-

Algemeen

John de Bever helemaal kapot door verdrietig overlijden: ”Ik heb echt moeten huilen”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

John de Bever in tranen na verlies van hond Cuby: “Ik heb echt moeten huilen”

Voor veel mensen is een hond meer dan een huisdier. Het is een maatje, een trouwe vriend en vaak zelfs een volwaardig gezinslid. Dat geldt zeker voor Johan Derksen, die onlangs afscheid moest nemen van zijn geliefde hond Cuby. Het verlies kwam hard aan – niet alleen bij Derksen zelf, maar ook bij zijn goede vriend John de Bever. “Ik heb echt moeten huilen,” vertelt John openhartig.

Het bericht dat Cuby er niet meer is, maakte diepe indruk. De viervoeter was al twaalf jaar een vaste waarde in het leven van Johan Derksen en zijn vrouw. Het verdriet is voelbaar, ook bij mensen die de hond slechts van een afstand kenden. John de Bever zag Cuby wekelijks en noemt het verlies ‘verschrikkelijk’.


Een trouwe vriend tot het einde

Cuby, vernoemd naar blueszanger Harry Muskee van Cuby + Blizzards, was al jaren een bekend gezicht voor vaste kijkers van Vandaag Inside. Regelmatig sprak Johan liefdevol over zijn hond, en voor velen was het duidelijk: Cuby was geen gewone hond. Hij maakte deel uit van het gezin Derksen, sliep bij Johan in bed en was bij hem op de meest alledaagse én bijzondere momenten.

Maar afgelopen week kwam er plotseling een einde aan die jarenlange band. Tijdens een routinebezoek aan de dierenarts bleek dat Cuby ernstig ziek was. Zijn pootje leek het probleem, maar het onderzoek wees op een veel ernstiger situatie. De vooruitzichten waren slecht, en na overleg werd besloten dat inslapen de enige humane optie was.

Een ingrijpend besluit, maar volgens Johan de enige juiste keuze: Cuby had pijn, en er was geen reële kans op herstel. “We konden hem niet laten lijden,” aldus Johan.


John de Bever: “Ik ben er kapot van”

Voor John de Bever, zelf een fervent hondenliefhebber, was het nieuws een klap. De zanger, die een hechte band onderhoudt met Johan, herinnert zich het moment waarop hij het hoorde nog goed. “Hij belde me ’s morgens op met het slechte nieuws: ‘Cuby is er niet meer’. Ik heb moeten huilen. Echt waar. Het ging me door merg en been.”

John zag Cuby regelmatig en had zelf een zwak voor de viervoeter. “Cuby was een lieverd. Hij begroette me altijd enthousiast. Zo trouw, zo lief. Je voelt meteen dat dat dier veel betekende. Het raakt je als je zoiets hoort, zeker als je zelf ook van honden houdt.”

De zanger benadrukt dat het verlies van een huisdier vaak wordt onderschat. “Voor mensen zonder hond is het soms moeilijk te begrijpen. Maar wie het zelf heeft meegemaakt, weet hoe groot het gemis is. Een hond geeft onvoorwaardelijke liefde. Altijd.”


Derksen houdt zich sterk, maar het verlies is voelbaar

Hoewel Johan Derksen in de media bekendstaat om zijn uitgesproken meningen en stevige uitspraken, ziet John ook een andere kant van hem. “Mensen denken vaak dat hij een keiharde man is. Maar dat is maar de buitenkant. Achter die grote mond zit een heel klein, gevoelig hartje.”

Volgens John probeert Johan zich kranig te houden, maar is het gemis groot. “Ze kunnen zeggen wat ze willen, maar Cuby sliep elke nacht bij hem in bed. Als je dan na twaalf jaar ineens wakker wordt zonder dat dier naast je… dat is niet niks. Dat gaat door merg en been.”

De pijn zit diep, en dat is begrijpelijk. Zeker omdat Cuby altijd aanwezig was in het dagelijks leven van Johan en zijn vrouw. “Ze deden alles met hem. Hij hoorde er gewoon bij,” aldus John.


Hondenliefhebbers begrijpen het meteen

Het verdriet dat Johan en John nu voelen, is voor andere hondenliefhebbers maar al te herkenbaar. Een hond is niet alleen gezelschap; het is een vorm van emotionele verbondenheid die niet in woorden is uit te drukken. Ze voelen je stemming aan, zijn er op moeilijke dagen, en vieren ook de mooie momenten met je mee.

John vat het treffend samen: “Je kunt het bijna niet uitleggen aan iemand zonder hond, maar het is echt liefde. Onvoorwaardelijk. Een hond vraagt niks, maar geeft alles.”

Voor zowel Johan als John is dat precies wat het afscheid zo pijnlijk maakt. “Er is ineens stilte in huis. Een lege plek. Dat voel je in alles,” zegt John.


Cuby was meer dan een hond: symbool van rust en trouw

Cuby was niet alleen voor Johan Derksen een gezelschapsdier; hij was ook een rustpunt. In het vaak turbulente leven van een tv-persoonlijkheid bood Cuby een vorm van stabiliteit en structuur. Even wandelen, even spelen, gewoon even zijn. Dát is wat een hond geeft: aanwezigheid zonder oordeel.

