Algemeen
Mijn moeder maakte deze foto om 16:47 en om 16:52 was mijn dochter heengegaan
Samantha Jensen houdt herinnering aan dochter Scarlett levend: “Ze blijft ons lichtpuntje”
Samantha Jensen kijkt met liefde en warmte terug op haar dochtertje Scarlett, die drie jaar lang het zonnetje in huis was. Het meisje straalde altijd vrolijkheid uit en wist met haar lach iedereen om zich heen op te vrolijken. Voor Samantha is het delen van deze herinneringen een manier om haar dochter levend te houden in woorden en beelden.
Herinneringen delen als troost
Samantha vertelt dat het voor haar belangrijk is om te blijven praten over de mooie momenten die ze samen hadden. Het geeft haar kracht om Scarlett te blijven zien zoals ze was: nieuwsgierig, lief en vol energie. Ze merkt dat veel ouders steun vinden bij elkaar door hun verhalen te delen. Zo ontstaat er een gevoel van verbondenheid dat helpt in de verwerking.
Ook in lotgenotengroepen ervaart ze steun. Daar delen andere ouders hoe waardevol het is om herinneringen levend te houden. Voor Samantha is dat een teken dat ze niet alleen staat.
Een bijzondere dag vol kleine momenten
Op 7 oktober 2022 bezochten Samantha en haar man een bruiloft. Haar moeder Jamie, die dol was op haar kleinkinderen, paste met plezier op Scarlett en haar broertje Henry. Het werd een dag vol kleine geluksmomenten: een ijsje halen, samen lachen en spelen in de tuin.
Het gezin woonde in een rustige buurt waar iedereen elkaar kende. Voor Jamie voelde het goed om zo’n dag met de kinderen door te brengen. Voor de kinderen zelf was het pure vreugde – een middag gevuld met plezier en ontdekking.
Wandeling met oma
Later die dag besloot Jamie een wandeling te maken met de kinderen. Ze liepen een vertrouwde route en genoten van het mooie weer. Scarlett was nieuwsgierig en vroeg of ze bloemen mocht plukken. Dat mocht natuurlijk, want oma vond het prachtig om haar kleindochter zo gelukkig te zien.
Onderweg werd er gelachen, gepraat en gekeken naar alles wat de natuur te bieden had. Het was een eenvoudig maar waardevol moment dat liet zien hoe belangrijk zulke dagelijkse belevenissen kunnen zijn.
De laatste glimlach vastgelegd
Op een gegeven moment haalde Jamie haar telefoon tevoorschijn en maakte een foto van Scarlett. Het beeld toonde een meisje dat straalde van plezier, met bloemen in haar hand en een brede glimlach op haar gezicht.
Voor Samantha is deze foto nu een van haar meest dierbare bezittingen. Het beeld helpt haar om te blijven denken aan hoe vrolijk en puur haar dochter was. “Het is alsof ik haar stem nog kan horen wanneer ik naar de foto kijk,” vertelt ze.
Een onverwachte gebeurtenis
Niet veel later veranderde de situatie plotseling. Op de oprit van het huis vond een incident plaats dat een diepe indruk op de familie achterliet. Jamie probeerde de kinderen rustig aan de kant te krijgen en hield de situatie zo goed mogelijk onder controle.
Het moment werd daardoor een blijvende herinnering. Voor de familie is het een symbool geworden van liefde en verbondenheid: een laatste keer samen buiten, genietend van de kleine dingen.
Zorg en herstel
Na het voorval kregen Jamie en Henry direct medische hulp. Henry werd per traumahelikopter naar een gespecialiseerd kindercentrum gebracht. Daar bleek dat hij meerdere botbreuken had, waarvoor hij intensieve zorg nodig had.
Jamie herstelde thuis van haar eigen verwondingen. De zorgprofessionals deden er alles aan om het herstel zo goed mogelijk te begeleiden. Samantha vertelt dat ze veel steun voelde van het zorgteam, dat hen met compassie bijstond.
De rol van de gemeenschap
Voor de familie was de periode na het incident emotioneel zwaar. Toch voelden ze zich gesteund door hun omgeving. Buren en vrienden leefden mee, kwamen langs met eten en hielpen bij praktische zaken.
De rechtszaak die later volgde, bracht duidelijkheid en gaf de familie het gevoel dat er gerechtigheid werd gedaan. Dat zorgde voor een stukje rust, waardoor ze zich konden focussen op herstel en verwerking.
