Algemeen
Frontale aanval op Nathalie Thielen tijdens rechtszaak: ‘Ze deelde het bed met Marco’
Advocaten van Marco Borsato halen fel uit in rechtszaak: ‘Eerlijk proces ontbreekt’
In de rechtbank van Utrecht is
vandaag de strafzaak tegen zanger Marco Borsato hervat. Nadat het
0penbaar Ministerie
(OM) eerder een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf maanden
had geëist, was het nu de beurt aan de verdediging om te
reageren.
Advocaten Carry en
Geert-Jan Knoops voerden namens de zanger het woord en
kwamen met scherpe kritiek op zowel het OM als op
Nathalie Thielen,
de moeder van het vermeende slacht0ffer, Asmara.
Carry Knoops opent fel: “Er speelt meer dan het OM wil zien”
Advocaat Carry Knoops begon haar betoog met een stevige uithaal naar het OM, dat volgens haar onvoldoende oog heeft voor de complexiteit van de situatie waarin Borsato terechtkwam. Ze benadrukte dat de zanger jarenlang in een lastige positie verkeerde door de hechte relatie met het gezin van de aangeefster.
“In Nederland vragen we vaak: waarom blijft iemand in een ongezonde relatie? Waarom stapt iemand niet op? Er speelt altijd van alles mee — gevoelens van loyaliteit, angst of schuld. Ook hier was dat zo,” aldus Knoops.
Volgens haar heeft Borsato in zijn verhoren uitvoerig uitgelegd waarom hij regelmatig bij het gezin over de vloer kwam, maar is die uitleg grotendeels genegeerd. De verdediging betoogde dat de zanger juist probeerde grenzen te bewaken, maar dat de context waarin alles plaatsvond, door het OM onvoldoende is meegenomen.
Uithaal naar de moeder: “Ze trok iedereen in haar fuik”
Een van de meest opvallende momenten in het pleidooi was de directe aanval van Knoops op de moeder van het vermeende slacht0ffer, die jarenlang voorzitter was van de fanclub van Borsato en nauwe banden had met hem.
“De moeder maakte foto’s van haar dochter en deelde zelf het bed met Marco Borsato,” zei Knoops. “Ze trok langzamerhand iedereen in haar fuik, inclusief vrienden van Marco.”
Volgens de advocate was er sprake van een langdurige en ingewikkelde vriendschap tussen Borsato en de moeder, die volgens haar “ver vervreemd raakte van wat normaal is.” Knoops stelde dat de vrouw met haar gedrag een verstoorde sfeer creëerde waarin de zanger ongewild verzeild raakte.
De verdediging benadrukte verder dat Borsato meerdere keren geprobeerd zou hebben het gesprek aan te gaan over het gedrag binnen het gezin, maar dat zijn zorgen telkens werden weggewuifd.
“Ontlastend materiaal genegeerd”
Een tweede belangrijk punt van kritiek betrof het bewijsdossier. Knoops stelde dat de verdediging op het laatste moment 500 uur aan geluidsmateriaal ontving, waarvan slechts een klein deel daadwerkelijk was uitgewerkt.
“Er zit volgens ons ontlastend materiaal tussen,” zei ze. “Maar het OM kiest er bewust voor om alleen die fragmenten te gebruiken die belastend lijken. De context wordt compleet genegeerd.”
Zo zou een gesprek van anderhalf uur slechts deels zijn getranscribeerd, terwijl juist in dat gesprek aanwijzingen zouden zitten dat Borsato niet de grenzen overschreed die hem worden verweten. Volgens de verdediging is daardoor een vertekend beeld ontstaan.
Knoops uitte bovendien haar frustratie over het feit dat de rechtbank eerder bijna alle onderzoeksverzoeken van de verdediging had afgewezen.
“De onderzoeksrechter bleek later iets soepeler, maar een eerlijk proces hoort vanaf het begin volledig te zijn,” aldus Knoops.
“Een verkeerde interpretatie van stilte”
Een belangrijk discussiepunt betrof de manier waarop het OM een heimelijk opgenomen gesprek tussen Borsato en de moeder heeft geïnterpreteerd. In dat gesprek ontkende de zanger de beschuldigingen niet direct, wat volgens het OM duidt op schuld.
Knoops wees dat resoluut van de hand:
“Het OM zegt: hij ontkende niet fel genoeg, dus zal het wel waar zijn. Maar zo werkt het niet. Marco was overrompeld. Hij dacht dat hij een zakelijk gesprek zou voeren en ineens ging het over vermeend misbruik. Die schrikreactie is menselijk.”
Volgens haar is het onterecht dat stiltes of verwarring van de zanger worden uitgelegd als bevestiging van schuld.
“Wie ooit onterecht beschuldigd is, weet dat ongeloof en paniek vaak de eerste emoties zijn — geen rationele verdediging.”
