-

Algemeen

Schandalig nieuws over zangeres Sieneke: ‘Enorm pijnlijk’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Wim Peeters hoopt op een teken van Sieneke: “Meer pijn van haar stilte dan van mijn z!ekte”

Wim Peeters, de grootvader van zangeres Sieneke, bevindt zich in een kwetsbare fase van zijn leven. De diagnose uitgezaaide slokdarmk*nker heeft zijn wereld op z’n kop gezet. Op dit moment ondergaat hij levensverlengende behandelingen en zijn vooruitzichten zijn onzeker. Toch is het niet alleen de z!ekte die hem parten speelt: vooral het uitblijven van contact met zijn kleindochter drukt zwaar op zijn hart.

In weekblad Story doet Wim zijn verhaal. Hij heeft nog zes chemokuren te gaan. Als deze geen resultaat opleveren, worden de behandelingen stopgezet. “Mijn gezondheid gaat achteruit, dat voel ik elke dag,” zegt hij openhartig. Maar waar hij nog het meest onder lijdt, is het totale stilzwijgen van zijn kleindochter. “Ze is niet één keer langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn.”

Emotionele leegte

Wim vertelt dat hij zich diep geraakt voelt door het gebrek aan contact vanuit zijn familie. “Sieneke en haar ouders hebben helemaal niets van zich laten horen. Geen telefoontje, geen kaartje, geen bezoek. En dat terwijl ik haar eerste kleinkind was en altijd klaarstond voor haar.”

Wat de situatie extra schrijnend maakt, is dat er volgens Wim geen sprake is van ruzie of een conflict. Hij zegt niet te begrijpen waarom zijn kleindochter nu op afstand blijft. “Ik heb haar nooit iets misdaan. Geen harde woorden, geen onenigheid. Ik begrijp er niets van. Juist nu ik haar steun het hardst nodig heb, blijft het stil.”

Het gevoel van afwijzing is groot. “Je zou denken dat familie er juist is in tijden van nood. Een arm om je schouder, een luisterend oor. Maar ik zit hier dag in dag uit, vechtend tegen een slopende z!ekte, en voel me tegelijkertijd emotioneel in de steek gelaten.”

Pijnlijk contrast

Wat de situatie voor Wim nóg moeilijker maakt, is het feit dat hij recent zag hoe Sieneke op sociale media haar steun uitsprak voor zanger Freek Rikkerink, die eveneens vecht tegen uitgezaaide k*nker. “Dat siert haar,” zegt Wim daar zonder wrok over. “Die jongen en zijn vrouw verdienen alle steun. Maar het voelt vreemd om haar zulke lieve woorden voor een ander te horen zeggen, terwijl ze haar eigen opa volledig lijkt te vergeten.”

De zangeres, die in 2010 landelijke bekendheid verwierf dankzij haar deelname aan het Eurovisie Songfestival, heeft nog niet publiekelijk gereageerd op de uitlatingen van haar grootvader. Wim zelf laat doorschemeren dat dit niet de eerste keer is dat hij zich buitengesloten voelt. Maar nu, met zijn gezondheid op het spel, komt het extra hard aan. “In deze fase hoop je op een beetje warmte, op het gevoel dat je er nog toe doet voor je familie.”

Een klein gebaar zou al genoeg zijn

Voor Wim gaat het niet om grote daden of publiek drama. Wat hij mist, zijn de kleine menselijke gebaren die zoveel troost kunnen bieden. “Een blik van herkenning, een korte knuffel, samen even praten. Al is het maar vijf minuten. Dat zou me zoveel goed doen.”

Hij benadrukt dat hij niets anders verlangt dan gewoon contact. “Je bent familie, toch? En dan hoop je dat dat in moeilijke tijden ook betekent dat je er voor elkaar bent. Ik vraag niet om vergeving of uitleg, alleen om een beetje nabijheid.”

Complexe familiebanden?

