Algemeen
Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’
“Ik ben haar langzaam aan het verliezen”: Gerard Cox openhartig over Joke Bruijs en hun onbreekbare band
Gerard Cox (85) en Joke Bruijs (73) delen een levenslange band die verder gaat dan liefde alleen. Als voormalige partners, maar vooral als zielsverwanten, deelden ze decennialang lief en leed – op het podium, in de studio en ver daarbuiten. Nu Joke kampt met een ernstige vorm van Parkinson, spreekt Gerard openhartig over de impact daarvan op hun bijzondere relatie. “Ik zie haar langzaam verdwijnen,” zegt hij met gebroken stem. “En ik kan niets doen.”
Een leven lang verbonden
Jarenlang waren Gerard en Joke hét voorbeeld van een muzikale en persoonlijke symbiose. Ze stonden samen op het podium, zongen duetten die recht naar het hart gingen en schitterden zij aan zij in iconische televisieseries als Toen Was Geluk Heel Gewoon. Zelfs na hun scheiding bleven ze onafscheidelijk, iets wat in de media meermaals bewondering oogstte.
Die verbondenheid is gebleven, ook nu het leven moeilijker wordt voor Joke. In een recent interview met Mezza, het weekendmagazine van het AD, deelt Gerard hoe zwaar hij het vindt om haar gezondheid te zien achteruitgaan. Joke lijdt aan een progressieve vorm van Parkinson, een aandoening die haar spraakvermogen, gezichtsvermogen en mobiliteit steeds verder beperkt.
“Ze glipt bij me weg”
Voor Gerard voelt het alsof hij haar beetje bij beetje kwijtraakt. “Ze kan nauwelijks meer praten en ziet slecht,” vertelt hij zichtbaar aangeslagen. “Het gewone leven is voor haar bijna niet meer mogelijk. En dat doet pijn. Ik ben haar langzaam aan het verliezen.”
Zijn woorden zijn teder en tegelijk schrijnend. Dit is geen vluchtige herinnering aan een ex-partner, maar een ode aan een vrouw die een essentieel deel van zijn leven is en blijft. “Ze is het belangrijkste mens in mijn leven,” aldus Gerard. “Niet als geliefde, maar als iemand die mijn ziel kent.”
De kracht van muziek
Hoewel Joke steeds minder in staat is om gesprekken te voeren, blijft muziek een brug tussen toen en nu. Gerard vertelt dat hij haar geregeld opzoekt – niet alleen uit loyaliteit, maar uit diepe genegenheid. Tijdens die momenten doet hij iets wat hen altijd heeft verbonden: hij zingt voor haar.
“Als ik halverwege een liedje net doe alsof ik de tekst niet meer weet, vult zij het aan,” vertelt hij met een glimlach vol weemoed. “Dat is magisch. Alsof de muziek ons even terugbrengt naar vroeger.” Het zijn die korte momenten van herkenning en licht die het verschil maken in donkere dagen.
Een leven in de schijnwerpers
Joke Bruijs heeft een indrukwekkende carrière achter de rug. Ze was jarenlang een vaste waarde in het Nederlandse theater, op televisie en in de muziek. Haar veelzijdigheid maakte haar tot een geliefd gezicht bij jong en oud. In 2022 schitterde ze nog met Gerard in de film Casa Coco, waarin hun band ook op het witte doek werd vereeuwigd.
In april 2023 maakte Joke bekend dat ze gediagnosticeerd was met een ernstige vorm van Parkinson. Kort daarna trok ze zich terug uit de schijnwerpers. Voor veel fans was dit een pijnlijk moment – een icoon dat hen jarenlang ontroerde, koos voor de luwte. Voor Gerard was het een nieuw hoofdstuk in hun samenzijn. Niet meer als artiesten, maar als trouwe zielsverwanten.
De impact van Parkinson
Parkinson is een z!ekte die langzaam het lichaam overneemt. Het beperkt de spiercontrole, beïnvloedt de spraak, tast het zicht aan en kan ook het geheugen aantasten. Voor iemand als Joke, die altijd in de spotlight stond en gewend was zichzelf expressief uit te drukken, is dit een zware strijd.
