Algemeen
Patricia Paay doorbreekt stilte na onvergetelijke avond: ´Misschien komt het toch nog goed´
Na maanden van stilte en herstel deelt Patricia Paay (75) eindelijk weer een persoonlijk inkijkje in haar leven. De diva, die al enige tijd in een revalidatiecentrum verblijft vanwege een ernstige val, laat op Instagram weten hoe bijzonder haar eerste uitstapje in lange tijd was. Samen met haar zus Yvonne, nichtje Roxy, vriend Floris en illusionist Hans Klok, genoot ze van een avond vol magie. “Wat een magische avond, ik heb echt zo genoten!”, aldus Patricia.
Revalidatie verloopt moeizaam
Het ongeluk dat haar in juni trof, blijkt ingrijpend te zijn geweest. Patricia liep een zware hersenschudding en rugklachten op. Sindsdien verblijft ze in een zorgcentrum. De val had zulke gevolgen dat thuiskomen geen optie meer is, mede door de vele trappen in haar woning. “De weg van revalideren is lang… maar ik geef niet op. Elke dag letterlijk een stapje vooruit,” schrijft ze strijdlustig.
Volgens haar manager Bianca Otten is er voorlopig nog geen zicht op terugkeer naar huis. “Ze moet zeker nog vier tot zes weken in het revalidatiecentrum blijven, als het niet langer is.” Ondanks de fysieke beperkingen blijft Patricia naar eigen zeggen positief. “Gelukkig is het hier eigenlijk altijd gezellig en komt er vaak bezoek.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Hans Klok brengt lichtpuntje
In het revalidatieproces zijn lichtpuntjes als de show van Hans Klok belangrijk voor haar welzijn. Patricia schrijft dankbaar over de vriendschap met de illusionist: “Lieve Hans, dankjewel voor de prachtige avond en jouw hartverwarmende energie.” Het optreden gaf haar niet alleen afleiding, maar ook hoop en kracht. Ze moedigt haar volgers aan om vooral ook zelf eens naar de voorstelling te gaan.
Geruchten over huwelijk blijven aanhouden
Naast haar fysieke strijd, wordt Patricia ook geconfronteerd met geruchten over haar huwelijk met Robbert Hinfelaar, de man die 39 jaar jonger is en met wie ze sinds 2017 getrouwd is. Volgens weekblad Privé zou er al geruime tijd een document klaarliggen dat duidt op een mogelijke echtscheiding.
Een ingewijde stelt: “Er gaan al langer geruchten over een breuk, maar tot nu toe deden Patricia en haar omgeving die altijd af als onzin. Dat is nu niet meer het geval.” Opvallend is dat Robbert bij navraag slechts reageerde met: “Waar komt dit nou weer vandaan?” — zonder een duidelijke ontkenning. Ook Patricia’s manager weigert op het onderwerp in te gaan en zegt dat ze zich volledig op Patricia’s herstel wil richten. Wel bevestigt ze: “Ze zijn nog steeds getrouwd. Robbert werkt gewoon en ze wonen momenteel niet samen.”
Patricia blijft strijdbaar
Ondanks alles laat Patricia zien dat ze nog lang niet opgeeft. Zowel fysiek als emotioneel vecht ze voor herstel en rust. Haar fans leven massaal met haar mee en tonen hun steun onder haar post op Instagram. Eén ding is zeker: Patricia’s sterrenkracht is nog lang niet uitgewerkt, zelfs niet vanaf haar revalidatiebed.
Zoe’s zoektocht naar antwoorden: van vage klachten naar helderheid en hoop
In de zomer van 2024 begon voor Zoe Gardner-Lawson een onverwachte reis. Waar ze eerst dacht dat een simpele blaasontsteking de oorzaak was van haar ongemakken, bleek al snel dat er meer aan de hand was. Haar verhaal is een krachtig voorbeeld van hoe belangrijk het is om naar je lichaam te luisteren, door te vragen en je niet neer te leggen bij vage klachten.
De eerste signalen
Het begon onschuldig. Zoe merkte tijdens de warme zomermaanden dat er een lichte spanning in haar onderrug zat. Ze schonk er niet direct veel aandacht aan – ze had een druk gezin, drie kinderen en een volle agenda. Toen de klachten bleven terugkomen, besloot ze toch haar huisarts te bellen. Die stelde haar gerust en schreef een kuur van vijf dagen antibiotica voor, omdat het waarschijnlijk om een blaasontsteking ging.
Na afloop van de kuur voelde Zoe echter nauwelijks verbetering. Haar energie bleef laag en haar lichaam gaf kleine maar duidelijke signalen dat er iets niet klopte. Ze begon bewuster te letten op hoe ze zich door de dag heen voelde en hoe lang het duurde voordat ze herstelde van gewone taken.
Toenemende zorgen
Waar ze ooit een energieke en actieve moeder was, merkte Zoe dat ze nu vaker moest rusten. Haar kinderen vroegen waarom mama zoveel tussendoor ging liggen, en dat zette haar aan het denken. Ze besloot al haar klachten en ervaringen op te schrijven in een notitieboekje.
