-

Algemeen

Steenrijk, Straatarm-kijkers gaan los over arm gezin: ”Dit is niet te bevatten”

Avatar foto

Gepubliceerd

7 uur geleden

op

Kijkers in tranen na emotionele aflevering van Steenrijk, Straatarm: alleenstaande moeder Laura raakt harten met haar verhaal

De nieuwste aflevering van het programma Steenrijk, Straatarm heeft woensdagavond diepe indruk gemaakt op kijkers. In de aflevering was te zien hoe het welgestelde stel Reza en Sahar voor een week van leven en woning ruilde met Laura, een alleenstaande moeder van vier kinderen. Haar situatie, getekend door verlies, ziekte en financiële zorgen, liet bij velen een onuitwisbare indruk achter.

Van overvloed naar overleven

Reza en Sahar zijn gewend aan luxe: een ruim huis, een royaal weekbudget en volop comfort. Laura daarentegen moet met haar gezin rondkomen van slechts 150 euro per week. Ze woont in een bescheiden woning en doet alles om haar kinderen een zo normaal mogelijk leven te geven, ondanks de enorme uitdagingen waarmee ze wordt geconfronteerd.

Wat Laura onderscheidt, is haar veerkracht. Ondanks alles blijft ze positief en strijdvaardig, met haar kinderen altijd op de eerste plaats. Tijdens de aflevering deelt ze haar persoonlijke verhaal – een verhaal dat menigeen met een brok in de keel achterliet.

Een dubbele klap: verlies en ziekte

Laura verloor haar echtgenoot Bart op jonge leeftijd. Alleen achterblijven met vier kinderen is voor iedere ouder zwaar, maar voor Laura kwam daar al snel nog een schokkende diagnose bovenop. Kort na het overlijden van haar man kreeg ze te horen dat ze leed aan schildklierkanker. De ziekte bleek al uitgezaaid naar haar lymfeklieren.

In tranen vertelt Laura over de angst die haar op dat moment overviel: “Mijn grootste zorg was niet eens mijn eigen gezondheid, maar het idee dat mijn kinderen straks helemaal alleen zouden zijn. Wat zou er met hen gebeuren als ik er niet meer was?”

Behandelingen en financiële gevolgen

Laura onderging meerdere behandelingen, waaronder operaties, chemotherapie en bestralingen. Inmiddels is de kanker onder controle, maar de nasleep van haar ziekte is nog altijd voelbaar. Ze is fysiek niet in staat om te werken en het vinden van de juiste medicatie is een langdurig proces.

Haar financiële situatie verslechterde snel nadat zij van instantie naar instantie werd gestuurd. “Het UWV verwees me naar de bijstand, en de bijstand stuurde me terug naar het UWV. Ondertussen kreeg ik maandenlang helemaal niets,” legt Laura uit. “Als je dan zonder inkomen zit, stapelen de schulden zich razendsnel op.”

Vrijwillig onder bewind: kiezen voor rust

Om weer grip te krijgen op haar financiën, besloot Laura zichzelf onder bewindvoering te laten plaatsen. “Ik wilde rust creëren voor mezelf en mijn kinderen,” zegt ze. “Bewindvoering gaf me een klein beetje ademruimte, hoe vreemd dat misschien ook klinkt. Ik wil dat mijn kinderen zich kunnen focussen op kind zijn, niet op geldzorgen.”

Kinderen die meedenken en meeleven

Wat veel kijkers raakte, was de manier waarop Laura’s kinderen omgaan met de situatie. Ondanks hun jonge leeftijd zijn ze enorm betrokken. Ze verzamelen lege flessen en blikjes om statiegeld op te halen, met als doel hun moeder te helpen.

“We willen mama helpen geld te verdienen,” klinkt het enthousiast in de aflevering. Hun veerkracht en positiviteit zijn hartverwarmend. Maar het besef dat deze kinderen zulke verantwoordelijkheden voelen, zorgt bij veel kijkers ook voor verdriet en frustratie over hoe hard het leven kan zijn.

Onvervulde verlangens en schuldgevoel

Laura doet er alles aan om haar kinderen gelukkig te maken, maar het knaagt aan haar dat ze niet altijd kan bieden wat andere gezinnen wél kunnen. “Als ik zie wat voor traktaties er op school worden uitgedeeld, of naar welke feestjes andere kinderen gaan, dan voel ik me tekortschieten,” vertelt ze geëmotioneerd. “Niet omdat ik mijn best niet doe, maar omdat ik het gewoon niet kán geven. En dat doet soms pijn.”

Ze vervolgt: “Soms word ik boos. Niet op iemand in het bijzonder, maar gewoon op het systeem, op de ongelijkheid. Waarom is het zo moeilijk om gewoon je hoofd boven water te houden als je het al zwaar hebt?”

