Algemeen
Monique Westenberg gaat aan de haal met Denny Braaf, de vader van de vriendin van André Hazes!
De relatie tussen André Hazes en Monique Westenberg is al jaren onderwerp van gesprek in de Nederlandse showbizzwereld. Niet alleen omdat ze een zoon delen en samen een lange, hobbelige geschiedenis hebben, maar vooral omdat hun relatie symbool is geworden voor de liefde met al zijn ups en downs. Wanneer het stel samen is, leeft heel Nederland mee. En wanneer het uitgaat, ontstaat er vrijwel altijd een nieuwe golf aan speculaties, geruchten en emotionele reacties.
De meest recente breuk, die André tijdens een vakantie in het buitenland bekendmaakte, vormt daarop geen uitzondering. Sindsdien draait de geruchtenmolen op volle toeren en lijkt iedereen mee te willen denken, mee te praten en mee te speculeren over het nieuwe pad dat zowel André als Monique inslaan. In dat web van verhalen duikt één nieuwe naam steeds vaker op: Naomi Braaf, de dochter van zanger Denny Braaf. Wat begon als een onbevestigd gerucht, groeide al snel uit tot een onderwerp dat social media domineert.
Maar er is nóg een bijzonder element dat dit verhaal anders maakt dan alle eerdere hoofdstukken in het liefdesleven van André Hazes: de plotselinge aandacht voor zijn ex Monique, die volgens diverse bronnen een klik zou hebben met niemand minder dan Denny Braaf – de vader van Naomi. Daardoor ontstaat een verhaal dat bijna te toevallig lijkt om waar te zijn: zou Monique, tenminste in theorie, de schoonmoeder van haar eigen ex kunnen worden?
In deze longread van 1500 woorden duiken we dieper in alles wat er speelt: de breuk, de nieuwe geruchten, de reacties uit de showbizz en de mogelijke toekomst van alle betrokkenen.
Een breuk die opnieuw het land bezighoudt
Toen André Hazes bekendmaakte dat zijn relatie met Monique voorbij was, gebeurde dat op een manier die veel mensen verraste. De zanger zat op vakantie toen hij via sociale media liet weten dat hij niet langer samen was met de moeder van zijn zoon. Hoewel het stel al vaker uit elkaar is geweest, voelde dit keer anders: niet alleen door de onverwachte timing, maar ook doordat Monique zelf later duidelijk liet merken dat zij niet op de hoogte was van de aankondiging.
Voor veel mensen riep de manier waarop André het nieuws deelde vragen op. Monique en André hebben een lange geschiedenis, vol liefde, verzoening, scheiding, opnieuw proberen en opnieuw afscheid nemen. Een relatie die al jaren wordt gevolgd door fans, media en kijkers van realityprogramma’s. Het feit dat de breuk dit keer zo plotseling naar buiten kwam, zorgde voor veel commotie.
Toch probeerde Monique, zoals ze vaker heeft gedaan, rust uit te stralen naar de buitenwereld. Ze richtte zich op haar zoon en liet zien dat ze probeert om nuchter en positief te blijven. Maar achter de schermen moet het zonder twijfel een emotionele periode zijn geweest.
Nieuwe naam duikt op: wie is Naomi Braaf?
Het duurde niet lang voordat er nieuwe verhalen opdoken over het liefdesleven van André. Van eerdere relaties weten we inmiddels dat André zelden lang alleen blijft. De zanger heeft in het verleden meerdere keren in korte tijd een nieuwe liefde gevonden, waaronder Bridget Maasland, Sarah van Soelen en later weer terug naar Monique.
Dit keer verscheen een andere naam: Naomi Braaf, de 24-jarige dochter van zanger Denny Braaf. Aanvankelijk bleef het bij geruchten, maar niet veel later bevestigde het management van André dat de twee “een date hebben gehad”.
Maar volgens verschillende bronnen gaat het contact verder terug dan de meeste mensen dachten. Zo zou André al vroeg in februari – rond Valentijnsdag – bloemen naar Naomi hebben gestuurd. Dat detail leidde tot veel vragen, vooral omdat André op dat moment nog samen was met Monique.
Betekent dat dat het contact er al was vóór de breuk? Of gaat het om onschuldige attenties die later meer werden? Het blijft speculeren, want geen van beiden heeft precies willen uitleggen hoe de band tussen hen is ontstaan.
Dat Naomi op jonge leeftijd in de belangstelling staat, is overigens niet vreemd. Ze is zichtbaar op sociale media, komt uit een muzikale familie en heeft dankzij haar vader een eigen netwerk in het showbizzcircuit.
Het leeftijdsverschil wordt onderwerp van gesprek
Een opvallend aspect waar veel mensen commentaar op hebben, is het leeftijdsverschil tussen de betrokkenen. André is 31, Naomi is 24. Een verschil dat eenvoudig te overbruggen lijkt en voor niemand een probleem hoeft te zijn.
Toch wordt het vaak vergeleken met het leeftijdsverschil tussen André en Monique. Monique is 47, zestien jaar ouder dan André. In hun relatie is dit verschil talloze keren onderwerp van discussie geweest – al spraken zij zelf altijd met respect over elkaars volwassenheid, levenservaring en betrokkenheid als ouders.
