Algemeen
Frans Timmermans is er helemaal klaar mee: “Dit kan grote gevolgen hebben”
Verkiezingsstrijd bereikt hoogtepunt: nieuwe peilingen zetten politieke verhoudingen op scherp
Met de verkiezingsdag in zicht stijgt de spanning in de Nederlandse politiek. Nieuwe peilingen tonen ingrijpende verschuivingen in het politieke landschap en laten zien dat de vorming van een nieuw kabinet waarschijnlijk complexer wordt dan ooit. Verschillende partijen stijgen onverwacht, terwijl anderen juist terrein verliezen.
PVV blijft aan kop met sterke achterban
Uit de meest recente peiling blijkt dat de PVV van Geert Wilders met 32 zetels stevig de grootste partij blijft. Hoewel dat vijf zetels minder is dan bij de vorige verkiezingen, houdt de partij een trouwe achterban vast.
De nadruk van Wilders op onderwerpen zoals veiligheid en migratie blijft een belangrijk punt voor veel kiezers. Opvallend is dat het uitsluiten van samenwerking door andere partijen de PVV vooralsnog niet schaadt. Voor veel aanhangers lijkt de kritiek van andere partijen juist een reden om de partij extra te steunen.
GroenLinks-PvdA verliest fors terrein
Voor Frans Timmermans en zijn partij GroenLinks-PvdA is de laatste peiling een tegenvaller. Waar de partij enkele weken geleden nog 29 zetels haalde, zijn dat er nu nog maar 23.
De partij ziet steun wegvallen door verdeeldheid over ambitieuze klimaatplannen en het verleden van Timmermans in Brussel. Tegenstanders uiten zorgen over kosten en praktische haalbaarheid van zijn beleid. Zelfs binnen de eigen achterban klinkt groeiende kritiek over zijn leiderschapsstijl. Dit verlies bemoeilijkt de positie van GroenLinks-PvdA in de komende formatiebesprekingen.
CDA verrast met sterke comeback
Een opvallende winnaar in de nieuwe peiling is het CDA, dat uitkomt op 24 zetels. Daarmee staat de partij voor het eerst sinds lange tijd weer in de top drie.
Onder leiding van Henri Bontenbal presenteert het CDA zich als een gematigd en betrouwbaar alternatief voor kiezers die zich niet thuis voelen bij uitgesproken linkse of rechtse partijen. De focus op stabiliteit en realisme lijkt aan te slaan, wat het CDA mogelijk een sleutelrol geeft in de formatie.
VVD zakt naar historisch dieptepunt
De VVD, jarenlang de grootste partij van Nederland, kampt met een historisch lage score van slechts 14 zetels. Voor partijleider Dilan Yeşilgöz is dat een harde klap.
De partij verliest terrein aan zowel rechtsere concurrenten als meer gematigde middenpartijen. Kiezers die voorheen zekerheid zochten bij de VVD, lijken nu elders hun stem te willen uitbrengen. Ook het uitsluiten van potentiële coalitiepartners heeft het imago van de VVD geen goed gedaan en verkleint de kans op een terugkeer in het kabinet.
JA21 groeit onverwacht door
Een van de grootste verrassingen in de nieuwe peiling is de opmars van JA21. De partij stijgt naar 12 zetels en positioneert zich daarmee nadrukkelijk als serieuze speler op rechts.
JA21 weet kiezers te trekken die zich niet volledig thuis voelen bij de stijl van de PVV of Forum voor Democratie, maar wél belang hechten aan streng migratiebeleid en veiligheid, gecombineerd met een meer pragmatische toon. De groei geeft de partij een nieuw gewicht in toekomstige coalitiegesprekken.
NSC ziet steun volledig verdwijnen
Voor Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt is de peiling ronduit teleurstellend. De partij, die eerder nog rond de 20 zetels stond, komt nu op nul zetels uit.
