Algemeen
Urk!-Mathilde deelt emotionele boodschap: “Wou dat ik alles terug kon draaien”
Mathilde uit Urk! blikt terug op verlies van haar paard Wizard: “Ik wou dat ik alles kon terugdraaien”
Twee jaar na het afscheid van haar geliefde paard Wizard deelt Mathilde, bekend van het populaire realityprogramma Urk!, opnieuw haar gevoelens. In een emotionele post op sociale media vertelt ze openhartig over het gemis dat nog steeds diep in haar hart leeft. Het verlies van Wizard blijkt geen afgesloten hoofdstuk, maar een verhaal dat blijft nazinderen – vol liefde, teleurstelling en verdriet.
Voor veel kijkers van Urk! is Mathilde een vertrouwd gezicht. Haar passie voor dieren, en in het bijzonder haar hechte band met Wizard, was jarenlang zichtbaar in de afleveringen. Nu, jaren later, blijft die verbondenheid bestaan – ondanks alles wat er gebeurd is.
“Vandaag twee jaar geleden nam ik afscheid”
Op haar Instagram blikt Mathilde terug op een datum die haar voor altijd bij zal blijven. “Vandaag twee jaar geleden nam ik afscheid van jou, niet wetende hoe alles zou lopen,” schrijft ze. Die woorden brengen niet alleen herinneringen boven, maar ook emoties die nog steeds rauw aanvoelen. Het was het begin van een periode die haar vertrouwen op de proef stelde – en haar hart brak.
Wizard was meer dan een paard. Voor Mathilde was hij een maatje, een dierbare vriend in moeilijke en mooie tijden. In de zomer van 2023 besloot ze, met pijn in het hart, hem over te dragen aan een adoptiegezin. Het leek een liefdevolle stap, bedoeld om Wizard een rustig en zorgeloos leven te geven. Maar het liep anders dan verwacht.
Verbondenheid die abrupt werd doorgesneden
Mathilde had gehoopt en verwacht dat het afscheid niet definitief zou zijn. Er was afgesproken dat ze contact zou mogen houden, Wizard zou kunnen bezoeken, en een blijvende band mogelijk zou blijven. Maar niet lang na de overdracht kwam ze tot een harde conclusie: de afspraken werden niet nagekomen. Er werd haar verteld dat ze Wizard niet meer mocht zien.
Voor Mathilde voelde het als een klap in het gezicht. “Ik stond machteloos aan de zijlijn,” schrijft ze. Tot haar verdriet kreeg Wizard een nieuwe naam en een nieuwe omgeving waarin voor haar geen plaats meer was. Het dier waarmee ze jarenlang een diepe band had, verdween voorgoed uit haar leven – zonder mogelijkheid tot een echt afscheid.
Het verlies raakt opnieuw: “Ik mis je, lieve Wizard”
Eerder dit jaar deelde Mathilde op haar Instagram het bericht dat Wizard inmiddels niet meer leeft. Dat nieuws bracht een golf aan emoties met zich mee. Het was niet alleen het verdriet om zijn heengaan, maar ook de pijn van een gemiste kans om hem nog één keer te zien. “Rust zacht, lieve Wizard. Ik had je graag nog eens willen zien, maar het mocht niet zo zijn. Ik mis je,” schreef ze.
De combinatie van verlies en onmacht maakt het voor Mathilde extra moeilijk om het hoofdstuk af te sluiten. De herinnering aan Wizard blijft levendig, maar het feit dat ze geen afscheid kon nemen, blijft aan haar knagen. De post waarin ze haar verdriet deelt, is oprecht, puur en raakt veel mensen diep.
Tijd geneest niet alles
Hoewel het al twee jaar geleden is dat Wizard haar leven verliet, voelt het voor Mathilde soms alsof het gisteren was. In haar recente bericht laat ze weten dat het verdriet nog altijd groot is. “Ik wou dat ik alles kon terugdraaien,” schrijft ze. Haar woorden weerspiegelen de spijt en het gemis dat haar blijven achtervolgen.
Wizard was voor haar geen ‘huisdier’ in de traditionele zin. Hij was een vertrouweling, een constante aanwezigheid in haar leven. Iemand bij wie ze zich veilig voelde. En juist omdat het afscheid zo abrupt en zonder duidelijke afsluiting kwam, voelt het verlies zwaarder dan ooit.
Volgers reageren massaal: “We voelen met je mee”
De openhartige post van Mathilde is niet onopgemerkt gebleven. Onder het bericht stromen de reacties binnen van volgers die hun steun betuigen. Velen herinneren zich Wizard nog van de afleveringen van Urk! en delen hun eigen ervaringen met het verlies van een dierbare viervoeter.
