-

Algemeen

Zeer ongemakkelijk moment: ´Leontine Ruiters barst in tranen uit na opmerking van Monique´

Avatar foto

Gepubliceerd

op

In het SBS 6-programma Het Waren 2 Fantastische Dagen laten bekende Nederlanders zich van hun kwetsbaarste kant zien. Afgelopen weekend waren het Leontine Ruiters, Monique Westenberg en Frank Masmeijer die hun emoties de vrije loop lieten. Vooral Leontine Ruiters kon haar tranen niet bedwingen toen Monique haar onverwacht complimenteerde met haar kracht en veerkracht.

Een zwaar verlies en een gebroken hart

Monique Westenberg blikte tijdens de aflevering terug op een van de moeilijkste periodes uit haar leven. Haar oma, met wie ze een hechte band had, overleed vrijwel gelijktijdig met het einde van haar relatie met André Hazes jr. “Toen zij overleed, lag mijn privéleven volledig in puin,” vertelde ze geëmotioneerd. “Dat scheelde maar twee dagen. En overal waar ik ging, stonden camera’s voor mijn deur.”

Ze sprak over de intense mediadruk en het verdriet dat ze tegelijkertijd moest verwerken. “Mensen zagen alleen het drama rondom André, maar mijn oma verliezen… dát stond voor mij boven alles. Ik was kápot. Zij was mijn leven.”

Kracht halen uit anderen

In die donkere periode vond Monique inspiratie in andere vrouwen die door soortgelijke stormen waren gegaan. “Ik haalde kracht uit voorbeelden. En dat waren jij en Yolanthe,” zei ze rechtstreeks tegen Leontine. “Jullie hebben mij onbewust laten zien hoe je met zo’n situatie om kunt gaan.”

Leontine kon het compliment niet droog aanhoren. De opmerking raakte haar zichtbaar diep. De tranen vloeiden terwijl Monique verder sprak. “Jullie kracht gaf mij het gevoel dat ik het ook kon. Dat ik het ook zou overleven.”

Een onverwachte reactie van Leontine

De emotionele woorden van Monique deden meer met Leontine dan zij had verwacht. “Ik neem het compliment aan,” zei ze snikkend, “maar ik vind het ook lastig. Ik ben niet zo gewend om dat te horen.” Ze gaf toe dat het haar raakte omdat ze zich pas recent bewust werd van haar eigen veerkracht.

“Ik verbaas me er soms over hoe sterk ik eigenlijk ben,” zei Leontine. “Ik heb jarenlang in een soort overlevingsstand gezeten, gewoon doorgaan en niet voelen. Maar dat wil ik niet meer.”

Een eerlijke kijk op overleven

De uitspraak van Leontine raakte een snaar bij veel kijkers. Het beeld van een succesvolle, bekende vrouw die toegeeft jarenlang te hebben geleefd zonder echt te voelen, maakt haar menselijk. “Ik heb lang gedacht: als ik maar doorga, dan komt het vanzelf goed. Maar dat is niet zo. Op een gegeven moment moet je stilstaan, ademen en voelen.”

Ze gaf aan dat ze bewust een andere koers is gaan varen. “Ik wil niet meer overleven. Ik wil léven. En dat betekent soms ook kwetsbaar zijn.”

Frank Masmeijer kijkt toe

Frank Masmeijer, de derde deelnemer in het huis, was tijdens het gesprek voornamelijk toeschouwer. Hij mengde zich kort met de opmerking: “Nou, jij hebt ook wat over je heen gehad, geloof ik? Jonge jonge jonge.” Daarmee doelde hij waarschijnlijk op zijn eigen bewogen verleden. Toch liet hij blijken onder de indruk te zijn van de veerkracht van zijn medebewoners.

