Algemeen
Zware klap voor Liesbeth van ‘Bij Ons Op Het Kamp’: Hoeveel kan een mens aan?
Diep verdriet voor Liesbeth uit Bij Ons Op Het Kamp: schoonheidssalon in vlammen op, terwijl familie onder druk staat
Wat een werkreis had moeten zijn, veranderde voor Liesbeth, bekend van de realityserie Bij Ons Op Het Kamp, in een emotionele nachtmerrie. Terwijl ze zich op Curaçao bevond voor zakelijke afspraken, kreeg ze het schokkende bericht dat haar schoonheidssalon in Nederland door br*nd is getroffen. De zaak, waar ze jarenlang met hart en ziel aan werkte, is zwaar beschadigd.
Voor Liesbeth voelt dit verlies als de zoveelste klap in een reeks gebeurtenissen die haar gezin het afgelopen jaar zwaar hebben getroffen. “Ik ben kapot van verdriet,” vertelt ze zichtbaar geëmotioneerd aan Shownieuws. Haar stem breekt wanneer ze uitlegt dat de salon voor haar meer was dan een werkplek. “Het is echt mijn kindje.”
Vlammenzee grijpt razendsnel om zich heen
De br*nd ontstond in een airco-unit op het dak van een supermarkt, waarna het vuur zich razendsnel verspreidde naar de ondergelegen winkelpanden. Eén daarvan was de schoonheidssalon van Liesbeth. De br*ndweer was snel ter plaatse, maar kon niet voorkomen dat meerdere zaken – waaronder die van haar – aanzienlijke schade opliepen.
Op het moment van het incident bevond Liesbeth zich op Curaçao. Het nieuws bereikte haar vanuit Nederland, en bracht haar direct in een staat van ongeloof en paniek. “Ik probeer me voor te stellen hoe het eruit ziet, maar mijn hoofd draait overuren. Ik wil er gewoon zijn,” aldus Liesbeth.
Omdat de getroffen panden voorlopig nog niet toegankelijk zijn vanwege de nasleep van de br*nd, blijft de precieze schade vooralsnog onbekend. Maar volgens Liesbeth ziet het er somber uit. “Ik hoop dat het meevalt, maar ik vrees het ergste.”
Een emotionele achtbaan vol zorgen
De br*nd komt voor Liesbeth op een ongelukkig moment, in een periode waarin zij en haar gezin al te maken hebben met intens verdriet en spanning. Zo overleed enkele weken eerder haar schoonvader, een verlies dat een diepe indruk heeft achtergelaten. “Dat alleen al was zwaar genoeg,” vertelt Liesbeth.
Daarnaast deelt ze dat haar moeder recent behandeld is voor kanker. Hoewel het gezin zich optimistisch probeert te houden, brengt ook dit traject veel emotionele belasting met zich mee. “Het is gewoon veel. Alles komt tegelijk. Het voelt alsof we geen moment rust krijgen,” zegt ze met tranen in haar ogen.
Aanhoudende zorgen over dochter drukken zwaar
De situatie wordt nog complexer door de zorgen om hun dochter. De familie gaf in de serie eerder al een openhartige inkijk in de strijd die hun dochter voert met een ernstige verslavingsproblematiek, met name het gebruik van ketamine. Voor ouders Liesbeth en Gijs is dit een bron van voortdurende angst en verdriet.
Gijs vertelt daarover: “Wij zien hoe onze dochter zichzelf aan het verliezen is. Je staat machteloos.” Hij spreekt open over hoe moeilijk het is om als ouder toe te kijken, te steunen, en tegelijkertijd jezelf niet te verliezen in het proces.
De kwetsbaarheid van hun dochter, gecombineerd met het verlies van de salon, maakt het voor Liesbeth extra zwaar om op afstand te zijn. “Je wil er zijn voor je gezin, en dan gebeurt dit. Ik voel me verscheurd.”
