Algemeen
Heftig: Kosten behandeling Freek zijn onbetaalbaar
Discussie rond Freek Rikkerinks behandeling: Mag je praten over de kosten van levensverlengende zorg?
Sinds Freek Rikkerink, de ene helft van het geliefde muzikale duo Suzan & Freek, bekend heeft gemaakt dat bij hem uitgezaaide longk*nker is vastgesteld, is het medeleven overweldigend. Vanuit het hele land stromen steunbetuigingen binnen. Van fans, collega’s, vrienden en mensen die geraakt zijn door de muziek van het stel. Toch is er naast alle warme reacties ook een ander geluid te horen – eentje die ongemakkelijk aanvoelt, maar tegelijkertijd een bredere maatschappelijke discussie aanzwengelt: hoe ver mogen we gaan met dure medische behandelingen, en wie betaalt die kosten?
Een gevoelige balans tussen empathie en realiteit
Op social media en onder nieuwsartikelen van platforms zoals NU.nl duiken steeds vaker reacties op over de kosten van levensverlengende medicatie. Het onderwerp raakt aan een kernvraag in de gezondheidszorg: wat is de prijs van extra tijd waard? En wie beslist wat ‘verantwoord’ is in tijden van emotie, hoop en afscheid?
Eén van de reacties die de aandacht trok, kwam van een lezer genaamd Hedwig. In een kalme, maar confronterende toon stelde zij: “Levensverlengend is niet genezend. Wel heel duur. Van mij zou het niet hoeven. Als ik dan toch moet gaan, dan ga ik maar.” Ze benadrukt dat het om haar persoonlijke visie gaat, maar opent daarmee wel de deur naar een bredere discussie.
Een ander perspectief: de waarde van kostbare tijd
De opmerking van Hedwig leidde al snel tot reacties van anderen, waaronder JHP, die de vraag stelde: “Zou u dat ook zeggen als er een kindje onderweg is en je misschien net lang genoeg kunt leven om je hummeltje nog even te zien?”
Die vraag raakt aan de kern van Freeks situatie. Samen met Suzan verwacht hij hun eerste kind. Een toekomst vol geluk lijkt te botsen met een harde realiteit. Voor velen maakt dat het verhaal van Freek nog schrijnender. Want hoe kun je dan níét alles proberen om nog wat langer samen te zijn?
Hedwig nuanceerde haar standpunt vervolgens verder: “Ik gun hem met alle liefde om zijn kind nog geboren te zien worden. Maar ik denk ook dat we als samenleving het gesprek moeten voeren: wanneer wordt levensverlengend eigenlijk levensrekkend? Het is een moeilijk onderwerp, maar niet eentje die we mogen negeren.”
Waar ligt de grens? En wie trekt die?
In Nederland is de zorg voor iedereen toegankelijk, maar tegelijkertijd stijgen de kosten elk jaar. Sommige medicijnen – met name bij ernstige aandoeningen zoals k*nker – kunnen tienduizenden euro’s kosten per patiënt. Niet alle behandelingen worden daarom standaard vergoed. Het College voor Zorgverzekeringen kijkt onder andere naar effectiviteit, kosten per gewonnen levensjaar en maatschappelijke draagkracht.
Reacties zoals die van Frank, een andere lezer, wijzen daarop: “Sommige behandelingen worden niet vergoed omdat ze krankzinnig duur zijn in verhouding tot de opbrengsten. Als het een ton kost om drie maanden te rekken bij iemand van 85, dan moeten we ons wel afvragen of we dat met z’n allen kunnen dragen.”
Daarbij benadrukt Frank dat het niet gaat om gebrek aan compassie, maar om maatschappelijke haalbaarheid. “We leven in een tijd waarin zorgpremies stijgen en het personeel onder druk staat. Dan is het niet gek om het gesprek te voeren over prioriteiten. Wat mag zorg kosten, en wie bepaalt dat?”
Persoonlijke verhalen raken aan het grotere plaatje
Wat deze discussie extra gevoelig maakt, is dat het gaat om iemand die in de publieke belangstelling staat. Freek is niet zomaar een patiënt; hij is een geliefde artiest, jonge vader in wording, en een gezicht dat velen kennen van televisie en concerten.
