Algemeen
Verwoestend nieuws voor Monique Hansler: ‘Het avontuur houdt hier op!’
De Hanslers en hun Spaanse droom: hoe een realityshow verandert in een onverwachte rollercoaster
De realityserie De Hanslers: van de Piste naar de Playa werd aangekondigd als een vrolijk, zonnig avontuur over een Brabants gezin dat een nieuw leven probeert op te bouwen onder de Spaanse zon. De insteek: de familie Hansler wil een eigen strandtent openen in Alicante, een plek die volgens hun visie warmte, gezelligheid en ontspanning moet uitstralen. Maar zoals bij elke grote droom blijkt ook hier dat niet alles zo eenvoudig verloopt als vooraf gehoopt — en dat achter de schermen soms meer speelt dan je als kijker kunt vermoeden.
Vanaf de eerste minuten van de serie wordt duidelijk dat het project grootser is dan alleen een verhuizing naar de playa. Het gaat om vergunningen, samenwerkingen, investeringen, planning, locatiekeuzes en eindeloze details die opeens allemaal tegelijk aandacht vragen. De Spaanse bureaucratie blijkt niet te vergelijken met de directe aanpak waar Brabanders aan gewend zijn. Het tempo ligt lager, afspraken lopen anders en niets gaat zo snel als het gezin vooraf had gedacht. Precies dat maakt het programma aantrekkelijk voor de kijker: het laat zien hoe een droom vorm krijgt, maar ook hoe frustraties ontstaan wanneer de werkelijkheid tegenvalt.
Een familie die wil bouwen aan een toekomst in Spanje
Het centrale element in de serie is de ambitieuze opening van Beachclub Tammies, de naam die de Hanslers vol trots op hun nieuwe onderneming willen plakken. Het doel van de strandtent is helder: een kleurrijke, sfeervolle plek creëren waar toeristen én locals terechtkunnen voor muziek, cocktails, gezelligheid en een ontspannen vibe.
Mike, die van nature vrij praktisch is ingesteld, probeert vooral de technische en zakelijke kant van het project te overzien. Denk aan vergunningen, gesprekken met de gemeente, logistieke keuzes en het uitzoeken van leveranciers. Hij probeert daarbij balans te vinden tussen ambitie en realiteit, wat soms lastig is wanneer deadlines elkaar overlappen.
Monique, die als het gezicht van de familie wordt neergezet, stort zich volledig op elk detail van het interieur en de uitstraling. Geen menukaart, barkruk, lampion of placemat ontkomt aan haar aandacht. Waar anderen sneller zouden loslaten, neemt Monique juist de leiding en wil ze alles perfect hebben. Dat zorgt soms voor irritatie of botsingen binnen de familie, maar laat ook de passie zien die zij heeft voor het project.
De serie toont daarmee een mix van humor, chaos, spanning en ondernemerschap. Het streven naar een nieuwe toekomst in Spanje is zichtbaar oprecht, en de kijker leeft mee met de ups en downs die onvermijdelijk zijn wanneer je op buitenlandse grond probeert iets nieuws op te bouwen.
Critici zetten vraagtekens: hoe echt ís het avontuur?
Hoewel De Hanslers bedoeld lijkt als een vrolijk inkijkje in een groot avontuur, ontstond al snel de nodige discussie over de echtheid van wat er op televisie verschijnt. Vooral de relatie tussen Mike en Denise, die in de serie een prominente rol krijgt, zorgt voor veel vragen.
Volgens verschillende bronnen zou de relatie tussen de twee al beëindigd zijn vóórdat de opnames begonnen. Fans én critici vragen zich daardoor hardop af of Denise speciaal teruggehaald werd voor de serie, om het verhaal rond te maken en spanning toe te voegen. De timing van bekendmakingen, beelden die online opdoken en uitspraken van betrokkenen zorgen ervoor dat een deel van het publiek zijn twijfels heeft bij de authenticiteit van het programma.