“Ze heeft het ontzettend zwaar,” zegt Gerard. “Elke dag is een gevecht. En je weet dat het alleen maar moeilijker wordt.” Niet alleen voor Joke, maar ook voor haar omgeving. Voor Gerard, die met lede ogen toeziet hoe iemand van wie hij houdt stukje bij beetje verdwijnt in de mist van de z!ekte.
Niet alleen in haar strijd
Joke is niet alleen. Ze wordt liefdevol ondersteund door haar echtgenoot Frits Landesbergen, een gerenommeerd jazzmuzikant die haar in deze fase van haar leven alle rust en geborgenheid biedt die ze nodig heeft. Gerard spreekt daar met veel respect over. “Frits is er voor haar, en dat stelt me gerust. Ik weet dat ze in goede handen is.”
Er is geen sprake van jaloezie of wrok – alleen dankbaarheid. De band tussen Gerard en Joke is niet gebaseerd op romantiek, maar op iets dat dieper gaat: gedeelde herinneringen, levenslange verbondenheid en onvoorwaardelijke steun.
Afscheid in fasen
Het afscheid van Joke is geen plotseling moment, maar een proces dat zich in fasen voltrekt. Voor Gerard is elke ontmoeting kostbaar. “Elke keer dat ik haar zie, vraag ik me af of het de laatste keer is dat ze me nog echt herkent,” zegt hij.
Kleine momenten worden groot. Een blik, een glimlach, een herinnering aan een liedje. Het zijn die brokjes menselijkheid die hij koestert als goud. “Ze is er nog, maar ik weet dat dat niet eeuwig zal duren. En dat breekt mijn hart.”
Liefde in pure vorm
De relatie tussen Gerard en Joke is het bewijs dat liefde vele vormen kent. Ook als de romantiek verdwenen is, blijft er iets over dat misschien nog waardevoller is: vriendschap, trouw en diepe genegenheid. “Ik hou nog altijd van haar,” zegt Gerard. “En ik blijf haar bezoeken, tot het niet meer kan.”
Die toewijding raakt. Het is liefde in de meest pure, onbaatzuchtige vorm. Zonder bezit, zonder voorwaarden – alleen de wens om er te zijn voor de ander.
Een boodschap aan ons allemaal
Door zijn verhaal te delen, laat Gerard zien wat velen dagelijks meemaken maar zelden durven uit te spreken: het verdriet van het moeten loslaten terwijl iemand er nog is. De machteloosheid van een z!ekte die je niet kunt stoppen. En tegelijk de kracht van verbondenheid die blijft, zelfs als woorden ontbreken.
Hij roept op tot empathie en menselijkheid. “Kijk naar wat je hebt, en koester het,” lijkt hij te zeggen. “Want morgen kan het anders zijn.”
Tot slot
Gerard Cox verliest Joke niet ineens, maar in kleine stapjes. Toch houdt hij haar vast – met zijn stem, zijn aanwezigheid, zijn herinneringen. En vooral met zijn liefde. Want waar woorden tekortschieten, blijft de muziek. En waar hoop vervaagt, blijft verbondenheid bestaan.
🕊️ Wil jij Joke en Gerard een hart onder de riem steken? Laat dan een warme boodschap achter op sociale media. Elk woord telt. Elk gebaar geeft kracht.
Jada Borsato legt school naast zich neer en kiest volledig voor muziek: eerste optredens roepen gemengde reacties op
De naam Borsato is in Nederland onlosmakelijk verbonden met muziek. Nadat vader Marco Borsato jarenlang succes had met zijn imposante zangcarrière, is nu dochter Jada Borsato bezig om haar eigen weg te vinden in de muziekindustrie. Onlangs gaf de jonge zangeres in een interview aan dat ze gestopt is met school, omdat ze haar energie volledig wil steken in het bouwen van een carrière als artiest.
Vol voor de muziek
Jada, dochter van Marco en Leontine Borsato, koos er kort na de middelbare school voor om geen vervolgopleiding te starten. In plaats daarvan besloot ze al haar aandacht te richten op zingen en optreden. “Ik heb geen plan B,” vertelde ze twee maanden geleden in een gesprek met het Algemeen Dagblad. Volgens de zangeres kan ze momenteel leven van haar muziek, al erkent ze dat het een onzekere weg is. “De ene maand verdien ik genoeg, de andere maand weet ik het niet zeker,” legde ze openhartig uit.
