Algemeen
Sprookje B&B Vol Liefde-Judith en Bart nu al voorbij: ´Vertrek terug naar Nederland!´
De liefde leek nog geen week geleden volop te bloeien tussen Bart en Judith, het stel dat elkaar vond in het afgelopen seizoen van Winter Vol Liefde. Maar nu zorgt een opvallend bericht van Bart op Instagram voor veel onrust. Is de romantiek in Frankrijk voorbij?
Verontrustend bericht op Instagram
Op Instagram plaatste Bart een foto van een treinstation in Frankrijk. Op zich niet schokkend, ware het niet dat hij daar ook een fragment van een liedtekst bij zette die voor veel volgers als een alarmsignaal voelt: “Is dit het echte leven of gewoon hoe ik ben? Ik verlang naar Nederland. En ik wil gaan, terug naar Rotterdam.” Die woorden klinken niet bepaald als iemand die gelukkig is met zijn nieuwe leven in het buitenland.
Terugkeer naar Nederland
Uit alles blijkt dat Bart onderweg is naar Nederland, vermoedelijk terug naar Rotterdam. Het is opvallend, want in recente interviews gaven hij en Judith nog aan volledig voor hun gezamenlijke toekomst in Frankrijk te gaan. Bart vertelde zelfs dat hij zijn woning in Nederland had opgezegd. Zijn terugkeer lijkt dan ook allesbehalve een kort familiebezoek of een spontane trip.
Alles nog rooskleurig in Libelle
In een interview met Libelle, dat nog geen week geleden werd gepubliceerd, klonken Judith en Bart nog buitengewoon positief. Bart gaf aan zijn Nederlandse leven te hebben opgegeven voor zijn droom met Judith in Frankrijk. Judith sprak over de aankoopplannen voor de boerderij waar ze nu wonen. Ze droomden zelfs over het beginnen van een camping samen. Het klonk als een toekomst die al in kannen en kruiken was.
Twijfel of spijt?
Toch laat het bericht van Bart een hele andere toon horen. De keuze van de woorden en de melancholische ondertoon doen vermoeden dat er twijfels zijn. Misschien is het Franse leven toch niet wat hij ervan had verwacht. Of misschien heeft hij moeite met de overgang naar een nieuwe levensstijl. De stap van Rotterdam naar het platteland in Frankrijk is immers groot – en niet voor iedereen even vanzelfsprekend.
Relatieproblemen aan de horizon?
Er wordt volop gespeculeerd dat er spanningen zijn ontstaan tussen Bart en Judith. Wie goed kijkt naar de recente updates van Judith op sociale media, ziet vooral foto’s zonder Bart. Ook zij heeft nog niets gereageerd op zijn plotselinge vertrek, wat de geruchten alleen maar voedt. Heeft er zich een ruzie afgespeeld? Is de dynamiek tussen hen veranderd sinds de camera’s zijn verdwenen?
Volgers in verwarring
Fans van het programma Winter Vol Liefde reageren massaal op het nieuws. Op sociale media wordt druk gespeculeerd over wat er aan de hand is. Sommigen hopen dat Bart gewoon even tijd voor zichzelf nodig heeft, terwijl anderen vrezen dat de relatie op springen staat. “Zo jammer als het niet lukt tussen hen, ze leken zo oprecht gelukkig,” schrijft een volger op Instagram.
Wordt vervolgd
Vooralsnog blijft het stil vanuit beide kampen. Noch Bart, noch Judith heeft een officiële verklaring afgelegd. Maar de plotselinge reis van Bart terug naar Nederland roept vragen op die moeilijk te negeren zijn. Is dit het einde van hun liefdesverhaal, of slechts een tijdelijk moment van twijfel? Eén ding is zeker: de komende dagen zal dit onderwerp de gemoederen blijven bezighouden.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.