Algemeen
Pauw confronteert advocaten Borsato met schokkende details: ‘Ik lees er 3’
Jeroen Pauw bevraagt advocaten Knoops over zaak Marco Borsato: “Waar ligt de grens tussen onhandig en strafbaar gedrag?”
In de nieuwste aflevering van Pauw & De Wit stond de tweede zittingsdag in de zaak tegen Marco Borsato centraal. Presentator Jeroen Pauw ging in gesprek met de advocaten Geert-Jan en Carry Knoops, die de zanger bijstaan in het lopende proces. De uitzending bood een diepgaand gesprek over de juridische kern van de zaak: waar ligt de grens tussen onhandig gedrag en een strafbaar feit?
Volgens de verdediging heeft Borsato geen ontuchtige handeling gepleegd, maar Pauw uitte openlijk zijn twijfels over sommige fragmenten uit het dossier. Vooral de appberichten die tijdens de zitting zijn besproken, zorgden voor discussie aan tafel.
Pauw over de sfeer in het gezin
Pauw begon het gesprek met een fundamentele vraag:
“Hoe gedraag je je in zo’n gezin als jij als buitenstaander wordt uitgenodigd, in dit geval Marco Borsato? En in hoeverre deed hij mee aan de gewoonten binnen dat gezin?”
Volgens de presentator roepen de appjes die nu in het dossier zijn opgenomen vragen op. Hij vroeg zich af waarom Borsato bepaalde berichten stuurde en in welke context die moeten worden gezien.
Advocaat Carry Knoops reageerde beslist:
“Hij is daar niet in meegegaan. Sterker nog: er was een vriendengroep waarin iedereen te maken had met de bijzondere omgangsvormen binnen dat gezin. Dat was iets waar ook anderen moeite mee hadden. Er is zelfs over gesproken. Marco en zijn vrienden hebben daar afstand van genomen.”
Pauw wees erop dat er in verklaringen van vrienden inderdaad staat dat zij die ongemakkelijke sfeer herkenden, maar dat hun pogingen om daar iets van te zeggen niet altijd goed werden ontvangen.
Appjes uit het dossier
Om het gesprek concreet te maken, las Pauw enkele berichten voor die in het dossier zouden staan. Eén daarvan zou dateren uit april 2017. Daarin schreef Borsato naar het meisje dat hij keelontsteking had en haar dus niet kon zoenen, maar voegde eraan toe: “Billen aanraken kan wel.”
Carry Knoops legde uit dat de berichten in een bredere context moeten worden gelezen.
“In dat gezin bestond een soort spelletje waarbij men elkaar op de billen tikte. Het was iets waar moeder, dochter en vrienden aan meededen. Als je niet meedeed, werd daar een grap over gemaakt. Dat is de situatie waar dit over gaat.”
Volgens haar is het verkeerd om die appjes los van hun context te beoordelen.
Pauw: “Maar wat zegt dat over grenzen?”
Pauw bleef kritisch en vroeg zich af of een opmerking als die in het appje niet juist wijst op overschrijdend gedrag.
“Als ik verkouden ben, zeg ik tegen mijn kinderen of kleinkinderen: blijf even op afstand. Maar je zegt toch niet: ik heb keelontsteking, dus we zoenen niet, maar iets anders kan wel?”
Carry Knoops reageerde daarop:
“Er is niets s*ksueels bedoeld met dat bericht. Als ik mijn kleinkinderen knuffel, geef ik ze ook een kusje. Dat is genegenheid, geen grensoverschrijding.”
Daarop voegde Geert-Jan Knoops toe dat er volgens hem sprake is van een maatschappelijke misvatting.
“Wat hier gebeurt, is dat er een hedendaagse sociale norm wordt toegepast op gedrag uit een heel andere context. Het 0penbaar Ministerie probeert van dat sociale oordeel een juridisch verwijt te maken, terwijl dat niet hetzelfde is.”
“Er is geen ontucht gepleegd”
De advocaten benadrukten dat het 0penbaar Ministerie volgens hen probeert te bewijzen dat Borsato zijn grenzen heeft verlegd. Maar dat klopt niet, aldus Geert-Jan Knoops.
“Er heeft geen ontuchtige handeling plaatsgevonden. Er was een bepaalde open sfeer in dat gezin, iets waar iedereen achteraf van zegt: misschien hadden we daar meer afstand van moeten nemen. Maar dat maakt het nog niet strafbaar.”
Volgens hem heeft Borsato meerdere keren geprobeerd dat gedrag bespreekbaar te maken.