Juridische zorgen: arrestatie van man en neef
Alsof de zorgen nog niet groot genoeg waren, werd het gezin eind vorig jaar opgeschrikt door een p0litie-inval. Gijs, Liesbeths man, en haar neef Harrie Snijders werden opgepakt in het kader van een lopend onderzoek naar dr*gscriminaliteit. De timing kon niet slechter zijn. Gijs blikt terug op die dag: “Ze vielen binnen terwijl onze dochter net een moeilijke periode doormaakte. Dat doet wat met je.”
Hoewel Gijs zijn kant van het verhaal probeert te delen en benadrukt dat er meer speelt dan wat in eerste instantie naar buiten kwam, zorgde de gebeurtenis voor nóg meer druk binnen het gezin. De combinatie van persoonlijke, zakelijke én juridische zorgen maakt de situatie bijzonder zwaar voor Liesbeth en haar naasten.
Salon als symbool van hoop en veerkracht
De schoonheidssalon was voor Liesbeth niet zomaar een bron van inkomsten. Het was een symbool van zelfstandigheid, kracht en opbouw na moeilijke tijden. Ze werkte jarenlang aan het opbouwen van haar klantenkring, het inrichten van haar ruimte en het realiseren van haar droom. Voor veel kijkers van Bij Ons Op Het Kamp was het ook een teken van haar doorzettingsvermogen.
“Dat plekje was van mij. Daar lag mijn hart in,” zegt ze stil. Nu dat plekje in vlammen is opgegaan, voelt dat voor haar als een diep persoonlijk verlies. “Het voelt alsof ik opnieuw moet beginnen, maar ik weet nog niet waar ik de kracht vandaan moet halen.”
Terugkeer naar Nederland: een pijnlijk vooruitzicht
Hoewel ze zich op Curaçao professioneel probeert te houden, is haar hoofd duidelijk elders. Liesbeth wil zo snel mogelijk terug naar huis om met eigen ogen te zien wat er van haar zaak over is. “Ik moet weten wat ik nog kan redden. Wat er nog staat. Wat er nog mogelijk is.”
Haar hoop is dat de schade beperkt blijft, maar het beeld dat ze via foto’s en berichten ontvangt, biedt weinig geruststelling. Toch blijft ze vechten: “Ik ben niet iemand die opgeeft, maar dit… dit is zwaar.”
Massale steun van fans en volgers
Na de eerste berichten over de br*nd stroomden de steunbetuigingen binnen. Fans van Bij Ons Op Het Kamp delen massaal hun medeleven via sociale media. “Sterkte Liesbeth, je bent een vechter!”, “Je salon is misschien beschadigd, maar jouw kracht niet”, en “We leven met je mee”, zijn slechts enkele van de hartverwarmende reacties.
Voor Liesbeth zijn deze berichten belangrijker dan ooit. “Die steun voel ik echt. Dat helpt me overeind te blijven.”
De kracht van doorgaan, ondanks alles
Liesbeth staat aan het begin van wat vermoedelijk een moeilijk herstelproces zal zijn – zowel emotioneel als praktisch. Toch is het de veerkracht die ze in eerdere afleveringen van Bij Ons Op Het Kamp al toonde, die nu opnieuw naar voren komt. Het leven heeft haar en haar gezin zwaar op de proef gesteld, maar ergens in haar ogen is nog steeds die blik van iemand die niet opgeeft.
“Ik weet niet hoe, maar ik ga verder. Ik moet wel. Voor mezelf, voor mijn gezin.”
Conclusie: een vrouw in rouw, maar ook in beweging
Liesbeths verhaal is er een van verlies, maar ook van liefde, veerkracht en verbondenheid. Haar schoonheidssalon mag dan tijdelijk verdwenen zijn, haar doorzettingsvermogen is onverminderd sterk. Of het nu gaat om het verwerken van verdriet, het beschermen van haar gezin of het herbouwen van haar zaak – Liesbeth blijft een vrouw die midden in het leven staat.
