Algemeen
Myrna Goossen blijkt vreselijke heks: ´Cameraman in therapie na wangedrag´
De nieuwste editie van de Privé heeft een schokgolf teweeggebracht in medialand, met Myrna Goossen prominent op de cover. De kop “Hier is ze: de vrouwelijke Matthijs!” suggereert dat de presentatrice onder vuur ligt vanwege haar vermeende gedrag achter de schermen.
Na een periode van relatieve rust in de media wat betreft “televisiehorken”, lijkt Myrna Goossen nu in de schijnwerpers te staan als de nieuwste bekende Nederlander met een controversieel imago. Hoewel haar relevante werkzaamheden de laatste tijd wellicht minder prominent zijn, blijft haar naam herkenbaar genoeg om als covermateriaal te dienen voor een van de grootste roddelbladen van Nederland. De titel “Myrna Goossen in werkelijkheid tv-heks?” zet direct de toon voor een onthullend artikel dat de publieke perceptie van de presentatrice op scherp zet.
Het artikel schetst een beeld dat ver afstaat van het vrolijke en vriendelijke imago dat het publiek van Myrna Goossen gewend is. Deze discrepantie tussen publieke persona en vermeend gedrag achter de schermen is een terugkerend thema in de media, en nu lijkt Goossen aan de beurt. De aantijgingen zijn niet mals en kunnen een aanzienlijke impact hebben op haar carrière en reputatie. Het is een delicate situatie die veel aandacht zal trekken en ongetwijfeld tot verdere discussie zal leiden in de entertainmentwereld.
Beschuldigingen van Machtsmisbruik
De Privé trekt in het artikel een vergelijking tussen Myrna Goossen en namen als Matthijs van Nieuwkerk en Tom Egbers, die eerder al onder vuur kwamen te liggen vanwege hun gedrag achter de schermen. Hoofdredacteur Evert Santegoeds licht in de podcast ‘Strikt Privé’ toe: “Dat is toch werkelijk een naam waar je het helemaal niet van verwacht. Maar zij is dus ook een vrouw met twee gezichten. Althans, volgens mensen die met haar werken.” Dit suggereert een discrepantie tussen haar publieke imago en haar gedrag achter de schermen. Het artikel baseert zich niet uitsluitend op anonieme bronnen, wat de geloofwaardigheid ten goede komt.
Getuigenissen van Kleineren
Twee mannen, cameraman Paulo de Graaf en tv-producent Michael Bakker, doen met naam en toenaam hun beklag over hun ervaringen met Myrna Goossen. Paulo de Graaf, die de afgelopen jaren items draaide voor Myrna als pr-tante voor de Fletcher-hotels, beweert stelselmatig door haar te zijn gekleineerd.
Deze concrete voorbeelden geven de aantijgingen meer gewicht en maken de verhalen tastbaarder voor de lezer. Het beeld dat geschetst wordt, is dat van een onverwacht onplezierige werksfeer, veroorzaakt door het gedrag van Goossen. Deze onthullingen kunnen een aanzienlijke impact hebben op haar reputatie en toekomstige carrièrekansen in de televisiewereld. Het publiek, dat Myrna doorgaans kent als een vrolijke en vriendelijke verschijning, zal ongetwijfeld verrast zijn door deze beschuldigingen. Het feit dat concrete namen worden genoemd, geeft de verhalen een extra laag van ernst en authenticiteit.
Een Burn-out door Gedrag
De klachten van Paulo de Graaf reiken verder dan alleen kleinerend gedrag. Volgens de Privé bood Fletcher zelfs relatietherapie aan om de gespannen werksfeer te verbeteren, maar dit mocht niet baten. Paulo beweert dat hij uit een burn-out klimt die veroorzaakt is door Myrna’s gedrag. Hij citeert een specifiek voorbeeld van haar vermeende ongenaakbaarheid: “Te pas en te onpas werd ik door haar gekleineerd. Als ik bijvoorbeeld over haar schouders meekeek op de computer om wat uit te leggen, duwde ze me opzij: ‘Niet te dicht in mijn aura komen!'” Dit incident schetst een beeld van iemand die zich superieur voelt en geen fysieke nabijheid van anderen duldt.
Kwetsende Persoonlijke Projecties
Tv-producent Michael Bakker voegt nog een laag toe aan de aantijgingen met zijn ervaringen. Hij beschrijft Myrna’s gedrag als onvoorspelbaar en kwetsend. “Ze kon heel raar uit de hoek komen, waardoor ze kwetsend werd. Dan zei ze: ‘Jij lijkt enorm veel op mijn vader.’ (…) Een uur later kwam de clou: ‘Weet je aan wie ik de grootste hekel had in mijn leven? Dat was mijn vader!'” Dit soort uitspraken getuigt van een gebrek aan empathie en een neiging om persoonlijke frustraties te projecteren op collega’s. Het manipulatieve karakter van zo’n opmerking, waarbij de kwetsende clou pas later komt, is bijzonder venijnig. Het laat de ontvanger van de opmerking verbijsterd achter en kan leiden tot een gevoel van vernedering en verwarring.