Vragen over ontbrekende dagboeken
De verdediging vroeg ook aandacht voor ontbrekende dagboeken van het vermeende slacht0ffer. In het dossier bevindt zich één dagboek waarin zij haar gevoelens en gebeurtenissen beschrijft, maar volgens Knoops zou zij gedurende meerdere jaren aantekeningen hebben bijgehouden.
“Als ze altijd dagboeken schreef, waar zijn de andere dan? Als die bestaan, moeten die worden onderzocht. Je kunt niet één fragment gebruiken en de rest negeren.”
Volgens de advocaten is het cruciaal dat het volledige beeld wordt onderzocht, omdat juist context belangrijk kan zijn voor de interpretatie van de gebeurtenissen.
“Waarheidsvinding is meer dan geloven”
Carry Knoops stelde dat het OM te gemakkelijk aanneemt dat de verklaringen van het vermeende slacht0ffer betrouwbaar zijn.
“Waarom heeft het OM niet even zorgvuldig gekeken naar de verklaringen van Marco Borsato, die vier jaar lang consequent hetzelfde heeft verteld?” vroeg ze retorisch.
Ze verwees naar deskundigen die eerder stelden dat gedrag van vermeende slacht0ffers niet altijd eenduidig te koppelen is aan daadwerkelijk misbruik. Ook hekelde ze dat het OM volgens haar belangrijke rapporten van rechtspsycholoog Peter van Koppen heeft genegeerd.
“Iedereen verdient een eerlijk proces,” benadrukte ze. “Het OM hoort te staan voor waarheidsvinding. Daar hoort óók ontlastend bewijs bij. En dat missen we in dit dossier.”
Tot slot zei ze:
“Ik ben het eens met het OM dat een kind nooit verantwoordelijk is voor grensoverschrijdend gedrag. Maar dan moet dat gedrag wel vaststaan — en daar ontbreekt het aan.”
Geert-Jan Knoops: “De media hebben de zaak beïnvloed”
Na zijn echtgenote nam Geert-Jan Knoops het woord. Hij legde de nadruk op de rol van de media en de moeder van de aangeefster in het ontstaan van de aangifte. Volgens hem was het niet een plotselinge beslissing van het meisje, maar een proces dat werd beïnvloed door haar omgeving.
“Het is onbeschrijfelijk dat het OM stelt dat er geen sturing is geweest. Heeft men het dossier wel gelezen?” vroeg hij zich hardop af.
Hij verwees naar een video van het onlineprogramma Roddelpraat, waarin destijds uitgebreid werd gesproken over Borsato. Volgens Knoops was juist die video de aanleiding voor de aangifte.
“Dat was een externe trigger, geen intrinsiek besluit. De aangifte kwam niet voort uit een plotselinge herinnering, maar uit druk van buitenaf – van de media en van haar moeder.”
Knoops noemde ook journalist John van den Heuvel als iemand die volgens hem onbedoeld invloed heeft gehad op het verloop van de zaak.
“Wij verzinnen dit niet,” zei hij fel. “Het staat allemaal in het dossier. Als men dat negeert, dan is er sprake van tunnelvisie.”
“De indruk van schuld is geen bewijs van schuld”
De advocaten benadrukten dat de publieke beeldvorming inmiddels volledig is losgezongen van de feiten. Volgens hen is Borsato al veroordeeld in de media, nog voordat een rechter uitspraak heeft gedaan.
“Iedereen heeft een mening, maar rechtspraak is geen talkshow,” aldus Carry Knoops. “Het is onze taak om feiten te onderscheiden van aannames.”
Ze vroeg de rechtbank om niet te buigen voor publieke druk, maar te kijken naar het dossier zelf.
“We vragen geen voorkeursbehandeling, alleen een eerlijk proces waarin álle informatie wordt gewogen.”
Publiek en media volgen gespannen mee
De publieke belangstelling voor de zaak blijft enorm. Buiten de rechtbank verzamelden zich opnieuw journalisten en nieuwsgierige voorbijgangers. Op sociale media wordt fel gediscussieerd: sommigen vinden dat de verdediging vooral afleidt, anderen prijzen de advocaten om hun vasthoudendheid.
De uitspraak in de zaak wordt naar verwachting begin december gedaan. Tot die tijd blijft de spanning hoog — niet alleen in de rechtbank, maar ook in het publieke debat.
Samenvatting
-
Het OM eist vijf maanden cel tegen Marco Borsato.
-
Advocaten Carry en Geert-Jan Knoops halen uit naar het OM en de moeder van het vermeende slacht0ffer.
-
De verdediging zegt dat er ontlastend materiaal is genegeerd en dat het proces niet eerlijk is verlopen.
-
Volgens Geert-Jan Knoops werd de aangifte beïnvloed door media-aandacht en druk van buitenaf.
-
De uitspraak in de zaak volgt begin december.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.