En terwijl ze zich klaarmaakt om terug te keren naar Nederland, weet ze één ding zeker: dit hoofdstuk is niet het einde, maar het begin van iets nieuws.
Felle woordenwisseling in de Kamer: debat over verkiezingsuitslag en migratiebeleid krijgt onverwachte wending
Tijdens een verder technisch debat over de verkiezingsuitslag kreeg de Tweede Kamer te maken met een opvallend moment. FvD-Kamerlid Lidewij de Vos nam het woord tijdens een interruptie en richtte zich fel tot Rob Jette, die zij aansprak op uitspraken die hij tijdens de campagne had gedaan. Het moment veranderde de sfeer in de Kamer en zorgde voor een debat dat nog lang na resonantie veroorzaakte.
Campagnebeloften onder de loep
Volgens De Vos had Jette in de campagne een duidelijke belofte gedaan: de instroom van migranten terugbrengen en op termijn beter beheersbaar maken. In haar optiek was die belofte onvoldoende waargemaakt. Ze hield hem nauwkeurig passages uit interviews en speeches voor waarin hij sprak over het “beperken van de instroom”, en stelde dat het gevoerde beleid volgens haar eerder het tegenovergestelde resultaat had opgeleverd.
Het was duidelijk dat haar woorden impact hadden. De spanning in de zaal liep merkbaar op, vooral toen een aantal andere Kamerleden aandachtig begon mee te luisteren. Wat eerder klonk als een gebruikelijke interruptie, groeide uit tot een centraal moment in het debat.
Rob Jette verdedigt zijn standpunt
Rob Jette reageerde zichtbaar behoedzaam op de kritiek. Hij benadrukte dat Nederland gebonden is aan internationale afspraken, en dat veranderingen op het gebied van migratie niet met één nationaal besluit kunnen worden afgedwongen. Volgens hem vraagt het migratiedossier om Europese samenwerking, zorgvuldigheid en realisme.
De Vos vond die uitleg ontoereikend. In haar ogen werd al jaren verwezen naar Europese verplichtingen, waardoor echte stappen uitbleven. Ze vroeg zich hardop af welke partij nog verantwoordelijkheid neemt wanneer het telkens blijft bij verwijzen naar regels, verdragen of procedures. De stilte die na haar woorden viel, liet zien dat haar opmerkingen breed binnenkwamen.
Een verschuiving in de Tweede Kamer
De Vos wees vervolgens op een groeiende beweging binnen de Kamer. Waar een strenger migratiebeleid eerder vooral door rechtse partijen werd uitgedragen, wordt die koers volgens haar inmiddels door meerdere partijen onderschreven. Ze verwees naar de verkiezingsprogramma’s van onder meer VVD, CDA, D66 en GroenLinks-PvdA, waarin allemaal varianten staan van het streven om de totale instroom te beperken.
Volgens haar is de verkiezingsuitslag een duidelijk signaal van de kiezer. “De samenleving heeft gesproken,” benadrukte ze, “en van partijen wordt nu verwacht dat zij die woorden omzetten in concrete besluiten.” Ze noemde daarbij dat ongeveer 117 zetels in de Kamer vertegenwoordigd worden door partijen die in hun programma’s spreken over het terugbrengen van de instroom.
Druk op gemeenten en woningmarkt
In haar betoog verwijst De Vos ook naar maatschappelijke zorgen die steeds vaker naar voren komen. Gemeenten geven al langer aan dat zij moeite hebben met het vinden van opvanglocaties. Daarnaast speelt de woningmarkt een belangrijke rol in de discussie: starters kunnen moeilijk aan een betaalbare woning komen en sommige regio’s ervaren extra druk op voorzieningen.
De Vos haalde rapportages aan waarin wordt beschreven dat migratie een van de factoren is die bijdraagt aan de druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd benadrukte ze dat gemeenten financiële uitdagingen ervaren als zij noodopvang moeten organiseren, wat zorgt voor extra spanning tussen het Rijk en lokale overheden.
