Algemeen
HIERDOOR trok vermeend slachtoffer Marco Borsato niet eerder aan de bel
Waarom de aangifte tegen Marco Borsato pas jaren later kwam: de ingewikkelde weg naar erkenning
De eerste zittingsdag in de zaak tegen Marco Borsato riep niet alleen vragen op over wat er precies is gebeurd, maar ook over het tijdsverloop. Veel mensen vroegen zich af: waarom kwam de aangifte pas jaren later?
Uit verklaringen in de rechtbank en uit documenten die inmiddels zijn besproken in de media, blijkt dat deze late stap niet ongewoon is bij dit soort zaken. Achter de beslissing om aangifte te doen schuilt een ingewikkeld proces van emotie, vertrouwen, schaamte en angst.
Een hechte vertrouwensband
De vrouw die aangifte deed tegen Marco Borsato kende hem al van jongs af aan. In de periode dat haar vader overleed, was Borsato volgens haar iemand die steun en troost bood. Ze omschreef hem als een belangrijke volwassene in haar leven — iemand die ze vertrouwde en bewonderde.
Juist die vertrouwensband maakte het voor haar moeilijk om te herkennen dat bepaald gedrag niet gepast was. Volgens haar verklaring voelde ze zich verward en wist ze niet goed hoe ze moest reageren.
“Ik vond het vies wat hij deed, maar ik durfde me niet te verzetten omdat ik bang was voor de gevolgen,” zei ze in haar verklaring.
Die woorden laten zien dat ze niet alleen met afkeer, maar ook met angst en loyaliteit worstelde. In relaties waar sprake is van afhankelijkheid en bewondering, is het vaak lastig om grenzen te trekken.
Schaamte en afhankelijkheid
De drempel om aangifte te doen wordt hoger wanneer de betrokkene een publiek figuur is. Marco Borsato was destijds een van de bekendste artiesten van Nederland. Binnen het gezin waar het meisje opgroeide, was hij een graag geziene gast — een superster die hun familie kende, met een bijna vaderlijke rol.
De jonge vrouw omschreef hem later zelfs als haar ‘peetvader’. Die emotionele afhankelijkheid zorgde ervoor dat ze zich niet durfde uit te spreken.
“Slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag voelen vaak schaamte, zelfs als ze rationeel weten dat ze niets verkeerd hebben gedaan,” zegt psycholoog Mireille van der Steen. “Die schaamte wordt nog sterker als de dader iemand is die ze vertrouwen of bewonderen.”
Volgens Van der Steen speelt ook schuldgevoel een grote rol. “Slacht0ffers vragen zich af: heb ik iets verkeerd gedaan? Heb ik het uitgelokt? Dat zijn irrationele gevoelens, maar ze zijn er wel.”
De tijd tussen gebeurtenis en aangifte
De aangifte tegen Borsato werd pas gedaan in december 2021, terwijl de gebeurtenissen volgens het 0penbaar Ministerie dateren van 2014 tot 2015. Dat tijdsverschil is groot, maar verklaarbaar.
In de rechtszaal werd duidelijk dat de jonge vrouw destijds niet goed wist hoe ze wat er gebeurde moest duiden. De momenten waarop het gedrag plaatsvond, verliepen volgens haar geleidelijk, in een setting waarin ze zich veilig waande.
“Het was iets wat langzaam veranderde,” zou ze hebben verklaard. “Eerst voelde het als een gebaar van troost, pas later begon ik te beseffen dat het niet klopte.”
Ze hield haar ervaringen jarenlang voor zichzelf, tot haar moeder een dagboek van haar vond. In dat dagboek beschreef ze wat er volgens haar was gebeurd. Pas daarna kwam het gesprek op gang dat uiteindelijk leidde tot een aangifte.
Moeilijk te herkennen als grensoverschrijdend
In haar verklaring benadrukte de vrouw dat het gedrag van Borsato niet onmiddellijk als seksueel overkwam. Volgens haar waren er aanvankelijk aanrakingen op andere delen van het lichaam, die pas later als ongepast werden herkend.
