Algemeen
Maxime en Leroy maken heftig nieuws bekend en zijn er helemaal kapot van
Maxime Meiland opnieuw in mineur: villa-verkoop mislukt voor de tweede keer
Het blijft een zware tijd voor Maxime Meiland en haar partner Leroy Molkenboer. De hoop op een nieuwe start werd onlangs opnieuw de kop ingedrukt toen bleek dat de verkoop van hun villa in Noordwijk wéér niet doorgaat. Wat een opluchting had moeten zijn, veranderde binnen enkele weken in een teleurstelling die er stevig inhakt bij het bekende koppel. Volgens bronnen uit hun omgeving is Leroy zichtbaar aangeslagen en heeft Maxime het er emotioneel zwaar mee. “Ze is er kapot van,” klinkt het.
Een woning die maar niet van eigenaar wil wisselen
Het huis waar het allemaal om draait, ligt aan een doorgaande weg in het chique Noordwijk. Maxime kocht de vrijstaande villa zo’n twee jaar geleden voor een aanzienlijk bedrag. De aankoop leek destijds een droom die werkelijkheid werd: een riante gezinswoning waar ze met Leroy en hun kinderen de toekomst wilde vormgeven. Maar die droom bleek van korte duur.
Vrij snel na de aankoop ontstonden er twijfels. Het wooncomfort liet te wensen over, de ligging werd als onrustig ervaren en ook de energiekosten bleken hoger dan verwacht. Al snel werd duidelijk dat de villa niet de ‘forever home’ zou zijn waarop ze gehoopt hadden.
Financiële zorgen en een stroeve huizenmarkt
De verkoop van de villa is tot nu toe een lijdensweg gebleken. Ondanks meerdere prijsverlagingen blijft de woning onverkocht. Makelaars wijzen op de combinatie van een minder gunstige ligging, het relatief lage energielabel en de stevige vraagprijs als verklaringen voor de moeizame verkoop.
Volgens woningexpert Alex van Keulen, bekend van het programma Kopen Zonder Kijken, was de aankoop van Maxime en Leroy “niet bepaald strategisch”. In zijn woorden: “Ze hebben in een overspannen markt te veel betaald voor een woning die op meerdere punten niet aantrekkelijk is voor doorsnee kopers.”
Twee keer hoop, twee keer teleurstelling
Wat de situatie extra wrang maakt, is dat het huis al twee keer op het punt heeft gestaan om daadwerkelijk verkocht te worden. De eerste keer leek alles in kannen en kruiken: Maxime liet zich openhartig uit in een interview met Shownieuws en vertelde blij te zijn dat er “flink was betaald” door een buitenlands stel.
Maar dat bleek te vroeg gejuicht. De kopers – een Amerikaans koppel dat Nederland nog nooit had bezocht – kregen de financiering niet rond. En dus ging het feest niet door. Maxime en Leroy moesten terug naar af, met opnieuw een bord “Te koop” in de voortuin.
En ook de tweede keer liep het mis. Een nieuw geïnteresseerde partij, naar verluidt iemand uit de kennissenkring van de familie, had eveneens een bod uitgebracht onder voorbehoud van financiering. Zes weken later kwam het verlossende – of in dit geval pijnlijke – telefoontje: de financiering is wéér niet rondgekomen.
De makelaar liet weten dat vooral Leroy erg teleurgesteld is. “Hij is behoorlijk aangeslagen,” aldus de bemiddelaar. Maxime reageerde gelaten, maar emotioneel. “Ze is er verdrietig om. Dit hakt erin.”
Humor en medeleven
Bij Shownieuws, waar Maxime regelmatig in beeld komt, werd de misgelopen verkoop besproken met een knipoog. Bart Ettekoven maakte zelfs een luchtige opmerking: “Ken je die mop van dat huis dat verkocht was? Die ging niet door!” De toon is luchtig, maar tussen de regels door klinkt ook begrip. “Het is echt geen slecht huis,” erkende Ettekoven. “Maar je moet wel de juiste koper vinden, en dat lijkt maar niet te lukken.”
Voor Maxime is het allemaal minder lollig. Wat begon als een nieuw hoofdstuk in haar leven, voelt nu als een last die almaar zwaarder wordt. Vooral de financiële impact is niet te onderschatten. De hypotheek blijft doorlopen en de bijkomende kosten stapelen zich op. Met een druk gezinsleven en een carrière in de media vraagt dit om veerkracht en doorzettingsvermogen.
Terug op Funda: derde keer, goede keer?
Ondertussen staat de villa weer gewoon op Funda. De hoop is dat er alsnog een koper opstaat die de charme van de woning weet te waarderen. De ligging in Noordwijk blijft aantrekkelijk voor mensen die rust zoeken nabij zee, en de binnenkant van de woning is ruim en modern ingericht. Maar of dat voldoende is om geïnteresseerden over de streep te trekken?
Makelaars zijn voorzichtig optimistisch. De woning is inmiddels concurrerender geprijsd, en dat zou de kansen iets kunnen verhogen. Toch speelt de reputatie van het huis – onbedoeld versterkt door media-aandacht – wellicht een rol in het uitblijven van serieuze biedingen. “Er hangt nu een label aan dat lastig van je af te schudden is,” zei een makelaar eerder.
Emotionele tol
Voor Maxime en Leroy is dit alles meer dan een zakelijke kwestie. Het is ook emotioneel beladen. “We hebben hier veel meegemaakt, goede en moeilijke tijden,” vertelde Maxime eerder. “Als je dan hoopt op een nieuwe start en dat blijft maar uit, dan is dat zwaar.” Zeker nu de woning hen blijft binden aan een periode in hun leven die ze eigenlijk wilden afsluiten.
