Algemeen
Onderzoek gestart naar Frans Timmermans
Frans Timmermans onder vuur na mysterieuze ‘likes’ uit Vietnam: wat we tot nu toe weten
Frans Timmermans, fractievoorzitter van GroenLinks/PvdA, ligt opnieuw onder een vergrootglas. Dit keer niet vanwege zijn politieke standpunten of optredens in debatten, maar om een opmerkelijke kwestie die zich volledig afspeelt op sociale media.
De Autoriteit Consument & Markt (ACM) onderzoekt namelijk waarom duizenden likes op de Facebookpagina van Timmermans afkomstig lijken te zijn van accounts uit Vietnam. De onverwachte populariteit van de Nederlandse politicus in Zuidoost-Azië roept vragen op – vooral omdat veel van die accounts nauwelijks echte profielen lijken te zijn.
Het begin van de kwestie: plotselinge fanbase in Vietnam
De affaire begon toen oplettende gebruikers opmerkten dat berichten van Timmermans ineens massaal werden geliket door accounts met Aziatische namen. Waar zijn berichten normaal enkele honderden likes en reacties kregen, liep dat aantal plotseling op tot duizenden – vrijwel allemaal afkomstig uit Vietnam.
Op het eerste gezicht leek het alsof Timmermans onverwacht een grote fanbase in Azië had opgebouwd. Maar al snel bleek dat veel van deze accounts geen profielfoto hadden, geen vriendenlijst en geen enkele connectie met Nederland. Dat voedde het vermoeden dat het ging om ‘neplikes’ – kunstmatig gegenereerde likes die de indruk wekken dat iemand populairder is dan in werkelijkheid.
Verschillende media, waaronder VKMag en Dagblad De Limburger, doken in het verhaal en ontdekten dat dit patroon zich niet beperkte tot één bericht, maar bij meerdere posts voorkwam.
ACM start officieel onderzoek
De ACM, verantwoordelijk voor eerlijke concurrentie en consumentenbescherming, bevestigde dat er meerdere meldingen waren binnengekomen over mogelijke overtredingen rond de Facebookpagina van Timmermans.
Het kopen van neplikes of nepvolgers is in Europa verboden en wordt gezien als een misleidende handelspraktijk: het geeft het publiek een verkeerd beeld van iemands invloed of populariteit. Het onderzoek bevindt zich nog in de beginfase, maar is al gedeeld met zowel de Europese Commissie als met Meta, het moederbedrijf van Facebook.
Meta moet nu nagaan of er sprake is van kunstmatig gegenereerde activiteit. Mocht blijken dat er bewust nepvolgers zijn gekocht, dan kan dat leiden tot een boete die kan oplopen tot 900.000 euro.
Waarom neplikes verboden zijn
Het kopen van likes, volgers of recensies is al jaren verboden. Het misleidt namelijk consumenten en kiezers: wie duizenden ‘fans’ ziet, gaat ervan uit dat deze authentiek zijn.
De ACM treedt hier steeds strenger tegen op, vooral tegen bedrijven en influencers die zo proberen meer omzet of invloed te genereren. Ook in de gebruiksvoorwaarden van sociale mediaplatforms staat dat zulke activiteiten kunnen leiden tot het verwijderen of blokkeren van accounts.
Volgens een woordvoerder van de ACM geldt deze regel voor iedereen: “Of je nu een webshop runt, influencer bent of politicus: neplikes zijn niet toegestaan.”
Reactie vanuit GroenLinks/PvdA
De partij reageerde verrast op de beschuldigingen en ontkent elke betrokkenheid. “Wij hebben hier niets mee te maken,” aldus een woordvoerder. “Het is aan de ACM om te onderzoeken of hier sprake is van bewuste manipulatie of externe beïnvloeding.”
Binnen de partij heerst vooral verbazing over het feit dat duizenden Vietnamese accounts de berichten van hun leider zouden liken. Sommigen opperen dat tegenstanders mogelijk bewust neplikes hebben ingezet om onrust te veroorzaken en Timmermans in een kwaad daglicht te stellen.