“Hij heeft moeder en dochter aangesproken op bepaalde gewoonten, maar dat stuitte op weerstand. Als iemand achteraf zegt: ik had daar beter afstand van kunnen nemen, is dat geen bewijs van schuld.”
Pauw citeert de appjes
De presentator bleef echter kritisch en haalde opnieuw enkele appberichten aan die tijdens de zitting aan bod kwamen. Berichten waarin Borsato bijvoorbeeld zou schrijven: “Ik vind je heel lief”, “Wat heb je mooie billen”, of “Je kunt het ook zelf doen als je vriendje er niet is.”
Volgens Pauw zijn dat berichten die door veel mensen als problematisch worden gezien.
Geert-Jan Knoops reageerde rustig:
“Dat is precies het punt. De appjes worden nu gelezen met de bril van vandaag. In werkelijkheid heeft hij nooit s*ksuele grenzen overschreden. Alle getuigenverklaringen bevestigen dat hij niet is meegegaan in dat gedrag.”
Hij benadrukte dat er in het hele dossier geen enkel bewijs te vinden is van een strafbaar feit.
De maatschappelijke norm
Volgens de advocaten draait de zaak niet om bewijs van fysiek grensoverschrijdend gedrag, maar om maatschappelijke interpretatie.
“Er wordt een sociale moraal gebruikt als juridisch instrument,” stelt Geert-Jan. “Men zegt: hij had afstand moeten nemen van het gedrag in dat gezin. Maar dat is een moreel oordeel, geen strafrechtelijke overtreding.”
Pauw hield echter vol dat er een grijs gebied blijft bestaan tussen “ongepast” en “strafbaar”.
“Als buitenstaander kun je toch zelf bepalen waar je grens ligt? Zeker als er kinderen bij betrokken zijn?”
Carry Knoops antwoordde:
“Natuurlijk. En dat heeft hij ook gedaan. Marco is daar niet overheen gegaan. Hij heeft zijn grenzen bewaakt.”
De rol van de moeder
Tijdens het gesprek kwam ook de rol van de moeder in het gezin aan bod. Pauw vroeg wie verantwoordelijk is voor het stellen van grenzen in een dergelijke thuissituatie.
Volgens Carry Knoops lag die verantwoordelijkheid niet bij Borsato.
“Hij was niet verantwoordelijk voor de opvoeding van het meisje. Dat is een taak van de ouders. En dat hebben ook andere leden van de vriendengroep verklaard.”
Geert-Jan vulde aan:
“Het idee dat hij een vaderfiguur was, is onjuist. Hij was een vriend van de familie, niet iemand die in dat gezin een opvoedende rol had.”
Geen vaderrol, maar betrokkenheid
Pauw vroeg daarop hoe het kan
dat Borsato zelf eerder sprak over zijn “vaderlijke rol” binnen het
gezin.
Carry verduidelijkte dat die uitspraak verkeerd is
geïnterpreteerd.
“Hij heeft nooit de vader willen vervangen. Het meisje vond het prettig dat hij betrokken was en noemde hem weleens peetvader. Dat was uit genegenheid, niet uit vervanging van de vaderrol.”
Volgens haar ging het om zorg en steun, niet om iets anders.
“Hij wilde er gewoon zijn voor dat gezin. Hij wilde helpen, luisteren, steunen. Dat werd verkeerd begrepen, maar uit het dossier blijkt nergens dat er grenzen zijn overschreden.”
Een zaak over interpretatie
De advocaten benadrukten dat deze zaak in essentie draait om interpretatie: wat de één als zorgzaam ziet, leest een ander als ongepast.
Geert-Jan Knoops vatte het samen:
“Het gaat hier niet om bewijs van s*ksuele ontucht, maar om de vraag of iemand zich had moeten distantiëren van gedrag dat later als onwenselijk wordt gezien. Dat is een morele kwestie, geen juridische.”
Pauw sloot het gesprek af met een reflectie op de publieke opinie.
“Het is opvallend hoe snel mensen een oordeel vellen op basis van fragmenten of berichten. Maar het blijft aan de rechter om te bepalen wat feit en wat gevoel is.”
Een gevoelige balans
De uitzending maakte duidelijk hoe dun de lijn is tussen menselijk gedrag dat als “onhandig” wordt gezien en gedrag dat de samenleving als “onacceptabel” beschouwt. De advocaten blijven bij hun standpunt dat Marco Borsato binnen die grenzen is gebleven, terwijl Pauw de vraag openlaat waar die grens precies ligt.
De zaak, die nog loopt, roept daarmee bredere vragen op over normen, omgangsvormen en de manier waarop gedrag in de publieke sfeer wordt beoordeeld.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”