-

Algemeen

Dyantha Brooks wekt woede met uitspraken: “Hoe haal je het in je stomme kop!”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Nieuwe spanningen rond Luv’: oude wonden opengereten door uitspraak in Shownieuws

Het leek even stil rondom de legendarische meidengroep Luv’, maar die rust is inmiddels weer verstoord. Een opmerking in het programma Shownieuws heeft onverwacht een gevoelige snaar geraakt, en opnieuw is er sprake van ophef, misverstanden en oude emoties die weer boven komen drijven.

Opvallend genoeg zijn het deze keer niet de groepsleden zelf die met een nieuwe uithaal komen, maar een buitenstaander: presentatrice Dyantha Brooks. Haar uitspraak over Patty Brard als “de ster van Luv’” heeft geleid tot felle reacties, met name van voormalig groepslid José Hoebee. In een openhartig interview in het weekblad Weekend laat zij weten diep geraakt te zijn.

De uitspraak die het losmaakte

Tijdens een recente uitzending van Shownieuws ging het over een terugblik op Luv’ en hun gemiste reünie. Dyantha Brooks liet zich daarin uit over het feit dat Patty Brard niet bij de gelegenheid aanwezig was. Ze vergeleek Luv’ met Destiny’s Child en noemde Patty zonder omhaal “de Beyoncé van de groep”.

Volgens Brooks was het “onbegrijpelijk” dat juist Patty, die volgens haar “de grote ster” was, er niet bij betrokken was. Ook suggereerde ze dat de andere twee leden – José Hoebee en Marga Scheide – wellicht jaloers zouden zijn. Die woorden waren voor José reden om zich te uiten, en ze doet dat niet zachtzinnig.

José Hoebee: “Iedereen had een eigen rol”

In haar reactie in Weekend benadrukt José dat de kracht van Luv’ juist zat in de onderlinge balans tussen de drie vrouwen. “We waren alle drie verschillend, maar dat werkte juist,” zegt ze. “Iedereen bracht iets unieks. Dat was de reden dat Luv’ aansloeg bij het publiek.”

Dat Patty een opvallende persoonlijkheid had, betwist José niet. Maar ze verzet zich fel tegen de suggestie dat de groep draaide om slechts één persoon. “Patty trok altijd graag de aandacht, en dat is prima. Maar wij hoefden daar niet per se in mee. We deden ons werk, samen, en dat heeft ons succes gebracht.”

De vergelijking met Beyoncé valt verkeerd

Voor José voelt de vergelijking met Destiny’s Child als onterecht en pijnlijk. “Dyantha bedoelde het vast goed, maar ze heeft duidelijk geen idee hoe het bij ons werkte,” stelt ze. “Luv’ is geen Amerikaanse popgroep met een hiërarchie. Wij waren een collectief.”

Met een vleugje ironie voegt ze eraan toe: “Dan had Dyantha eens moeten horen wie de enige achtergrondzangeres in de studio was.” Daarmee doelt ze niet op zichzelf of op Marga, maar duidelijk op Patty. José geeft aan dat zij en Marga nooit de ambitie hadden om op de voorgrond te treden, in tegenstelling tot Patty, die volgens haar die positie juist opzocht.

Marga’s unieke bijdrage

Over Marga Scheide spreekt José opvallend positief. Ze prijst haar lichte stemgeluid en jeugdige uitstraling, die volgens haar essentieel waren voor de sound van Luv’. “Ik heb een wat meer gedragen stem, en dat werkte niet bij elk nummer. Marga’s stem was perfect voor die tijd en die liedjes.”

Ook de beeldvorming speelde destijds mee. José herinnert zich nog goed dat er van haar werd gevraagd om haar haar te blonderen. Toen ze dat weigerde, werd uiteindelijk Marga gekozen als gezicht van de groep. “Dat zijn details die vaak vergeten worden, maar die wel bepalen hoe een groep naar buiten treedt.”

De pijn zit in het verleden

Volgens José is de uitspraak van Dyantha niet zomaar een losse flard televisie, maar raakt die aan een langer bestaand misverstand. Ze ervaart het als een herhaling van een patroon waarbij haar rol en die van Marga onderbelicht blijven. “We hebben allemaal bijgedragen aan het succes. Maar het lijkt alsof het publiek dat steeds vergeet.”

Wat haar het meest steekt, is dat oude gevoelens zo makkelijk opnieuw worden opgerakeld. En dat terwijl zij het hoofdstuk Luv’ eigenlijk had willen afsluiten.

Geen toekomst voor een hereniging

De hoop op een verzoening tussen de drie voormalige groepsleden lijkt daarmee definitief vervlogen. Volgens José is er in de afgelopen jaren te veel gebeurd om de band te herstellen. “Er zijn te vaak dingen gezegd of gedaan waar we ons niet in konden vinden,” aldus de zangeres. “Zelfs een uitnodiging voor Patty’s verjaardag heeft daar geen verandering in gebracht.”