“Hij was er altijd,” vertelt John. “En precies dat maakt het gemis zo rauw. Je beseft pas echt wat een hond voor je betekent, als hij er niet meer is.”


Liefdevol afscheid

Het afscheid van Cuby gebeurde in alle rust, bij de dierenarts. Johan en zijn vrouw waren erbij, en ondanks de pijn hebben ze er bewust voor gekozen om Cuby te laten gaan in een omgeving waar hij zich veilig voelde.

Dat is iets waar veel huisdiereigenaren zich in kunnen herkennen: de laatste momenten nog even dichtbij zijn, een aai over de kop, een fluistering dat het goed is. “Het is de moeilijkste beslissing die je moet nemen, maar tegelijk ook de liefste,” zegt John.


Een troostende herinnering

Hoewel het verlies nu nog vers is, blijven de herinneringen aan Cuby bestaan. De vrolijke kwispel als Johan thuiskwam. De vertrouwde aanwezigheid op de bank. De wandelingen door weer en wind. Het zijn momenten die gekoesterd worden.

Voor John is er troost in het delen van het verdriet. “Ik vind het mooi dat Johan het er eerlijk over heeft. Dat hij laat zien dat het hem raakt. Dat is krachtig.”


Verbondenheid in verdriet

De reactie van John laat zien hoe diep de vriendschap tussen hem en Johan gaat. Het gaat niet alleen om optredens of televisie; het gaat om echte verbondenheid. En in verdriet leer je elkaar vaak het best kennen.

“Het raakt mij, omdat het hém raakt,” zegt John. “Als vriend voel je dat. Je leeft mee, je wil er voor hem zijn.”


Conclusie: een viervoeter die een leven lang bijblijft

Het afscheid van Cuby is een pijnlijk moment in het leven van Johan Derksen, en ook voor zijn naaste vrienden zoals John de Bever. Het verlies van een trouwe viervoeter laat een leegte achter die niet zomaar wordt opgevuld. Maar tegelijk toont het ook iets moois: hoe sterk de band kan zijn tussen mens en dier, en hoeveel liefde daarin zit.

Voor Johan en John is het nu vooral een kwestie van tijd, rouw, en het koesteren van herinneringen. Want zoals John het zelf zegt: “Een hond laat een pootafdruk achter op je hart. Die blijft.”

Algemeen

Danny Froger in rouw om verlies in familie van ex: “Je was als een broer voor me”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Danny Froger heeft via sociale media op indrukwekkende wijze stilgestaan bij het onverwachte verlies van Boris van den Eijnde. Boris was de broer van Danny’s ex-partner Michelle van den Eijnde, met wie hij jarenlang een relatie had. Hoewel die relatie al geruime tijd geleden werd beëindigd, blijkt uit Danny’s openhartige woorden dat de band met Boris altijd bijzonder is gebleven. Zijn eerlijke en emotionele boodschap raakte veel mensen diep en werd breed gedeeld en besproken.

Het bericht dat Boris op 27 juni is weggevallen na een noodlottig ongeval, kwam bij velen hard binnen. Hij was pas 31 jaar oud en stond nog midden in het leven. Op Instagram plaatste Danny een emotioneel eerbetoon aan zijn vroegere vriend. “Vandaag maak jij je laatste reis. Een reis die veel te vroeg is gekomen. We gaan je allemaal missen, vriend!” schreef hij, vergezeld van enkele persoonlijke foto’s die hun hechte band weerspiegelen.

Hoewel Danny en Michelle in 2016 na een relatie van zes jaar uit elkaar gingen, bleef Boris een dierbaar figuur in Danny’s leven. In de jaren dat hij met Michelle samen was, groeide de band tussen hem en Boris uit tot een oprechte vriendschap, gebouwd op wederzijds respect, gezelligheid en vertrouwen. Die verbondenheid bleef, ook nadat de relatie met Michelle eindigde. De keuze van Danny om publiekelijk bij het verlies stil te staan, toont aan dat ware vriendschap tijd en afstand overstijgt.

Bij zijn bericht op sociale media plaatste Danny enkele foto’s die een inkijkje geven in hun vriendschap. De beelden tonen ontspannen, warme momenten samen: op vakanties, tijdens uitjes of simpelweg genietend van elkaars gezelschap. De combinatie van beeld en tekst vormde een krachtig eerbetoon. Geen grootse woorden, geen overdreven uitingen, maar pure oprechtheid en emotie. Precies dat raakte mensen.

De reacties op Danny’s bericht waren overweldigend. Volgers reageerden massaal met steunbetuigingen, hartjes en herinneringen aan Boris. Sommigen kenden Boris nog uit de tijd dat Danny en Michelle samen waren. Anderen herkenden zichzelf in de situatie: het verlies van een dierbare vriend, of het verdriet dat blijft, zelfs als relaties veranderen. “Wat een lieve jongen was het,” schreef iemand. “Sterkte, Danny.”

