook zoon Mark in het juridische kruisvuur, terwijl de nasleep van zijn relatie met ex Nicol Kremers de soapachtige sfeer rondom de familie Gillis alleen maar versterkt. Het lijkt erop dat de rechtbank nu het vaste decor van de familie Gillis is geworden, met drama’s die zich sneller opstapelen dan Peter een schnitzel kan verorberen.
De Onverkoopbare Vakantieparken?
Wat rest is een man die ooit schatrijk werd van goedkope nachten op parkmatrassen, maar nu vastzit tussen advocaten, rechters en belastinginspecteurs.
En de vraag blijft: wie koopt in hemelsnaam een vakantiepark waar zelfs de fiscus liever niet meer wil kamperen? Het lijkt erop dat de familie Gillis meer bezig is met juridische strijd dan met het runnen van vakantieparken. De toekomst van de parken zelf lijkt dan ook steeds meer in de handen van de rechters te liggen, terwijl de vakantiegangers zich waarschijnlijk afvragen of ze hun vakantiegeld wel veilig kunnen stellen.