Algemeen
Onze gedachten zijn momenteel bij Janny van der Heijden
Groot verdriet voor Janny van der Heijden: afscheid van haar geliefde hondje Nhaan
Voor iedereen die Janny van der Heijden kent, is één ding zeker: waar zij verscheen, was haar trouwe teckel Nhaan niet ver uit de buurt. Het kleine hondje groeide de afgelopen jaren uit tot een vaste verschijning op televisie, bij evenementen én op sociale media. Maar nu deelt Janny intens verdrietig nieuws: haar geliefde viervoeter is er niet meer. Op Instagram schrijft ze kort maar veelzeggend: “Mijn hart is gebroken.”
De boodschap verscheen bij een foto van Nhaan die, zoals altijd, liefde en rust uitstraalt. Het is een moment dat veel volgers raakt. Nhaan was immers meer dan een huisdier — ze was een icoon, een gezinslid, en een dierbare vriendin.
Nhaan: een hond met bekendheid en karakter
Janny’s teckel was al jaren een bekend gezicht voor de vaste kijkers van programma’s zoals Heel Holland Bakt en Denkend aan Holland. Of ze nu rustig in beeld liep of ontspannen op schoot zat, Nhaan hoorde er gewoon bij. Ze werd door velen liefdevol ‘de stille ster’ van de uitzendingen genoemd. Met haar trouwe ogen en herkenbare snoetje wist ze het publiek moeiteloos voor zich te winnen.
Maar haar bekendheid beperkte zich niet tot televisie. Ook op sociale media had Nhaan haar eigen schare fans. De teckel had zelfs een eigen Instagram-account, waarop regelmatig foto’s verschenen van haar avonturen: tijdens opnames, in de natuur, thuis op de bank of onderweg in een bootje. Honderden mensen reageerden vaak enthousiast op elke nieuwe post. Ze volgden Nhaan alsof ze een bekend persoon was, en dat was ze op haar eigen, bescheiden manier ook.
Een geliefde gast op de rode loper
Nhaan verscheen zelfs op grote evenementen. Tijdens het Gouden Televizier-Ring Gala liep ze zij aan zij met Janny en André van Duin over de rode loper. Beelden van dat moment werden breed gedeeld op televisie en social media. Het hondje gedroeg zich alsof ze er thuishoorde — rustig, nieuwsgierig en charmant, alsof ze wist dat alle ogen op haar gericht waren.
Voor veel mensen was het duidelijk: Nhaan genoot oprecht van de aandacht. Maar bovenal bleef ze trouw aan haar baasje. Of er nu camera’s draaiden of niet, haar loyaliteit was onvoorwaardelijk.
Een unieke band die diep ging
Dat het verlies van Nhaan voor Janny zo pijnlijk is, zal niemand verbazen. De band tussen mens en dier kan ongekend hecht zijn, en dat was in hun geval overduidelijk. In een eerder gesprek aan tafel bij Beau vertelde Janny openhartig over die bijzondere relatie. Ze omschreef Nhaan als haar maatje, haar anker, haar stille luisteraar. “Ze is er altijd”, zei ze toen. “In goede tijden én op moeilijke momenten.”
Nhaan was de hond bij wie Janny zich veilig voelde, die troost bood zonder woorden, en die zorgde voor structuur en rust in een leven dat soms hectisch kan zijn. Ze was er in de stilte van thuis, maar ook in de drukte van het studiobeleven, als stille kracht en trouwe vriendin.
Negen jaren vol liefde
Nhaan werd negen jaar oud. In die negen jaren leefde ze een rijker leven dan menig huisdier. Ze was niet alleen een schattige viervoeter, maar ook een metgezel op de televisie, een publiekstrekker op sociale media, en een warm hart in een wereld vol camera’s en hectiek.
Ze reisde met Janny door heel Nederland, stond op podia, maakte premières mee en werd letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. Toch bleef ze altijd zichzelf: rustig, liefdevol, betrouwbaar. Een hond met karakter, maar zonder kapsones. Juist dat maakte haar zo geliefd — niet alleen bij Janny, maar ook bij de vele mensen die haar van een afstand leerden kennen.