José ziet de uitnodiging meer als een publicitaire zet dan een oprechte poging tot toenadering. Ze denkt dat het doel vooral was om aandacht te genereren, mogelijk ten behoeve van andere projecten. “Dat soort dingen zorgen ervoor dat ik er geen vertrouwen meer in heb.”

Marga deelt die mening, laat José weten. De twee hebben nog steeds goed contact, maar beiden geven aan geen behoefte meer te hebben aan nieuwe pogingen tot verzoening.

Media als katalysator

Wat deze situatie illustreert, is hoe mediauitspraken een kettingreactie kunnen veroorzaken — ook als ze goedbedoeld zijn. Dyantha Brooks wilde wellicht slechts een punt maken over populariteit en zichtbaarheid, maar raakt daarmee een complex web van emoties, herinneringen en oud zeer.

Zeker in de context van een groep als Luv’, die in de jaren zeventig en tachtig miljoenen fans wist te bereiken, wegen die herinneringen zwaar. En hoewel de muziek nog altijd wordt gewaardeerd, zijn de verhoudingen tussen de vrouwen zelf onherstelbaar beschadigd.

Een groep die het tijdsbeeld bepaalde

Luv’ blijft ondanks alles een belangrijk hoofdstuk in de Nederlandse popgeschiedenis. De hits, de outfits, de choreografie — alles aan de groep ademde die typische jaren ’70-vibe. Ze wisten iets te raken in het publiek, en dat maakt dat ze tot op de dag van vandaag worden herinnerd.

Maar die herinnering is voor de leden zelf niet altijd even glanzend. Voor José en Marga is het verleden beladen, vooral omdat het zo vaak wordt herschreven door buitenstaanders die, zoals José het zegt, “de details niet kennen”.

Wat blijft, is de muziek

Ondanks de spanningen en uitgesproken meningen blijft de erfenis van Luv’ overeind. De muziek roept nog steeds nostalgie op, en voor veel mensen is het trio een symbool van een andere tijd. Maar een reünie? Die lijkt definitief uitgesloten.

José is er duidelijk over: “Een kaart, een interview of een tv-uitspraak verandert daar niks aan. Het is klaar.” Wat rest, is een muzikale herinnering — en de hoop dat het verhaal van Luv’ uiteindelijk met rust gelaten mag worden.

Algemeen

Uit De Schulden-kijkers gaan helemaal los en zeggen nu allemaal hetzelfde

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Laatste aflevering Uit de Schulden stuit op kritiek: ‘Is dit nu de boodschap die je wilt uitdragen?’

De slotaflevering van het RTL-programma Uit de Schulden heeft voor gemengde reacties gezorgd. Waar sommige kijkers geraakt werden door de persoonlijke verhalen en afsluitende gesprekken van de deelnemers, klonk er op sociale media ook stevige kritiek – met name op het verhaal van deelneemster Wilma. Haar keuze om zich op een carrière als vlogger te storten, roept vragen op bij kijkers én mediakenners.

Afsluiten in stijl

In de laatste aflevering van het seizoen worden vijf huishoudens gevolgd die wekenlang hulp hebben gekregen bij het aanpakken van hun financiële situatie. De serie wordt afgesloten met een positieve noot: alle deelnemers krijgen een make-over en een professionele fotoshoot, om hen een nieuwe start te geven – uiterlijk én innerlijk.

Het is een moment van terugblikken, maar ook van vooruitkijken. Voor veel deelnemers was het traject intens en emotioneel, met soms schrijnende schulden en uitzichtloze situaties. Dat er nu iets van licht aan het einde van de tunnel is, geeft hoop. Maar niet alles werd met gejuich ontvangen.

Wilma in de spotlights

De meeste aandacht gaat deze aflevering naar Wilma, een vrouw die openhartig vertelt over haar deelname aan het programma én over haar toekomstplannen. Ze zit momenteel in de wettelijke schuldsanering (Wsnp), en heeft – naar eigen zeggen – haar leven weer enigszins op de rit. Over anderhalf jaar zou ze schuldenvrij moeten zijn.

Tijdens de aflevering vertelt Wilma dat ze zich volledig richt op ‘vloggen’. Het programma haakt hierop in en nodigt een professionele influencer uit om haar advies en tips te geven over hoe ze haar online aanwezigheid kan verbeteren. Ze krijgt onder meer uitleg over cameragebruik, contentplanning en volgersgroei.

Hoewel het segment bedoeld lijkt als positieve stimulans voor persoonlijke groei, leidt het bij veel kijkers tot verbazing en zelfs frustratie.

“Is schuldsanering nu een feestje?”

Op sociale media wordt de keuze om Wilma’s vlogs centraal te stellen stevig bekritiseerd. Veel kijkers uiten hun onbegrip over het feit dat er geen concretere stap richting duurzaam werk wordt gezet.

