Algemeen
Donny Roelvink wil per direct stoppen met soap: ´Moe van al die zelfverheerlijking´
Donny Roelvink heeft onlangs toegegeven dat hij er serieus over dacht om te stoppen met de realityserie De Roelvinkjes. De bekende zoon van Dries Roelvink zag het simpelweg niet meer zitten om wéér voor de camera’s te verschijnen in wat voor hem voelde als een herhaling van zetten. Toch besloot hij uiteindelijk zijn familie niet in de steek te laten, al ging daar de nodige twijfel aan vooraf.
Twijfels over relevantie
Volgens Donny speelde de gedachte om de handdoek in de ring te gooien al langer. “Ik heb op een gegeven moment aangegeven dat ik het eigenlijk niet meer zag zitten,” vertelt hij openhartig. “Iedereen weet nu wel waar we wonen, wat we doen en wie we zijn. Wat moet je dan nog laten zien?” Het gebrek aan nieuwe invalshoeken vormde voor hem een groot struikelblok.
Zelfverheerlijking zat
Een ander punt van frustratie was volgens Donny de constante nadruk op hun eigen roem. “Ik werd ook een beetje moe van de zelfverheerlijking,” zegt hij. “We hebben ook weleens series gemaakt met een maatschappelijk thema of inhoudelijk doel, zoals Geen Cent Te Makken en Passen Op De Winkel. Daar zat tenminste nog een boodschap in.” Die maatschappelijke betrokkenheid sprak hem meer aan dan het zoveelste portret van het Roelvink-bestaan.
Familie als breekpunt
Donny’s besluit om ermee te stoppen viel niet in goede aarde bij de rest van de familie. “Zij wilden alleen doorgaan als we het met z’n allen deden,” legt hij uit. De onenigheid dreigde zelfs de hele serie in gevaar te brengen. Het gezinsgevoel dat kenmerkend is voor De Roelvinkjes zou immers vervallen als één van de hoofdpersonen zou afhaken.
Voorwaarden voor terugkeer
Om tóch tot een oplossing te komen, besloot de familie gezamenlijk te brainstormen. “We hebben toen met elkaar besproken hoe we het dan eventueel anders konden aanpakken,” aldus Donny. Pas nadat hij alle voors en tegens zorgvuldig had afgewogen, besloot hij alsnog mee te doen aan het nieuwe seizoen. Maar wel met duidelijke voorwaarden: het moest inhoudelijker en minder oppervlakkig.
Emotionele waarde
Wat uiteindelijk de doorslag gaf, was een ander, veel persoonlijker argument. “Ik vond het idee dat we weer met de familie iets samen konden maken toch wel heel waardevol,” bekent Donny. “Die beelden blijven bestaan. Over jaren kunnen we daar nog steeds naar terugkijken en lachen of juist ontroerd raken.”
Realiteitszin groeit
Donny geeft met zijn twijfels een inkijkje in de veranderende dynamiek binnen reality-tv. Waar vroeger vooral de sensatie telde, lijkt er nu ook ruimte voor reflectie en verdieping. Hij lijkt zich steeds meer bewust te zijn van de invloed van de camera en hoe belangrijk het is om échte inhoud te bieden.
Volgende stap?
Voor nu zit Donny dus toch weer in de serie, zij het met gemengde gevoelens. Of er na dit seizoen nog een vervolg komt, durft hij niet te zeggen. Eén ding is echter zeker: zonder zijn deelname zou De Roelvinkjes nooit meer hetzelfde zijn geweest.
In een openhartig interview met Andy in de Auto laat Kim Feenstra zich van haar meest kwetsbare én strijdvaardige kant zien. De voormalig topmodel deelt indringende herinneringen aan haar jeugd, maar richt zich vooral op wat er volgens haar fundamenteel moet veranderen in de bescherming van kinderen in Nederland. Haar boodschap is fel, emotioneel en zonder terughoudendheid.
Een jeugd vol onveiligheid en chaos
Kim vertelt hoe haar jeugd werd getekend door instabiliteit, armoede en de afwezigheid van een veilige thuishaven. Ze groeide op zonder vader en met een moeder die kampte met verslavingen. Met haar zusje verbleef ze in meerdere Blijf-van-mijn-lijfhuizen, en in totaal moest ze elf keer van basisschool wisselen. “We hebben echt veel meegemaakt,” zegt ze. De pijnlijke ervaringen lieten diepe sporen na.
Beroemdheid bracht niet alleen succes
Na haar overwinning bij Holland’s Next Top Model veranderde haar leven ingrijpend, maar niet alles werd ineens beter. De bekendheid zorgde er juist voor dat haar verleden breed werd uitgemeten. “Je bent ineens bekend en iedereen heeft een mening over je, puur op basis van je verleden,” legt Kim uit. Haar publieke imago werd vaak gevormd door aannames en vooroordelen.
De drang om iets terug te doen
De ellende uit haar jeugd heeft haar bewust gemaakt van het belang van een veilige omgeving voor kinderen. Kim voelt zich geroepen om zich in te zetten voor gezinnen die onder de armoedegrens leven. Ze overweegt het opzetten van een eigen stichting om deze kwetsbare groep te ondersteunen. “Ik wil écht iets doen,” benadrukt ze. Haar missie komt voort uit persoonlijke ervaring en diepe betrokkenheid.
Felle kritiek op straffen bij kindermisbruik
Tijdens het interview uit Kim haar frustratie over de manier waarop kindermisbruik in Nederland juridisch wordt aangepakt. “Kinderen krijgen hier te weinig bescherming,” stelt ze. Vooral het strafniveau voor zedendelicten vindt ze veel te mild. “Dan lees je dat iemand een kind heeft misbruikt en na een paar jaar alweer buiten staat. Hoe kan dat?”, vraagt ze zich hardop af.
Onbegrip over het tbs-systeem
Kim is ook kritisch over het tbs-systeem. Volgens haar worden daders na behandeling te snel terug de maatschappij in gestuurd, soms zelfs in de buurt van scholen. “Het is toch te gek voor woorden?” zegt ze verontwaardigd. De kosten van tbs en het gebrek aan zekerheid over succes vindt ze onacceptabel. “We moeten onze kinderen beter beschermen dan dit.”
Geen vergeving voor daders
Over daders van kindermisbruik heeft Kim een uitgesproken mening. “Als je aan kinderen hebt gezeten, is het gewoon echt klaar,” zegt ze beslist. Ze maakt een duidelijk onderscheid tussen mensen die fouten maken en zij die volgens haar een onherstelbare grens zijn overgegaan. “Sommige dingen vergeef je niet,” verklaart ze.
De emotie achter haar harde woorden
Haar boodschap is rauw en confronterend, maar komt voort uit oprechte verontwaardiging en een diep verlangen naar verandering. “Die mensen verdienen een spuitje en weg ermee,” zegt ze, beseffend dat haar woorden hard klinken. Toch is haar standpunt helder: bescherming van kinderen moet áltijd vooropstaan. Voor haar is het geen kwestie van wraak, maar van rechtvaardigheid en preventie.