Leroy, normaal gesproken eerder op de achtergrond, zou het er volgens bekenden ook moeilijk mee hebben. “Hij is heel zorgzaam en wil het beste voor Maxime en de kinderen. Als zoiets dan wéér fout loopt, doet dat iets met hem,” aldus een insider.
Blijven hopen
Toch geven Maxime en Leroy de moed niet op. Ze blijven geloven dat er ergens een koper rondloopt die de woning waardeert zoals zij dat in het begin ook deden. “We laten het los en hopen op betere tijden,” schreef Maxime recent op sociale media. Haar volgers wensen haar massaal sterkte toe en spreken de hoop uit dat het derde verkoopmoment wél succes zal opleveren.
Voorlopig blijft de villa staan waar hij staat – fysiek én figuurlijk een obstakel op hun pad. Maar als er iets is dat Maxime Meiland door de jaren heen heeft laten zien, dan is het wel dat ze altijd weer opstaat. Hoe zwaar de klap ook is.
Algemeen
Verbijstering om PostNL-bezorger die tijdens hitte waterfles niet mag bijvullen: ´Zijn mensen écht zo?´
Op een dag waarop het kwik ruim boven de dertig graden uitstijgt, verwachten de meeste mensen wat extra medeleven voor degenen die buiten moeten werken. PostNL-bezorger Bran is zo iemand: hij fietst of rijdt van deur tot deur, met alleen zijn bezwete uniform en een lege waterfles als metgezel. Maar in plaats van een helpende hand of wat sympathie, kreeg hij iets heel anders toen hij één simpel verzoek deed: “Mag ik mijn fles even bijvullen?” Het antwoord? Een hard ‘nee’ en een dichtslaande deur.
Onbegrip in een tijd van extreem weer
Het voorval vond plaats tijdens een snikhete zomerdag, waarin de temperaturen het asfalt deden smelten en mensen massaal de schaduw opzochten. Bran, die als bezorger van PostNL meerdere uren per dag onderweg is, besloot tijdens zijn ronde aan te bellen bij een huis in de hoop even zijn waterfles te mogen bijvullen. Hij kreeg echter geen glimlach of vriendelijk gebaar, maar een ijzige afwijzing. “Geen water hier,” en klik, de deur ging dicht.
Sociale media reageren massaal op het incident
Toen het verhaal van Bran werd gedeeld op sociale media, barstte er een storm van reacties los. Velen spraken hun verontwaardiging uit. “Wat is er mis met mensen?” en “Je laat toch niemand uitdrogen in deze hitte?” waren veelgehoorde reacties. Vooral het feit dat het ging om een elementair verzoek – schoon drinkwater – stak veel mensen. Bran kreeg in elk geval online de steun die hij aan de deur had moeten krijgen.
Mensen delen eigen ervaringen en tips
Onder de reacties bevonden zich ook verhalen van andere Nederlanders die het wél goed voor hebben met bezorgers. “Ik zet standaard een koelbox buiten met flesjes water voor de bezorgers van PostNL, DHL en andere diensten,” schreef iemand. Een ander vertelde dat zij altijd even vraagt of de bezorger iets nodig heeft. “Een beetje vriendelijkheid kost niets, maar kan voor iemand anders een wereld van verschil maken.”
Een glas water als teken van menselijkheid
De discussie reikt verder dan alleen dit incident. Het roept bredere vragen op over hoe we omgaan met mensen die dagelijks hard werken voor onze diensten. Bezorgers, vuilnismannen, straatvegers en anderen die niet vanuit een gekoeld kantoor werken, verdienen extra aandacht tijdens extreme weersomstandigheden. Een flesje water aanbieden of een vriendelijk woord geven, kan hun dag maken.
Humor als copingmechanisme, maar soms ongepast
Hoewel het merendeel van de reacties ondersteunend was, doken er ook grapjes op. Eén persoon stelde voor om in plaats van water een ijsje aan te bieden. “Wil je me soms vergiftigen?” luidde de grap als reactie daarop. Het is humor met een knipoog, maar het illustreert ook hoe sommige mensen de ernst van de situatie bagatelliseren. In een tijd waarin hittegolven steeds frequenter voorkomen, is er weinig plaats voor ongepaste humor als het om basale hulp gaat.
PostNL reageert: ‘Medewerkers verdienen steun’
In een korte reactie liet PostNL weten dat het belangrijk is dat bezorgers zich ondersteund voelen. “Onze medewerkers werken hard, ook onder zware omstandigheden. Wij hopen dat klanten begrip tonen en waar mogelijk kleine hulp bieden,” aldus de woordvoerder. Hoewel het bedrijf zijn personeel voorziet van middelen, kan een beetje extra hulp van bewoners het verschil maken op een warme dag.
Kleine moeite, groot gebaar
Het verhaal van Bran is geen op zichzelf staand incident, maar een spiegel van hoe we omgaan met elkaar in een steeds hardere maatschappij. Terwijl we allemaal puffen onder de hitte, vergeten we soms dat de persoon aan de deur ook iemand is met dorst, vermoeidheid en menselijke behoeften. Een simpel gebaar zoals het bijvullen van een fles water kost niets, maar betekent alles. Laten we dat de volgende keer niet vergeten.
@brantijssen Rude…. #postnl #fyp #voorjou #rude ♬ Hit Me – Megan Hilty & Christopher Sieber & Jennifer Simard