Juicekanalen, waaronder RealityFBI, stellen zelfs dat er een groot deel in scène gezet is. Hoewel niets daarvan officieel bevestigd is, zorgt het wel voor een stroom aan reacties. Sommige kijkers vinden het nog steeds vermakelijk, anderen haken af omdat zij liever echte verhalen zien dan situaties die te glad ogen.
Monique zelf kreeg het daarbij zwaar te verduren. Zij werd al gezien als een van de opvallendste figuren van het programma, maar critici vinden haar in de serie zó aanwezig dat de term “tenenkrommend” regelmatig valt. Toch kijken juist daardoor veel mensen: ze kunnen zich eraan ergeren, maar het blijft tegelijkertijd verslavende televisie.
Beachclub Tammies: droom of decor?
Het grootste twistpunt ontstaat echter bij de strandtent zelf. RealityFBI publiceerde in de zomer beelden van de locatie waarop te zien zou zijn dat Beachclub Tammies geen enkele dag echt open is geweest voor publiek. Volgens het kanaal zou de locatie uitsluitend gebruikt zijn voor opnames, decorstukken en marketing, maar niet voor daadwerkelijk bedrijfsvoering.
Daarbovenop is inmiddels op Google te lezen dat de beachclub ‘permanent gesloten’ is. Dat roept de vraag op of de onderneming ooit daadwerkelijk volledig operationeel is geweest, of dat de plannen onderweg vertraagd, aangepast of zelfs stopgezet zijn.
Hoewel er vanuit het gezin geen officiële verklaring is gegeven, lijkt het avontuur in Alicante in ieder geval niet te zijn geworden wat het volgens de eerste plannen had moeten zijn. Voor veel kijkers voelt dat als een teleurstelling, juist omdat de serie zo sterk startte met de droom van iets nieuws opbouwen in het buitenland.
Waarom blijft De Hanslers tóch zo populair?
Ondanks de kritiek, de speculaties en de vragen rond de echtheid, blijft de serie opmerkelijk goed bekeken. Veel kijkers noemen het “irritainment”: televisie waar je je aan ergert, maar die je toch aan laat staan omdat het simpelweg fascinerend blijft om te volgen.
Het concept werkt omdat het inspeelt op herkenbare thema’s: familiebanden, dromen najagen, botsende karakters en de chaos die ontstaat wanneer mensen te dicht op elkaar zitten tijdens een grote verandering. De Hanslers laten zien hoe mooi én ingewikkeld het leven in het buitenland kan zijn, iets waar veel Nederlanders met emigratieplannen juist benieuwd naar zijn.
Daarnaast speelt de persoonlijkheid van Monique een grote rol. Of mensen haar nu geweldig vinden of totaal niet kunnen verdragen: ze roept emotie op. En emotie zorgt voor gesprekken, clicks, meningen en kijkcijfers — iets waar elke realityserie uiteindelijk op drijft.
Het einde van het avontuur in Alicante?
Voor nu lijkt het erop dat de droom van Beachclub Tammies ten einde komt. Of de familie zelf nog openheid zal geven over de achtergrond, toekomstplannen of het daadwerkelijke verloop van hun onderneming, moet de komende tijd blijken.
Wat vaststaat, is dat de serie voorlopig genoeg stof biedt voor discussie. De Hanslers hadden gehoopt te laten zien hoeveel werk er achter een emigratie en een horecazaak zit, en dat doel hebben ze zeker bereikt — al is het misschien niet op de manier die ze vooraf voor ogen hadden.
De vraag is nu: hoe gaat de familie verder? Keert iedereen terug naar Nederland? Komt er een nieuwe serie? Of komt er tóch nog een verrassende wending in Spanje?
Eén ding is zeker: de kijker blijft kijken. Want net als bij andere realitysuccessen geldt ook hier…
Je ergert je suf — maar je kunt toch niet wegzappen.
