Algemeen
Zoekactie Jeffrey en Emma: Auto gevonden in water
UPDATE: gevonden auto in Winschoten is van Klaas Bijl
De p0litie heeft zojuist bevestigd dat de auto die maandagavond werd aangetroffen in het water bij de Renselweg in Winschoten, daadwerkelijk toebehoort aan Klaas Bijl (67). Bijl wordt verdacht van het meenemen van zijn twee kinderen, Jeffrey (10) en Emma (8), die sinds zaterdagmiddag vermist zijn.
De auto, een grijze Toyota Avensis met kenteken 77-NLV-4, stond sinds de verm!ssing landelijk ges!gnaleerd in verband met het Amber Alert. Over eventuele inzittenden of verdere bevindingen is nog niets bekendgemaakt. De p0litie doet op dit moment uitgebreid onderzoek op de locatie.
Auto gevonden in het water bij Winschoten tijdens zoektocht naar vermiste kinderen Jeffrey en Emma
In het intensieve onderzoek naar de verdwijning van de broertjes en zusjes Jeffrey (10) en Emma (8) uit Beerta is vanavond een belangrijke ontwikkeling aan het licht gekomen. Tijdens een gerichte z0ekactie is omstreeks 20:30 uur een auto aangetroffen in het water bij de Renselweg in Winschoten. De vondst is direct in verband gebracht met de verm!ssingszaak die het hele land bezighoudt.
De omgeving is kort na de ontdekking ruim afgezet door de hulpd!ensten. Forensisch experts, p0litieonderzoekers en duikteams zijn ter plaatse gekomen om de locatie zorgvuldig te onderzoeken.
Een plotselinge wending in een dagenlange zoektocht
De verm!ssing van Emma en Jeffrey houdt inmiddels al vijf dagen Nederland en de grensregio met Duitsland in zijn greep. De politie en tientallen vrijwilligers zijn al dagenlang bezig met intensieve zoekacties in natuurgebieden, langs snelwegen en in grensdorpen.
Vanavond kwam daar ineens een doorbraak. In het water aan de Renselweg in Winschoten werd een voertuig opgemerkt dat mogelijk overeenkomsten vertoont met de auto waarin de kinderen voor het laatst zijn gezien: een grijze Toyota Avensis met het kenteken 77-NLV-4. Dat voertuig is sinds zaterdagmiddag spoorloos.
Wat deze vondst betekent, is op dit moment nog niet officieel bevestigd, maar volgens betrokkenen wordt er rekening gehouden met een ernstige wending in de zaak.
Omgeving direct afgezet voor onderzoek
Na de ontdekking werd de omgeving van het water snel en grondig afgezet. Meerdere hulpd@ensten, waaronder de p0litie, br*ndweer, amb*lancediensten en gespecialiseerde forensische teams, rukten uit om het gebied veilig te stellen. Daarbij is ook rekening gehouden met eventuele sporen in de directe omgeving.
Het water rond de locatie werd direct onderzocht door duikers van de br*ndweer. Later op de avond kwamen ook forensisch specialisten ter plaatse om de auto te identificeren en te achterhalen of er inzittenden aanwezig zijn – en zo ja, wie dat zijn.
De p0litie heeft op dit moment nog geen officiële verklaring afgelegd over de inhoud van het voertuig.
Z0ekactie inmiddels grensoverschrijdend
De afgelopen dagen werd er niet alleen in Nederland, maar ook in Duitsland gezocht naar de kinderen. De auto van vader Klaas Bijl (67), met wie de kinderen zaterdag zijn vertrokken, werd eerder voor het laatst ges!gnaleerd op de A7 bij Winschoten – niet ver van de plek waar de auto nu is gevonden.
Die locatie werd al genoemd als mogelijk aanknopingspunt, maar tot vanavond waren er geen zichtbare resultaten. De vondst aan de Renselweg is de eerste tastbare aanwijzing sinds het Amber Alert werd verspreid.
Vrees om het ergste: wat voorafging aan de ontdekking
De zorgen over de verdwijning van Emma en Jeffrey namen de afgelopen dagen flink toe. De p0litie vond eerder een brief in de woning van Klaas Bijl, waarin aanwijzingen stonden dat hij zichzelf en zijn kinderen iets aan wilde doen. Op basis daarvan sprak de p0litie openlijk uit dat men vreesde voor het leven van de kinderen.
Ook het feit dat er sinds zondag geen contact meer is geweest met de vader of de kinderen – op één kort telefoontje na – voedde de angst dat zich mogelijk een tragisch scenario had voltrokken.
Zeldzame inzet: forensische experts in avonduren actief
Dat het onderzoek nog tot ver in de avond wordt voortgezet, is illustratief voor de ernst van de situatie. De inzet van forensische teams op locatie in het donker gebeurt slechts in uitzonderlijke gevallen, meestal wanneer directe actie vereist is om cruciale informatie veilig te stellen.
Inmiddels zijn ook onderzoekers van de Landelijke Eenheid betrokken bij de analyse van het voertuig. Zij bekijken onder meer of er identificerende kenmerken aanwezig zijn, zoals kentekenplaten, persoonlijke bezittingen of technische details die kunnen helpen om vast te stellen of het daadwerkelijk om de vermiste Toyota Avensis gaat.