Discrepantie tussen Imago en Werkelijkheid
Dergelijke uitspraken zijn niet alleen onprofessioneel, maar ook diep kwetsend, vooral in een werkomgeving waar respect en collegialiteit essentieel zijn. Het beeld dat oprijst, is dat van iemand die haar emoties niet onder controle heeft en die anderen gebruikt als afvoerputje voor haar eigen innerlijke strijd. De Privé contrasteert deze verhalen met Myrna’s publieke optredens, zoals haar lachende verschijning bij ‘Business Class’ waar ze hotelarrangementen promoot. Evert Santegoeds merkt op: “Dit zijn streken van Myrna die je niet 1, 2, 3 bij haar zou verwachten.”
Hij voegt eraan toe dat er nog meer verhalen zijn die het beeld van de “lachebekje” waar Myrna door het publiek voor gehouden wordt, tegenspreken. Dit suggereert dat de onthullingen in de Privé slechts het topje van de ijsberg zijn en dat er een groter patroon van dergelijk gedrag bestaat. De discrepantie tussen haar publieke persona en haar gedrag achter de schermen is een belangrijk thema in dit verhaal.
Myrna Goossens Reactie
Myrna Goossen heeft inmiddels gereageerd op de aantijgingen in de Privé. Haar reactie is voorzichtig en enigszins ontwijkend, zonder direct in te gaan op de specifieke voorbeelden die in het artikel worden genoemd. Ze stelt: “Het zit niet in mijn aard om mensen zwart te maken, zelfs als ik daar reden voor zou hebben… Ik wil mezelf graag met open vizier zonder schaamte in de spiegel blijven aankijken en daar hoort gedrag zoals Privé omschrijft absoluut niet bij.”
Deze algemene verklaring ontkracht de beschuldigingen niet direct, maar positioneert haar als iemand die boven dergelijke tactieken staat. Ze vermijdt een directe ontkenning van de feiten, maar kiest ervoor om te benadrukken dat het omschreven gedrag niet bij haar persoonlijkheid past. Het is een retorische tactiek die vaak wordt toegepast door publieke figuren die onder vuur liggen, waarbij de nadruk ligt op de eigen waarden en moralen in plaats van op de specifieke aantijgingen. Dit kan echter ook de indruk wekken dat ze de ernst van de situatie niet volledig erkent of probeert te bagatelliseren.
De zaak rond de verdwijning en het tragische lot van de kleine Émile Soleil blijft Frankrijk en ver daarbuiten diep bezighouden. Wat begon als een verm!ssingsmelding in een rustig berggehucht groeide uit tot een van de meest aangrijpende en raadselachtige dossiers van de afgelopen jaren. Nieuwe forensische bevindingen werpen nu opnieuw een schaduw over het verhaal en zorgen voor een pijnlijke heropleving van vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijven.
Een zomerdag die alles veranderde
Op 8 juli 2023 bracht de toen 2,5-jarige Émile Soleil een zomerse dag door bij zijn grootouders in Le Haut-Vernet, een klein en afgelegen dorpje in de Franse Alpen. Het gehucht telt slechts enkele tientallen inwoners en staat bekend om zijn rust, natuur en hechte gemeenschap. Niemand kon vermoeden dat deze rustige omgeving het decor zou worden van een drama dat het hele land zou raken.
Volgens de laatste bevestigde waarnemingen speelde Émile in de namiddag rond 17.00 uur in een steegje nabij het huis van zijn grootouders. Zij waren op dat moment bezig met de voorbereidingen voor een uitje en hadden niet meteen door dat de peuter uit het zicht was verdwenen. Toen de stilte te lang duurde en Émile nergens te vinden was, sloeg de paniek toe.
Een z0ektocht zonder precedent
Vrijwel direct na de verm!ssingsmelding werd een grootschalige z0ekactie op touw gezet. Honderden mensen, waaronder p0litieagenten, gendarmes, vrijwilligers en redd!ngswerkers, doorzochten het bergachtige gebied. Speurh0nden werden ingezet, helikopters met warmtecamera’s cirkelden boven het dorp en elk pad, ravijn en bosrand werd zorgvuldig uitgekamd.
De omstandigheden waren moeilijk: steile hellingen, dichte begroeiing en wisselende weersomstandigheden bemoeilijkten het werk. Ondanks de enorme inzet bleef elke dag zonder resultaat. Wat aanvankelijk werd gezien als een mogelijke verdwaling of ongeluk, veranderde langzaam in een mysterie dat steeds zwaarder begon te wegen.
