Algemeen
Verloofde Rob Jetten gaat viraal in Thailand
Verloofde van Rob Jetten gaat viraal in Thailand met betekenisvolle tatoeage
Terwijl Rob Jetten in Nederland volop in de schijnwerpers staat vanwege zijn politieke overwinning, richt de aandacht in Thailand zich juist op zijn verloofde, Nicolás Keenan. De Argentijnse sporter en partner van de D66-politicus is daar groot nieuws geworden door een opvallende tatoeage op zijn arm.
Wat begon als een foto op sociale media groeide binnen enkele uren uit tot een ware sensatie. Thaise nieuwssites, lifestylemagazines en duizenden fans bespreken niet alleen het ontwerp van de tatoeage, maar ook de bijzondere betekenis erachter – én de liefdesband tussen Jetten en Keenan.
De tattoo die viraal ging
Op Keenans arm staat het woord ‘Ubuntu’, geschreven in Thaise tekens. De foto waarop de tatoeage goed te zien is, werd eerst gedeeld door een fanpagina en ging vervolgens razendsnel rond op X (voorheen Twitter).
“Ik heb geen idee wat het betekent, maar het staat hem goed!” reageerde een jonge Thaise fan. Binnen enkele uren werd de foto duizenden keren gedeeld en besproken in lokale media.
Het woord Ubuntu zelf is overigens géén Thais woord. Het heeft zijn oorsprong in Zuid-Afrika en staat voor een levensfilosofie die draait om saamhorigheid, verbondenheid en menselijkheid. De diepere betekenis, vaak vertaald als ‘Ik ben omdat wij zijn’, benadrukt dat een mens pas volledig bestaat in relatie tot anderen.
Voor veel Thaise volgers was juist dat idee inspirerend. “Het straalt warmte en menselijkheid uit,” schreef een gebruiker. “Het past bij zijn uitstraling en bij het verhaal dat hij en Rob delen.”
Symbool van verbondenheid
De keuze voor deze specifieke tatoeage lijkt niet toevallig. Zowel Rob Jetten als Nicolás Keenan zetten zich publiekelijk in voor inclusiviteit en verbinding. De term Ubuntu weerspiegelt precies dat: het geloof dat mensen sterker zijn als ze samenwerken en elkaar ondersteunen.
“Ubuntu gaat over samen mens zijn,” legde een Zuid-Afrikaanse journalist uit in een Thaise talkshow. “Het past bij iemand die zich inzet voor een samenleving waarin iedereen meetelt.”
Het symbolische karakter van de tatoeage maakte dat de foto niet alleen viraal ging in Thailand, maar inmiddels ook in andere delen van Azië wordt gedeeld. Verschillende lifestylemagazines, waaronder ELLE Thailand, publiceerden foto’s van het stel met de kop: ‘De liefde van Rob Jetten verovert Azië’.
Liefde en bewondering
Behalve de tatoeage, is ook het koppel zelf een onderwerp van gesprek geworden. Dat Nederland mogelijk zijn eerste openlijk homoseksuele premier krijgt, maakt internationaal indruk. In veel Thaise reacties klinkt bewondering door voor Jettens openheid en voor de liefde tussen de twee mannen.
“Ze stralen iets natuurlijks uit,” schrijft een Thaise columnist. “Geen show, geen façade. Gewoon twee mensen die van elkaar houden.”
Het stel wordt geprezen om hun positieve uitstraling en respectvolle omgang met elkaar. “Ze lijken elkaar echt te versterken,” schreef een fan op Instagram. “En dat Ubuntu-woord past perfect bij hen.”
Hoe Rob en Nicolás elkaar leerden kennen
Hun liefdesverhaal begon op een onverwachte plek: de supermarkt. Rob Jetten vertelde eerder dat ze elkaar daar toevallig ontmoetten.
“Wij woonden vlak bij elkaar in Den Haag. De eerste keer dat we elkaar zagen, was tussen de schappen van de supermarkt,” zei Jetten met een glimlach.
Voor Nicolás was het geen onbekend gezicht. Hij herkende de politicus uit een TikTok-trend waarin Jetten op luchtige wijze werd gekoppeld aan GroenLinks-leider Jesse Klaver.
“Hij wist als buitenlander dankzij die video’s wie ik was,” vertelde Jetten lachend. “Van het een kwam het ander, en we raakten aan de praat via Instagram.”