Tamara, een andere reaguurder, stelt dan ook dat juist dát het verschil maakt: “Het maakt nogal uit of je 85 bent of 32, en of je nog een leven voor je hebt of achter je. Ik vind het niet gepast om een mensenleven in euro’s uit te drukken. Dat doet af aan wat het betekent om mens te zijn.”
Die emotionele reactie laat zien hoe moeilijk het is om afstandelijk te praten over onderwerpen als kosten, wanneer het tegelijkertijd gaat over leven, hoop, liefde en verlies. Het is alsof we twee werkelijkheden tegelijk moeten erkennen: de persoonlijke tragedie én de maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Suzan en Freek als symbool van hoop
Dat juist Suzan en Freek nu centraal staan in deze discussie, maakt het onderwerp des te indringender. Hun muziek heeft jarenlang hoop en verbinding gebracht. Nu staan zij zelf in het midden van een storm, en delen ze openlijk hun kwetsbaarheid. Dat roept ontzag op – en tegelijk ongemakkelijke vragen.
Want wie zijn wij om te oordelen over hoe lang iemand mag hopen? Over welke middelen ‘het waard’ zijn om in te zetten? Het antwoord op die vragen is zelden zwart-wit, en dat maakt het debat zo pijnlijk én noodzakelijk.
De noodzaak van een respectvol gesprek
Wat deze situatie laat zien, is dat het tijd wordt voor een volwassen, respectvol maatschappelijk gesprek over de toekomst van de zorg. Een gesprek waarin ruimte is voor gevoelens én voor feiten. Waarbij we niet tegenover elkaar komen te staan, maar proberen te begrijpen wat er op het spel staat.
De meningen lopen uiteen, maar één ding is duidelijk: niemand wil dat er straks behandelingen alleen toegankelijk zijn voor wie ze kan betalen. En niemand wil een samenleving waarin geld belangrijker is dan menselijkheid.
Zoals Hedwig het verwoordt: “Ik hoop dat we deze discussie kunnen voeren zonder dat het betekent dat mensen als Freek buiten de boot vallen. Maar het is wel een gesprek dat eraan komt.”
Een moment van reflectie
Terwijl Suzan en Freek zich terugtrekken om samen te zijn en zich te richten op wat écht belangrijk is, kijkt Nederland mee. Niet als nieuwsgierige toeschouwer, maar als betrokken gemeenschap. Want in hun verhaal herkennen we iets van onszelf: de wens om lief te hebben, te leven, en afscheid te nemen op onze eigen voorwaarden.
Het gesprek over zorgkosten is daarmee niet louter een politieke of economische kwestie. Het is een morele vraag, die ons allemaal raakt. En juist daarom is het zo belangrijk om die met zorg, empathie en nuance te voeren.
Tot die tijd wensen we Freek, Suzan en hun ongeboren kindje alle liefde, kracht en rust toe. En misschien is dát wel het enige dat nu telt.
Jada Borsato legt school naast zich neer en kiest volledig voor muziek: eerste optredens roepen gemengde reacties op
De naam Borsato is in Nederland onlosmakelijk verbonden met muziek. Nadat vader Marco Borsato jarenlang succes had met zijn imposante zangcarrière, is nu dochter Jada Borsato bezig om haar eigen weg te vinden in de muziekindustrie. Onlangs gaf de jonge zangeres in een interview aan dat ze gestopt is met school, omdat ze haar energie volledig wil steken in het bouwen van een carrière als artiest.
Vol voor de muziek
Jada, dochter van Marco en Leontine Borsato, koos er kort na de middelbare school voor om geen vervolgopleiding te starten. In plaats daarvan besloot ze al haar aandacht te richten op zingen en optreden. “Ik heb geen plan B,” vertelde ze twee maanden geleden in een gesprek met het Algemeen Dagblad. Volgens de zangeres kan ze momenteel leven van haar muziek, al erkent ze dat het een onzekere weg is. “De ene maand verdien ik genoeg, de andere maand weet ik het niet zeker,” legde ze openhartig uit.