Mogelijke sabotage of manipulatie
Volgens socialmedia-experts is het technisch mogelijk dat derden, bijvoorbeeld politieke tegenstanders, likes kopen voor een ander account. “Je kunt in principe voor elk openbaar profiel likes of volgers inkopen,” legt een expert uit. “Daardoor lijkt het alsof die persoon betrokken is bij fraude, terwijl dat niet per se zo hoeft te zijn.”
Het probleem is dat zo’n scenario lastig te bewijzen is zonder harde data, zoals betaalgegevens of IP-adressen. Het maakt de zaak complex, zeker in een politieke context waarin reputaties op het spel staan.
Politieke gevolgen
De affaire komt voor Timmermans op een ongunstig moment. GroenLinks/PvdA probeert het vertrouwen van kiezers te behouden, terwijl de partij al te maken heeft met kritiek op communicatie en koers.
“Ook als straks blijkt dat hij er niets mee te maken heeft, blijft het beeld hangen,” stelt een politiek analist. “In een tijd waarin veel mensen wantrouwend tegenover de politiek staan, kan elk vermoeden van manipulatie funest zijn.”
Critici op sociale media grijpen de situatie inmiddels aan om Timmermans te beschuldigen van misleiding. Voor tegenstanders past het incident in het beeld van een politicus die volgens hen de band met de gewone burger kwijt is.
Contact met Brussel en Meta
De ACM heeft het onderzoek inmiddels opgeschaald en werkt samen met de Europese Commissie en Meta. Met technische analyses, zoals het controleren van IP-adressen en het tijdstip waarop likes zijn geplaatst, hoopt men vast te stellen of er sprake is van geautomatiseerde nepactiviteit.
Meta heeft nog geen officiële verklaring afgegeven, maar het bedrijf heeft in het verleden vergelijkbare nepnetwerken verwijderd en zegt actief te strijden tegen ‘coördinated inauthentic behavior’ – georganiseerde nepactiviteit.
Timmermans zwijgt voorlopig
Frans Timmermans heeft zelf nog geen publieke verklaring afgelegd. Zijn laatste post op Facebook kreeg ironisch genoeg opnieuw honderden Vietnamese likes binnen enkele uren na plaatsing. Volgens ingewijden wacht hij eerst de uitkomst van het ACM-onderzoek af voordat hij reageert.
Binnen zijn campagneteam wordt ondertussen gekeken naar eigen statistieken om te controleren of er afwijkende patronen zichtbaar zijn in de groei van volgers en interacties.
Wat als de beschuldigingen kloppen?
Als uit het onderzoek blijkt dat er bewust nepvolgers zijn gekocht door of namens de partij, kunnen de gevolgen fors zijn. Naast een mogelijke boete tot 900.000 euro zou dit een grote deuk slaan in het imago van GroenLinks/PvdA en het vertrouwen in Timmermans.
Misleiding van het publiek is in strijd met de integriteitscode van vrijwel alle politieke partijen. Sommige critici stellen dat aftreden de enige optie zou zijn als er sprake is van bewuste fraude, al blijft dat voorlopig speculatie.
De dunne lijn tussen populariteit en manipulatie
De affaire rond de ‘likes uit Vietnam’ laat zien hoe kwetsbaar publieke figuren zijn in het digitale tijdperk. Of Timmermans nu slachtoffer is van sabotage of schuldig is aan digitale opsmuk, het incident heeft hoe dan ook een schaduw geworpen over zijn reputatie.
De komende weken zullen cruciaal zijn. Zodra de ACM en Meta hun bevindingen bekendmaken, wordt duidelijk of het gaat om een onschuldige technische glitch of om een bewuste poging om de publieke opinie te beïnvloeden.
Conclusie:
De zaak toont hoe sociale media zowel kansen als risico’s bieden
voor politici. Likes en volgers kunnen helpen om een boodschap te
verspreiden, maar kunnen ook leiden tot verdenkingen van
manipulatie. Voor Frans Timmermans staat er veel op het spel: niet
alleen financieel, maar vooral op het gebied van vertrouwen en
geloofwaardigheid.
De komende periode zal moeten uitwijzen of hij dit hoofdstuk kan afsluiten als slachtoffer van sabotage – of dat de affaire zijn politieke loopbaan blijvend zal tekenen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”