Jade (18) moet nadenken over haar afscheid: “Het moment is aangebroken”
Er zijn verhalen die je even doen stilstaan, hoe druk het leven ook lijkt. Het verhaal van de 18-jarige Jade Kops is er zo één. Terwijl leeftijdsgenoten plannen maken voor studiejaren, vakanties en toekomstdromen, bevindt Jade zich in een compleet andere realiteit. Zij leeft met de wetenschap dat ze ongeneeslijk z!ek is, en dat haar tijd kostbaar én beperkt is. In een indrukwekkend en openhartig Instagrambericht vertelt Jade dat ze nu in de fase is beland waar ze nooit op voorbereid had kunnen zijn: het bespreken van haar afscheid.
Het zijn woorden die keihard binnenkomen — juist omdat ze komen van iemand die nog aan het begin van haar leven zou moeten staan. Jade benoemt het zelf: “Het moment is aangebroken.” En daarmee opent ze eerlijk een hoofdstuk dat zowel hartverscheurend als buitengewoon dapper is.
Diagnose die haar wereld veranderde
In 2021 kreeg Jade te horen dat er een tumor in haar keel was ontdekt. Een boodschap die alles op zijn kop zette. Sindsdien draait haar leven om behandelingen, z!ekenhuisbezoeken, hoop, onverwachte wendingen en het zoeken naar rust en liefde in de momenten die nog wél kunnen. Ondanks alles bleef Jade proberen te genieten van het leven, hoe moeilijk dat soms ook was. Ze deelde haar weg openhartig op sociale media, waardoor duizenden mensen met haar meeleefden.
Maar vorige week kwam er een moment waar zij en haar familie al lang tegenop keken: de uitvaartverzorger stond voor de deur. Het klinkt bijna onwerkelijk voor iemand van haar leeftijd — en toch moest Jade daarmee geconfronteerd worden. Ze beschrijft het moment zelf, met woorden die lezen alsof je naast haar op de bank zit.
“Met bibberende benen zaten we te wachten”
Jade vertelt dat zij samen met haar ouders thuis zat. De spanning vulde de ruimte; niemand wist precies hoe dit moment zou voelen. “We kletsen wat over koetjes en kalfjes,” schrijft Jade, “totdat de deurbel gaat.”
Wat daarna volgt is een scène die bijna filmisch aandoet, maar helaas bittere realiteit is.
Ze staat op, haalt diep adem en loopt naar de voordeur. Aan de andere kant staat een vriendelijke vrouw, die ze begroet en binnenlaat. Maar precies op dat moment schrikt Jade van haar eigen woorden. Ze hoort zichzelf iets zeggen wat voor andere 18-jarigen ondenkbaar zou zijn: “Ik laat een uitvaartverzorger binnen?” Besef en verdriet komen als golven tegelijk binnen. Het voelt alsof de kamer kleiner wordt, stiller, zwaarder.
“Daar zit ik dan. Achttien jaar.”
De uitvaartverzorger neemt plaats, slaat een laptop open en bladert door een boek met opties, locaties en keuzes die gemaakt moeten worden. Jade kijkt toe, hoort woorden voorbij komen over afscheid, over momenten, over details waarvoor een ander normaal vijftig, zestig of zeventig jaar de tijd krijgt om erover na te denken.
Maar Jade is achttien.
“Iemand tegenover mij praat over dingen waar ik nog helemaal niet klaar voor ben,” schrijft ze. Het beeld dat ze schetst is onwaarschijnlijk pijnlijk: een meisje, nog maar net volwassen, dat moet meeluisteren naar onderwerpen die eigenlijk mijlenver van haar zouden moeten liggen.
Tussen slokken thee door ziet Jade dat de vrouw tegenover haar vriendelijk glimlacht. Oppervlakkig kalm, professioneel, meelevend — maar voor Jade voelt het surrealistisch. “Dit gaat toch niet over míj? Niet nu. Niet op deze leeftijd.”