Bekend als ‘BN’er-kind’
Nederland kent inmiddels meerdere kinderen van bekende Nederlanders die een eigen plek proberen te veroveren in de showbizz. Denk bijvoorbeeld aan Sem van Dijk, de zoon van Wendy van Dijk en Xander de Buisonjé, of aan de familie Froger, waarvan de kinderen al jaren zingen zonder echt door te breken. Ook bij de familie Borsato wordt met belangstelling gekeken of de volgende generatie eenzelfde muzikale impact kan maken. Jada’s broer Luca speelt gitaar, maar heeft nog geen notering in de hitlijsten weten te behalen. Voor Jada geldt voorlopig hetzelfde: ze werkt hard, maar een grote hit is nog niet op haar naam geschreven.
Eerste stappen in de spotlight
Jada bracht eerder haar single Blik Op Jou uit, die inmiddels ruim 50.000 keer bekeken is op YouTube. Hoewel dit bescheiden cijfers zijn vergeleken met grote artiesten, benadrukt de jonge zangeres dat elke luisteraar telt en dat ze stap voor stap wil groeien. “Het is een proces,” aldus Jada.
Afgelopen week stond ze opnieuw op het podium, dit keer in Café de Bank in Veendam. Het optreden, in een intieme setting, was voor haar een kans om zich te laten zien aan een livepubliek. Bezoekers deelden foto’s en video’s van het optreden via sociale media.
Verdeelde reacties
Zoals vaak gebeurt bij jonge artiesten, riep ook dit optreden gemengde reacties op. Waar sommigen het waardeerden dat Jada haar passie durft te volgen en zich kwetsbaar opstelt op het podium, waren anderen kritisch over haar zang. “Ze moet nog veel groeien,” merkte een bezoeker op. Een andere kijker vond dat Jada meer tijd nodig heeft om zich te ontwikkelen voordat ze grotere podia betreedt.
Online werden ook minder milde opmerkingen gemaakt, waarbij sommigen de vergelijking met haar ouders niet konden laten. Toch is er een groeiende groep fans die juist nieuwsgierig blijft naar Jada’s ontwikkeling en haar moed prijst om ondanks kritiek door te gaan.
Een onzeker pad
De muziekindustrie staat bekend als een onvoorspelbare wereld, zeker voor jonge artiesten die nog aan het begin staan. Het feit dat Jada openlijk toegeeft dat er geen vast inkomen is en dat ze zonder plan B vol inzet op muziek, maakt haar verhaal extra kwetsbaar én inspirerend. Het getuigt van lef en doorzettingsvermogen om te kiezen voor een droom die allesbehalve gegarandeerd succes biedt.
Toekomstplannen
Hoewel er op dit moment nog geen concrete aankondigingen zijn van nieuwe singles of albums, lijkt Jada vastberaden om door te zetten. Ze blijft optreden in kleinere zalen en café’s, waar ze ervaring kan opdoen en haar stem verder kan ontwikkelen. Bovendien is ze actief op sociale media, waar ze haar volgers meeneemt in haar muzikale reis.
De druk van een bekende achternaam
Voor Jada is het onvermijdelijk dat haar carrière vergeleken wordt met die van haar vader. Marco Borsato bouwde in de jaren negentig en tweeduizend een indrukwekkende muziekcarrière op met vele hits en uitverkochte concerten. Voor zijn dochter kan die nalatenschap zowel een springplank als een last zijn: de verwachtingen liggen hoog, maar tegelijkertijd kan de naam deuren openen.
Jong talent in ontwikkeling
Of Jada het uiteindelijk redt om een blijvende plek te veroveren in de Nederlandse muziekwereld, zal de toekomst uitwijzen. Voor nu lijkt ze vooral bezig te zijn met ervaring opdoen, vallen en opstaan, en leren van elk optreden. Veel fans zien in haar een jong talent dat tijd nodig heeft om zichzelf te vormen en te groeien in een wereld die vaak snel oordeelt.
Wat vaststaat: Jada kiest bewust voor haar passie en zet daar alles op in. En dat alleen al maakt haar verhaal interessant om te volgen.