Algemeen
Dit is wanneer de documentaire over compleet geëscaleerde Project X-feest in Haren op Netflix te zien is
Ruim tien jaar na dato is het beruchte Project X-feest in Haren weer volop onderwerp van gesprek. Niet omdat er opnieuw rellen zijn uitgebroken, maar vanwege een indringende documentaire die op 8 juli 2025 verschijnt op Netflix. De streamingdienst wijdt een aflevering van zijn Trainwreck-serie aan het ongekend uit de hand gelopen feestje dat het kleine dorp Haren in september 2012 landelijk op de kaart zette.
Van onschuldige uitnodiging naar nationale chaos
Wat begon als een simpel plan voor een verjaardagsfeest, groeide razendsnel uit tot een landelijk fenomeen. Een tienermeisje uit Haren plaatste op Facebook een uitnodiging voor haar zestiende verjaardag, maar vergat het evenement op privé te zetten. In een tijd waarin sociale media nog vrij nieuw waren en regels minder duidelijk, werd het bericht massaal gedeeld. De naam “Project X” werd eraan gekoppeld, verwijzend naar de Amerikaanse film waarin een huisfeest totaal uit de hand loopt. Dat bleek een fatale inspiratiebron.
Honderden jongeren trekken naar Haren
De uitnodiging bereikte binnen enkele dagen duizenden jongeren uit het hele land. Wat begon als een grap of een spontane actie, werd al snel serieus. Jongeren zagen het als hun kans om deel te nemen aan een feest dat geschiedenis zou schrijven. Op de bewuste avond trokken naar schatting zes- tot achtduizend jongeren naar het Groningse dorp. Er ontstonden rellen, vernielingen en confrontaties met de politie. De schade was aanzienlijk en het dorp zwaar getraumatiseerd.
The Real Project X: rauw, confronterend en compleet
De Netflix-documentaire, getiteld The Real Project X, brengt het hele verhaal opnieuw onder de aandacht. Aan de hand van uniek archiefmateriaal en nieuwe interviews met bewoners, hulpverleners, journalisten en betrokken jongeren, wordt de avond minutieus gereconstrueerd. Maar de makers gaan verder dan alleen de feiten: de documentaire legt ook bredere maatschappelijke kwesties bloot, zoals de kwetsbaarheid van online communicatie, de rol van de media en de trage reactie van bestuurders.
De invloed van sociale druk en media-aandacht
Wat de aflevering extra indringend maakt, is de analyse van groepsgedrag en sociale beïnvloeding. De makers tonen aan hoe een enkele digitale vonk een massale sociale ontploffing kan veroorzaken. Groepsdruk, nieuwsgierigheid en het verlangen naar ‘erbij zijn’ werkten als een aanjager. Toen media aandacht begonnen te besteden aan het op handen zijnde ‘feest’, groeide het alleen maar verder uit tot een hype die niet meer te stoppen was.
Bestuurlijk falen onder het vergrootglas
De documentaire neemt ook het optreden van de lokale overheid kritisch onder de loep. Haren werd volgens velen niet adequaat voorbereid op de massa jongeren die het dorp overspoelde. Er was te weinig communicatie, onvoldoende politiecapaciteit en geen duidelijk noodplan. Burgers voelden zich in de steek gelaten. De nasleep bracht dan ook een stevige discussie op gang over wie verantwoordelijk was voor het laten escaleren van de situatie.
Trauma en herinneringen in de dorpsgemeenschap
Voor veel inwoners van Haren zijn de beelden en herinneringen aan die avond nog altijd pijnlijk. In de documentaire vertellen zij over de angst, het onbegrip en de onmacht die zij voelden. Winkels werden geplunderd, ruiten sneuvelden en het vertrouwen in de overheid kreeg een flinke deuk. De uitzending laat zien hoe diep de impact van één enkele avond kan zijn op een gemeenschap.