Complimenten en emoties in een ongemakkelijke setting

Het programma, waarin BN’ers zonder presentator in een huis worden gezet en via opdrachten en gesprekken elkaar beter leren kennen, is voor veel kijkers wennen. Toch weet het verrassend veel persoonlijke openheid op te roepen. Leontine en Monique toonden beiden hoe diep verdriet doorwerkt, zelfs jaren later, en hoe steun en erkenning het verschil kunnen maken.

Kwetsbaarheid als kracht

Met deze aflevering laten Leontine Ruiters en Monique Westenberg zien dat achter het bekende gezicht vaak een verhaal van pijn en groei schuilt. Hun openheid over verlies, liefde en kracht gaf de aflevering een extra lading. Voor Leontine betekende het compliment van Monique een onverwacht, maar waardevol moment van erkenning. Een kleine veer, maar met grote impact.

Algemeen

Tranen bij Isabel in ‘Schiphol Airport’, woede bij Ronald: “Dit verdient ze écht niet”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Isabel uit Schiphol Airport krijgt kritiek, maar collega Ronald neemt het voor haar op: “We zijn een topteam”

In het populaire RTL-programma Schiphol Airport krijgen kijkers een zeldzaam inkijkje in het dagelijkse reilen en zeilen op een van Europa’s drukste luchthavens. Van check-in tot paspoortcontrole: niets blijft verborgen. Vooral de dynamiek tussen medewerkers als Isabel en Ronald valt op. De twee maken indruk met hun professionaliteit — en dat zorgt voor zowel waardering als discussie bij het publiek.

Strenge regels en felle reacties

Isabel, werkzaam als passenger agent, is één van de medewerkers die regelmatig in beeld komt. Ze voert haar werk nauwgezet uit en houdt zich strikt aan de bagageregels. Die gedisciplineerde aanpak valt niet bij iedereen in goede aarde. Een recente scène waarin Isabel passagiers aanspreekt op te zware bagage, leidde op sociale media tot felle reacties. Sommigen vonden haar streng of zelfs onvriendelijk overkomen.

Op TikTok verscheen zelfs een video met kritische commentaren, waarin gebruikers haar aanpak ter discussie stelden. De kritiek varieerde van inhoudelijke bezwaren tot ongenuanceerde opmerkingen over haar toon. Maar wat voor de één kil overkomt, is voor de ander simpelweg een kwestie van professioneel handelen.

Ronald komt in actie

Gelukkig staat Isabel er niet alleen voor. Haar collega Ronald, die eveneens regelmatig in de serie verschijnt, schoot haar meteen te hulp. In een reactie onder de bewuste video liet hij weten hoe belangrijk het is om verder te kijken dan alleen de beelden die op televisie worden getoond.

“Isabel en ik zijn gecast voor deze serie om wie we zijn en wat we zijn,” schrijft Ronald. “Beiden hebben wij onze kwaliteiten.” Daarmee benadrukt hij dat Isabel niet een rol speelt, maar haar werk oprecht en naar eer en geweten uitvoert.

Volgens Ronald is de kritiek vaak gebaseerd op momentopnames die weinig zeggen over het geheel. “Wat je in de serie ziet, zijn natuurlijk maar flarden uit hele werkdagen,” legt hij uit. Daarmee roept hij op tot meer begrip en nuance bij het beoordelen van het werk van luchtvaartpersoneel.

Een sterke combinatie van kwaliteiten

Ronald en Isabel vormen binnen het team een opvallend duo met complementaire eigenschappen. Waar Isabel uitblinkt in structuur, overzicht en besluitvaardigheid, brengt Ronald juist zijn sociale vaardigheden in. “Isabel is tóp in de uitvoering, het hanteren van regels, time-management en besluitvaardigheid,” schrijft hij. “Ik ben zelf als softskilltrainer juist sterk in de relatie met mensen, erg contactueel.”