Een gedachtenstorm die geen pauze kent
Terwijl ze probeert te luisteren, weg te blijven van paniek en haar aandacht bij het gesprek te houden, merkt Jade dat haar gedachten alle kanten opschieten. Ze omschrijft het prachtig en tegelijk breekbaar:
“Mijn gedachten bewegen als druppels langs het raam.”
Ze ziet in haar hoofd beelden voorbij schieten die ze helemaal niet wil zien: hoe het afscheid eruit zou zien, wie er zouden zijn, wat het moment zou betekenen. Ze ziet scènes van haar familie, van betraande gezichten, van momenten die niemand op jonge leeftijd zou moeten visualiseren.
Daarom spreekt ze zichzelf
toe.
Hard.
Streng.
Dapper.
“Nee, stoppen nu, Jade. Zover is het nog niet.”
Het is die zin die laat zien hoe ongelooflijk sterk ze is. Ze probeert zichzelf terug te halen, adem te halen, te focussen op wat nu nog wél kan. Ze probeert grip te houden op het leven dat ze nog steeds leeft, ondanks alles wat er speelt.
Van strijd naar berusting: een proces zonder handleiding
Het bijzondere aan Jade is hoe open ze blijft in haar woorden. Ze benoemt niet alleen wat ze voelt, maar ook wat ze hoopt. Ze wil dat haar familie straks niet alles alleen hoeft te bedenken. Ze wil dat er rust is, structuur, duidelijkheid.
“Het idee dat we na een aantal gesprekken straks ‘voorbereid’ zijn, geeft rust,” sluit ze af.
Het gebruik van dat woord — voorbereid — laat zien dat Jade bezig is om haar ouders te ontlasten, hoe zwaar het ook voor haarzelf is. Een vorm van liefde die bijna niet in woorden te vatten is.
Grote golf aan steun: “Je schrijft met je hart”
Onder haar bericht stromen de reacties binnen. Mensen noemen haar een talentvolle schrijver, een inspiratie, een voorbeeld in moed en kwetsbaarheid. Maar bovenal zien volgers vooral een meisje dat gigantisch veel kracht toont in een situatie waarin niemand zou willen zitten.
Jade raakt mensen met haar eerlijkheid. Met haar woorden. Met haar wil om, ondanks alles, nog steeds in het moment te leven. En dat blijkt uit de massale steun die ze online ontvangt. Berichten van vreemden, van vrienden, van mensen die zelf soortgelijke situaties hebben meegemaakt — allemaal laten ze weten dat ze met haar meeleven.
Een verhaal dat niemand onberoerd laat
De situatie van Jade is een hartverscheurend voorbeeld van hoe grillig het leven kan zijn. Hoe snel alles kan veranderen. Hoe jong iemand kan zijn en toch met vragen moet leven die normaal pas op hoge leeftijd komen. Het maakt haar verhaal niet alleen verdrietig, maar ook indrukwekkend. Omdat het laat zien hoe veerkrachtig een mens kan zijn, zelfs wanneer de omstandigheden de zwaarste denkbare zijn.
Jade toont dat kwetsbaarheid geen zwakte is maar juist moed. Dat delen een manier kan zijn om grip te houden. Dat woorden kunnen helen — zowel voor haarzelf als voor de mensen die haar verhaal lezen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat kunnen we leren van Jade?
Dat elk moment waardevol
is.
Dat liefde en familie boven alles staan.
Dat openheid anderen kan helpen om nooit weg te kijken van wat
moeilijk is.
En dat kracht soms schuilt in precies die momenten waarop je breekt
— maar toch dóórgaat.
Jade’s verhaal is rauw, eerlijk en onvergetelijk. Ze laat zien dat zelfs in de moeilijkste fase van het leven lichtpuntjes blijven bestaan, hoe klein ze soms ook zijn.
En precies dat maakt haar woorden zo bijzonder.