Een waarschuwing voor de digitale generatie
Hoewel het incident zich inmiddels meer dan een decennium geleden afspeelde, voelt de boodschap van de documentaire actueler dan ooit. De aflevering dient als een waarschuwing voor de huidige digitale generatie: één onschuldig ogende actie online kan onvoorziene en verstrekkende gevolgen hebben. The Real Project X is daarmee niet alleen een terugblik op een gitzwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis, maar ook een spiegel voor de toekomst.
De Nederlandse acteur, presentator en schrijver Joost Prinsen is op 83-jarige leeftijd rustig ingeslapen. Zijn familie heeft het nieuws bevestigd via NRC. Prinsen was decennialang een vertrouwd gezicht op televisie en stond bekend om zijn warme uitstraling, zijn scherpe humor en zijn liefde voor taal en theater.
Met iconische rollen in programma’s als De Stratemakeropzeeshow en als bedenker en presentator van de populaire quiz Met het mes op tafel, wist hij generaties kijkers te raken. Zijn veelzijdigheid maakte hem tot een van de meest herkenbare persoonlijkheden binnen de Nederlandse televisiegeschiedenis.
Een leven vol theater, televisie en taal
Joost Prinsen werd geboren in 1941 en groeide uit tot een veelzijdig kunstenaar die zich thuis voelde in verschillende disciplines. In de jaren zeventig brak hij door bij het grote publiek met zijn rol als Erik Engerd in het vernieuwende kinderprogramma De Stratemakeropzeeshow.
In dit programma, waarin ook Aart Staartjes een belangrijke rol
speelde, gaf Prinsen op unieke wijze vorm aan een karakter dat
angst probeerde aan te jagen maar telkens op komische wijze faalde.
Het programma groeide uit tot een klassieker, die nog altijd wordt
herinnerd als een mijlpaal in de Nederlandse kindertelevisie.
Naast zijn acteerwerk op televisie stond Prinsen ook veelvuldig op het toneel. Zijn liefde voor taal en optreden kwam in talloze theaterproducties tot uiting. Hij speelde uiteenlopende rollen, van luchtig tot diepgaand, en werd geprezen om zijn natuurlijke manier van spelen en zijn vermogen om het publiek te raken.
De geboorte van een televisieklassieker
In de jaren negentig begon
Joost Prinsen aan een nieuw hoofdstuk in zijn carrière. Samen met
een goede vriend bedacht hij het inmiddels iconische
televisieprogramma Met
het mes op tafel.
Het unieke format – een combinatie van kennis, taalgevoel en lef –
werd een groot succes. Prinsen presenteerde het programma jarenlang
op zijn eigen karakteristieke manier: scherp, geestig en altijd met
respect voor de deelnemers.
Het programma groeide uit tot een vaste waarde op de Nederlandse televisie en wordt nog altijd uitgezonden, wat het blijvende succes van zijn idee onderstreept. Voor velen is Met het mes op tafel synoniem geworden met Prinsen zelf – de rustige stem, de glimlach en de liefde voor taal.
Schrijver en columnist
Naast zijn werk op toneel en
televisie schreef Joost Prinsen ook jarenlang voor diverse
media.
Voor het tijdschrift Mezza schreef hij de populaire rubriek
Joost weet het, waarin
hij vragen van lezers op een eigenzinnige, bedachtzame manier
beantwoordde.
Hoofdredacteur Sara van
Gorp van Mezza omschreef hem als iemand met “een volledig
eigengereide toon, die streng kon zijn, maar altijd met warmte en
menselijkheid.”
Prinsen wist zijn lezers te raken met zijn humor en zijn eerlijke kijk op het leven. Zijn rubriek groeide uit tot een publieksfavoriet. Toen hij tijdelijk stopte, ontving de redactie talloze brieven van lezers die hem misten. Dat illustreert hoeveel mensen zich verbonden voelden met zijn stem en schrijfstijl.