Volgens hem is het juist die combinatie van kwaliteiten die hun samenwerking zo bijzonder maakt. “Samen vormen wij een topteam,” aldus Ronald. Zijn boodschap is helder: op de luchthaven is er niet één manier van goed functioneren, maar draait het om balans tussen menselijkheid en structuur.

Wat je niet ziet op tv

Hoewel Schiphol Airport een boeiende blik achter de schermen biedt, is het belangrijk om te beseffen dat televisie slechts een beperkte weergave geeft van wat er dagelijks op de luchthaven gebeurt. Ronald benadrukt dat de montage logischerwijs keuzes maakt in wat er wordt getoond. “Er gebeurt zoveel dat nooit in beeld komt. Dan is het niet eerlijk om iemand te veroordelen op basis van enkele minuten beeldmateriaal.”

Het publiek ziet een gefilterde versie van de werkelijkheid, vaak gericht op het spanningsveld tussen passagiers en personeel. Daardoor kan een streng moment uitvergroot worden, zonder dat duidelijk is wat eraan voorafging — of wat er daarna nog gebeurde.

Emoties aan de balie

Dat het werk op Schiphol niet alleen fysiek intens is, maar ook emotioneel zwaar kan zijn, werd pijnlijk duidelijk in een recent fragment uit de serie. Isabel was zichtbaar aangeslagen na een confrontatie met een reiziger die het niet eens was met het bagagebeleid. De situatie liep op en Isabel kon haar emoties niet meer verbergen.

Ze barstte in tranen uit, iets wat veel kijkers aangreep. Het moment toonde hoe zwaar het kan zijn om in het openbaar je werk te moeten doen, onder druk van regels én van de camera. Voor Ronald was het dan ook vanzelfsprekend om haar publiekelijk te steunen.

Verdeelde meningen, maar collegiale steun

De reacties van kijkers op sociale media blijven gemengd. Waar sommigen zich afvragen of er vriendelijker gehandeld had kunnen worden, zijn anderen juist onder de indruk van de professionele houding van Isabel. Wat alle reacties gemeen hebben, is dat ze laten zien hoe betrokken het publiek is geraakt bij de mensen achter de schermen van Schiphol.

In die golf van meningen maakt Ronald een krachtig statement door openlijk voor zijn collega op te komen. Zijn woorden tonen aan hoe belangrijk het is om elkaar binnen een team te blijven steunen, juist als de publieke opinie wankelt.

Werken op Schiphol: meer dan regels alleen

De serie laat zien dat werken op Schiphol veel meer omvat dan koffers wegen en paspoorten controleren. Het vraagt om uithoudingsvermogen, emotionele veerkracht en vooral: samenwerking. Dat wordt perfect belichaamd door het duo Ronald en Isabel, dat laat zien dat je ook met verschillende persoonlijkheden één missie kunt hebben: passagiers veilig, correct en respectvol begeleiden.

Het werk wordt vaak onderschat. Toch zijn het mensen als Isabel die zorgen voor orde in een complexe logistieke omgeving. En mensen als Ronald die met empathie de verbinding zoeken. Samen dragen zij het gezicht van een sector die zelden stilstaat, maar waarin wel degelijk ruimte is voor persoonlijke verhalen.

Dankbaarheid en verbondenheid

Ondanks de kritische geluiden is er ook volop waardering voor de inzet van Isabel. Onder Ronalds bericht op TikTok zijn talloze positieve reacties te vinden van mensen die zelf ooit op een luchthaven werkten, of die simpelweg begrip tonen voor de complexiteit van het vak. “Ik zie een vrouw die gewoon haar werk doet,” schrijft een volger. “Regels zijn er niet voor niets.”

Die waardering betekent veel voor Isabel en haar collega’s. Het herinnert eraan dat achter elke uniform een mens schuilt, met gevoelens, verantwoordelijkheden en overtuigingen. En dat collega’s zoals Ronald een essentieel verschil kunnen maken, simpelweg door elkaar niet los te laten — ook niet als de camera draait.

Lees verder