Nationale en internationale aandacht
Na weken en maanden zonder duidelijkheid groeide de zaak uit tot een nationaal symbool van onmacht en verdriet. Posters met de foto van de blonde peuter verschenen in dorpen en steden door heel Frankrijk. Media besteedden dagelijks aandacht aan de z0ektocht, terwijl ook internationale nieuwsorganisaties het verhaal oppikten.
Geruchten deden volop de ronde: was Émile verdwaald en ten prooi gevallen aan de natuur, was er sprake van een ongeval, of was er iets anders aan de hand? Officiële instanties hielden zich op de vlakte en benadrukten dat alle scenario’s openbleven.
Een schokkende vondst
Eind maart 2024 kwam er onverwacht een doorbraak. Een wandelaar stuitte tijdens een tocht op menselijke resten op een steil bergpad, op ongeveer 25 minuten lopen van het dorp. Forensisch onderzoek bevestigde later dat het ging om de schedel van Émile. In de omgeving werden ook andere botten, een T-shirt en ondergoed aangetroffen.
Opvallend was dat de resten niet begraven waren, maar bloot hadden gelegen aan weer en wind. Daarnaast vertoonde de kleding geen tekenen van langdurige blootstelling aan de elementen. Dit voedde de hypothese dat het lichaam mogelijk elders was geweest en pas later op deze plek was neergelegd.
Nieuwe forensische inzichten
Nu, ruim een jaar na de vondst, zijn er nieuwe details bekend geworden uit forensisch onderzoek, zo meldt de Franse zender BFMTV op basis van bronnen dicht bij het onderzoek. Deskundigen hebben letsel vastgesteld aan de schedel van Émile dat niet overeenkomt met een val, een aanrijding of een mogelijke confrontatie met dieren.
Volgens de onderzoekers wijst het letsel op een doelgerichte harde klap met een voorwerp. Daarmee wordt een ongeluk steeds minder waarschijnlijk en komt de mogelijkheid van menselijk ingrijpen nadrukkelijker in beeld. Officiële instanties blijven voorzichtig in hun formuleringen, maar erkennen dat deze bevinding het onderzoek in een andere richting duwt.
Focus op de directe omgeving
In maart 2025 werden de grootouders van Émile, samen met een oom en tante, aangehouden voor verhoor. Zij werden verdacht van mogelijke betrokkenheid bij d00dslag en het verbergen van een lichaam. Na intensieve ondervragingen werden zij echter weer vrijgelaten, bij gebrek aan voldoende bewijs om hen vast te houden.
Een buurman, die geldt als belangrijke getuige, verklaarde dat hij Émile kort voor zijn verdwijning nog had gezien. Hij zou ook familieleden in dezelfde richting hebben zien lopen. Tegenstrijdigheden in verklaringen over tijdstippen en gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat justitie de directe kring rond het kind nauwlettend blijft volgen.
Een zaak die blijft knagen
Hoewel er momenteel niemand wordt vervolgd, is het onderzoek nog altijd gaande. Justitie houdt rekening met het scenario dat Émile het dorp nooit levend heeft verlaten. Een van de hypotheses is dat zijn lichaam gedurende langere tijd in een afgesloten ruimte, zoals een schuur of bijgebouw, heeft gelegen voordat het uiteindelijk op de vindplaats terechtkwam.
Deze veronderstelling roept veel vragen op binnen en buiten Frankrijk. Hoe kon zoiets plaatsvinden in een klein en hecht dorp? Wie wist wat, en wanneer? En waarom is er na al die tijd nog geen definitieve duidelijkheid?
Collectief verdriet en onmacht
De zaak rond Émile Soleil raakt aan iets universeels: de kwetsbaarheid van kinderen en het diepe gevoel van onrecht wanneer een jong leven abrupt eindigt. Voor veel mensen staat het dossier symbool voor onbeantwoorde vragen en het pijnlijke besef dat sommige mysteries misschien nooit volledig zullen worden opgelost.
Tegelijkertijd is er hoop dat de waarheid, hoe moeilijk ook, ooit alsnog aan het licht komt. Elk nieuw detail, elk forensisch inzicht en elke verklaring kan bijdragen aan een beter begrip van wat er die zomerdag in 2023 is gebeurd.
Blijvende impact
Meer dan twee jaar na de verdwijning blijft de naam van Émile Soleil verbonden aan een van de meest aangrijpende zaken van Frankrijk. De affaire blijft het publieke debat voeden en laat zien hoe groot de behoefte is aan duidelijkheid, gerechtigheid en afsluiting.
Of die er ooit volledig zullen komen, blijft onzeker. Wat vaststaat, is dat het verhaal van Émile diepe sporen heeft nagelaten en dat velen blijven hopen op antwoorden die recht doen aan het korte leven van een jongetje dat nooit vergeten zal worden.