Dergelijke situaties zijn juridisch en emotioneel moeilijk te definiëren. Grensoverschrijding is vaak geen momentopname, maar een opeenstapeling van subtiele handelingen die pas achteraf betekenis krijgen.
“Het probleem is dat slacht0ffers vaak pas jaren later de taal vinden om te beschrijven wat ze hebben meegemaakt,” zegt gedragsdeskundige Renate Vos. “Dat maakt het moeilijk om direct naar buiten te treden.”
De omgeving waarin de gebeurtenissen plaatsvonden speelde ook een rol. Volgens verklaringen zou er binnen het gezin van het meisje sprake zijn geweest van een opvallend open houding over seksualiteit. Daardoor vervaagden de grenzen nog verder.
Angst voor de gevolgen
De jonge vrouw verklaarde tijdens het onderzoek dat ze niet uit was op geld of wraak. Ze wilde vooral erkenning: dat wat er volgens haar was gebeurd, werd gezien en serieus genomen.
Ze gaf aan dat ze jarenlang bang was dat haar verhaal niet geloofd zou worden. Die angst bleek niet ongegrond: sinds de zaak openbaar is, krijgt ze veel negatieve reacties op sociale media.
Volgens experts maakt die publieke druk het voor slacht0ffers nog moeilijker om aangifte te doen.
“We noemen dat victim blaming,” zegt mediadeskundige Saskia Lanting. “Wanneer iemand beschuldigt, wordt ze vaak zélf ter discussie gesteld. Dat vergroot de schaamte en remt anderen af om naar voren te treden.”
In de media was er bovendien veel aandacht voor de kant van Borsato, wat bij sommige kijkers de indruk wekte dat het slacht0ffer niet serieus werd genomen. “Dat maakt de drempel nog hoger,” aldus Lanting.
Marco Borsato’s verklaring
Tijdens de zitting in Utrecht kwam ook Marco Borsato’s kant van het verhaal uitgebreid aan bod. Hij erkende dat er binnen het gezin een bijzondere sfeer heerste, waarin volgens hem “grenzen anders werden beleefd”.
De zanger vertelde dat er vaak openlijk over s*ksualiteit werd gesproken, ook in het bijzijn van kinderen. Volgens hem droeg die sfeer eraan bij dat sommige situaties achteraf verkeerd konden worden begrepen.
“Ik heb daar achteraf veel over nagedacht,” verklaarde hij in de rechtszaal. “Ik had meer afstand moeten nemen. Het was een omgeving waarin dingen normaal werden gevonden die dat eigenlijk niet waren.”
Hij gaf toe dat hij sommige gebeurtenissen nu anders ziet dan toen. “Er werden gesprekken gevoerd over onderwerpen die ik vreemd vond, maar ik dacht toen dat het bij hun manier van doen hoorde. Nu zie ik dat dat naïef was.”
Borsato benadrukte dat hij nooit de intentie had om grenzen te overschrijden, maar dat hij wel begrijpt waarom er achteraf anders naar gekeken wordt.
Een omgeving vol verwarring
De zanger beschreef ook hoe hij zich ongemakkelijk voelde bij bepaalde situaties, zoals gesprekken over intieme onderwerpen of grapjes waar hij zich geen raad mee wist. Volgens hem zorgde die omgeving voor een verwarring van rollen: hij was zowel een vertrouwenspersoon als een bekende artiest, en dat maakte afstand houden moeilijk.
“Ik dacht dat ik er goed aan deed om er voor hen te zijn,” zei hij. “Nu zie ik dat dat niet altijd de juiste keuze was.”
Zijn verklaring laat zien hoe complex de situatie was, waarin grenzen en loyaliteit door elkaar liepen.
De tweede zittingsdag in zicht
De zaak tegen Marco Borsato wordt donderdag voortgezet. Dan krijgt zijn verdediging, geleid door Gert-Jan en Carry Knoops, de kans om hun betoog te doen.
