Algemeen
Victor Vlam beledigt Leontine Ruiters tot op het bot: ´Wat een zelfingenomen wijf´
Mediakenner Victor Vlam heeft snoeihard uitgehaald naar Leontine Ruiters na haar optreden in het SBS6-programma Het Waren Twee Fantastische Dagen. Volgens hem sloeg de uitzending zondagavond volledig door in ‘narcisme en zelfverheerlijking’. De uitspraken van Leontine over haar spirituele reis en haar symbolische ‘huwelijk met zichzelf’ konden bij hem op weinig begrip rekenen. “Dit is toch verschrikkelijk. Normale mensen zeggen dit niet.”
‘Zelf ten huwelijk gevraagd’
In het programma, waarin Leontine samen met Monique Westenberg en Frank Masmeijer twee dagen met elkaar doorbracht, sprak ze openhartig over haar scheiding van Marco Borsato en haar persoonlijke herstel. Op een reis naar Sri Lanka besloot ze zichzelf symbolisch ten huwelijk te vragen. “Ik heb ‘ja’ gezegd”, vertelde ze. “Want de enige van wie je zeker weet dat die de rest van je leven bij je blijft, dat ben je zelf.”
Victor Vlam, die het fragment besprak in De Oranjezomer, reageerde uiterst fel. “Als iemand dat tegen mij zou zeggen, dan zou ik serieus adviseren: ga maar naar een psychiatrische inrichting.” Volgens hem bewijst deze actie dat Leontine zichzelf ‘veel te serieus’ neemt. “Dit zeggen mensen die in ‘t Gooi wonen en zichzelf fantastisch vinden. Pure zelfverheerlijking.”
Spiritueel of zelfingenomen?
De uitspraken van Leontine zijn bedoeld als een boodschap van zelfacceptatie en innerlijke kracht, maar bij Vlam wekken ze vooral irritatie op. “Het was een van de meest absurde momenten van de afgelopen weken op televisie”, aldus de mediakenner. Volgens hem zijn zulke spirituele handelingen ‘kenmerkend voor een generatie BN’ers die de realiteit kwijt zijn’.
Op sociale media zijn de reacties verdeeld. Waar sommigen Leontine prijzen om haar openhartigheid en kwetsbaarheid, vinden anderen – net als Vlam – haar uitspraken misplaatst en overdreven.
Depressie en leven na Marco
Leontine sprak in de uitzending ook over de moeilijke periode na haar definitieve breuk met Marco Borsato. “We hebben het nog eens geprobeerd na de scheiding, maar dat werkte niet. Daarna wist ik niet meer wie ik was zonder hem.” Ze vertelde dat ze in een diepe depressie terechtkwam. “Het was niet dat ik d00d wilde, maar als het morgen over was geweest, had ik dat ook prima gevonden.”
Deze openheid over haar mentale gezondheid roept bij veel kijkers ook sympathie op. Toch blijft het voor sommigen wringen dat Leontine zich vervolgens spiritueel ‘met zichzelf verloofde’.
Narcisme of zelfliefde?
Vlam blijft bij zijn standpunt: “Dit soort spirituele onzin is een symptoom van een narcistische cultuur. Je kunt ook gewoon gelukkig zijn met jezelf zonder er een trouwceremonie van te maken.” Zijn felle woorden zorgden zelf ook weer voor ophef, met critici die hem verwijten dat hij te hard oordeelt over een vrouw die duidelijk door een moeilijke periode is gegaan.
Leontine zwijgt vooralsnog
Vooralsnog heeft Leontine Ruiters niet gereageerd op de uitspraken van Victor Vlam. Of ze dat nog gaat doen, is onzeker. In het verleden heeft ze vaker aangegeven weinig waarde te hechten aan media-commentaren. Toch is duidelijk dat haar spirituele ‘zelfhuwelijk’ voorlopig onderwerp van gesprek blijft.
De vraag blijft: is Leontines actie een inspirerend teken van zelfliefde of een voorbeeld van doorgeschoten ego? Eén ding is zeker: de uitzending heeft hoe dan ook veel losgemaakt.
Voor miljoenen Nederlanders is Robert ten Brink al decennia lang het gezicht van de liefde op televisie. Maar achter de schermen van All You Need Is Love speelt zich nu een veel pijnlijker verhaal af. Robert en zijn gezin rouwen om het verlies van Ike Cialona-Janszen, zijn geliefde schoonmoeder, die op 11 april overleed in haar geboortestad Amsterdam. Haar overlijden laat een groot gat achter in het leven van de familie.
Een bijzonder familielid
Ike Cialona-Janszen was de moeder van Roos Cialona, Roberts echtgenote met wie hij al meer dan 44 jaar samen is. Samen kregen ze vijf dochters: Nina, Emma, Charlotte, Isabel en Suus. De rouwadvertentie waarin haar overlijden werd aangekondigd spreekt boekdelen: “Onze unieke, levenslustige, briljante, geestige, eigenzinnige en lieve (oma) Ike heeft ons verlaten.” Woorden die de warmte en het karakter van Ike onderstrepen, en die de leegte voelbaar maken die zij achterlaat.
Afscheid in intieme kring
Op 22 april heeft de familie afscheid genomen van Ike. Een dag die in het teken stond van herinneringen, liefde en het samen herdenken van een vrouw die voor velen een baken was. De impact van haar overlijden is groot. Niet alleen voor Robert en Roos, maar ook voor hun dochters en de rest van de familie. Ike speelde een centrale rol in hun leven en was zichtbaar geliefd bij jong en oud.
Een huwelijk dat lief en leed deelt
Hoewel het verdriet momenteel overheerst, kunnen Robert en Roos elkaar tot steun zijn. Hun huwelijk, dat al ruim vier decennia standhoudt, staat bekend om zijn stabiliteit en diepe verbondenheid. In een recent interview met De Telegraaf liet Robert zich daar nog over uit: “Waar ik niet in geloof, is dat mensen zeggen: ‘Je moet er wel aan blijven werken.’ Ik denk echt dat het vanzelf moet gaan.” Die vanzelfsprekende liefde blijkt nu onmisbaar in tijden van verlies.
Televisiecarrière even op de achtergrond
De timing van het verdrietige nieuws is extra wrang: juist nu stond er weer een nieuwe, veelbelovende uitzending van All You Need Is Love gepland. De Australië-special, een aflevering waar Robert doorgaans reikhalzend naar uitkijkt, moet nu plaatsmaken voor rouw en bezinning. Hoewel hij gewend is liefde te vieren op televisie, dringt het besef zich op dat ook liefde verliezen onderdeel is van het leven.
Een voorbeeld voor velen
Robert ten Brink wordt vaak ‘Dr. Love’ genoemd, maar deze periode laat zien dat zelfs de grootmeester van romantiek wordt geconfronteerd met het harde verdriet van afscheid. Toch blijft zijn houding bewonderenswaardig: in stilte en met waardigheid zoekt hij steun bij zijn gezin, en vindt hij kracht in de liefde die hem met Roos verbindt.
Liefde kent vele gezichten
Het overlijden van Ike herinnert ons eraan dat liefde niet alleen te vinden is in rozenblaadjes en verrassingsreizen, maar ook in gedeelde stilte, een arm om de schouder en het gezamenlijk verwerken van verlies. Voor Robert, Roos en hun dochters is het nu vooral dat laatste wat telt: samen rouwen, samen herinneren, en samen doorgaan.