Een contrast dat raakt

De aflevering laat ook zien hoe Reza en Sahar de week met weinig middelen ervaren. De ruil zet hen aan het denken over wat écht belangrijk is in het leven. Ze zijn zichtbaar geraakt door Laura’s verhaal en tonen oprechte bewondering voor haar kracht.

Na de week keren ze terug naar hun eigen leven, maar niet zonder eerst iets terug te doen. Ze laten Laura en haar gezin niet met lege handen achter — een gebaar dat veel kijkers ontroerde.

Kijkers massaal geraakt: “Tranen in de ogen”

Op sociale media wordt massaal gereageerd op de uitzending. De woorden “respect”, “krachtig” en “hartverscheurend” komen veelvuldig voorbij. Velen uiten hun bewondering voor Laura en haar gezin, en vragen zich hardop af hoe het mogelijk is dat iemand in zo’n situatie nauwelijks geholpen wordt door instanties.

“Ik heb met tranen in mijn ogen gekeken,” schrijft een kijker op X (voorheen Twitter). “Wat een ongelooflijk sterke vrouw, en wat een liefdevol gezin.”

Een ander zegt: “Deze aflevering zou iedereen moeten zien. Niet om medelijden te hebben, maar om te beseffen dat armoede vaak onzichtbaar is, en dat er zoveel veerkracht achter schuilt.”

Hoop op een betere toekomst

Ondanks alles blijft Laura hoopvol. “Ik wil niet bij de pakken neerzitten. Mijn kinderen verdienen een toekomst. En ik ga er alles aan doen om die hen te geven.”

De aflevering laat zien dat armoede en ziekte mensen kunnen treffen die alles op orde hadden, maar door omstandigheden ineens in een neerwaartse spiraal belanden. Het is een krachtige herinnering aan hoe kwetsbaar een mens kan zijn — en hoe belangrijk steun, begrip en een luisterend oor kunnen zijn.

Een vrouw met een missie

Laura’s verhaal is er één van pijn, maar ook van liefde en veerkracht. Haar wens is simpel, maar krachtig: “Ik wil er gewoon zijn voor mijn kinderen. Dat is mijn enige doel.”

Met de uitzending van Steenrijk, Straatarm heeft ze niet alleen haar verhaal gedeeld, maar ook duizenden mensen geraakt. En dat, op zichzelf, is al een vorm van winst.

Gerelateerd:

Algemeen

Doodsoorzaak tweelingbroer van zangeres S10: ’Hij is vermoord, onderwereld bedankt’

Avatar foto

Gepubliceerd

1 uur geleden

op

19 juni 2025

Door

Het stille afscheid van Emiel den Hollander (24), tweelingbroer van zangeres S10

Een gebeurtenis die door merg en been gaat. Emiel den Hollander, de 24-jarige tweelingbroer van zangeres S10 (Stien den Hollander), is op donderdagmiddag in het z!ekenhuis 0verleden. Hij raakte medio april ernstig gew0nd bij een val van vier hoog in Amsterdam Nieuw-West en lag sindsdien in coma. Zijn moeder, Desiree den Hollander, bevestigde het nieuws aan De Telegraaf. Wat volgde, was een emotionele verklaring over verlies, machteloosheid en de hoop dat anderen gewaarschuwd zijn.

De familie leeft sinds april tussen hoop en vrees. Emiel viel op 15 april van een flatgebouw aan de Osdorper Ban en werd zwaargewond aangetroffen op het dak van een garage. Hij werd met spoed overgebracht naar het Amsterdam UMC, waar artsen hem in een kunstmatige coma brachten. Negen weken lang bleef hij in die toestand. Iedere dag aan zijn bed, iedere dag vol spanning en angst. Nu is het moment van loslaten daar, hoe onmenselijk dat ook voelt.

Verdriet dat verder gaat dan familie

Emiel was niet zomaar een familielid. Hij was de helft van een tweeling, de broer van S10 — een zangeres die bekendstaat om haar persoonlijke teksten en gevoeligheid. Voor Stien is dit dan ook niet alleen een verlies, maar een verscheuring van een van de diepste menselijke verbindingen: die tussen tweelingbroers of -zussen. Ze vormden ooit één geheel. Nu is die eenheid ruw doorbroken.

De familie vraagt om rust. In een korte verklaring laten Desiree en Stien weten dat ze de komende tijd in stilte afscheid willen nemen van Emiel. “We hebben negen slopende weken aan zijn bed gezeten, dag en nacht. Nu is het tijd om hem te laten gaan,” zegt zijn moeder. “We zijn intens verdrietig. We vragen iedereen onze privacy te respecteren.”

Een lange strijd en een beladen verleden

Wat deze zaak extra aangrijpend maakt, is de achtergrond die moeder Desiree deelt. Volgens haar was Emiel al vanaf jonge leeftijd verwikkeld in een wereld waar geweld, druk en dreiging normaal waren geworden. “Wat ik al jaren vreesde, is uitgekomen,” zegt ze emotioneel. “De onderwereld is hem fataal geworden. Emiel is vermoord.”