Sommige volgers schrijven hoe hun eigen paarden, honden of katten een onmisbare plek in hun leven innamen. Anderen prijzen Mathilde om haar moed om haar verhaal te delen. “Dankjewel dat je dit met ons deelt,” klinkt het. “Je verdriet is voelbaar, en je bent niet alleen.”
Een open wond die moeilijk heelt
Het verhaal van Mathilde en Wizard laat zien hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. Het afscheid van een geliefd dier is vaak zwaar, maar wanneer die afscheid niet op een eerlijke of liefdevolle manier kan verlopen, wordt het extra moeilijk. De gebeurtenissen rondom de adoptie van Wizard laten zien hoe belangrijk goede afspraken en vertrouwen zijn in zulke situaties.
Voor Mathilde blijft het een gevoelig onderwerp. Haar terugblik maakt duidelijk dat het verhaal voor haar nooit echt is afgerond. Ze voelde zich buitengesloten, haar stem werd niet gehoord, en de liefdevolle relatie met Wizard kreeg nooit het slot dat ze verdiende.
Les voor de toekomst: openheid, vertrouwen en respect
De situatie van Mathilde is voor veel mensen herkenbaar. Of het nu gaat om het afscheid van een paard, hond of ander dier: als er emoties en betrokkenheid in het spel zijn, is het cruciaal dat mensen serieus genomen worden. Duidelijke communicatie, wederzijds respect en transparante afspraken kunnen veel leed voorkomen.
Het verhaal onderstreept ook hoe waardevol het is om een dier niet zomaar als bezit te beschouwen, maar als een levend wezen waarmee je een relatie hebt opgebouwd. En als dat dier een andere plek krijgt, moet ook het emotionele aspect daarvan niet worden vergeten.
Een dierbare herinnering leeft voort
Hoewel Wizard er niet meer is, leeft hij voort in de herinneringen van Mathilde – en van vele kijkers. Zijn aanwezigheid op televisie, maar vooral in haar leven, heeft een diepe indruk achtergelaten. En haar eerlijke woorden maken duidelijk dat verdriet niet altijd verdwijnt met de tijd. Soms blijft het stilletjes aanwezig – als een herinnering die troost biedt, maar ook pijn doet.
Voor Mathilde blijft Wizard een symbool van liefde, trouw en verbondenheid. Een hoofdstuk dat misschien nooit echt is afgesloten, maar waar ze – met steun van haar volgers – stap voor stap mee leert omgaan.
Wil je meer verhalen lezen over herkenbare emoties en dierbare herinneringen uit het leven van BN’ers en realitysterren? Volg dan onze rubriek voor de nieuwste updates.
De zaak rond de verdwijning en het tragische lot van de kleine Émile Soleil blijft Frankrijk en ver daarbuiten diep bezighouden. Wat begon als een verm!ssingsmelding in een rustig berggehucht groeide uit tot een van de meest aangrijpende en raadselachtige dossiers van de afgelopen jaren. Nieuwe forensische bevindingen werpen nu opnieuw een schaduw over het verhaal en zorgen voor een pijnlijke heropleving van vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijven.
Een zomerdag die alles veranderde
Op 8 juli 2023 bracht de toen 2,5-jarige Émile Soleil een zomerse dag door bij zijn grootouders in Le Haut-Vernet, een klein en afgelegen dorpje in de Franse Alpen. Het gehucht telt slechts enkele tientallen inwoners en staat bekend om zijn rust, natuur en hechte gemeenschap. Niemand kon vermoeden dat deze rustige omgeving het decor zou worden van een drama dat het hele land zou raken.
Volgens de laatste bevestigde waarnemingen speelde Émile in de namiddag rond 17.00 uur in een steegje nabij het huis van zijn grootouders. Zij waren op dat moment bezig met de voorbereidingen voor een uitje en hadden niet meteen door dat de peuter uit het zicht was verdwenen. Toen de stilte te lang duurde en Émile nergens te vinden was, sloeg de paniek toe.
Een z0ektocht zonder precedent
Vrijwel direct na de verm!ssingsmelding werd een grootschalige z0ekactie op touw gezet. Honderden mensen, waaronder p0litieagenten, gendarmes, vrijwilligers en redd!ngswerkers, doorzochten het bergachtige gebied. Speurh0nden werden ingezet, helikopters met warmtecamera’s cirkelden boven het dorp en elk pad, ravijn en bosrand werd zorgvuldig uitgekamd.
De omstandigheden waren moeilijk: steile hellingen, dichte begroeiing en wisselende weersomstandigheden bemoeilijkten het werk. Ondanks de enorme inzet bleef elke dag zonder resultaat. Wat aanvankelijk werd gezien als een mogelijke verdwaling of ongeluk, veranderde langzaam in een mysterie dat steeds zwaarder begon te wegen.