De snelle daling wordt toegeschreven aan gebrek aan duidelijkheid over koers en leiderschap. Interne onenigheid heeft het vertrouwen van kiezers geschaad. Waar Omtzigt aanvankelijk hoop gaf aan zwevende kiezers, is die belofte volgens analisten grotendeels verdwenen.
Kleinere partijen blijven stabiel in de marge
Andere partijen zoals BBB, DENK, Forum voor Democratie en de Partij voor de Dieren blijven schommelen rond de vier zetels. Hun invloed op de uiteindelijke machtsverhoudingen blijft beperkt.
Hoewel ze een rol spelen bij bredere debatten in de Kamer, lijken ze vooralsnog geen doorslaggevende factor bij het vormen van een stabiele coalitie. Alleen bij zeer creatieve of brede formaties zouden ze een rol van betekenis kunnen spelen.
Frans Timmermans onder toenemende druk
Frans Timmermans staat persoonlijk onder zware druk. Tegenstanders verwijten hem dat zijn Brusselse verleden en zijn ambitieuze plannen financieel te belastend zijn voor Nederlandse huishoudens.
Daarnaast worstelt hij met het beeld van een afstandelijke leider, terwijl hij zich juist graag presenteert als een verbinder. Dit spanningsveld maakt zijn campagne uitdagender en kan zijn onderhandelingspositie na de verkiezingen verzwakken.
Formatie belooft ingewikkeld te worden
Met de huidige stand van zaken lijkt de formatie na de verkiezingen een complexe puzzel te worden.
-
De PVV is weliswaar de grootste, maar veel andere partijen hebben uitgesproken dat ze niet met Wilders willen samenwerken.
-
VVD en GroenLinks-PvdA stellen elk harde voorwaarden die de ruimte voor compromis verkleinen.
-
Het CDA kan mogelijk een sleutelrol spelen, maar zal waarschijnlijk stevige eisen stellen om mee te doen.
Een minderheidskabinet of een ongewone combinatie van partijen lijkt daardoor realistischer dan een klassieke meerderheidscoalitie.
Een verdeeld en dynamisch landschap
De nieuwe peiling laat zien dat het politieke landschap sterk versnipperd en in beweging is.
-
De PVV behoudt de koppositie, maar niet genoeg voor een meerderheid.
-
Het CDA maakt een comeback en wordt mogelijk kingmaker.
-
GroenLinks-PvdA verliest steun en zoekt nieuwe richting.
-
De VVD kampt met een identiteitscrisis.
-
JA21 groeit en positioneert zich als nieuwe speler op rechts.
Geen enkele partij kan het land alleen besturen; samenwerking is dus onvermijdelijk. De vraag is of partijen bereid zijn om over hun schaduw heen te stappen en compromissen te sluiten.
Blik op de toekomst: samenwerking of langdurige onderhandelingen?
Voor de kiezer betekent deze stand van zaken dat politieke onzekerheid voorlopig nog niet verdwijnt. Zonder brede bereidheid tot samenwerking dreigt een lang formatietraject, met de kans dat Nederland voor langere tijd een demissionair kabinet heeft.
De komende weken worden cruciaal om te zien of partijen bruggen kunnen slaan of vasthouden aan hun rode lijnen. Hoe die keuze uitpakt, zal bepalend zijn voor de stabiliteit van het volgende kabinet.
Conclusie: beslissende weken voor Nederland
Met de verkiezingen in aantocht is duidelijk dat geen enkele partij het alleen kan. De peilingen schetsen een verdeeld land, waarin zowel gevestigde partijen als nieuwkomers een rol spelen.
De uitslag zal niet alleen bepalen wie de grootste wordt, maar ook welke coalities mogelijk zijn en hoe snel er een kabinet gevormd kan worden. Voor de kiezer blijft het de vraag of politieke leiders hun verschillen opzij kunnen zetten om het land vooruit te helpen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”