Het blijft gissen waarom het contact tussen Sieneke en haar grootvader zo is verwaterd. Familiebanden kunnen complex zijn, en niet elke situatie is zwart-wit. Maar volgens Wim is er geen aanleiding geweest voor een breuk. “Er is niets voorgevallen. Geen ruzie, geen verwijt. Dat maakt het zo pijnlijk: ik snap het gewoon niet.”

De onzekerheid over het waarom vreet aan hem. “Ik lig hier elke dag te vechten, en hoop vooral nog iets van waardigheid en liefde te ervaren in de tijd die me rest. Maar als je eigen kleindochter je niet meer wil zien, doet dat soms meer pijn dan de z!ekte zelf.”

Hoop sterft het laatst

Toch weigert Wim de hoop op te geven. “Misschien leest ze dit,” zegt hij stil. “Misschien denkt ze dan: ‘Ik ga toch even langs.’ Dat zou echt alles voor me betekenen. Eén moment samen, dat is al genoeg.”

Zijn woorden zijn geen verwijt, maar een zacht uitgesproken wens. Een laatste roep om verbondenheid, om niet vergeten te worden door degene die hij jarenlang op handen droeg.

Algemeen

Yolanthe geeft heftige update na kankerdiagnose

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Yolanthe Cabau openhartig over moeder Richarda: ‘Het gaat stapje voor stapje beter’

Voor Yolanthe Cabau is het een intens jaar geweest, waarin werk, persoonlijke groei en verdriet zich in hoog tempo afwisselden. Eén gebeurtenis in het bijzonder heeft haar leven op zijn kop gezet: de zorgwekkende diagnose van haar moeder Richarda. In een recent interview met Beau Monde blikt de actrice en ondernemer openhartig terug op een periode vol onzekerheid, angst, maar ook hoop en dankbaarheid.

Een ingrijpend moment tijdens de opnames

Tijdens de opnames van haar eigen serie kreeg Yolanthe te horen dat haar moeder Richarda ernstig z!ek was. In de trailer van de reeks werd al duidelijk dat er bij haar moeder een tumor was gevonden. Die schokkende ontdekking viel samen met een periode waarin Yolanthe dagelijks werd gevolgd door camera’s. En dat maakte de situatie extra beladen.

“Dat was heel moeilijk,” vertelt ze in het interview. “Je weet van tevoren niet dat zoiets gaat gebeuren, en dan komen de camera’s ineens wel héél dichtbij.” De grens tussen privé en openbaar werd plots flinterdun. Maar juist door haar openheid krijgt het verhaal van Yolanthe een extra menselijke laag.

De kracht van haar moeder

Hoe het nu met haar moeder gaat? Yolanthe is eerlijk en genuanceerd: “Ze heeft het de afgelopen tijd heel zwaar gehad,” zegt ze. Richarda is nog volop in behandeling en gebruikt medicatie. Maar er is ook voorzichtig optimisme. “Ze is een positief persoon en het gaat stapje voor stapje beter.”

Die kleine stappen betekenen veel. Voor Yolanthe zijn ze een teken van hoop – dat zelfs in de meest moeilijke tijden vooruitgang mogelijk is. Ze prijst de veerkracht van haar moeder en het doorzettingsvermogen waarmee zij met haar situatie omgaat.

Een besef dat alles zomaar kan veranderen

De gebeurtenissen van het afgelopen jaar hebben Yolanthe diep geraakt, en ook haar kijk op het leven veranderd. “Ik ben altijd dankbaar geweest voor elke dag,” zegt ze. “Maar ik besef nu des te meer dat het zomaar voorbij kan zijn.”

Dat besef zorgt ervoor dat ze bewuster leeft, intenser geniet van kleine momenten en zich minder laat meeslepen door externe verwachtingen. “Ik vier elke dag dat ik er ben, en dat de mensen om me heen er zijn. En verder probeer ik me niet gek te laten maken door de rest van de wereld.”

Die uitspraak typeert haar. Ondanks roem en drukte blijft Yolanthe vooral een dochter, een moeder, een mens van vlees en bloed – iemand die worstelt, hoopt, en liefheeft zoals ieder ander.