Harde woorden, maar ze lijken voort te komen uit een lang bestaand gevoel van onmacht. “Hij raakte op jonge leeftijd betrokken bij verkeerde mensen,” vertelt Desiree. “Sinds zijn twaalfde zat hij al in de problemen. Ik heb alles geprobeerd om hem eruit te halen, maar niets hielp.”

Het beeld dat zij schetst, is er één van een jongen die gevangen raakte in een wereld die hem steeds verder meesleepte. “Hij heeft dingen gedaan die niet mochten, maar hij is ook slacht0ffer geworden. Een wereld waarin je steeds dieper in het moeras zakt, tot je er niet meer uitkomt.”

Een waarschuwing voor anderen

Hoewel het verdriet rauw is, wil Desiree ook dat Emiels overlijden een signaal is voor de samenleving. “Ik hoop dat anderen hiervan leren,” zegt ze. “We zijn als samenleving te laat. Jongeren die afglijden, hebben hulp nodig, en die moet vroeg komen. Nu zie je wat er gebeurt als je te lang wacht.”

Ze pleit voor begeleiding, desnoods met ingrijpende maatregelen, als het maar in dienst staat van herstel. “Sluit ze op als het moet, maar bied ook uitzicht. Geef jongeren die verdwalen een weg terug, voordat het te laat is.”

Dat Emiel nooit de kans kreeg op die weg terug, doet zichtbaar pijn. “Hij leefde in angst,” zegt zijn moeder. “Hij is ooit bewerkt met een stalen buis. Dat laat sporen na. Lichamelijk, maar ook mentaal. De druk, het gevaar — het vrat hem op.”

S10

Justitieel onderzoek nog volop gaande

Het overlijden van Emiel brengt ook het onderzoek naar zijn val opnieuw in het publieke oog. Kort na het incident werd al bekend dat de politie rekening houdt met een misdrijf. Inmiddels is een 23-jarige man uit Hoorn aangehouden. Hij zit vast op verdenking van wederrechtelijke vrijheidsbeneming en poging tot d00dslag.

Of die aanklacht wordt uitgebreid naar d00dslag, is nog niet duidelijk. Op 30 juli zal een raadkamerzitting plaatsvinden waarin de rechter zich buigt over de verlenging van de voorlopige hechtenis van de verdachte. De uitkomst van de autopsie en verdere forensische bevindingen kunnen daarbij van doorslaggevend belang zijn.

Wat het extra beladen maakt, is dat justitie tot nu toe weinig prijsgeeft over de precieze omstandigheden van de val. Was het een val door toedoen van een ander? Een ongeluk? Een uit de hand gelopen situatie? Tot op heden blijft dat onduidelijk. De pijn voor de familie is er echter niet minder om.

S10: Zangeres en zus

Stien den Hollander, beter bekend als S10, heeft zich tot nu toe nog niet publiekelijk uitgelaten over de situatie. De zangeres heeft eerder in haar carrière openhartig gesproken over mentale gezondheid, verlies en haar band met haar familie. Voor haar zal dit verlies zonder twijfel doorwerken in haar leven en misschien ook in haar muziek.

Fans van S10 weten hoe sterk zij emoties in woorden weet te vatten. Dat maakt haar werk zo raak. Wie haar volgt, verwacht dat ze – op haar eigen moment – een manier zal vinden om Emiel te eren. Misschien in een lied, misschien in stilte.

Maar boven alles is ze nu: een r0uwende zus. Een jonge vrouw die afscheid heeft moeten nemen van de persoon met wie ze samen de wereld in kwam.

De pijn van een moeder

Desiree den Hollander, de moeder van Emiel en Stien, is in haar woorden rauw en eerlijk. Ze spreekt niet om te choqueren, maar om een waarheid te delen die ze al jaren vreest. Haar uitspraken over ‘de onderwereld’ zijn niet juridisch onderbouwd, maar getuigen van wanhoop en verdriet. Voor haar is het duidelijk: haar zoon was verstrikt in een wereld die hem uiteindelijk fataal is geworden.

“Hij was geen monster,” zegt ze in eerdere gesprekken. “Hij was ook gewoon een jongen. Mijn jongen.” De liefde voor haar zoon klinkt door in alles wat ze zegt. Haar hoop? Dat zijn d00d niet voor niets is geweest.

Tot slot: een leven in stilte geëindigd

Emiel den Hollander werd slechts 24 jaar. Hij had nog een leven voor zich, maar het liep anders. De jongen die ooit samen met zijn zus de wereld ontdekte, is er niet meer. Wat blijft, zijn herinneringen – en een groot gemis.

Voor de familie, vrienden en fans van S10 is het een tijd van r0uw. Een tijd van bezinning. En misschien, als de stilte later weer ruimte maakt voor geluid, ook een tijd van woorden. Van muziek. Van betekenis.

Maar voor nu is het stil.

Rust zacht, Emiel.

Lees verder