-

Algemeen

Annick deelt zorgen over Over Mijn Lijk-ster Roy: ‘Hij heeft zoveel pijn, maar blijft vechten’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Zorgwekkende update over Roy uit Over Mijn Lijk: vrouw Annick deelt emotionele oproep

De situatie van Roy, bekend uit het programma Over Mijn Lijk, maakt diepe indruk op kijkers en volgers. Zijn vrouw Annick heeft via Instagram een emotioneel bericht gedeeld over de verslechterende gezondheid van haar man. Roy, die al geruime tijd ongeneeslijk z!ek is, kampt de laatste weken met hevige pijn aan zijn handen en gewrichten — klachten die zijn dagelijks leven zwaar beïnvloeden.

Annick besloot haar volgers om hulp en ervaringen te vragen, in de hoop dat iemand tips heeft om de pijn draaglijker te maken.


Toenemende pijn en beperkingen

In haar bericht vertelt Annick dat Roy al maanden worstelt met intense pijn, vooral in zijn linkerhand. De klachten lijken alleen maar erger te worden.

“Roy heeft al weken, misschien zelfs maanden, ontzettend zere handen en gewrichten. Vooral zijn linkerhand doet veel pijn. Soms kan hij die nauwelijks bewegen, iets optillen of kracht zetten is bijna niet meer mogelijk,” schrijft ze.

De pijn beperkt Roy niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Eenvoudige dingen die voorheen vanzelfsprekend waren — zoals een kopje vasthouden, schrijven of iets optillen — zijn nu een strijd geworden. Annick beschrijft hoe moeilijk het is om te zien dat haar man steeds meer moet inleveren, terwijl hij juist zo sterk probeert te blijven.


Frustratie over wachttijden in het z!ekenhuis

Wat de situatie extra zwaar maakt, is dat Roy nog steeds wacht op verder onderzoek. Ondanks herhaalde afspraken en telefoontjes lijkt het niet snel te gaan.

“Hij staat al op een wachtlijst, maar het kan nog weken duren,” legt Annick uit.

De onzekerheid over de oorzaak van zijn klachten maakt het moeilijk om vooruit te kijken. Annick schrijft dat ze het gevoel heeft dat de tijd tikt, terwijl de pijn blijft toenemen.

Daarom richtte ze zich tot haar volgers:

“Is er iemand die dit herkent, bijvoorbeeld na chemo’s of bestralingen? En heb je misschien tips om het wat te verlichten?”

De oproep leverde honderden reacties op van mensen die meeleven, adviezen delen of vertellen dat ze soortgelijke klachten hebben meegemaakt.


Het effect op hun dagelijks leven

De aanhoudende pijn heeft grote invloed op Roys energie en bewegingsvrijheid. Toch probeert hij, samen met Annick, zoveel mogelijk te blijven genieten van het leven. Hun liefde en humor blijven zichtbaar in alles wat ze delen, maar achter de vrolijke momenten schuilt vaak een zware nasleep.

Annick schreef eerder dat zelfs een kleine activiteit of uitje zijn tol eist:

“Roy geeft alles op zo’n leuke dag, maar moet daar de volgende dag hard voor boeten. Ik deel dat niet vaak, maar zo gaat het wel.”

Vorige maand waren ze nog aanwezig op een vrijgezellenfeest van vrienden — een dag vol warmte en plezier. Toch volgden daarna dagen van uitputting en pijn.

“Het heeft niks met een kater te maken,” benadrukte Annick, “maar met het feit dat er in zijn lichaam dingen gebeuren die daar niet horen. Daarom drink ik op zulke dagen ook weinig; ik weet dat ik de volgende dag voor twee moet zorgen.”

Haar openheid raakte veel mensen. Ze laat zien dat liefde in moeilijke tijden niet alleen uit woorden bestaat, maar vooral uit kleine daden van zorg en toewijding.


Emotionele steun van volgers

Onder het bericht stroomden de reacties binnen. Volgers schreven berichten vol steun, respect en bewondering.

Een van hen reageerde:

“Wat een sterke vrouw ben jij, Annick. En wat een kracht straalt Roy uit, ondanks alles. Jullie verhaal raakt me elke keer weer.”

Anderen gaven praktische tips voor pijnverlichting, zoals warmtekompressen of handoefeningen. Sommigen herkenden de klachten van na intensieve chemotherapie en deelden hun ervaringen.

De hoeveelheid reacties laat zien hoe groot de betrokkenheid van het publiek is. Roy en Annick werden in Over Mijn Lijk geliefd om hun openheid, humor en veerkracht — eigenschappen die hen nog steeds kenmerken.


Samen sterk blijven

Ondanks de zware periode proberen Roy en Annick elke dag iets moois te maken. Annick benadrukt dat ze dankbaar zijn voor kleine momenten: een wandeling in de zon, een rustige ochtend thuis of simpelweg samen lachen.

“Het zijn die kleine stukjes geluk die ons helpen vol te houden,” schreef ze eerder.

De kracht van hun relatie is voor veel mensen een inspiratiebron. Waar anderen vooral de z!ekte zien, tonen Roy en Annick juist de liefde en menselijkheid die hun verhaal zo bijzonder maken.


Blik op de toekomst

Hoewel de pijn toeneemt, blijft Roy volgens Annick strijdbaar en positief. Ze hopen dat er snel duidelijkheid komt vanuit het z!ekenhuis, zodat hij de juiste behandeling of ondersteuning kan krijgen.

In de tussentijd blijven ze steun vinden bij hun volgers, familie en vrienden. Annick besluit haar bericht met een boodschap van hoop:

“Het blijft een zoektocht, maar we doen het samen. En zolang we samen zijn, vinden we altijd een manier om door te gaan.”


Samenvatting

  • Roy uit Over Mijn Lijk kampt met hevige pijn aan zijn handen en gewrichten, vooral in zijn linkerhand.

  • Zijn vrouw Annick deelt via Instagram dat de pijn hem belemmert in dagelijkse handelingen.

  • Door lange wachttijden in het z!ekenhuis is er nog geen duidelijkheid over de oorzaak.

  • Annick deed een oproep aan volgers voor tips of herkenning, waarop massaal werd gereageerd.

  • Ondanks de pijn proberen Roy en Annick elke dag betekenis te geven aan hun tijd samen.

  • Hun verhaal raakt velen en laat zien hoe liefde, moed en menselijkheid kunnen blijven bestaan — zelfs in de moeilijkste omstandigheden.

Kortom: Roy en Annick blijven symbool staan voor kracht en verbondenheid, een herinnering dat echte liefde zichtbaar wordt wanneer het leven het zwaarst weegt.

Algemeen

Deze dame haalt genadeloos hard uit naar Marco Borsato: ‘Om te kotsen!’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”

De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.

De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.


“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”

Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.

“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”

Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.

Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.

“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”

De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.

Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.

“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.


“De verklaring ging door merg en been”

De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.

“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.

Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.

“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”

De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.

“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”

Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.


Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”

Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.

“Nee.”

Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.

“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”

Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.

“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”

Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.


Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag

Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.

De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:

  • Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?

  • Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?

  • Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?

  • Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?

Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.


Reacties in de studio en daarbuiten

De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.

Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:

  • Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.

  • Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.

  • Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.

In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.


De spanning tussen recht en gevoel

Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.

In de rechtszaal draait het om bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en persoonlijke grenzen.

Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:

  • Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.

  • Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.

En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.


Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist

Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.

Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.

“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.

Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.

Lees verder