Algemeen
Zorgelijke berichten over Bas van Toor – fans leven massaal mee
Bassie viert 90e verjaardag: een leven vol humor, veerkracht en warme herinneringen
De Nederlandse televisie-icoon
Bas van Toor, bij
jong en oud bekend als clown Bassie, bereikt binnenkort een bijzondere
mijlpaal: zijn 90e
verjaardag.
Voor generaties kijkers roept zijn naam herinneringen op aan
vrolijke avonturen, aanstekelijke liedjes en de hechte band met
zijn broer Aad van
Toor, de acrobaat Adriaan.
Hoewel de jaren hun sporen hebben nagelaten, blijft Bas een bron van levenslust en positiviteit. Zijn verjaardag is voor velen een moment om stil te staan bij de warmte en humor die hij decennialang in Nederlandse huiskamers bracht.
Een jeugdheld voor miljoenen
Met het duo Bassie en Adriaan groeiden generaties kinderen in Nederland en Vlaanderen op. Hun programma’s stonden bekend om vrolijke muziek, spannende speurtochten en een vriendelijke boodschap over vriendschap en doorzettingsvermogen.
De broers reisden in de jaren zeventig en tachtig met circuswagens door Europa en traden overal op voor families. Hun samenwerking leverde talloze televisieseries en theatershows op die nog steeds nostalgie oproepen bij volwassen fans én nieuwe kijkertjes die de herhalingen ontdekken.
“We wilden kinderen laten lachen en laten zien dat je samen altijd sterker staat,” vertelde Aad ooit in een interview.
Zorgen van zijn broer Aad
Aad van Toor volgt de gezondheid van zijn broer al jaren met toewijding. In een gesprek met weekblad Story vertelde hij hoe bijzonder hij het vindt dat Bas deze leeftijd bereikt, ondanks de gezondheidsuitdagingen die hij heeft gekend.
De broers hebben een hechte band behouden, ook na hun afscheid van het podium. Aad benadrukt dat de herinneringen aan hun gezamenlijke avonturen in het circus en op tv hen nog steeds verbinden:
“We hebben samen zoveel beleefd. Dat schept een band die niet verdwijnt.”
Een ingreep met onverwachte gevolgen
Negen jaar geleden onderging Bas een behandeling aan zijn halslagader. Het leek een routine-ingreep, maar leidde tot complicaties die de familie ongerust maakten. Dankzij snelle medische zorg bleef de situatie onder controle, al volgde er een intensieve periode van herstel.
Deze ervaring liet zien hoe kwetsbaar gezondheid kan zijn en hoe belangrijk steun van familie en een deskundig medisch team is. De familie geeft vaak aan dat deze periode hen hechter heeft gemaakt.
Revalidatie en doorzettingsvermogen
Tijdens de ingreep traden er complicaties op die voor een langere revalidatie zorgden. Bas moest maandenlang wennen aan nieuwe omstandigheden, maar liet zich niet uit het veld slaan.
Met de steun van zijn vrouw Coby, zijn kinderen en kleinkinderen hervond hij stap voor stap zijn ritme. Zijn verhaal illustreert hoe belangrijk doorzettingsvermogen en een positief ingesteld team van artsen en therapeuten zijn bij herstel na een ingrijpende medische ervaring.
Een leegte na het verlies van dochter Ilona
Twee jaar geleden kreeg de familie Van Toor te maken met een groot verdriet: dochter Ilona overleed na nierproblemen. Haar afwezigheid laat een voelbare leegte achter, maar haar warme persoonlijkheid blijft levend in verhalen, foto’s en herinneringen die binnen de familie worden gekoesterd.
Bas haalt troost uit deze dierbare momenten en vindt kracht in het samenzijn met zijn andere kinderen en kleinkinderen, die hem blijven ondersteunen.
Humor als medicijn
Ondanks alle uitdagingen is Bas zijn humor nooit kwijtgeraakt. Volgens Aad blijft zijn broer graag de grappige kant van het leven zien. Bekende cabaretiers en oude conferences weten hem nog altijd aan het lachen te maken.