Een leegte die voelbaar is
Het gemis is groot. In haar huis zal het stil zijn zonder het getrippel van pootjes over de vloer. Geen kleine snuit meer die tegen je aan leunt, geen waggelende begroeting als je thuiskomt, geen ogen meer die je aankijken alsof ze alles begrijpen. Voor Janny betekent dit verlies het einde van een tijdperk — van een stille aanwezigheid die haar jarenlange gezelschap bood.
Ook voor haar volgers is het wennen. De kleine glimlach die een foto van Nhaan vaak opriep, zal nu plaatsmaken voor een weemoedig gevoel. Maar tegelijk blijft er dankbaarheid. Want wie Nhaan volgde, heeft genoten van haar. Ze bracht lichtheid, tederheid en herkenning — dingen die, juist in de snelle mediamaatschappij, zeldzaam en waardevol zijn.
Een dierbare herinnering in hart en beeld
Wat rest zijn de herinneringen. En gelukkig zijn er daar veel van: foto’s, video’s, interviews, spontane momenten. Janny’s sociale media staan vol liefdevolle beelden van haar en Nhaan. Elk daarvan vertelt een stukje van het grotere verhaal: van een hond die niet alleen werd verzorgd, maar echt werd bemind.
Nhaan was klein van stuk, maar haar aanwezigheid was groots. Ze bracht rust in roerige tijden en vrolijkheid in sobere momenten. Ze was, zoals veel volgers het omschreven, “het hart van Heel Holland Bakt” — zonder één woord te spreken.
Liefde die blijft
In de reacties op Instagram is het medeleven overweldigend. Bekende collega’s, fans van het eerste uur, en gewone volgers delen hun herinneringen en betuigen hun steun. Velen schrijven dat ze Nhaan zelf ‘een beetje als hun hond’ zijn gaan beschouwen. Het is een bijzondere vorm van verbondenheid, die laat zien hoeveel impact een dier kan hebben — ook voor mensen die haar nooit in het echt zagen.
Voor Janny breekt nu een periode van r0uw aan. Een periode van loslaten, maar ook van koesteren. De jaren met Nhaan zijn onvergetelijk, en dat zal altijd zo blijven. Ze was er op de momenten dat het ertoe deed, en dat maakt haar gemis des te tastbaarder.
Toch is er ook ruimte voor dankbaarheid. Negen jaar lang mocht Janny haar leven delen met een hond die meer was dan een huisdier: een zielsverwant in viervoetige vorm. Een vriendin. Een gezelschapsdier in de puurste betekenis van het woord.
Een laatste buiging voor een klein icoon
In het publieke leven van Janny van der Heijden speelde Nhaan een stille, maar onmiskenbare hoofdrol. Nu zij er niet meer is, blijft er een leegte — maar ook een erfenis van liefde, trouw en onvoorwaardelijke verbondenheid.
En dat is misschien wel de mooiste herinnering die een hond kan nalaten.
Algemeen
Wat niemand zag aankomen: Marco Borsato (58) en ex-vrouw Leontine geven hun relatie een tweede kans
Niemand had dit scenario vooraf durven schetsen. Na jaren van stilte, afstand en zichtbaar verdriet lijkt er voorzichtig opnieuw beweging te komen tussen Marco Borsato en zijn ex-vrouw Leontine Ruiters. Niet als groot publiek gebaar, niet met verklaringen of interviews, maar in stilte, ver weg van camera’s en headlines.
Volgens bronnen uit hun omgeving hebben Marco en Leontine besloten om opnieuw met elkaar in gesprek te gaan. Niet om het verleden uit te wissen of te herschrijven, maar om te onderzoeken of er – na alles wat er is gebeurd – nog ruimte is voor wederzijds begrip, menselijk contact en misschien zelfs verzoening op een andere manier dan voorheen.
Van breuk naar voorzichtig contact
De breuk tussen Marco en Leontine was jarenlang een van de meest besproken relatie-eindes in Nederland. Niet alleen vanwege hun bekendheid, maar vooral omdat hun leven samen plotseling onder een vergrootglas kwam te liggen. Waar ze ooit samen symbool stonden voor stabiliteit en gezin, volgden jaren van afstand, afzondering en persoonlijke worstelingen.
Na Marco’s recente vrijspraak in een langlopende juridische kwestie koos hij zichtbaar voor rust. Geen interviews, geen media-optredens, geen publieke uitleg. Volgens mensen in zijn omgeving lag de focus volledig op herstel: mentaal, emotioneel en menselijk. Juist in die periode zou het contact met Leontine langzaam zijn hersteld.
