Algemeen
Dyantha Brooks wekt woede met uitspraken: “Hoe haal je het in je stomme kop!”
Nieuwe spanningen rond Luv’: oude wonden opengereten door uitspraak in Shownieuws
Het leek even stil rondom de legendarische meidengroep Luv’, maar die rust is inmiddels weer verstoord. Een opmerking in het programma Shownieuws heeft onverwacht een gevoelige snaar geraakt, en opnieuw is er sprake van ophef, misverstanden en oude emoties die weer boven komen drijven.
Opvallend genoeg zijn het deze keer niet de groepsleden zelf die met een nieuwe uithaal komen, maar een buitenstaander: presentatrice Dyantha Brooks. Haar uitspraak over Patty Brard als “de ster van Luv’” heeft geleid tot felle reacties, met name van voormalig groepslid José Hoebee. In een openhartig interview in het weekblad Weekend laat zij weten diep geraakt te zijn.
De uitspraak die het losmaakte
Tijdens een recente uitzending van Shownieuws ging het over een terugblik op Luv’ en hun gemiste reünie. Dyantha Brooks liet zich daarin uit over het feit dat Patty Brard niet bij de gelegenheid aanwezig was. Ze vergeleek Luv’ met Destiny’s Child en noemde Patty zonder omhaal “de Beyoncé van de groep”.
Volgens Brooks was het “onbegrijpelijk” dat juist Patty, die volgens haar “de grote ster” was, er niet bij betrokken was. Ook suggereerde ze dat de andere twee leden – José Hoebee en Marga Scheide – wellicht jaloers zouden zijn. Die woorden waren voor José reden om zich te uiten, en ze doet dat niet zachtzinnig.
José Hoebee: “Iedereen had een eigen rol”
In haar reactie in Weekend benadrukt José dat de kracht van Luv’ juist zat in de onderlinge balans tussen de drie vrouwen. “We waren alle drie verschillend, maar dat werkte juist,” zegt ze. “Iedereen bracht iets unieks. Dat was de reden dat Luv’ aansloeg bij het publiek.”
Dat Patty een opvallende persoonlijkheid had, betwist José niet. Maar ze verzet zich fel tegen de suggestie dat de groep draaide om slechts één persoon. “Patty trok altijd graag de aandacht, en dat is prima. Maar wij hoefden daar niet per se in mee. We deden ons werk, samen, en dat heeft ons succes gebracht.”
De vergelijking met Beyoncé valt verkeerd
Voor José voelt de vergelijking met Destiny’s Child als onterecht en pijnlijk. “Dyantha bedoelde het vast goed, maar ze heeft duidelijk geen idee hoe het bij ons werkte,” stelt ze. “Luv’ is geen Amerikaanse popgroep met een hiërarchie. Wij waren een collectief.”
Met een vleugje ironie voegt ze eraan toe: “Dan had Dyantha eens moeten horen wie de enige achtergrondzangeres in de studio was.” Daarmee doelt ze niet op zichzelf of op Marga, maar duidelijk op Patty. José geeft aan dat zij en Marga nooit de ambitie hadden om op de voorgrond te treden, in tegenstelling tot Patty, die volgens haar die positie juist opzocht.
Marga’s unieke bijdrage
Over Marga Scheide spreekt José opvallend positief. Ze prijst haar lichte stemgeluid en jeugdige uitstraling, die volgens haar essentieel waren voor de sound van Luv’. “Ik heb een wat meer gedragen stem, en dat werkte niet bij elk nummer. Marga’s stem was perfect voor die tijd en die liedjes.”
Ook de beeldvorming speelde destijds mee. José herinnert zich nog goed dat er van haar werd gevraagd om haar haar te blonderen. Toen ze dat weigerde, werd uiteindelijk Marga gekozen als gezicht van de groep. “Dat zijn details die vaak vergeten worden, maar die wel bepalen hoe een groep naar buiten treedt.”
De pijn zit in het verleden
Volgens José is de uitspraak van Dyantha niet zomaar een losse flard televisie, maar raakt die aan een langer bestaand misverstand. Ze ervaart het als een herhaling van een patroon waarbij haar rol en die van Marga onderbelicht blijven. “We hebben allemaal bijgedragen aan het succes. Maar het lijkt alsof het publiek dat steeds vergeet.”
Wat haar het meest steekt, is dat oude gevoelens zo makkelijk opnieuw worden opgerakeld. En dat terwijl zij het hoofdstuk Luv’ eigenlijk had willen afsluiten.