Psychologen bevestigen dat humor helpt om stress te verlagen en een gevoel van welzijn te vergroten. Bas bewijst met zijn herkenbare lach dat vrolijkheid zelfs op hoge leeftijd een krachtig medicijn kan zijn.
Kleine dingen waarderen
Tegenwoordig zit Bas in een rolstoel en heeft hij beperktere mobiliteit, maar hij geniet nog volop van kleine momenten. Een gezellige middag met familie, een vrolijk televisieprogramma of een bezoekje van bekenden: het zijn voor hem kostbare momenten die kleur geven aan de dag.
Zijn positieve instelling herinnert mensen eraan dat geluk niet altijd groots hoeft te zijn. Het zit vaak in eenvoudige dingen, zoals samen lachen of herinneringen ophalen aan vroeger.
Nieuwe behandelingen brachten verlichting
Vier jaar geleden zorgde een nieuwe behandeling voor een keerpunt in zijn gezondheid. Deze aanpak hielp hem zich beter te voelen en gaf de familie nieuwe hoop. Zijn vrouw Coby vertelde destijds opgelucht:
“Ik heb het gevoel dat ik mijn man weer een beetje terug heb.”
De medische vooruitgang liet zien hoe innovaties in de zorg ouderen kunnen helpen om prettiger te leven, zelfs na jaren met gezondheidsproblemen.
Gevoelig maar dankbaar
Hoewel zijn gezondheid kwetsbaar blijft, beschouwt Bas elke dag als een geschenk. Zijn dochter Liesbeth zei eens liefdevol dat haar vader “gezond is, maar met littekens” – een omschrijving die de veerkracht van de clown mooi samenvat.
De familie kiest ervoor om vooral in het nu te leven, met aandacht voor de fijne momenten samen. De komende verjaardag zal in kleine kring worden gevierd, afhankelijk van hoe Bas zich voelt, maar hoe dan ook met dankbaarheid voor het heden.
De levensles van Aad
Ook Aad zelf kreeg eerder te maken met gezondheidsproblemen en weet hoe kostbaar een goede dag kan zijn. Sinds zijn herstel benadrukt hij het belang van dankbaarheid:
“Mensen klagen soms over kleine dingen, maar het is zo belangrijk om te waarderen wat je hebt.”
Die levenshouding deelt hij graag met anderen: genieten van het nu, de kleine dingen zien en positiviteit koesteren.
Een lach die generaties verbindt
Het verhaal van Bas van Toor laat zien hoe krachtig humor kan zijn – niet alleen als entertainer voor kinderen, maar ook als bron van hoop voor henzelf en hun familie.
Herhalingen van de avonturen van Bassie en Adriaan worden nog steeds met plezier bekeken en brengen warme herinneringen terug bij fans. Zijn bekende rode neus en lach zijn uitgegroeid tot een stukje Nederlands cultureel erfgoed.
Waardeer het nu
De 90e verjaardag van Bas van Toor is meer dan een feestelijke mijlpaal. Het is een herinnering om het leven te vieren, de kleine momenten te koesteren en dankbaar te zijn voor samenzijn.
Zijn verhaal – van circuswagen
tot televisiestudio, van wereldreizen tot rustige dagen thuis –
laat zien dat humor en liefde een leven lang
meegaan.
Voor velen blijft hij de vrolijke clown die hun jeugd kleur gaf én
een voorbeeld van veerkracht op hoge leeftijd.
Belangrijkste punten
-
Bas van Toor viert binnenkort zijn 90e verjaardag.
-
Bekend als clown Bassie, groeide hij uit tot icoon van Nederlandse kindertelevisie.
-
Ondanks gezondheidsproblemen bleef hij optimistisch en humorvol.
-
Familieband, herinneringen en nieuwe medische behandelingen hielpen hem vooruit.
-
Zijn verhaal benadrukt het belang van positiviteit, dankbaarheid en kleine momenten waarderen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”