Algemeen
Vreselijk nieuws bekendgemaakt over de gezondheid van Prinses Margriet
Prinses Margriet herstellende na rugproblemen: “Ze kan weer doen wat ze wil”
Goed nieuws uit kringen van het Koninklijk Huis: prinses Margriet is herstellende van de rugklachten die haar eerder volledig uit de roulatie haalden. In een interview met weekblad Party geeft haar echtgenoot Pieter van Vollenhoven een bemoedigende update over haar gezondheid. “Het gaat nu goed,” aldus Van Vollenhoven, die met zijn kenmerkende nuchterheid ook ruimte laat voor relativering.
Een onverwachte wending in 2023
Begin 2023 werd duidelijk dat prinses Margriet te maken had met een acute rughernia. De klachten waren zo ernstig dat ze haar volledige agenda moest annuleren. Voor wie haar kent als een energieke en betrokken prinses, kwam dit nieuws als een verrassing. Margriet is immers jarenlang actief geweest bij nationale en internationale evenementen, vaak in het teken van gezondheidszorg, sport of veteranenzorg.
Het vooruitzicht was toen nog onzeker. In de eerste berichtgeving werd gesproken van hevige pijn en een langdurig hersteltraject. Voor het koningshuis, maar ook voor haar omgeving en trouwe volgers, was het een periode van bezorgdheid en afwachten.
De lange weg naar herstel
Uit diverse bronnen bleek dat Margriet in de maanden na de diagnose vooral rust moest houden. Er volgden behandelingen en intensieve begeleiding. Hoewel er zelden in detail over gesproken werd, drong langzaam door dat het herstel meer tijd vergde dan aanvankelijk gedacht. Het koningshuis koos bewust voor discretie, terwijl Margriet zich in alle rust richtte op haar gezondheid.
Nu, meer dan een jaar later, komt er eindelijk een positiever geluid. In een openhartig gesprek deelt Pieter van Vollenhoven hoe het er nu voor staat.
“Ze doet alles wat ze wil”
Pieter laat weten dat het inmiddels de goede kant op gaat. “Het gaat nu goed,” vertelt hij, duidelijk opgelucht. Dat betekent niet dat alle klachten volledig verdwenen zijn. “Af en toe heeft ze nog wat last,” geeft hij toe, maar dat hoort volgens hem bij het proces.
Met een kwinkslag voegt hij daaraan toe: “Dan zeg ik weleens tegen haar: ‘Als je helemaal niets voelt, dan ben je d00d.’” Daarmee probeert hij de situatie op luchtige wijze te benaderen — een stijl die bij veel mensen in de smaak valt.
Volgens Pieter kan Margriet inmiddels “alles doen wat ze zou willen doen”. Dat klinkt als een duidelijk teken dat ze haar gewone leven weer grotendeels heeft opgepakt. Of ze ook haar publieke taken opnieuw gaat oppakken, is nog even afwachten, maar de vooruitzichten zijn voorzichtig positief.
Privacy en respect
Tijdens het interview werd ook een luchtige, ietwat ondeugende vraag gesteld die volgens sommigen op het randje was. De journalist vroeg of Margriet en Pieter inmiddels weer “door de slaapkamer achter elkaar aanrennen”. Pieter pareerde die opmerking stijlvol met de woorden: “Dat is ook wel erg privé.” Daarmee hield hij het gesprek respectvol, zonder in te gaan op de suggestieve toon.
Relativering van het leed
Pieter van Vollenhoven sloot het interview af met een bredere blik op de wereld. “Er zijn veel ergere dingen aan de hand die onze aandacht verdienen,” benadrukte hij. Daarmee gaf hij aan dat het persoonlijke herstel van Margriet niet losstaat van wat er wereldwijd gebeurt. Die nuchtere kijk is typerend voor het echtpaar, dat zich altijd betrokken heeft getoond bij maatschappelijke thema’s.
Een terugkeer op termijn?
Hoewel Margriet voorlopig nog niet grootschalig in de openbaarheid is verschenen, is het fijn om te horen dat haar gezondheid geen grote belemmering meer vormt. De prinses is geliefd bij veel Nederlanders vanwege haar warme uitstraling en betrokkenheid, en haar herstel zal voor velen als hoopvol nieuws worden ervaren.
Toch lijkt voorzichtigheid geboden. Het Koninklijk Huis zal ongetwijfeld zorgvuldig afwegen welke publieke optredens voor haar haalbaar zijn. Gezien haar leeftijd en het herstelproces is het logisch dat er zorgvuldig met haar belasting wordt omgegaan.
Een inspirerend herstelverhaal
Het verhaal van prinses Margriet is er een van veerkracht en geduld. Hoewel ze tijdelijk moest terugtreden uit het publieke leven, is ze achter de schermen rustig blijven werken aan haar herstel. De openheid van Pieter van Vollenhoven biedt een zeldzame blik op het privéleven van het koningspaar, zonder dat het zijn waardigheid verliest.
Voor velen zal het een geruststelling zijn dat Margriet zich weer beter voelt en haar dagelijkse bezigheden kan hervatten. Haar ervaring laat zien dat ook op latere leeftijd herstel mogelijk is — met de juiste zorg, steun en instelling.
Samenvattend: Prinses Margriet is na een lange periode van herstel weer in staat haar gebruikelijke leven op te pakken. Hoewel ze af en toe nog wat last ervaart, laat haar echtgenoot weten dat het “goed gaat” en dat ze weer kan doen wat ze wil. Een mooie, hoopvolle boodschap in een tijd waarin positiviteit welkom is.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.