Henry’s dappere herstel
Henry verbleef een week op de intensive care en droeg daarna tien weken een brace. Ondanks alles bleef hij opgewekt en maakte hij grapjes met het verplegend personeel. Zijn veerkracht gaf de familie moed.
Bezoek van familie en vrienden zorgde voor vrolijke afleiding. Samantha vertelt dat deze periode hen dichter bij elkaar bracht: “Iedereen stond voor ons klaar, en dat heeft ons door deze tijd heen geholpen.”
De teruggevonden telefoon
Enkele weken later vond de familie Jamie’s telefoon terug. Tot hun verrassing stond daarop de foto van Scarlett die vlak voor het incident was genomen.
Toen Samantha het tijdstip zag, besefte ze dat het beeld slechts enkele minuten voor de gebeurtenis was gemaakt. Voor haar voelde het alsof Scarlett haar een laatste boodschap had meegegeven: een herinnering aan hoe mooi die middag was.
Een foto met nieuwe betekenis
Aanvankelijk vond Samantha het te pijnlijk om de foto te bekijken, maar gaandeweg veranderde dat gevoel. Nu ziet ze de foto als een kostbaar symbool van liefde, vrolijkheid en verbondenheid.
“Het is meer dan een foto,” zegt Samantha. “Het is een stukje van wie ze was, een moment dat laat zien hoe gelukkig ze was.” De foto geeft haar de kracht om door te gaan, zelfs op moeilijke dagen.
Dankbaar en hoopvol
Samantha is dankbaar dat ze dit beeld kan bewaren. Voor haar is het een manier om Scarlett dicht bij zich te houden. Ze deelt haar verhaal om anderen te laten zien dat herinneringen een bron van kracht kunnen zijn.
“Scarlett blijft ons lichtpuntje,” zegt ze. “Door over haar te praten en haar lach te herinneren, voelt het alsof ze nog steeds bij ons is.”
Key-points
-
Samantha Jensen bewaart met liefde de herinnering aan haar dochter Scarlett.
-
Een foto, gemaakt door oma Jamie, werd een kostbaar symbool van geluk.
-
Henry kreeg intensieve zorg en herstelde dankzij medische begeleiding.
-
De gemeenschap bood steun in een emotioneel zware periode.
-
De foto van Scarlett helpt Samantha om met warmte naar het verleden te kijken.
Wat kost een asielzoeker per dag? Een helder overzicht van cijfers en feiten
Nederland vangt jaarlijks duizenden asielzoekers op die hun land ontvlucht zijn vanwege oorlog, vervolging of andere dringende redenen. Deze opvang is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van overheid en samenleving. Maar wat zijn precies de kosten per asielzoeker per dag? En waar bestaat dat bedrag uit?
In dit artikel zetten we de actuele cijfers, de verdeling van kosten en de bredere context van migratie in Nederland op een rij. Zo ontstaat een compleet beeld van wat opvang werkelijk betekent.
Instroom van asielzoekers in Nederland
De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) publiceert maandelijks rapporten met de aantallen asielaanvragen. Hieruit blijkt dat de instroom de afgelopen jaren relatief stabiel is gebleven, maar wel met pieken in bepaalde maanden.
-
Januari 2025: 3.073 aanvragen
-
Februari 2025: 2.889 aanvragen
-
Maart 2025: 2.690 aanvragen
Bij elkaar opgeteld zijn dat 8.652 aanvragen in het eerste kwartaal van 2025. Het gaat hierbij zowel om eerste aanvragen als herhaalde aanvragen, en om nareizigers – familieleden van mensen die al een verblijfsstatus hebben gekregen.
Waarom opvang nodig is
Opvangcentra (AZC’s) in Nederland zitten regelmatig vol, waardoor er in sommige gemeenten nieuwe locaties worden geopend. Gemeenten worden door het Rijk gevraagd mee te werken aan huisvesting om te voorkomen dat er een tekort aan plekken ontstaat.
De opvang is bedoeld om mensen een veilige en humane plek te bieden terwijl hun asielprocedure loopt. Dit kan enkele maanden duren, maar soms ook langer wanneer er juridische stappen worden genomen.