Wie was Boris van den Eijnde? Volgens mensen die hem goed kenden, was hij een betrokken, energieke en sociale jongeman. Hij was actief in het verenigingsleven en stond bekend om zijn vriendelijkheid en enthousiasme. Boris was lid van golfbaan Het Woold, waar ook met verslagenheid werd gereageerd op het nieuws. Op hun website stond een kort maar krachtig bericht: “Op donderdag 27 juni bereikte ons het verdrietige nieuws dat Boris is weggevallen na een noodlottig ongeval. Hij was lid van onze vereniging en een gewaardeerd gezicht op de baan. We herinneren hem als energiek, vrolijk en oprecht.”

De golfclub onderstreepte hoe groot de leegte is die Boris achterlaat. Op zaterdag 5 juli vond er een besloten afscheidsdienst plaats. Familie, vrienden en bekenden kwamen samen om stil te staan bij zijn leven, om herinneringen te delen en om elkaar tot steun te zijn. Een moment van verbondenheid in het verdriet.

Michelle van den Eijnde, de zus van Boris en ex-partner van Danny, heeft zelf nog geen publieke verklaring gedeeld over het verlies van haar broer. Op sociale media houdt ze zich op de achtergrond en kiest ze voor rust en reflectie. Mensen die haar kennen, omschrijven haar als sterk, loyaal en gevoelig. Voor haar moet dit verlies onvoorstelbaar zwaar zijn. In de reacties onder Danny’s bericht spreekt veel medeleven voor haar en haar familie. Danny’s warme woorden worden door velen gezien als een gebaar dat ook haar kan sterken in deze moeilijke tijd.

Danny Froger, zoon van volkszanger Rene Froger, is zelf bekend als artiest en zanger. Hoewel hij is opgegroeid in de publieke belangstelling, slaagt hij erin om zijn persoonlijke leven grotendeels buiten de spotlights te houden. Zijn uiting van verdriet rondom Boris toont een andere kant van hem: gevoelig, oprecht en menselijk. In eerdere interviews gaf Danny al aan dat hij veel waarde hecht aan familie, vriendschap en verbinding. Zijn woorden over Boris bevestigen dit. Het is duidelijk dat zijn bericht niet voortkomt uit sociale verplichting, maar uit een diep gevoeld gemis.

In de afgelopen jaren is er een verandering merkbaar in hoe bekende Nederlanders r0uw delen. Waar verdriet vroeger vooral in stilte werd beleefd, is er nu ruimte voor openheid en gedeeld verlies via sociale media. Danny’s bericht past in die trend. Het nodigt uit tot medeleven, tot herinneren, tot samen r0uwen, zelfs op afstand. Het maakt verdriet bespreekbaar en toont dat ook publieke figuren worstelen met verlies.

Wat het verlies extra schrijnend maakt, is de jonge leeftijd van Boris. Slechts 31 jaar. Het leven had nog alle kanten op kunnen gaan. Die plotsheid, dat gebrek aan voorbereiding, maakt het verdriet nog intenser. In Danny’s woorden klinkt dat mee: “Een reis die veel te vroeg is gekomen.” Het zijn zinnen die resoneren met iedereen die ooit iemand te vroeg heeft moeten missen.

Wat opvalt in de hele situatie is de waardigheid en warmte waarmee het verlies wordt omringd. Geen sensatie, geen opgeklopte verhalen, maar stille eerbied en respect. Zowel vanuit Danny, als vanuit de sportvereniging, als vanuit de mensen die reageren. Dat draagt bij aan een gevoel van verbondenheid: met Boris, met zijn familie, en met iedereen die hem kende.

Het moment herinnert ons aan iets fundamenteels: hoe belangrijk menselijke verbinding is. Hoe een vriendschap, zelfs na het einde van een relatie, stand kan houden. Hoe herinneringen waardevol blijven, hoe pijnlijk ook. De band tussen Danny en Boris bewijst dat sommige relaties de tand des tijds doorstaan.

In tijden van verlies worden we teruggeworpen op wat er werkelijk toe doet. Liefde, vriendschap, herinnering. En de moed om dat te delen. Danny Froger deed dat, oprecht en zonder opsmuk. Hij gaf een stem aan zijn verdriet, en bood daarmee ook anderen de ruimte om stil te staan bij wie zij verloren hebben.

De afscheidsdienst van Boris vond plaats in besloten kring, maar de impact van zijn leven reikt verder dan die ene dag. Mensen herinneren zich zijn energie, zijn vriendelijkheid, zijn aanwezigheid. In de woorden van Danny Froger klinkt die herinnering nog lang na: “We gaan je missen, vriend.”

Wat overblijft is dankbaarheid voor de momenten die er waren, voor de band die is geweest, en voor de sporen die iemand nalaat in het leven van een ander. Boris van den Eijnde zal gemist worden, maar nooit vergeten. Zoals Danny het zegt: sommige mensen leven voort in herinneringen, in vriendschap en in liefde. En dat is misschien wel het mooiste afscheid dat er is.

Lees verder