Geen toekomst voor een hereniging
De hoop op een verzoening tussen de drie voormalige groepsleden lijkt daarmee definitief vervlogen. Volgens José is er in de afgelopen jaren te veel gebeurd om de band te herstellen. “Er zijn te vaak dingen gezegd of gedaan waar we ons niet in konden vinden,” aldus de zangeres. “Zelfs een uitnodiging voor Patty’s verjaardag heeft daar geen verandering in gebracht.”
José ziet de uitnodiging meer als een publicitaire zet dan een oprechte poging tot toenadering. Ze denkt dat het doel vooral was om aandacht te genereren, mogelijk ten behoeve van andere projecten. “Dat soort dingen zorgen ervoor dat ik er geen vertrouwen meer in heb.”
Marga deelt die mening, laat José weten. De twee hebben nog steeds goed contact, maar beiden geven aan geen behoefte meer te hebben aan nieuwe pogingen tot verzoening.
Media als katalysator
Wat deze situatie illustreert, is hoe mediauitspraken een kettingreactie kunnen veroorzaken — ook als ze goedbedoeld zijn. Dyantha Brooks wilde wellicht slechts een punt maken over populariteit en zichtbaarheid, maar raakt daarmee een complex web van emoties, herinneringen en oud zeer.
Zeker in de context van een groep als Luv’, die in de jaren zeventig en tachtig miljoenen fans wist te bereiken, wegen die herinneringen zwaar. En hoewel de muziek nog altijd wordt gewaardeerd, zijn de verhoudingen tussen de vrouwen zelf onherstelbaar beschadigd.
Een groep die het tijdsbeeld bepaalde
Luv’ blijft ondanks alles een belangrijk hoofdstuk in de Nederlandse popgeschiedenis. De hits, de outfits, de choreografie — alles aan de groep ademde die typische jaren ’70-vibe. Ze wisten iets te raken in het publiek, en dat maakt dat ze tot op de dag van vandaag worden herinnerd.
Maar die herinnering is voor de leden zelf niet altijd even glanzend. Voor José en Marga is het verleden beladen, vooral omdat het zo vaak wordt herschreven door buitenstaanders die, zoals José het zegt, “de details niet kennen”.
Wat blijft, is de muziek
Ondanks de spanningen en uitgesproken meningen blijft de erfenis van Luv’ overeind. De muziek roept nog steeds nostalgie op, en voor veel mensen is het trio een symbool van een andere tijd. Maar een reünie? Die lijkt definitief uitgesloten.
José is er duidelijk over: “Een kaart, een interview of een tv-uitspraak verandert daar niks aan. Het is klaar.” Wat rest, is een muzikale herinnering — en de hoop dat het verhaal van Luv’ uiteindelijk met rust gelaten mag worden.
Het duel tussen Jake Paul en Anthony Joshua was veel meer dan zomaar een bokswedstrijd. Het was een wereldwijd spektakel waarin sport, entertainment en enorme geldbedragen samenkwamen. Miljoenen kijkers stemden af, niet alleen om te zien wie er sportief zou winnen, maar ook om te ervaren hoe ver het fenomeen Jake Paul inmiddels reikt binnen de bokswereld.
Een clash van werelden
Aan de ene kant stond Jake Paul: interneticoon, ondernemer en inmiddels vaste naam in het professionele boksen. Ooit begonnen als YouTuber, groeide hij uit tot een controversiële vechter die keer op keer bewijst dat hij het lef heeft om grote namen uit te dagen. Aan de andere kant stond Anthony Joshua: voormalig wereldkampioen zwaargewicht, olympisch goudwinnaar en een van de meest gerespecteerde boksers van zijn generatie. De tegenstelling kon nauwelijks groter zijn.
Voor Paul was het gevecht een nieuwe stap in zijn missie om serieus genomen te worden als bokser. Voor Joshua draaide het om eer, controle en het bevestigen van zijn status binnen het zwaargewicht. Vanaf het moment dat het duel werd aangekondigd, was duidelijk dat dit geen doorsnee partij zou worden.
De opbouw: vertrouwen versus ervaring
In aanloop naar het gevecht straalde Jake Paul zelfvertrouwen uit. Hij sprak openlijk over een mogelijke stunt en benadrukte dat hij niets te verliezen had. Joshua hield zich juist rustig, bijna zakelijk. Wie zijn carrière kent, weet dat hij vaak pas in de ring spreekt. Dat contrast werd ook tijdens de wedstrijd zichtbaar.