De impact op haar zoon Xess Xava

In eerdere interviews gaf Yolanthe al vaker aan hoe belangrijk familie voor haar is. Nu, met haar moeder in een kwetsbare positie, draait haar aandacht nog meer om verbondenheid. Ook haar zoontje Xess Xava, die ze samen met Wesley Sneijder kreeg, speelt daarin een grote rol.

Ze heeft er bewust voor gekozen hem dicht bij haar familie te houden. “Ik wil dat hij de warmte van familie voelt. Dat hij ziet hoe we er voor elkaar zijn, in goede én slechte tijden.”

Xess heeft inmiddels ook een sterke band opgebouwd met zijn oma Richarda. “Ze zijn dol op elkaar,” aldus Yolanthe. Die liefde werkt in beide richtingen helend.

Liefde, loyaliteit en levenslessen

De band tussen Yolanthe en haar moeder is hecht. Richarda speelde altijd een belangrijke rol in haar leven, als steunpilaar en als voorbeeld. Haar kracht, humor en positieve houding vormen voor Yolanthe een leidraad – zeker nu de rollen soms omgedraaid lijken te zijn, en de dochter voor haar moeder zorgt.

“Ze heeft me geleerd hoe belangrijk het is om trouw te blijven aan jezelf,” zegt Yolanthe. “En om ook in moeilijke tijden liefdevol te blijven.” Die levenslessen zijn voor haar nu relevanter dan ooit. Ze houdt zich eraan vast, als een kompas in een woelige periode.

Bewust kiezen voor wat écht telt

Hoewel Yolanthe een indrukwekkende carrière heeft opgebouwd, blijft ze opmerkelijk nuchter. De situatie met haar moeder heeft haar doen besluiten haar prioriteiten opnieuw te rangschikken. “Ik probeer bewust keuzes te maken die me energie geven,” legt ze uit.

Dat betekent: tijd doorbrengen met dierbaren, rust nemen als dat nodig is, en projecten oppakken die haar hart raken. Ze geeft toe dat ze vroeger soms te veel hooi op haar vork nam, maar dat ze daar nu anders naar kijkt.

“Gezondheid, liefde, tijd – dát zijn de dingen die er echt toe doen,” benadrukt ze. En precies die waarden probeert ze ook aan haar zoon mee te geven.

Een jaar vol uitersten

De afgelopen twaalf maanden kunnen het beste worden omschreven als een rollercoaster voor Yolanthe. Van werkhoogtepunten tot medische zorgen, van professionele successen tot privé-uitdagingen: alles kwam tegelijk. Toch weigert ze in negativiteit te blijven hangen.

“Ik zie het leven als een reeks hoofdstukken,” zegt ze. “Sommige zijn licht, andere donkerder. Maar elk hoofdstuk hoort erbij.”

Met die instelling blijft ze moedig vooruitkijken, ondanks de zorgen. “Je kunt verdriet toelaten, maar je hoeft er niet in te blijven hangen. Er is altijd ook iets om dankbaar voor te zijn.”

Inspiratie voor velen

Dat Yolanthe haar verhaal deelt, maakt indruk op haar fans. Op sociale media stromen de steunbetuigingen binnen. Veel mensen herkennen zich in haar situatie – als kind van een z!eke ouder, als ouder zelf, of als iemand die worstelt met verlies of onzekerheid.

Haar boodschap is er één van verbondenheid. “We maken allemaal moeilijke dingen mee. Maar als je elkaar steunt, wordt het iets draaglijker.” Die woorden bieden troost, én perspectief.

Vooruitkijken met hoop

Hoewel het hersteltraject van haar moeder nog loopt, blijft Yolanthe hoopvol. Ze beseft dat de toekomst onzeker is, maar richt zich op het hier en nu. Op elke lach, elke knuffel, elk moment dat telt.

“Mijn moeder is er nog. Ze lacht, ze praat, ze leeft. En dat is zó waardevol,” zegt ze dankbaar.

Lees verder