Algemeen
John van ’t Schip intiem gespot met goede vriendin van zijn overleden vrouw Daniëlle
John van ’t Schip opnieuw verliefd: “Liefde komt soms uit onverwachte hoek”
Na een periode van intens verdriet lijkt voetbaltrainer John van ’t Schip langzaam weer ruimte te vinden voor geluk. De voormalig bondscoach van Griekenland, en sinds 2023 tijdelijk trainer van Ajax, is recentelijk in de publiciteit gekomen vanwege een bijzondere ontmoeting met een nieuwe vrouw in zijn leven. Opvallend detail: zij was een goede vriendin van zijn 0verleden partner Daniëlle.
Een groot verlies
In oktober 2023 moest John afscheid nemen van zijn grote liefde, Daniëlle van ’t Schip, die op 55-jarige leeftijd 0verleed na een periode van z!ekte. Haar 0verlijden liet diepe sporen na, niet alleen bij John zelf, maar ook binnen de familie van Daniëlle. Zij was de dochter van zangeres Willeke Alberti, een betrokken moeder en oma, én een geliefd spiritueel coach en auteur.
De relatie tussen John en Daniëlle was er één die vier decennia standhield. Ze vormden een hecht gezin, met een gedeeld leven tussen Nederland en het buitenland, door John’s internationale voetbalcarrière als speler en trainer. Haar 0verlijden werd breed gevoeld in zowel de sport- als entertainmentwereld.
Tussen stilte en herstel
Na het verlies trok John zich grotendeels terug uit de schijnwerpers. Hij vond wel afleiding in het voetbal: eind 2023 keerde hij tijdelijk terug bij Ajax om de club door een moeilijke periode te loodsen. Maar verder bleef hij op de achtergrond, zoekend naar balans tussen werk en verwerking.
Intussen gaf Willeke Alberti eerder al aan dat het verlies van haar dochter een enorme impact had op haar gezondheid en energie. Familieleden hielden haar nauwlettend in de gaten en de zangeres trok zich tijdelijk terug van het podium.
Een nieuwe verbinding
Weekblad Story publiceerde recent foto’s van John samen met een nieuwe vrouw, waarbij ze elkaar teder omhelzen en zelfs zoenend te zien zijn. De beelden roepen veel reacties op, maar worden door velen vooral als hartverwarmend ervaren. Na een jaar vol rouw en stilte lijkt John nu voorzichtig weer open te staan voor de liefde.
De vrouw in kwestie blijkt bovendien geen onbekende. Haar naam is Daniëlle Zwanikken — een vriendin van zijn 0verleden partner. De gelijkenis in naam maakt het extra bijzonder, en mogelijk ook troostrijk: zo blijft de naam Daniëlle op een symbolische manier onderdeel van zijn leven.
Tedere reacties
Op sociale media en in de reacties onder nieuwsberichten overheerst begrip. Veel mensen gunnen John een vorm van nieuw geluk, zonder dat daarmee zijn verlies wordt uitgewist. “Rouw en liefde kunnen naast elkaar bestaan,” schrijft een volger. “En soms is juist iemand die je verleden begrijpt, de persoon die je het beste steunt.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Ook onder de fans van Willeke Alberti en de familie De Mol — waartoe John via zijn zoon John junior verbonden is — klinken warme reacties. De gedachte dat iemand na een periode van rouw weer openstaat voor verbondenheid, raakt veel mensen. Zeker gezien het feit dat de nieuwe liefde zelf uit de inner circle van Daniëlle kwam, lijkt deze ontwikkeling niet te voelen als een breuk, maar eerder als een voortzetting van nabijheid en begrip.
De kracht van verbinding
Hoewel John van ’t Schip zelf (nog) niet gereageerd heeft op de berichtgeving, is duidelijk dat hij zijn nieuwe relatie niet probeert te verbergen. De beelden tonen een man die zich — ondanks alles — voorzichtig durft te openen voor een nieuwe fase in zijn leven. En dat is, zeker na een periode van intense rouw, een krachtig en hoopgevend signaal.
Veel mensen herkennen zichzelf in deze levensfase: het verlies van een partner, het zoeken naar betekenis en het onverwacht weer vinden van verbondenheid. In die zin overstijgt het verhaal van John van ’t Schip het nieuws — het is ook een universeel verhaal van liefde, herinnering en hoop.
Liefde na verlies
Wat John’s toekomst ook brengt, zijn verleden met Daniëlle zal altijd een belangrijke rol blijven spelen in zijn leven en dat van hun familie. De diepe band die zij samen hadden, laat zich niet zomaar vervangen. Maar liefde kent vele vormen. En soms, zoals nu misschien, komt ze op een moment waarop het hart weer een beetje durft te kloppen.
—
Samenvatting:
John van ’t Schip is opnieuw verliefd, bijna een jaar na het
verlies van zijn vrouw Daniëlle. De nieuwe vrouw in zijn leven is
niemand minder dan Daniëlle Zwanikken — een vriendin van zijn
0verleden partner. De innige band tussen beiden is recent
vastgelegd door de media en roept veel warme reacties op. Voor
velen is dit een ontroerend voorbeeld van hoe liefde en rouw hand
in hand kunnen gaan.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.