Vanaf de eerste ronde was het verschil in ervaring merkbaar. Joshua nam het midden van de ring, werkte met zijn jab en hield Paul op afstand. Paul probeerde druk te zetten, zocht naar openingen en deelde enkele harde klappen uit, maar Joshua bleef koel en gecontroleerd.
Het gevecht zelf
Naarmate de rondes vorderden, werd het fysieke overwicht van Joshua steeds duidelijker. Zijn timing, kracht en ringinzicht maakten het Paul moeilijk om echt in zijn ritme te komen. Toch liet Paul zich niet zomaar wegzetten. Hij bleef bewegen, probeerde te verrassen en toonde veerkracht, zelfs toen hij meerdere zware treffers moest incasseren.
In de zesde ronde kwam het beslissende moment. Joshua zag zijn kans, plaatste een combinatie en dwong de scheidsrechter tot ingrijpen. Een technische knock-out betekende het einde van het gevecht. Het publiek reageerde luid: respect voor Joshua’s dominantie, maar ook applaus voor Pauls doorzettingsvermogen.
Reacties na afloop
Na het duel waren de meningen verdeeld, maar de algemene conclusie was helder: Anthony Joshua had sportief volledig de overhand. Fans en analisten prezen zijn geduld en discipline. Tegelijkertijd kreeg Jake Paul erkenning voor zijn moed. Niet veel influencers zouden het aandurven om een zwaargewicht van dit kaliber te trotseren.
Op sociale media barstte het los. Clips van de knock-out, analyses van het gevecht en discussies over de toekomst van Paul gingen razendsnel rond. Het duel bewees opnieuw dat boksen anno nu niet alleen om titels draait, maar ook om beleving en bereik.
De echte winnaar: financieel succes
Hoewel Jake Paul het gevecht verloor, verliet hij de ring bepaald niet als verliezer. Integendeel: financieel gezien was dit één van de grootste overwinningen uit zijn carrière. Het totale prijzengeld voor beide vechters samen zou rond de 184 miljoen dollar hebben gelegen, wat neerkomt op ongeveer 92 miljoen dollar per persoon.
Maar daar bleef het niet bij. Sponsordeals, pay-per-view-inkomsten en commerciële samenwerkingen zorgden voor een nog veel hoger bedrag. Volgens Paul zelf liep de totale opbrengst op tot maar liefst 267 miljoen dollar. Dat betekent grofweg 133 miljoen dollar per vechter.
Jake Pauls vermogen groeit explosief
Voor deze wedstrijd werd het vermogen van Jake Paul al geschat op ongeveer 200 miljoen dollar. Met de opbrengsten van dit duel komt daar een gigantisch bedrag bovenop. Zelfs na belasting blijft er een astronomische som over. Insiders schatten dat Paul nu richting de 300 miljoen dollar gaat.
Dat plaatst hem in een unieke positie: een bokser die niet afhankelijk is van titels of kampioensriemen om financieel succesvol te zijn. Zijn kracht zit in zijn bereik, zijn merk en zijn vermogen om evenementen te creëren die wereldwijd aandacht trekken.
Ook privé zit het goed
Paul deelt zijn leven met topschaatsster Jutta Leerdam, die zelf een indrukwekkende sportcarrière heeft opgebouwd. Haar vermogen wordt geschat op zo’n 3 miljoen dollar. Samen vormen ze niet alleen een sportief, maar ook financieel sterk duo. Hun gezamenlijke toekomst lijkt, los van sportieve ups en downs, uiterst stabiel.
Wat betekent dit voor de toekomst?
Voor Anthony Joshua bevestigt deze overwinning zijn status als zwaargewicht van wereldklasse. Hij liet zien dat ervaring, techniek en discipline nog altijd doorslaggevend zijn. Voor Jake Paul opent dit duel juist nieuwe deuren. Ondanks de nederlaag bewees hij dat hij het aandurft om de grootste uitdagingen aan te gaan – en dat hij daar financieel uitzonderlijk goed voor wordt beloond.
Of Paul zich opnieuw aan een gevestigde wereldtopper waagt of kiest voor een andere richting binnen entertainment en sport, blijft afwachten. Eén ding is zeker: zijn naam blijft voorlopig niet weg te denken uit de bokswereld.
Conclusie
Het gevecht tussen Jake Paul en Anthony Joshua was meer dan een sportwedstrijd. Het was een moderne mix van topsport, show en miljoenenbusiness. Joshua won in de ring, Paul won op de bankrekening. En het publiek? Dat kreeg precies waar het voor kwam: spanning, spektakel en een verhaal waar nog lang over nagepraat zal worden.