Nationale en internationale aandacht
Na weken en maanden zonder duidelijkheid groeide de zaak uit tot een nationaal symbool van onmacht en verdriet. Posters met de foto van de blonde peuter verschenen in dorpen en steden door heel Frankrijk. Media besteedden dagelijks aandacht aan de z0ektocht, terwijl ook internationale nieuwsorganisaties het verhaal oppikten.
Geruchten deden volop de ronde: was Émile verdwaald en ten prooi gevallen aan de natuur, was er sprake van een ongeval, of was er iets anders aan de hand? Officiële instanties hielden zich op de vlakte en benadrukten dat alle scenario’s openbleven.
Een schokkende vondst
Eind maart 2024 kwam er onverwacht een doorbraak. Een wandelaar stuitte tijdens een tocht op menselijke resten op een steil bergpad, op ongeveer 25 minuten lopen van het dorp. Forensisch onderzoek bevestigde later dat het ging om de schedel van Émile. In de omgeving werden ook andere botten, een T-shirt en ondergoed aangetroffen.
Opvallend was dat de resten niet begraven waren, maar bloot hadden gelegen aan weer en wind. Daarnaast vertoonde de kleding geen tekenen van langdurige blootstelling aan de elementen. Dit voedde de hypothese dat het lichaam mogelijk elders was geweest en pas later op deze plek was neergelegd.
Nieuwe forensische inzichten
Nu, ruim een jaar na de vondst, zijn er nieuwe details bekend geworden uit forensisch onderzoek, zo meldt de Franse zender BFMTV op basis van bronnen dicht bij het onderzoek. Deskundigen hebben letsel vastgesteld aan de schedel van Émile dat niet overeenkomt met een val, een aanrijding of een mogelijke confrontatie met dieren.
Volgens de onderzoekers wijst het letsel op een doelgerichte harde klap met een voorwerp. Daarmee wordt een ongeluk steeds minder waarschijnlijk en komt de mogelijkheid van menselijk ingrijpen nadrukkelijker in beeld. Officiële instanties blijven voorzichtig in hun formuleringen, maar erkennen dat deze bevinding het onderzoek in een andere richting duwt.
Focus op de directe omgeving
In maart 2025 werden de grootouders van Émile, samen met een oom en tante, aangehouden voor verhoor. Zij werden verdacht van mogelijke betrokkenheid bij d00dslag en het verbergen van een lichaam. Na intensieve ondervragingen werden zij echter weer vrijgelaten, bij gebrek aan voldoende bewijs om hen vast te houden.
Een buurman, die geldt als belangrijke getuige, verklaarde dat hij Émile kort voor zijn verdwijning nog had gezien. Hij zou ook familieleden in dezelfde richting hebben zien lopen. Tegenstrijdigheden in verklaringen over tijdstippen en gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat justitie de directe kring rond het kind nauwlettend blijft volgen.
Een zaak die blijft knagen
Hoewel er momenteel niemand wordt vervolgd, is het onderzoek nog altijd gaande. Justitie houdt rekening met het scenario dat Émile het dorp nooit levend heeft verlaten. Een van de hypotheses is dat zijn lichaam gedurende langere tijd in een afgesloten ruimte, zoals een schuur of bijgebouw, heeft gelegen voordat het uiteindelijk op de vindplaats terechtkwam.
Deze veronderstelling roept veel vragen op binnen en buiten Frankrijk. Hoe kon zoiets plaatsvinden in een klein en hecht dorp? Wie wist wat, en wanneer? En waarom is er na al die tijd nog geen definitieve duidelijkheid?
Collectief verdriet en onmacht
De zaak rond Émile Soleil raakt aan iets universeels: de kwetsbaarheid van kinderen en het diepe gevoel van onrecht wanneer een jong leven abrupt eindigt. Voor veel mensen staat het dossier symbool voor onbeantwoorde vragen en het pijnlijke besef dat sommige mysteries misschien nooit volledig zullen worden opgelost.
Tegelijkertijd is er hoop dat de waarheid, hoe moeilijk ook, ooit alsnog aan het licht komt. Elk nieuw detail, elk forensisch inzicht en elke verklaring kan bijdragen aan een beter begrip van wat er die zomerdag in 2023 is gebeurd.
Blijvende impact
Meer dan twee jaar na de verdwijning blijft de naam van Émile Soleil verbonden aan een van de meest aangrijpende zaken van Frankrijk. De affaire blijft het publieke debat voeden en laat zien hoe groot de behoefte is aan duidelijkheid, gerechtigheid en afsluiting.
Of die er ooit volledig zullen komen, blijft onzeker. Wat vaststaat, is dat het verhaal van Émile diepe sporen heeft nagelaten en dat velen blijven hopen op antwoorden die recht doen aan het korte leven van een jongetje dat nooit vergeten zal worden.