Algemeen
Realityserie van de Meilandjes per direct van de buis: Dit is de reden
De Meilandjes stoppen met hun realitysoap: “Ons leven is nu te saai”
Na jaren vol hilarische momenten, tranen, verbouwingen en Franse avonturen komt er een einde aan één van de populairste realityseries van Nederland: Chateau Meiland. De familie Meiland heeft laten weten dat na de komende kerstspecial het doek definitief valt. “Het was een prachtige tijd,” zegt Martien, “maar ons leven is nu te saai voor televisie.”
Een weloverwogen besluit
Het nieuws komt niet helemaal onverwacht. De afgelopen jaren sprak Martien Meiland al vaker over een mogelijk einde van de serie. Steeds weer twijfelde hij, maar dit keer is de knoop echt doorgehakt.
Aan RTL Boulevard vertelt de familie:
“We hebben besloten dat we niet in het nieuwe huis gaan draaien, dus het zat er al een beetje aan te komen.”
Volgens Erica Meiland speelde de gedachte al langer. “Aan het eind van een draaiperiode is Martien vaak moe, dan zegt hij dat hij wil stoppen. Maar dit keer voelt het anders. We hebben er goed over nagedacht.”
Martien: “Ik ga vooral de crew missen”
Hoewel het besluit met overtuiging is genomen, voelt het afscheid dubbel. Vooral Martien heeft moeite met het idee dat de vaste filmploeg straks niet meer over de vloer komt.
“Dat zijn allemaal lieve mensen,” vertelt hij. “We hebben samen zoveel meegemaakt. Van Frankrijk tot Noordwijk, het voelde soms als één grote familie.”
Wat hij níet gaat missen? De negatieve reacties die af en toe kwamen kijken bij de enorme populariteit van de serie.
“Sommige mensen hebben altijd commentaar. Dan denk ik: maak wat van je eigen leven, in plaats van altijd lopen zeuren.”
Nog één keer feest met de kerstspecial
Voordat de camera’s definitief worden opgeborgen, maken de Meilandjes nog één feestelijke kerstspecial. Dat wordt een laatste kans voor de fans om het bekende gezin samen op het scherm te zien.
“Het was een hele mooie tijd, maar overal komt een einde aan,” zegt Martien. “Ondanks dat we nog steeds een hit zijn, kan de reality niet meer. Ons leven is nu gewoon te rustig.”
Volgens Erica is dat precies de reden om te stoppen. “We willen niet doorgaan alleen omdat het kan. De kracht van Chateau Meiland zat in de spontaniteit, in de chaos. Die tijd is nu voorbij.”
Van ‘Ik Vertrek’ tot Televizier-Ring
De Meilandjes begonnen hun televisieavontuur achttien jaar geleden in het NPO-programma Ik Vertrek. Destijds vertrok het gezin naar het Franse dorpje Thénioux, waar ze een oud kasteel kochten om er een Bed & Breakfast van te maken.
Hoewel dat avontuur niet helemaal liep zoals gehoopt – Erica en dochter Maxime kregen heimwee naar Nederland – bleek het wel de start van iets groots. Hun natuurlijke humor, openheid en onhandige charme vielen op bij het publiek.
In 2019 kregen ze hun eigen serie op SBS6: Chateau Meiland. De realitysoap werd meteen een gigantisch succes. Kijkcijfers schoten omhoog, de uitspraken van Martien werden legendarisch (“Wijnen, wijnen, wijnen!”) en de familie won zelfs de Gouden Televizier-Ring.
Acht seizoenen vol hoogtepunten
Sinds die eerste aflevering in 2019 volgden maar liefst acht seizoenen, waarin kijkers getuige waren van zowel chaotische verbouwingen als intieme gezinsmomenten. Van hun leven in Frankrijk tot de verhuizing terug naar Nederland — niets bleef verborgen voor de camera.
De populariteit leidde ook tot diverse spin-offs, waaronder Chateau Meiland: En Route en Chateau Meiland: La Dolce Vita. Die laatste reeks is momenteel nog op televisie te zien.
“We hebben alles laten zien: de lach, de traan, de ruzies en de verzoeningen,” zegt Erica. “Er valt eigenlijk niet veel meer te vertellen.”
Waarom stoppen ze echt?
De reden voor het stoppen lijkt simpel maar eerlijk: er is geen televisie meer te maken zonder verhaal. Martien zegt het met zijn typische zelfspot:
“We zijn te saai geworden! We wonen fijn, we hebben rust, en dat is heerlijk — maar niet echt spannend voor de kijker.”
Volgens insiders speelde ook mee dat de familie behoefte had aan meer privacy. Na jaren waarin hun leven volledig werd vastgelegd, willen ze weer een stap terug doen. “We hebben onze tijd gehad,” aldus Martien. “En wat een tijd was het.”
Een warm afscheid
Fans reageren gemengd op het nieuws. Op sociale media is te lezen hoe velen het jammer vinden, maar ook begrip tonen. “Ze hebben ons jarenlang vermaakt, dat gun je ze wel — een beetje rust,” schrijft een kijker op X.
Een ander reageert: “Chateau Meiland was pure feelgood-televisie. Ze waren echt zichzelf. Dat ga ik missen.”
De zender SBS6 heeft inmiddels laten weten dat het programma met een “warme en feestelijke kerstaflevering” zal worden afgesloten.
Een blijvende erfenis
Of we de familie Meiland ooit nog terugzien op tv, blijft afwachten. Zowel Martien als Erica sluiten een comeback niet volledig uit, maar voorlopig willen ze genieten van het gewone leven.
“We gaan niet verdwijnen,” zegt Martien met een knipoog. “We blijven gewoon wie we zijn, alleen even zonder camera’s erbij.”
Hun nalatenschap in televisieland is hoe dan ook groot. Met hun openhartigheid, humor en eigenaardigheid brachten de Meilandjes echtheid terug op de Nederlandse televisie — iets wat kijkers nog lang zal bijblijven.
Dit bericht op Instagram bekijken
Samenvatting
-
De familie Meiland stopt met hun realitysoap Chateau Meiland na de aankomende kerstspecial.
-
Martien: “Het was een prachtige tijd, maar ons leven is nu te saai.”
-
De serie kende acht seizoenen en diverse spin-offs.
-
De Meilandjes begonnen hun tv-carrière achttien jaar geleden in Ik Vertrek.
-
Ze wonnen in 2019 een Gouden Televizier-Ring.
-
Fans reageren met gemengde gevoelens: verdrietig, maar ook vol begrip.
Conclusie:
Na jaren van openhartige televisie nemen de Meilandjes afscheid van
de camera’s. Hun reis van een Frans kasteel tot de Nederlandse
huiskamer leverde talloze iconische momenten op. En hoewel het
avontuur stopt, blijft één ding zeker: Chateau Meiland heeft een onuitwisbare indruk
achtergelaten op de Nederlandse televisiegeschiedenis.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”