Algemeen
‘Vieze Jeroentje’ opnieuw de sjaak na onthulling van mailcontact met daarin smerige kiekjes en filmpjes
Nieuwe onthullingen over Jeroen Rietbergen in boek van advocaat Sébas Diekstra
Advocaat Sébas Diekstra heeft een nieuw boek uitgebracht met de titel Recht voor het Slacht0ffer, en daarin staan passages die opnieuw de naam van Jeroen Rietbergen doen rondzingen. Volgens het platform Juicechannel bevat het boek informatie over een incident dat al jaren teruggaat, ruim vóór de bekende gebeurtenissen rond The Voice of Holland.
Onverwachte onthulling in nieuw boek
In het boek beschrijft Diekstra een voorval uit 2004, waarbij een vrouw destijds volgens hem ongewenste berichten en foto’s zou hebben ontvangen van Rietbergen. De beelden, zo stelt de advocaat, zouden destijds via een persoonlijk e-mailadres zijn verzonden.
Een van de vrouwen die deze foto’s kreeg, zou ze jaren later met Diekstra hebben gedeeld. De advocaat schrijft dat het om “zeer ongemakkelijke beelden” ging en dat het gedrag volgens hem destijds al als ongepast werd ervaren.
Hoewel de vrouw naar eigen zeggen nooit verdere stappen ondernam, benadrukt Diekstra dat het incident illustratief is voor grensoverschrijdend gedrag dat volgens hem vaak onbesproken blijft.
Context: Jaren vóór The Voice-schandalen
De gebeurtenissen die Diekstra
beschrijft, zouden hebben plaatsgevonden lang voordat Rietbergen in opspraak kwam in de
context van The Voice of
Holland.
Juist dat maakt de passage in zijn boek opvallend: ze suggereert
dat er al veel eerder signalen waren van gedrag dat later onderwerp
van discussie werd.
Volgens Juicechannel laat dit zien dat de problematiek rondom macht, media en persoonlijke grenzen een langdurige geschiedenis kent. De advocaat lijkt met zijn boek dan ook niet alleen terug te blikken, maar ook een breder maatschappelijk punt te willen maken over de positie van slacht0ffers.
Een ongemakkelijk hoofdstuk
In een gedeeld fragment van
Recht voor het
Slacht0ffer beschrijft Diekstra hoe hij de beelden onder ogen
kreeg. Hij noemt ze “expliciet” en “onwenselijk om te
zien”.
Hij schrijft:
“Waarom iemand dit soort beelden naar een ander zou sturen, blijft voor mij een raadsel. Daarnaast is het de vraag of de personen die op de foto’s staan wel toestemming hebben gegeven voor het maken of verspreiden ervan.”
Het fragment benadrukt daarmee niet alleen de ongemakkelijke aard van de inhoud, maar vooral het gebrek aan grenzen in bepaalde situaties waarin macht, ego en relaties door elkaar lopen.
Rietbergen opnieuw onderwerp van gesprek
De naam van Rietbergen, die de afgelopen jaren in het nieuws kwam vanwege zijn rol bij The Voice, duikt hiermee opnieuw op in de media. Hoewel er vanuit zijn kant nog geen officiële reactie is gegeven op de passages in het boek, is duidelijk dat de publicatie opnieuw aandacht vestigt op zijn verleden.
Voor velen kwam dit nieuws op een moment waarop de rust rondom zijn naam enigszins was teruggekeerd. Dat juist nu nieuwe details opduiken, zorgt voor hernieuwde belangstelling — en ook voor discussie over hoe dit soort informatie gedeeld moet worden.
Breder thema: de positie van slacht0ffers
Het boek van Sébas Diekstra
richt zich niet specifiek op bekende personen, maar op de bredere
kwestie van
slacht0fferrechten in Nederland.
De advocaat, die vaker optreedt namens slacht0ffers in gevoelige
zaken, stelt dat het rechtssysteem nog altijd te weinig oog heeft
voor de emotionele en maatschappelijke gevolgen van
grensoverschrijdend gedrag.
De passage over Rietbergen illustreert volgens hem hoe belangrijk het is dat mensen zich veilig voelen om melding te doen, ook als incidenten jaren geleden plaatsvonden. “Het gaat niet om sensatie, maar om bewustwording,” aldus Diekstra in eerdere interviews over zijn boek.
Reacties op sociale media
Juicechannel plaatste delen
van het fragment op sociale media, waar het direct veel reacties
opriep.
Volgers noemden het “schokkend” en “ongemakkelijk om te lezen”,
terwijl anderen juist benadrukten dat het goed is dat dit soort
kwesties aan het licht komen.
Sommige volgers vroegen zich af waarom deze informatie juist nu naar buiten komt, terwijl anderen Diekstra prezen voor zijn openheid en moed om het onderwerp bespreekbaar te maken.
Een nieuw hoofdstuk in een beladen verhaal
Met Recht voor het Slacht0ffer lijkt Sébas
Diekstra een boek te hebben geschreven dat opnieuw
gevoelige snaren
raakt in het publieke debat.
Zijn oproep is helder: erkenning en bescherming van slacht0ffers
moeten centraal staan, ook als de feiten jaren oud zijn.
Of er vanuit de betrokkenen nog reacties volgen, is op dit moment niet bekend. Wat wel zeker is: met deze passages wordt de discussie over verantwoordelijkheid, macht en grenzen in de entertainmentwereld opnieuw aangewakkerd.
Samenvatting
-
Advocaat Sébas Diekstra publiceert boek Recht voor het Slacht0ffer, waarin nieuwe informatie over Jeroen Rietbergen naar voren komt.
-
Volgens het boek ontving een vrouw in 2004 ongewenste beelden van Rietbergen.
-
Het incident speelde zich af jaren vóór de The Voice-kwestie.
-
De advocaat benadrukt het belang van bewustwording en bescherming van slacht0ffers.
-
Sociale media reageren verdeeld, maar de discussie over verantwoordelijkheid laait opnieuw op.
Kortom: de onthullingen in Diekstra’s boek brengen niet alleen een oude kwestie opnieuw onder de aandacht, maar werpen ook een breder licht op hoe Nederland omgaat met grensoverschrijdend gedrag — en met de stem van het slacht0ffer.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”