Die spontane digitale ontmoeting groeide uit tot een serieuze relatie. Inmiddels zijn de twee onafscheidelijk en vormen ze een van de meest besproken stellen van het moment.
Verloving in 2024
In november 2024 vroeg Jetten zijn partner ten huwelijk — een moment dat hij later met humor beschreef in het tv-programma De Slimste Mens.
“Ik heb een Argentijn ten huwelijk gevraagd,” grapte hij. “En zodra je dat doet, bel je zijn moeder. Vanaf dat moment heb je geen enkele zeggenschap meer over je eigen bruiloft.”
De opmerking leverde hem een lachsalvo op, maar ook veel sympathie. Fans prezen hem voor zijn openheid en relativeringsvermogen. Sinds hun verloving delen de twee af en toe kleine inkijkjes in hun leven samen, zonder hun privacy te verliezen.
Hun liefde, die zich op een natuurlijke manier ontwikkelde, is inmiddels uitgegroeid tot een bron van inspiratie voor veel mensen – in Nederland, maar nu dus ook ver daarbuiten.
Internationale belangstelling
Dat het stel wereldwijd aandacht trekt, is niet nieuw. Toen Jetten eerder dit jaar internationaal in het nieuws kwam vanwege zijn politieke positie, deelden media van Argentinië tot Japan foto’s van hem en Nicolás.
Nu richt de aandacht zich meer op Keenan zelf, die in Thailand bekendstaat als “de sportieve verloofde met het filosofische hart.”
In een column in The Bangkok Post werd geschreven:
“Hij is niet alleen mooi om te zien, maar straalt ook innerlijke rust uit. Zijn tattoo laat zien dat hij nadenkt over wat het betekent om mens te zijn.”
Die toon van bewondering klinkt ook op sociale media. “Hij is een rolmodel voor jongeren die zichzelf durven zijn,” schreef een Thaise influencer met meer dan een miljoen volgers.
Ubuntu als levenshouding
De betekenis van Ubuntu raakt een gevoelige snaar bij veel mensen. In een wereld waarin individualisme vaak de boventoon voert, staat het concept juist voor gemeenschapszin en empathie.
“Ik ben omdat wij zijn” – het is een eenvoudige zin, maar met diepe betekenis.
In dat licht krijgt de tatoeage van Nicolás nog meer gewicht. Voor velen symboliseert het niet alleen zijn persoonlijke overtuiging, maar ook de manier waarop hij en Rob in het leven staan. Samen vertegenwoordigen ze een modern beeld van liefde, verbondenheid en gelijkwaardigheid.
Liefde over grenzen heen
Het verhaal van Rob Jetten en Nicolás Keenan is daarmee niet alleen een liefdesverhaal, maar ook een verhaal over culturen die elkaar ontmoeten. Een Nederlandse politicus en een Argentijnse atleet die elkaar vinden in Den Haag — en samen wereldwijd mensen inspireren.
Hun band laat zien dat liefde universeel is en dat verschillen juist iets kunnen toevoegen. Zoals een Thaise fan het verwoordde:
“Ze laten zien dat liefde geen grenzen kent. En dat is precies wat de wereld nu nodig heeft.”
Een wereldwijde glimlach
Terwijl Jetten zich voorbereidt op een nieuw hoofdstuk in zijn politieke carrière, is het zijn verloofde die met een eenvoudig gebaar — een tattoo — miljoenen mensen weet te raken.
De foto van Nicolás, waarop de Ubuntu-tekst glanst in het zonlicht, is inmiddels meer dan een trend. Het is een symbool geworden van verbondenheid, begrip en hoop.
“Hij herinnert ons eraan dat we elkaar nodig hebben,” schreef een Thaise columnist. “Dat is de mooiste boodschap die een mens kan dragen – letterlijk en figuurlijk.”
Een stel dat inspireert
Of het nu gaat om politiek, sport of persoonlijke verhalen: Rob Jetten en Nicolás Keenan tonen dat je impact kunt maken door jezelf te blijven. Hun liefde overstijgt grenzen en hun openheid inspireert mensen wereldwijd.
En soms is daar maar één klein detail voor nodig — een tattoo met een groot hart.
“Ubuntu,” schreef een fan onder hun gezamenlijke foto. “Twee mensen die precies laten zien wat dat betekent.”
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.