Algemeen
Greta Thunberg geeft details: ”Dit hebben ze met mij gedaan in de cel”
Greta Thunberg doet aangrijpend verslag van haar detentie: ‘Ik was d00dsbang’
Klimaatactiviste Greta Thunberg heeft in een uitgebreid interview met de Zweedse krant Aftonbladet voor het eerst verteld wat er volgens haar gebeurde tijdens de vijf dagen die zij vastzat in Israël. De 22-jarige activiste werd vorige maand gearr*steerd nadat het schip waarmee zij onderweg was naar Gaza werd onderschept door Israëlische autoriteiten.
Volgens Thunberg verliep haar aanh0uding allesbehalve vreedzaam. Ze spreekt van intim!datie, fysiek gew*ld en vern*dering. De Israëlische autoriteiten hebben nog niet publiekelijk gereageerd op haar specifieke beschuldigingen.
De arrestatie op zee
Thunberg maakte deel uit van een groep van zo’n 400 internationale activisten die met meerdere schepen richting Gaza voeren, als onderdeel van een protestactie tegen de humanitaire situatie in het gebied.
De Israëlische krijgsmacht IDF onderschepte de vloot nog voordat die de kust bereikte. De deelnemers werden gearresteerd en overgebracht naar de Ketziot-gevangenis, een detentiecentrum in de Negev-woestijn.
Volgens Thunberg was de sfeer aan boord al gespannen. “We wisten dat dit kon gebeuren,” vertelt ze. “Maar niemand was voorbereid op de manier waarop we zouden worden behandeld.”
‘Ze sleepten me weg van de groep’
In het interview vertelt Thunberg dat ze bij aankomst in de gevangenis van de groep werd gescheiden.
“Ze sleepten me naar een andere kant, weg van de rest,” zegt ze. “Ik begreep niet waarom. Ze gooiden iets over me heen, duwden me op de grond en riepen dingen die ik niet durfde te herhalen.”
Volgens haar werden persoonlijke bezittingen, waaronder haar rugzak en kledingstukken met pro-Palestijnse symbolen, in beslag genomen. “Ze sneden sommige spullen gewoon kapot,” aldus Thunberg. “Alsof ze wilden laten zien dat ze de controle hadden.”
Een vernederende behandeling
Thunberg zegt dat ze tijdens haar detentie regelmatig werd uitgescholden en belachelijk gemaakt. Ook zou ze meerdere keren zijn gefotografeerd door bewakers terwijl haar handen waren vastgebonden.
“Ze namen selfies met me alsof ik een trofee was,” zegt ze. “Ik voelde me totaal machteloos.”
Daarnaast beschrijft ze dat ze een deel van haar verblijf doorbracht in een kleine, donkere ruimte. “Ik zat met mijn gezicht naar de muur. Ze zeiden dat het een ‘speciale plek’ was voor mensen zoals ik.”
Dreiging en angst
In haar relaas vertelt Thunberg dat ze regelmatig werd bedreigd met extreme opmerkingen. Hoewel ze de exacte bewoordingen niet herhaalt, zegt ze dat de toon duidelijk was: “Ze wilden ons bang maken.”
De activiste zegt dat ze uiteindelijk werd overgebracht naar een isolatiecel. “Er zaten insecten, het was heet, en ik had geen idee hoe lang ik daar zou blijven,” vertelt ze.
Volgens haar was dat het moment waarop de angst toesloeg. “Ik dacht: misschien komt hier niemand me ooit uithalen.”
Bezoek van een minister
Opvallend is haar bewering dat ze in de gevangenis persoonlijk bezoek kreeg van een Israëlische minister. Volgens Thunberg zou die haar hebben uitgescholden en bedreigd.
“Hij zei dat ik als een terrorist zou worden behandeld,” vertelt ze. “Ik dacht eerst dat het een grap was, maar hij meende het.”
De Israëlische regering heeft deze verklaring vooralsnog niet bevestigd of ontkend.
Terug naar vrijheid
Na vijf dagen kwam er plotseling een einde aan haar gevangenschap. Thunberg vertelt dat ze onverwacht te horen kreeg dat ze kon vertrekken. Ze werd vrijgelaten zonder officiële aanklacht, samen met andere buitenlandse activisten.
“Ze brachten me naar buiten, gaven me mijn paspoort terug en zeiden niets. Geen uitleg, geen excuses,” aldus Thunberg. “Ik voelde me leeg, maar ook opgelucht dat ik weer adem kon halen.”
Ze zegt dat ze tijdens haar terugreis moeite had om te bevatten wat er gebeurd was. “Ik was uitgeput. Ik wilde gewoon naar huis.”
Reacties uit de wereld
Het verhaal van Thunberg heeft internationaal veel losgemaakt. Mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International en Human Rights Watch hebben opgeroepen tot een onafhankelijk onderzoek naar de omstandigheden van de arrestatie en de behandeling van activisten.
Ook in Zweden en andere Europese landen hebben politici vragen gesteld over de gang van zaken. Een woordvoerder van de Zweedse regering noemde de beschuldigingen “ernstig” en benadrukte dat “iedereen, ongeacht overtuiging of nationaliteit, recht heeft op humane behandeling”.
Israël heeft tot nu toe volgehouden dat alle arrestaties “volgens de wet” zijn verlopen en dat de schepen een gebied probeerden binnen te varen dat veiligheidsbeperkingen kent.
Thunbergs missie gaat verder
Ondanks de heftige ervaring zegt Greta Thunberg dat haar overtuiging alleen maar sterker is geworden.
“Ik ben niet van plan te zwijgen,” vertelt ze. “Wat er met mij is gebeurd, is niets vergeleken met wat miljoenen mensen dagelijks meemaken. Als mijn stem iets kan veranderen, zal ik die blijven gebruiken.”
Volgens haar is de situatie in Gaza “een humanitaire tragedie” die de wereld niet mag negeren. “Mijn doel is niet om tegen mensen te vechten, maar om te vechten vóór mensen — voor rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid en vrede.”
Een persoonlijk keerpunt
Het verblijf in de cel heeft Thunberg naar eigen zeggen diep geraakt. Ze beschrijft het als een moment van “volledige kwetsbaarheid”.
“Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld,” zegt ze. “Maar ook nog nooit zo vastbesloten om door te gaan.”
Thunberg benadrukt dat ze niet uit is op wraak, maar op bewustwording. “Ik wil dat mensen begrijpen wat er gebeurt. Dat we blijven kijken, blijven praten en blijven handelen.”
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”