Een veelgelezen reactie op X (voorheen Twitter):

“Wat een gemiste kans dat ze deze mensen niet aan een échte baan helpen. Dit voelt als een sprookje verkopen, in plaats van realistische hulp.”

Een ander merkt op:

“Ik irriteer me mateloos aan hoe de schuldsanering wordt neergezet als een soort beloning. Alsof dit het einddoel is, in plaats van een moeilijke weg met verantwoordelijkheid en doorzettingsvermogen.”

Ook het idee dat Wilma op termijn van vloggen zou kunnen leven, wordt door sommigen met scepsis bekeken. Er wordt gewezen op het feit dat een succesvolle online carrière uitzonderlijk is, en slechts voor weinigen weggelegd.

Persoonlijke verhalen versus publieke opinie

Toch valt er ook begrip te bespeuren. Verschillende kijkers geven aan dat Wilma oprecht overkomt, en dat haar enthousiasme wellicht voortkomt uit hernieuwde hoop na jaren van financiële zorgen. Een kleine groep fans noemt haar plannen “moedig” en “creatief”.

Een reactie op Instagram:

“We kunnen ook gewoon blij zijn dat ze iets gevonden heeft waar ze blij van wordt. Laat haar tenminste proberen haar weg te vinden in plaats van haar meteen af te branden.”

Maar die stemmen vormen een minderheid. De algemene teneur is kritisch, vooral over de boodschap die de aflevering – volgens kijkers – onbedoeld uitstraalt. In plaats van een voorbeeld te stellen van structureel herstel en herintreding op de arbeidsmarkt, lijkt de aflevering het beeld te schetsen dat online zichtbaarheid voldoende is om een nieuw leven op te bouwen.

Tina Nijkamp: “RTL moet zich schamen”

De kritiek bleef niet beperkt tot het publiek. Ook oud-zenderbaas en televisiekenner Tina Nijkamp uitte haar zorgen in duidelijke bewoordingen. Op haar socialmediakanaal schreef zij:

“Waarom zou John Williams de wijsheid in pacht hebben om mensen met zware financiële en psychische problemen op camera te begeleiden?”

“Is hij afgestudeerd psycholoog? Heeft hij schulddienstverlening gestudeerd? Waarom RTL dit programma heeft uitgezonden is mij een raadsel.”

Nijkamp vindt dat het programma eerder emotie opzoekt dan werkelijke begeleiding biedt. Ze stelt dat het RTL eerder te doen lijkt om de kijkcijfers dan om de levens van de deelnemers. “Je krijgt haast het idee dat schuldsanering iets is om te vieren, in plaats van een pijnlijk, complex traject.”

Volgens haar is het programma in zijn opzet “te weinig deskundig” en “te showbizzmatig” voor de ernst van het onderwerp. De opmerkingen van Nijkamp worden breed gedeeld door vakgenoten en mediacolumnisten.

RTL zwijgt vooralsnog

RTL heeft nog niet gereageerd op de kritiek, en ook John Williams heeft zich op het moment van schrijven niet uitgesproken over de ophef. In eerdere interviews liet de presentator wel weten dat hij het belangrijk vindt om mensen hoop en perspectief te bieden – óók als dat betekent dat ze een onverwachte weg inslaan.

Toch lijkt de discussie nu vooral te gaan over welk perspectief je iemand in schuldsanering meegeeft. Is dat de camera en de droom van online succes, of is dat het zoeken naar stabiel werk en financiële onafhankelijkheid?

Reflectie op de aanpak

Het programma Uit de Schulden heeft eerder ook al vragen opgeroepen. In eerdere seizoenen werd de persoonlijke begeleiding als te oppervlakkig gezien. Toch waren er ook succesverhalen van deelnemers die dankzij het programma de juiste hulp kregen om hun leven opnieuw vorm te geven.

De aflevering met Wilma toont opnieuw hoe gevoelig dit onderwerp ligt, en hoe belangrijk het is om realistische verwachtingen te scheppen. Zeker nu steeds meer Nederlanders worstelen met oplopende kosten en toenemende schulden, ligt de verantwoordelijkheid van televisieprogramma’s zwaar op het vlak van representatie en ethiek.

Tot slot: hoopvol of misplaatst?

Wilma’s verhaal is er één van veerkracht – maar ook van nuance. Haar energie en motivatie zijn bewonderenswaardig, maar de context waarin die gepresenteerd worden, verdient zorgvuldigheid. Of ze inderdaad een succesvolle vlogger wordt, zal de toekomst uitwijzen.

Voor nu laat Uit de Schulden vooral stof tot nadenken achter. Over hoe we kijken naar armoede, hoe we mensen begeleiden richting herstel, en hoe televisie de balans vindt tussen inspiratie en realisme.


Wat vind jij? Moet een programma als Uit de Schulden zich meer richten op structurele oplossingen? Of is het juist goed dat deelnemers ook worden aangemoedigd om hun dromen na te jagen? Laat je mening achter in de reacties.

Lees verder