Algemeen
Marco Borsato barst uit in woede tijdens rechtszaak: “Oneigenlijk en onacceptabel!”
Emoties lopen hoog op bij Marco Borsato tijdens tweede zittingsdag: “Slechts een klein deel van de waarheid is gedeeld”
De tweede dag van de strafzaak tegen Marco Borsato stond donderdag in het teken van oplopende spanning, frustratie en emotie. Waar de zanger dinsdag nog relatief rustig en gesloten voor zich uit staarde, ging het vandaag anders. Tijdens zijn laatste woord in de rechtbank liet Borsato zich voor het eerst echt gaan. Niet over de aanklachten zelf, maar over de manier waarop zijn zaak volgens hem is behandeld door justitie en de media.
Een dag vol spanning
De zittingsdag begon nog zakelijk. In de rechtbank van Midden-Nederland zette advocaat Geert-Jan Knoops de toon met een scherp pleidooi. Volgens hem heeft het 0penbaar Ministerie (OM) zich vanaf het begin schuldig gemaakt aan “tunnelvisie”.
“Het OM gebruikt enkel bewijs dat in hun straatje past,” verklaarde Knoops. “Ontlastend materiaal wordt genegeerd, terwijl juist dat essentieel is voor een eerlijk proces.”
De advocaat verwees daarbij naar rapporten van rechtspsycholoog Peter van Koppen, die volgens hem door het OM verkeerd zijn gepresenteerd. “De conclusies zijn selectief, en de weergave van zijn onderzoek is wetenschappelijk onhoudbaar,” aldus Knoops.
De verdediging benadrukte dat er sprake is van eenzijdige waarheidsvinding, en dat belangrijke documenten en beeldmateriaal — die mogelijk in het voordeel van Borsato zouden spreken — niet of slechts gedeeltelijk zijn opgenomen in het dossier.
De toon verandert
Wat begon als een juridisch debat, kreeg al snel een persoonlijk karakter toen Marco Borsato zelf het woord vroeg. De zanger, die tot dat moment rustig had geluisterd, besloot zijn stilte te doorbreken.
Hij zei dat hij zich de afgelopen jaren “een karikatuur van zichzelf” is gaan voelen, iemand die in de media is neergezet als dader zonder dat hij een eerlijke kans kreeg om zijn verhaal te doen.
“Ik heb zes jaar lang mijn mond gehouden,” begon Borsato zichtbaar gespannen. “Omdat ik geloofde in de rechtsstaat. Maar wat ik heb meegemaakt, is niet wat ik me ooit had voorgesteld.”
Volgens hem heeft het OM geweigerd zogenaamd ontlastend bewijs — zoals foto’s, berichten en videofragmenten — aan het dossier toe te voegen. Hij beweerde dat die beelden zouden laten zien hoe binnen het gezin van de aangeefster op een “zeer vreemde manier” werd omgegaan met persoonlijke grenzen.
“Er zijn foto’s waarop dingen gebeuren die nooit hadden mogen gebeuren. Maar niemand wil ze zien. Niemand wil weten dat er meer speelt dan wat er nu wordt verteld,” zei hij met overslaande stem.
Woede richting media
Daarna richtte Borsato zich rechtstreeks tot de aanwezige journalisten. Zijn toon werd feller, de emoties zichtbaarder.
“Jullie hebben van mij een monster gemaakt,” zei hij. “Jullie hebben de publieke opinie beïnvloed, zonder het dossier te kennen. Er is een beeld gecreëerd dat niets te maken heeft met de werkelijkheid.”
Volgens de zanger is zijn proces niet alleen juridisch, maar ook maatschappelijk scheefgegroeid. Hij zei dat de berichtgeving over hem “eenzijdig en beschadigend” was, en dat hij het gevoel heeft al jaren veroordeeld te zijn voordat de rechter überhaupt uitspraak heeft gedaan.
“Iedereen heeft geoordeeld. Journalisten, talkshowtafels, social media. En ik moest stil blijven, want elk woord dat ik zou zeggen, zou tegen me worden gebruikt. Vandaag is de eerste dag dat ik dat niet meer doe.”
De sfeer in de zaal veranderde voelbaar. Waar de ochtend nog zakelijk was verlopen, hing er nu een gespannen stilte. Enkele aanwezigen fluisterden, terwijl de rechtbankvoorzitter Borsato de ruimte gaf om zijn betoog af te ronden.
“Ik heb recht op een eerlijk proces”
In zijn verklaring benadrukte Borsato dat hij alle vragen van politie en justitie eerlijk heeft beantwoord, zonder zich te beroepen op zijn zwijgrecht.
“Ik heb niets te verbergen,” zei hij. “Ik heb alles verteld, ook als dat ongemakkelijk was. Ik wil dat de waarheid volledig wordt bekeken, niet alleen de delen die mij schuldig laten lijken.”
