Algemeen
Zangeres Sieneke doet walgelijke uitspraken over Suzan & Freek
Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
Overlevende van Indiase vliegramp beschuldigd van leugen, actrice biedt excuses aan
Op 12 juni werd India opgeschrikt door een dramatische vliegtuigcr*sh in de stad Ahmedabad. Een Boeing 787-8 Dreamliner van Air India stortte nog geen halve minuut na het opstijgen neer in een woonwijk. Van de 242 inzittenden overleefde slechts één persoon de r*mp: Vishwash Kumar Ramesh (40). Maar in de dagen na het incident ontstond er plots twijfel over zijn verhaal. Die twijfel kwam onder meer van een opvallende bron: de Indiase actrice en zangeres Suchitra Krishnamoorthi. Zij beschuldigde Ramesh publiekelijk van liegen over zijn aanwezigheid aan boord. Inmiddels heeft ze haar woorden ingetrokken en excuses aangeboden.
Schokkende beelden en een wonderbaarlijke overleving
Volgens de eerste berichtgeving cr*shte het Air India-toestel door een technisch mankement direct na het opstijgen. De r*mp veroorzaakte een vuurzee die meerdere huizen in brand zette en tientallen levens eiste. Op camerabeelden die kort na het ongeluk viraal gingen, was een man te zien die, ogenschijnlijk ongedeerd, uit het brandende wrak liep met zijn telefoon in de hand. Die man was Vishwash Kumar Ramesh.
De beelden zorgden wereldwijd voor verbazing, mede doordat zijn verwondingen minimaal bleken. Artsen die hem onderzochten, spraken van lichte schrammen en rookinhalatie, maar geen ernstige brandw0nden of breuken. Zijn verhaal werd al snel als ‘een wonder’ bestempeld. Toch begonnen sommigen te twijfelen: was hij écht aan boord?
Verdachtmakingen via sociale media
Eén van de eerste publieke figuren die vraagtekens zette bij Rameshs verhaal, was actrice en zangeres Suchitra Krishnamoorthi. Via X (voorheen Twitter) deelde ze een scherpe post, waarin ze Ramesh beschuldigde van bedrog. Ze verwees naar geruchten dat hij niet op de passagierslijst zou hebben gestaan en dat hij een verhaal had verzonnen om media-aandacht te krijgen.
In haar verwijderde bericht schreef ze:
“Dus deze Vishwash Kumar Ramesh loog over dat hij aan boord zat van het vliegtuig en dat hij de enige overlevende was? Dit is serieus vreemd.”
Ze verwees verder naar beelden van de begrafenis van Rameshs broer, waarin hij zichtbaar aanwezig was en een traditionele Sikhceremonie uitvoerde. Daarmee suggereerde ze dat hij eerder elders was en dus onmogelijk op het neergestorte vliegtuig kon hebben gezeten.
Krishnamoorthi besloot haar scherpe uitlatingen zelfs af te sluiten met de woorden:
“Als dit klopt, verdient hij niet alleen een straf, maar ook tijd in een psychiatrische inrichting.”
Online storm van kritiek
De uitlatingen van Krishnamoorthi vielen niet in goede aarde bij het publiek. Honderden gebruikers op X verweten haar ongegronde beschuldigingen en het verspreiden van potentieel schadelijke informatie, zonder dat daarvoor bewijs was geleverd.
Bovendien ontstond er verwarring doordat meerdere bronnen bevestigden dat Ramesh wél op de passagierslijst stond. Zijn ticketgegevens zouden zijn geverifieerd door luchtvaartautoriteiten en zijn naam zou ook zijn herkend door reddingswerkers die als eersten ter plaatse waren.
Actrice biedt excuses aan: “Ik had het niet mogen delen”
Na de ophef verwijderde Krishnamoorthi haar oorspronkelijke tweet en plaatste ze een nieuwe verklaring waarin ze haar fout erkende.
“Ik zag een Instagram-post van
een voormalig journalist van Times of India. Ik ging ervan uit dat
het klopte en heb het te snel gedeeld,” schrijft ze.
“Ik had beter moeten nadenken voordat ik het deelde. Het spijt me.
Nogmaals mijn excuses.”