Kosten per asielzoeker per dag
Volgens cijfers van de Rijksoverheid kost een asielzoeker gemiddeld € 76,60 per dag. Dit bedrag is een richtlijn en kan per locatie licht verschillen. De kosten zijn opgebouwd uit vier hoofdcategorieën:
-
Huisvesting
Dit omvat het gebouw zelf, energie, water, schoonmaak en beveiliging. Sommige centra zijn tijdelijke locaties, zoals sporthallen of cruiseboten, wat de kosten kan beïnvloeden. -
Personeel van het COA
Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) beheert de opvanglocaties en betaalt medewerkers die verantwoordelijk zijn voor begeleiding, administratie en ondersteuning van bewoners. -
Gezondheidszorg
Asielzoekers hebben recht op medische basiszorg. Dit wordt gecoördineerd via een speciaal zorgloket (GCA), dat ervoor zorgt dat iedereen toegang heeft tot huisartsenzorg en noodzakelijke behandelingen. -
Levensonderhoud
Bewoners ontvangen een beperkte financiële toelage voor voedsel, kleding en persoonlijke uitgaven. Dit bedrag ligt lager dan een regulier sociaal minimum.
Extra kosten buiten het COA
Naast de bovengenoemde kosten zijn er nog andere instanties betrokken bij het asielproces:
-
Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND): beoordeelt aanvragen en voert gesprekken.
-
Politie en Koninklijke Marechaussee: registreren en identificeren nieuwkomers bij aankomst.
-
Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V): begeleidt mensen die geen verblijfsvergunning krijgen terug naar hun land van herkomst.
Deze kosten worden niet altijd in het dagbedrag van € 76,60 meegenomen, waardoor de werkelijke maatschappelijke kosten hoger kunnen uitvallen.
Wat krijgen asielzoekers wel en niet?
Er bestaan soms misverstanden over de voorzieningen in een AZC. Asielzoekers krijgen:
-
Basisaccommodatie (slaapkamer, gedeelde keuken en sanitair)
-
Een kleine wekelijkse toelage
-
Toegang tot onderwijs voor kinderen
-
Basiszorg via de huisarts
Wat zij niet krijgen zijn luxevoorzieningen of grote financiële vergoedingen. Werk is in de eerste maanden vaak beperkt mogelijk; pas na zes maanden mogen asielzoekers in loondienst werken, en dan nog maximaal 24 weken per jaar.
Economische impact en maatschappelijke discussie
De opvang van asielzoekers is een investering die wordt gefinancierd uit belastinggeld. Voorstanders benadrukken dat humane opvang een mensenrecht is en dat een deel van de asielzoekers uiteindelijk bijdraagt aan de economie door te werken, belasting te betalen en nieuwe bedrijven te starten.
Tegenstanders vrezen dat de kosten te hoog worden en dat er druk ontstaat op woningmarkt en zorgstelsel. Politieke partijen verschillen daarom sterk van mening over hoeveel mensen Nederland jaarlijks zou moeten toelaten.
Gemeentelijke rol en draagvlak
Gemeenten spelen een grote rol in het creëren van opvangplekken. Soms ontstaat er weerstand onder omwonenden, bijvoorbeeld wanneer een nieuwe opvanglocatie in een dorp wordt geopend. Tegelijkertijd zijn er ook veel voorbeelden van gemeenschappen die zich juist inzetten om nieuwkomers te verwelkomen, met vrijwilligerswerk en integratie-initiatieven.
Toekomst van het asielbeleid
Het kabinet werkt aan hervormingen van het migratiebeleid. Er wordt onder meer gekeken naar een betere spreiding van asielzoekers over het land en naar snellere procedures om onnodig lange wachttijden te voorkomen.
Daarnaast wil de overheid meer investeren in terugkeerbegeleiding voor mensen die geen recht hebben op verblijf, zodat opvangplekken sneller vrijkomen voor nieuwe aanvragen.
Conclusie
De opvang van asielzoekers kost gemiddeld € 76,60 per persoon per dag, een bedrag dat wordt besteed aan huisvesting, zorg, personeel en levensonderhoud. Hoewel de kosten aanzienlijk zijn, maakt Nederland hiermee een bewuste keuze om mensen in een kwetsbare positie bescherming en basisvoorzieningen te bieden.
Het debat over migratie en de kosten zal waarschijnlijk blijven bestaan, maar inzicht in de cijfers helpt om de discussie op feiten te baseren. Zo kan Nederland blijven zoeken naar een evenwicht tussen solidariteit, betaalbaarheid en praktische uitvoerbaarheid.