Een leven vol liefde en verbinding
Joost Prinsen deelde een groot
deel van zijn leven met zijn echtgenote Emma, met wie hij ruim vijftig jaar samen
was. Het paar adopteerde twee dochters en bouwde een warm gezin
op.
Na het verlies van zijn echtgenote vond hij later opnieuw liefde in
Noraly Beyer,
voormalig presentatrice van het NOS Journaal. Samen deelden zij hun
passie voor theater en televisie, en verschenen ze nog samen in de
dramaserie Nood.
Prinsen stond bekend om zijn
oprechte interesse in mensen.
Collega’s en vrienden beschrijven hem als een man die altijd wilde
weten hoe het met anderen ging, en die met zijn charmante
nieuwsgierigheid en levenslust ieder gesprek een eigen glans
gaf.
Een blijvende indruk in de Nederlandse media
De invloed van Joost Prinsen
op de Nederlandse mediawereld is groot.
Zijn werk aan De
Stratemakeropzeeshow veranderde de manier waarop
kindertelevisie werd gemaakt, terwijl Met het mes op tafel liet zien dat een quiz
ook intellectueel en stijlvol kon zijn.
Zijn stem, zijn manier van spreken en zijn ongedwongen aanwezigheid
hebben hem een vaste plek gegeven in het collectieve geheugen van
Nederland.
Rennie Rijpma, hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad, omschreef hem als “een man die eeuwig jong bleef, met een originele kijk op het leven.” Volgens haar wist Prinsen “op een bijzondere manier zijn wijsheid te delen en een glimlach te brengen bij een groot publiek.”
Zijn werk was nooit groots of
luidruchtig, maar juist kalm en menselijk.
Hij vertegenwoordigde een generatie televisiepersoonlijkheden die
geloofden in inhoud, warmte en verbinding.
Trouw aan zichzelf
Wat Joost Prinsen kenmerkte,
was zijn eigenzinnigheid.
Of het nu ging om zijn antwoorden in Joost weet het, zijn presentatie van een quiz
of een rol op het toneel — hij bleef altijd trouw aan zijn stijl en
overtuiging.
Hij schreef ooit dat er “een vereniging zou moeten bestaan voor
mensen die geen nee kunnen zeggen” — een typische
Prinsen-opmerking: geestig, scherp en herkenbaar.
Die combinatie van humor en
mildheid maakte hem geliefd bij publiek en
collega’s.
Hij kon streng zijn in zijn observaties, maar altijd met een
liefdevolle ondertoon.
Zijn betekenis voor toekomstige generaties
Hoewel Joost Prinsen niet meer
actief was op televisie, bleef zijn werk inspireren.
Nieuwe generaties programmamakers en acteurs zien in hem een
voorbeeld van integriteit, creativiteit en
vakmanschap.
Zijn nalatenschap leeft voort in de programma’s die hij maakte, de
teksten die hij schreef en de herinneringen van de mensen met wie
hij werkte.
In een tijd waarin televisie
snel en vluchtig is geworden, herinnerde Prinsen ons eraan dat de
kracht van een goed verhaal en een oprechte toon nooit
veroudert.
Zijn leven en werk staan symbool voor een tijd waarin televisie nog
een ambacht was — gemaakt met zorg, taalgevoel en een diep respect
voor het publiek.
Een leven dat blijft inspireren
Joost Prinsen laat een rijke
erfenis achter van creativiteit, humor en
menselijkheid.
Zijn werk zal nog jarenlang worden gewaardeerd door iedereen die
houdt van Nederlandse televisie en theater.
Of het nu gaat om zijn komische rollen, zijn scherpe observaties of
zijn liefde voor taal — hij bracht plezier en herkenning in vele
huiskamers.
Zijn nalatenschap is die van
een kunstenaar die generaties wist te verbinden.
Een man die liet zien dat authenticiteit en warmte de tijd
moeiteloos kunnen doorstaan.