Volgens hem is er “slechts een klein deel van de waarheid gedeeld”. Hij verweet het OM dat er belangrijke context ontbreekt in het onderzoek.
“Er zijn zoveel lagen aan dit verhaal,” vervolgde hij. “En wat er nu naar buiten komt, is maar een fractie. Ik vraag niet om medelijden, maar om eerlijkheid. Dat is alles wat ik wil.”
De zanger breekt
Borsato, die zichtbaar geëmotioneerd sprak, moest op een gegeven moment even pauzeren. Zijn stem trilde toen hij zei dat hij sinds het begin van de zaak zijn vertrouwen in de mensheid op de proef gesteld zag.
“Ik ben niet alleen een artiest, ik ben ook een vader, een mens. Alles is van me afgenomen — mijn werk, mijn reputatie, mijn rust. En toch zit ik hier, omdat ik geloof dat rechtvaardigheid nog bestaat.”
Zijn woorden maakten indruk op de aanwezigen. Zelfs journalisten die dagelijks rechtbankzaken verslaan, beschreven de scène later als “onwerkelijk intens”.
Reacties in en buiten de zaal
Na afloop van het laatste woord van Borsato bleef het een tijd stil in de rechtszaal. De voorzitter van de rechtbank bedankte hem voor zijn verklaring en kondigde aan dat de zitting voor die dag werd gesloten.
Buiten het gerechtsgebouw wachtten tientallen journalisten, camerateams en nieuwsgierigen. Toen Borsato via de hoofdingang naar buiten kwam, werd hij omringd door flitsende camera’s.
Hoewel hij kort een aantal vragen kreeg, hield hij het zakelijk:
“Wat ik wilde zeggen, heb ik in de rechtbank gezegd,” zei hij kort. “Daar hoort het thuis.”
Volgens omstanders oogde hij uitgeput, maar vastberaden. Zijn entourage begeleidde hem snel naar een auto die al klaarstond voor vertrek.
Achtergrond van de zaak
Het 0penbaar Ministerie eiste eerder een c*lstraf van vijf maanden onvoorwaardelijk tegen Borsato. Volgens het OM heeft de zanger een minderjarig meisje grensoverschrijdend benaderd, binnen een gezin waarmee hij jarenlang een vertrouwensband had.
De verdediging ontkent dat er sprake was van misbruik. Advocaten Gert-Jan en Carry Knoops stellen dat de aanklacht gebaseerd is op verkeerde aannames en beïnvloeding van buitenaf. Volgens hen was de aangifte niet zelfstandig, maar mede ingegeven door de moeder van de aangeefster en de media-aandacht rondom The Voice of Holland.
De rechtbank behandelt de zaak in meerdere zittingsdagen. De uitspraak wordt over enkele weken verwacht.
Publieke opinie en media-aandacht
Sinds de aanklacht tegen Borsato is de publieke aandacht enorm. Talkshows, nieuwssites en sociale media volgen elke wending op de voet. Het maakt de zaak niet alleen juridisch, maar ook maatschappelijk beladen.
Mediawatcher Lars Duivenvoorde zegt daarover:
“De zaak-Borsato is uitgegroeid tot een symbool van hoe media-aandacht en rechtspraak elkaar kunnen raken. Elke uitspraak wordt uitvergroot, elke emotie uitgelicht. Dat maakt het moeilijk voor alle betrokkenen.”
Volgens Duivenvoorde probeert Borsato met zijn emotionele verklaring niet zozeer de rechter, maar vooral het publiek te bereiken: “Hij wil laten zien dat hij nog altijd mens is, geen headline.”
De weg naar de uitspraak
Met het laatste woord van Marco Borsato is de inhoudelijke behandeling van de zaak afgesloten. De rechtbank zal zich de komende tijd buigen over de verklaringen, rapporten en bewijsstukken.
De uitspraak wordt naar verwachting in november gedaan. Tot die tijd houdt Nederland de adem in — niet alleen om het juridische oordeel, maar ook om wat de zaak zegt over reputatie, rechtvaardigheid en publieke beeldvorming.
Conclusie
De tweede zittingsdag in de zaak tegen Marco Borsato was er één vol emoties. De zanger brak zijn jarenlange stilte met een fel en persoonlijk betoog, waarin hij zijn frustratie uitte over de media, het onderzoek en het beeld dat van hem is ontstaan.
“Slechts een klein deel van de waarheid is gedeeld,” zei hij.
Met die woorden sloot hij niet alleen zijn verklaring af, maar ook een hoofdstuk van zes jaar stilte, waarin hij balanceerde tussen vertrouwen, twijfel en hoop.
Binnen enkele weken zal blijken of dat vertrouwen wordt beloond — of dat de stilte opnieuw zijn enige houvast zal moeten zijn.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.