Rechtbankverslaggever Saskia Belleman verwacht dat de verdediging zich zal richten op de betrouwbaarheid van de verklaringen en de context van het dagboek dat als belangrijk bewijsstuk geldt.
“De verdediging zal proberen twijfel te zaaien over de interpretatie van de feiten,” aldus Belleman. “Ze hebben al aangegeven zeker vier uur nodig te hebben voor hun pleidooi.”
De uitspraak in de zaak wordt begin december verwacht.
Samenvatting
-
De aangifte tegen Marco Borsato kwam pas jaren later door een combinatie van schaamte, afhankelijkheid en angst.
-
Het slacht0ffer kende Borsato goed en beschouwde hem als een vertrouwenspersoon.
-
Pas na het lezen van een oud dagboek kwam het besef wat er was gebeurd.
-
Borsato ontkent de beschuldigingen en zegt dat grenzen binnen het gezin vervaagd waren.
-
Donderdag volgt de tweede zittingsdag, waarin de verdediging uitgebreid zal reageren.
Algemeen
Heel Nederland weet het zeker: Rob Jetten verkozen tot nieuwe minister-president van Nederland
Exit-poll: historische winst lonkt voor D66, PVV levert flink in
De verkiezingsstrijd in Nederland heeft zich ontpopt tot een ware thriller. Volgens de eerste exit-polls van de landelijke omroep NOS lijkt D66 op het punt te staan de grootste partij te worden — een mijlpaal die in de Nederlandse parlementaire geschiedenis nog nooit is voorgekomen. Tegelijkertijd ziet de PVV, die bij de vorige kamerverkiezingen koploper was, forse verliezen geleden.
D66 op weg naar het historische podium
Volgens recente peilingen van Ipsos I&O hebben meerdere partijen nu virtueel evenveel zetels. Zo kwamen D66, de linkse alliantie GroenLinks–PvdA en de PVV elk uit op circa 23 zetels. Voor D66 betekent dit dat de partij — onder leiding van Rob Jetten — mogelijk voor het eerst in haar geschiedenis de grootste partij kan worden. Een overwinning zou symbool staan voor een omslag in de Nederlandse politiek.
De stijgende lijn van D66 komt niet uit de lucht vallen. Volgens persanalyses heeft de partij de afgelopen weken geprofiteerd van ontevreden kiezers die zich afzetten tegen gevestigde machten. Deze beweging gaf D66 een impuls in de peilingen én in de media.
PVV zakt — maar blijft mogelijk koploper
De PVV, onder leiding van Geert Wilders, werd bij de vorige kamerverkiezing in 2023 nog de grootste partij met 37 zetels. In aanloop naar deze verkiezingen zag de partij haar voorsprong slinken. De laatste peilingen laten zien dat de PVV zetels inlevert — ondanks dat de partij nog steeds tot de absolute top behoort.
Hoewel de PVV in veel peilingen nog als lijstaanvoerder staat, toont het beeld dat D66 aan opmars bezig is. Het signaal is duidelijk: de PVV mag dan nog sterk zijn, het momentum lijkt nu aan de kant van D66 te liggen. De onthulling dat meerdere partijen elkaar in de peilingen naderen, versterkt de spanning in aanloop naar de officiële uitslag.
Waarom juist nu deze verschuiving?
Meerdere factoren spelen mee. Eerst en vooral leidt het neergang van de PVV voort uit politieke vermoeidheid. De PVV was afgelopen jaren prominent in de politiek, maar een kabinet waarin de PVV (in brede zin) betrokken was viel in juni 2025. Daarna lijkt het publiek klaar voor een nieuw geluid of een koerswijziging.
Daarnaast is het politieke landschap gefragmenteerder dan ooit. Peilingen wijzen uit dat er nauwelijks meer sprake is van grote voorsprongen: vijf tot zes partijen liggen dicht bij elkaar, wat de kans op verrassende uitslagen vergroot.