Een samenleving op zoek naar duidelijkheid
In haar bijdrage ging De Vos ook in op het bredere maatschappelijke debat. Ze stelde dat veel Nederlanders behoefte hebben aan duidelijke grenzen, heldere afspraken en een gevoel van overzicht. Volgens haar heeft de publieke opinie in de afgelopen periode een versnelde verschuiving doorgemaakt, mede door incidenten die veel aandacht kregen in de media.
Hoewel Kamerleden doorgaans terughoudend zijn om op emotionele gebeurtenissen in te gaan, wees De Vos erop dat maatschappelijke gebeurtenissen de toon van het gesprek onvermijdelijk beïnvloeden. Het publiek wil volgens haar dat de politiek verantwoordelijkheid neemt en transparant is over de keuzes die worden gemaakt.
Kiezersvertrouwen en geloofwaardigheid
Een belangrijk deel van haar betoog richtte zich op vertrouwen. De Vos stelde dat de geloofwaardigheid van meerdere partijen nu ter discussie staat. Tijdens de campagnes spraken zij zich uit voor een beperking van de instroom, en volgens haar is het nu aan diezelfde partijen om die woorden in de praktijk te brengen.
Ze waarschuwde dat het vertrouwen van kiezers verder zal afnemen als er opnieuw grote plannen worden gemaakt zonder zichtbare resultaten. “De kiezer kijkt mee,” zei ze, “en beoordeelt op daden, niet op goede bedoelingen.”
Concrete maatregelen versus nieuwe commissies
De Vos riep het kabinet en de Kamer op om niet opnieuw te vervallen in het instellen van werkgroepen of commissies die maandenlang onderzoek doen. Volgens haar is dat in het verleden vaak gebeurd, terwijl de situatie in de tussentijd nauwelijks veranderde.
Als mogelijke maatregelen noemde ze onder meer tijdelijke beperkingen op het aantal aanvragen en het opnieuw bespreken van internationale afspraken. Voor sommige partijen gaan die voorstellen te ver; andere fracties willen juist dat de Kamer alle opties onderzoekt. Het leidde tot verhitte reacties, maar ook tot nieuwe allianties tussen partijen die zich eerder minder fel mengden in het debat.
Remigratie als onderwerp van gesprek
De Vos bracht ook remigratie ter sprake — een onderwerp dat al sinds de jaren tachtig onderdeel is van het beleid. Zij vindt dat bestaande regelingen meer onder de aandacht moeten komen en dat er gekeken moet worden naar verbeteringen voor mensen die vrijwillig willen terugkeren.
Hoewel dit deel van haar betoog op tegenstand stuitte, kreeg zij opvallend genoeg ook steun van enkele lokale bestuurders die meepraten over de praktische uitvoering van migratiebeleid in hun gemeenten.
Politiek op een kruispunt
Het debat liet zien dat migratie allang geen randthema meer is, maar een centraal onderdeel van de politieke agenda. Steeds meer partijen zien dat de samenleving om duidelijkheid vraagt. Tegelijkertijd is het een dossier waar juridische, internationale en morele aspecten elkaar raken — wat tot complexe afwegingen leidt.
De Vos benadrukte dat de Kamer op een cruciaal moment staat. “Wie nu blijft wachten,” sprak ze, “riskeert niet alleen verlies van vertrouwen, maar ook verlies van verbinding met de mensen voor wie wij hier zitten.”
Wat gebeurt er nu?
De komende weken staan nieuwe overleggen gepland waarin partijen verder praten over migratie, opvang en instroom. De vraag is of er daadwerkelijk een gezamenlijke koers ontstaat, of dat politieke verschillen opnieuw leiden tot vertraging en langdurige onderhandelingen.
Wat duidelijk is: het debat van vandaag zette het onderwerp opnieuw op scherp. De Vos maakte haar standpunt helder, en meerdere partijen zullen de komende tijd moeten laten zien of ze de uitgesproken ambities uit hun verkiezingsprogramma’s waarmaken.