Toch nemen sommige fans door de recente ontwikkelingen opnieuw dat verschil als vertrekpunt in hun reacties: misschien zoekt André iemand dichter bij zijn eigen levensfase. Misschien verlangt Monique juist naar meer stabiliteit of gelijkwaardigheid. Of misschien is leeftijd simpelweg nooit het kernpunt geweest, maar wordt het nu door het publiek gebruikt als verklarend element.
Of dat terecht is, blijft een open vraag. Liefde laat zich tenslotte zelden vangen in jaartallen.
Mark Gillis zorgt voor onverwachte hilariteit
Tijdens een interview liet realityster Mark Gillis een opmerkelijke uitspraak doen: hij gaf toe dat hij Monique aantrekkelijk vindt. Hij had haar nog nooit ontmoet, maar hij zou het volgens eigen zeggen “geen probleem” vinden als ze eens met hem een drankje zou drinken.
Zijn opmerking was bedoeld als een compliment, maar zorgde tegelijkertijd voor veel hilarische reacties online. In talkshows en op sociale media werd druk gespeculeerd over een mogelijke flirt of zelfs een ontmoeting. Tegelijkertijd werd ook opgemerkt dat Mark, die nog geen 30 is, nóg jonger is dan André – wat de grap alleen maar versterkte.
Voor Monique was deze publieke flirt vooral aanleiding voor luchtige reacties. Ze heeft niet inhoudelijk gereageerd, maar kenners geven aan dat ze vooral bezig is met rust, haar werk, haar rol als moeder en haar eigen welzijn.
De meest bizarre wending: geruchten rond Monique en… Denny Braaf
Alsof het scenario nog niet surrealistisch genoeg was, kwam er nog een ander gerucht bij. Volgens verschillende bronnen zou Monique namelijk in contact staan met Denny Braaf, de vader van Naomi – de vrouw die nu aan André wordt gelinkt.
Een opmerkelijke situatie, die door sommigen als toevallig werd gezien en door anderen als iets dat “te perfect was voor een dramaserie”. Op sociale media werd druk gespeculeerd:
-
Zou Monique inderdaad aan het flirten zijn met Denny?
-
Is het gewoon een vriendschap?
-
Of is het vooral een kwestie van misinterpretatie en geruchtenvorming?
Binnen de showbizzwereld blijft het voorlopig vooral een verhaal dat met een knipoog wordt verteld. Niets is bevestigd en zowel Monique als Denny heeft geen enkele uitspraak gedaan die daarop wijst. Toch blijft het verhaal hangen, vooral omdat het in theorie een unieke situatie zou creëren: ex-partners die via hun nieuwe relaties ineens schoonfamilie van elkaar zouden kunnen worden.
De humoristische reacties logen er niet om:
-
“Dit is een Netflix-serie in wording.”
-
“Monique als schoonmoeder van André? Dat verzin je niet!”
-
“Het lijkt wel fictie, maar het gebeurt echt.”
Wat betekent dit alles voor Monique?
De afgelopen jaren hebben laten zien dat Monique ontzettend sterk is, zowel in de media-aandacht als in haar privéleven. Ze is een toegewijde moeder, ze heeft talloze mensen geraakt met haar openheid over moeilijke momenten, en ze heeft laten zien dat ze altijd het belang van haar zoon vooropstelt.
Nu ze opnieuw in een achtbaan van publieke aandacht is beland, lijkt ze opnieuw te kiezen voor rust en waardigheid. Ze doet geen uitspraken over André’s nieuwe contacten, ze plaatst geen verwijtende berichten op sociale media en ze blijft positief in haar communicatie naar de buitenwereld.
Maar dat betekent niet dat de afgelopen periode gemakkelijk was. De breuk, de manier waarop die naar buiten kwam, de plotselinge aandacht voor nieuwe romances en de geruchten rond haar eigen leven suizen ongetwijfeld door haar hoofd.
Toch blijkt uit reacties van mensen in haar omgeving dat Monique zich richt op de toekomst – een toekomst waarin zij wellicht iemand ontmoet die bij haar past, haar waardeert en met wie ze een nieuwe start kan maken.
Hoe nu verder voor André?
Voor André lijkt dit een periode van nieuwe stappen. Zijn carrière staat opnieuw in de schijnwerpers, zijn muziek blijft goed beluisterd worden en zijn privéleven blijft, hoe dan ook, een groot thema in de pers. Als zijn contact met Naomi uitgroeit tot een serieuze relatie, zal dat ongetwijfeld nieuwe reacties oproepen.
Tegelijkertijd blijft de vraag hoe hij zijn rol als vader blijft invullen, hoe hij omgaat met zijn eigen emoties en hoe hij onafhankelijk van de buitenwereld zijn keuzes maakt.
Conclusie: een verhaal dat blijft evolueren
Wat begon als een breuk tussen André en Monique, groeide in korte tijd uit tot een verhaal vol wendingen, nieuwe relaties, geruchten en onverwachte kruisverbanden. Of André en Naomi daadwerkelijk een stel worden, of Monique en Denny echt een klik hebben, of alles uiteindelijk een storm in een glas water blijkt te zijn – het maakt duidelijk dat de betrokken personen door veel mensen gevolgd worden.
Inmiddels lijkt voor iedereen hetzelfde te gelden: het leven gaat door, in nieuwe vormen, met nieuwe kansen en nieuwe hoofdstukken. En zoals altijd bij bekende Nederlanders kijkt het land mee, soms kritisch, soms meelevend, maar altijd nieuwsgierig.
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.