Niet als romantische toenadering, zo benadrukken insiders, maar als een gesprek tussen twee mensen die een groot deel van hun leven hebben gedeeld – en daar ook de littekens van dragen.
“Het was geen romantisch moment,” vertelt iemand die hen goed kent.
“Het was gewoon menselijk. Twee mensen die veel hebben meegemaakt en elkaar opnieuw probeerden te begrijpen.”
Leontine’s rol: afstand én nabijheid
Dat Leontine nu weer voorzichtig dichterbij lijkt te komen, roept vragen op. Zij koos de afgelopen jaren bewust voor afstand, niet alleen van Marco, maar ook van de publieke discussie rondom hem. Haar focus lag op bescherming: van haar kinderen, van haar eigen mentale balans en van haar privéleven.
Juist die houding maakte haar keuze om nu opnieuw contact toe te laten des te opvallender. Volgens ingewijden spreken Marco en Leontine elkaar inmiddels regelmatig. Niet dagelijks, niet intensief, maar wel open en zonder verwijten.
Er zijn geen afspraken, geen verwachtingen, geen labels. Alleen gesprekken.
“Ze willen niets forceren,” klinkt het.
“Maar ze sluiten ook niets uit.”
Geen sprookje, geen ontkenning
Wie bij dit verhaal denkt aan een romantische comeback of een groots herenigingsmoment, wordt bewust afgeremd. Dit is geen sprookje, geen publieke verzoening en zeker geen poging om het verleden te ontkennen of te minimaliseren.
Integendeel: volgens mensen rondom het duo wordt juist erkend dat het verleden altijd onderdeel zal blijven van wie ze zijn – individueel én samen. Dat maakt deze nieuwe fase kwetsbaar, maar ook eerlijker dan ooit.
“Ze kijken vooruit,” zegt een bekende,
“maar ze doen dat mét het verleden, niet ondanks.”
Het contact zou daarom vooral draaien om begrip, respect en het opnieuw afstemmen van wat mogelijk is binnen de realiteit van nu.
Publieke verdeeldheid
Zoals te verwachten valt, zorgen de berichten over hernieuwd contact voor verdeeldheid onder het publiek. Op sociale media lopen de reacties sterk uiteen. Sommigen zien het als een logisch gevolg van alles wat Marco en Leontine samen hebben gedeeld: een huwelijk, een gezin, een geschiedenis die niet zomaar verdwijnt.
Anderen reageren juist kritisch en emotioneel. Zij vinden het idee van toenadering moeilijk te begrijpen en spreken over wonden die volgens hen nooit volledig helen.
“Liefde kent geen rechtbank,” schrijft een volger.
“Maar sommige littekens blijven,” reageert een ander.
Die uiteenlopende meningen lijken Marco en Leontine echter nauwelijks te beïnvloeden. Volgens insiders kiezen ze juist bewust voor stilte en afstand tot de buitenwereld, om te voorkomen dat publieke opinie hun persoonlijke proces stuurt.
Rust boven alles
Wat in alle verhalen terugkomt, is de nadruk op rust. Geen interviews, geen gezamenlijke optredens, geen publieke verklaringen. Alles wat gebeurt, gebeurt buiten beeld. Dat is een bewuste keuze, zeggen mensen uit hun omgeving.
Na jaren waarin elk detail werd geanalyseerd, lijkt juist de afwezigheid van aandacht ruimte te creëren voor iets nieuws – of in elk geval iets oprechter.
Of deze hernieuwde band uiteindelijk zal uitgroeien tot een diepere verzoening, een blijvende vriendschap of simpelweg een respectvolle verstandhouding, is op dit moment onmogelijk te voorspellen. Zelfs voor henzelf.
Een open einde
Wat vaststaat, is dat het feit dat Marco na alles opnieuw contact zoekt met Leontine geen toeval is. Het wijst op de kracht van gedeelde geschiedenis, maar ook op de menselijke behoefte aan begrip en erkenning, juist na zware jaren.
Dit verhaal is nog lang niet afgerond. Misschien groeit het uit tot iets blijvends, misschien blijft het bij voorzichtig contact. Wat de uitkomst ook wordt, één ding is duidelijk: dit proces verloopt langzaam, kwetsbaar en zonder garanties.
En misschien is dat, na alles wat er is gebeurd, precies zoals het moet zijn.