Bekend als ‘BN’er-kind’
Nederland kent inmiddels meerdere kinderen van bekende Nederlanders die een eigen plek proberen te veroveren in de showbizz. Denk bijvoorbeeld aan Sem van Dijk, de zoon van Wendy van Dijk en Xander de Buisonjé, of aan de familie Froger, waarvan de kinderen al jaren zingen zonder echt door te breken. Ook bij de familie Borsato wordt met belangstelling gekeken of de volgende generatie eenzelfde muzikale impact kan maken. Jada’s broer Luca speelt gitaar, maar heeft nog geen notering in de hitlijsten weten te behalen. Voor Jada geldt voorlopig hetzelfde: ze werkt hard, maar een grote hit is nog niet op haar naam geschreven.
Eerste stappen in de spotlight
Jada bracht eerder haar single Blik Op Jou uit, die inmiddels ruim 50.000 keer bekeken is op YouTube. Hoewel dit bescheiden cijfers zijn vergeleken met grote artiesten, benadrukt de jonge zangeres dat elke luisteraar telt en dat ze stap voor stap wil groeien. “Het is een proces,” aldus Jada.
Afgelopen week stond ze opnieuw op het podium, dit keer in Café de Bank in Veendam. Het optreden, in een intieme setting, was voor haar een kans om zich te laten zien aan een livepubliek. Bezoekers deelden foto’s en video’s van het optreden via sociale media.
Verdeelde reacties
Zoals vaak gebeurt bij jonge artiesten, riep ook dit optreden gemengde reacties op. Waar sommigen het waardeerden dat Jada haar passie durft te volgen en zich kwetsbaar opstelt op het podium, waren anderen kritisch over haar zang. “Ze moet nog veel groeien,” merkte een bezoeker op. Een andere kijker vond dat Jada meer tijd nodig heeft om zich te ontwikkelen voordat ze grotere podia betreedt.
Online werden ook minder milde opmerkingen gemaakt, waarbij sommigen de vergelijking met haar ouders niet konden laten. Toch is er een groeiende groep fans die juist nieuwsgierig blijft naar Jada’s ontwikkeling en haar moed prijst om ondanks kritiek door te gaan.
Een onzeker pad
De muziekindustrie staat bekend als een onvoorspelbare wereld, zeker voor jonge artiesten die nog aan het begin staan. Het feit dat Jada openlijk toegeeft dat er geen vast inkomen is en dat ze zonder plan B vol inzet op muziek, maakt haar verhaal extra kwetsbaar én inspirerend. Het getuigt van lef en doorzettingsvermogen om te kiezen voor een droom die allesbehalve gegarandeerd succes biedt.
Toekomstplannen
Hoewel er op dit moment nog geen concrete aankondigingen zijn van nieuwe singles of albums, lijkt Jada vastberaden om door te zetten. Ze blijft optreden in kleinere zalen en café’s, waar ze ervaring kan opdoen en haar stem verder kan ontwikkelen. Bovendien is ze actief op sociale media, waar ze haar volgers meeneemt in haar muzikale reis.
De druk van een bekende achternaam
Voor Jada is het onvermijdelijk dat haar carrière vergeleken wordt met die van haar vader. Marco Borsato bouwde in de jaren negentig en tweeduizend een indrukwekkende muziekcarrière op met vele hits en uitverkochte concerten. Voor zijn dochter kan die nalatenschap zowel een springplank als een last zijn: de verwachtingen liggen hoog, maar tegelijkertijd kan de naam deuren openen.
Jong talent in ontwikkeling
Of Jada het uiteindelijk redt om een blijvende plek te veroveren in de Nederlandse muziekwereld, zal de toekomst uitwijzen. Voor nu lijkt ze vooral bezig te zijn met ervaring opdoen, vallen en opstaan, en leren van elk optreden. Veel fans zien in haar een jong talent dat tijd nodig heeft om zichzelf te vormen en te groeien in een wereld die vaak snel oordeelt.
Wat vaststaat: Jada kiest bewust voor haar passie en zet daar alles op in. En dat alleen al maakt haar verhaal interessant om te volgen.