De pijn verplaatste zich langzaam naar haar buik, wat haar extra ongerust maakte. Ondanks de vermoeidheid bleef ze liefdevol aanwezig voor haar gezin: koken, knutselen en samen spelen bleven belangrijk. Maar ze voelde dat ze meer duidelijkheid nodig had.
De volgende stap: opnieuw naar de dokter
In september plande Zoe een nieuwe afspraak. Deze keer nam haar huisarts uitgebreid de tijd en verwees haar door naar een medisch centrum voor verder onderzoek. Bij de spoedeisende hulp werd ze serieus genomen. Artsen onderzochten haar zorgvuldig en voerden een CT-scan uit. Hoewel er niets verontrustends werd gevonden, bleef Zoe’s intuïtie zeggen dat er meer aan de hand was.
Haar doorzettingsvermogen zorgde ervoor dat extra onderzoeken werden ingepland. Dat gaf haar een gevoel van controle – ze wist dat ze op de goede weg was.
Verhoogde bloedwaarden en een doorbraak
Een bloedonderzoek volgde en liet verhoogde ontstekingswaarden zien. Artsen legden uit dat haar CRP-waarden hoger waren dan normaal, een teken dat er ergens in het lichaam een ontstekingsproces gaande was. Ze kreeg rustig uitleg over mogelijke oorzaken en vervolgonderzoeken.
Door actief vragen te stellen en alles goed te willen begrijpen, bouwde Zoe een fijne samenwerking op met haar medische team. Ze voelde zich serieus genomen en begreep eindelijk beter wat er in haar lichaam gebeurde.
De ontdekking die alles veranderde
Op haar verzoek werd een uitgebreide scan gemaakt. Deze liet een kleine verdikking zien in haar buikstreek. Hoewel het spannend was om dit te horen, gaf het ook opluchting: er was eindelijk een duidelijke verklaring voor haar klachten.
De artsen stelden een nauwkeurig plan op, met regelmatige controles en mogelijke behandelingsopties. Zoe voelde zich opgelucht dat er nu een concreet pad lag. Haar kalme en open houding hielp om stap voor stap vooruit te kijken.
Het behandelplan: zorg op maat
Er werd gekozen voor een op maat gemaakt behandeltraject. Zoe begon aan een chemotherapie die was afgestemd op haar persoonlijke situatie en energieniveau. Het medische team hield nauw contact met haar thuissituatie, zodat de behandeling zo draaglijk mogelijk bleef.
Samen met haar gezin maakte ze schema’s voor rust, lichte beweging en ontspanning. Ze wandelde waar mogelijk, at gezond en probeerde haar energie bewust te verdelen. Deze structuur gaf haar houvast en kracht om de behandeling vol te houden.
Hoop en perspectief
De eerste resultaten van de behandeling waren positief. Artsen bespraken de mogelijkheid van een aanvullende ingreep om haar herstel verder te ondersteunen. Zoe kreeg de ruimte om vragen te stellen en een weloverwogen keuze te maken.
Met hulp van een zorgcoördinator stelde ze een praktisch herstelplan op, inclusief advies over voeding en beweging. Ze werkte bewust aan spierversterking en leerde ontspanningstechnieken om mentaal veerkrachtig te blijven.
Pleidooi voor vroege screening
Zoe besloot haar ervaring te gebruiken om anderen te helpen. Ze pleit ervoor om de leeftijdsgrens voor preventieve darmonderzoeken te verlagen. Volgens haar zouden veel mensen baat hebben bij een vroegtijdige check, zodat mogelijke problemen sneller ontdekt kunnen worden.
Artsen reageerden positief op haar betrokkenheid. Haar oproep wordt inmiddels door veel mensen gedeeld op sociale media en heeft geleid tot meer bewustwording rondom darmgezondheid.
Een boodschap voor anderen
Zoe wil dat haar verhaal anderen aanmoedigt om alert te zijn op veranderingen in hun lichaam. Kleine signalen – zoals aanhoudende vermoeidheid of buikpijn – verdienen aandacht. Haar tip: houd een dagboek bij van je klachten, zodat je huisarts een duidelijk overzicht krijgt.
Ze ontdekte dat voldoende rust, gezonde voeding en steun van haar omgeving essentieel waren voor haar herstel. Vrienden en buren hielpen met praktische zaken, waardoor zij zich kon focussen op genezing.
Omringd door steun
Naast de medische zorg kreeg Zoe enorme steun van haar sociale netwerk. Familie, vrienden en zelfs onbekenden stuurden lieve berichten. Een online inzamelingsactie werd gestart om haar aanvullende behandelingen te financieren en kreeg veel respons.
Deze steun gaf Zoe een extra motivatie om door te gaan en haar verhaal te blijven delen. Door open te communiceren over haar proces, inspireert ze anderen om beter voor zichzelf te zorgen.
Conclusie
Zoe’s verhaal is er één van volharding, hoop en de kracht van luisteren naar je lichaam. Haar weg van vage klachten naar een duidelijk behandelplan laat zien hoe belangrijk het is om door te vragen en actief mee te denken over je gezondheid.
Ze is vastbesloten om anderen te inspireren en pleit voor bewustzijn, preventie en open communicatie met zorgverleners. Haar boodschap is duidelijk: stel je gezondheid nooit uit.