Voor D66 kan deze timing perfect zijn: de partij komt als ‘veilig alternatief’ naar voren voor kiezers die geen populistische koers meer willen, maar ook geen traditioneel establishment steunen. Het slot van de campagne is dan ook in het teken van opportuniteit voor D66.
Wat is er concreet op het spel?
Wanneer D66 inderdaad als grootste uit de bus komt, betekent dat meer dan alleen symbolische winst. Het biedt de partij een sterkere onderhandelingspositie bij de kabinetsformatie. In Nederland is namelijk altijd sprake van coalitievorming — geen enkele partij krijgt alleen de meerderheid.
Voor de PVV geldt dat terwijl ze mogelijk nog de meeste zetels haalt, het vormen van een kabinet steeds lastiger wordt. Verschillende partijen hebben al uitgesproken niet met de PVV in zee te willen gaan.
Reacties uit de politiek
Binnen D66 klinkt voorzichtig optimisme. Leiders benadrukken dat het nog geen eindresultaat is — hoogtepunten in peilingen zijn geen garantie voor de uiteindelijke kamerverdeling. Maar de lijn is duidelijk: hun campagnetactiek lijkt aan te slaan.
De PVV reageert koeltjes: ondanks de indicatoren blijft men vechten voor elk zeteltje. Wilders zelf benadrukt dat een eerste plaats nog steeds mogelijk is, en dat zijn kiezers in actie blijven komen.
Politieke analisten geven aan dat de echte impact pas duidelijk wordt in de formatiefase — hoe partijen elkaar vinden, wie bereid is compromissen te sluiten, en wie op welke manier de leiding neemt.
Publieke verwachtingen en onzekerheid
Onder kiezers is de spanning voelbaar. Met zo’n kleine marge in de peilingen is de vraag niet langer alleen wie het meeste stemmen krijgt, maar vooral: wie het meest momentum behoudt?
De grote hoeveelheid zwevende kiezers — mensen die nog geen definitieve keuze hebben gemaakt — maakt het plaatje extra onvoorspelbaar. Een debat, een opmerking of een incident in de laatste uren kan de balans doen omslaan.
Historisch perspectief
Als D66 de grootste wordt, is dat uitzonderlijk in de Nederlandse politiek. De partij, opgericht in 1966, heeft een stabiele maar bescheiden positie in het politieke landschap gehad. Het bereiken van de toppositie zou een nieuw hoofdstuk betekenen — en mogelijk de richting van het land aanpassen.
Voor de PVV geldt dat zij vorig jaar als winnaar uit de bus kwamen, maar nooit wisten vaste regeringsmacht te verwerven. Het moment waarop de partij voorlopig koploper werd, vraagt nu om bevestiging — of een teken dat het plafond is bereikt.
Wat betekent dit voor de formatie?
Mocht D66 uitkomen als de grootste partij, dan begint meteen de puzzel van coalitievorming. Welke partijen zijn bereid aan te sluiten? Welke koers kiezen ze? In de context van een gefragmenteerd politiek landschap zijn er meerdere scenario’s mogelijk — van brede centrumcoalities tot verrassende samenwerkingen.
Voor de PVV geldt dat ondanks de zetels het politieke isolement groter wordt: het gat tussen stemmen en daadwerkelijke deelname aan het bestuur lijkt te groeien.
Tot slot: wat moeten we meenemen?
-
De exit-polls tonen dat D66 op het punt staat historische winst te boeken.
-
De PVV zakt, maar blijft mogelijk onder aanvoering van de zeteltelling nog steeds relevant.
-
Het Nederlandse kiesstelsel vereist coalities, waardoor het niet alleen om wie het meeste zetels heeft draait, maar om wie ook partners vindt.
-
Onzekerheid is hoog: met veel zwevende kiezers en kleine marges kan de uitslag nog alle kanten op.
-
De uitkomst zal het politieke kompas van Nederland de komende jaren mee bepalen — van migratie tot milieu, van bouw tot zorg.