Emotionele achtbaan voor familie en vrijwilligers
Voor de familie van Emma en Jeffrey is de vondst van de auto een onwerkelijke en angstige wending. De afgelopen dagen was er sprake van hoop, ondanks de onduidelijkheid. Via de organisatie Namens de Familie werd eerder opgeroepen tot rust, terughoudendheid en vooral solidariteit in de z0ektocht.
Ook de honderden vrijwilligers die zich de afgelopen dagen hebben ingezet – waaronder leden van het Veteranen Search Team en burgers uit Beerta, Winschoten en omliggende plaatsen – volgen de ontwikkelingen met ingehouden adem. Sommigen waren nog actief in het veld toen het nieuws over de vondst zich verspreidde.
Wat weten we nu – en wat niet?
Hoewel de auto is gevonden, zijn er op dit moment nog veel vragen. Er is nog geen bevestiging of het daadwerkelijk om de auto van Klaas Bijl gaat. Ook is niet duidelijk of er personen in het voertuig zijn aangetroffen, laat staan of dat Jeffrey en Emma betreft.
De p0litie heeft laten weten op korte termijn met een verklaring te komen, maar benadrukt dat zorgvuldigheid en respect voor de betrokkenen voorop staan. Pas wanneer er zekerheid is, zal er gecommuniceerd worden over de aard van de vondst.
Oproep aan het publiek: blijf alert, maar ook geduldig
Ondanks de ontdekking van de auto vraagt de politie het publiek om voorzichtig te blijven met speculaties en sociale media. “Het onderzoek is in volle gang. We begrijpen de ongerustheid, maar vragen iedereen om geduld te hebben tot er duidelijkheid is.”
Ook wordt opgeroepen om geen foto’s of beelden van de locatie te verspreiden uit respect voor de betrokkenen en om het onderzoek niet te verstoren.
Hoop op antwoorden, vrees voor verdriet
Wat de vondst van het voertuig ook zal brengen, duidelijk is dat Nederland hoopt op duidelijkheid, hoe pijnlijk die ook kan zijn. De dagenlange onzekerheid heeft diepe indruk gemaakt op burgers, hulpverleners en de naasten van de kinderen.
Voor nu blijft iedereen wachten op de volgende stap in het onderzoek, met één allesoverheersende vraag: waar zijn Jeffrey en Emma?
Heeft u informatie die van belang kan zijn voor het
onderzoek?
Neem dan direct contact op met de p0litie via 112 of de opsporingstiplijn
0800-6070, of
dien een tip in via politie.nl.
Algemeen
Vrouw giet water over de zoon van haar buurvrouw nadat hij hetzelfde had gedaan met haar kat
Wreedheid tegen dieren is iets waar de meeste mensen instinctief fel tegenin gaan. Het idee dat een weerloos dier pijn of stress wordt aangedaan, roept bij velen onmiddellijk boosheid, verdriet of onbegrip op. Dieren zijn afhankelijk van mensen, en juist daarom voelen veel mensen een sterke morele verantwoordelijkheid om hen te beschermen. Gelukkig zijn we als samenleving ver gekomen: waar dieren vroeger soms achteloos of hardhandig werden behandeld, is er tegenwoordig veel meer bewustzijn, wetgeving en sociale controle.
Toch betekent dat niet dat dierenmishandeling volledig tot het verleden behoort. Af en toe duiken er verhalen op die laten zien dat waakzaamheid nog altijd nodig is. Soms gaat het om ernstige gevallen die diepe verontwaardiging oproepen, maar soms ook om kleinere incidenten die een bredere discussie losmaken over opvoeding, verantwoordelijkheid en grenzen. Eén zo’n verhaal ging enkele jaren geleden viraal en zorgde voor een felle online discussie over wat wel en niet gepast is als reactie op gedrag tegenover dieren.
Een onverwacht incident in de buurt
Het verhaal draait om Shannon Cooper, een vrouw die haar ervaring deelde op sociale media. Volgens haar eigen relaas zat haar kat rustig op een hek in de tuin toen de zoon van haar buurvrouw langsliep. Het dier deed niets, lag er ontspannen bij en leek zich van geen kwaad bewust. Totdat de jongen, volgens Shannon ongeveer tien jaar oud, een beker water over de kat gooide en daarbij lachte.
Voor Shannon voelde dit als een directe grensoverschrijding. Haar kat schrok, sprong weg en raakte zichtbaar van slag. Hoewel er geen sprake was van lichamelijk letsel, raakte het incident haar diep. Voor haar ging het niet om een grapje, maar om het lastigvallen van een dier dat zich niet kan verdedigen.
Een impulsieve reactie
Wat er daarna gebeurde, maakte het verhaal pas echt onderwerp van discussie. In een opwelling besloot Shannon hetzelfde te doen bij de jongen. Vanuit haar raam gooide ze een bak water over hem heen. De jongen was nat, geschrokken en rende weg. Niet veel later stond zijn vader boos voor de deur van Shannon, niet wetend wat er precies was voorgevallen.
Shannon besloot het hele incident te delen op X (voorheen Twitter). Haar bericht ging razendsnel rond en werd duizenden keren gedeeld en becommentarieerd. Ze schreef dat ze het probleem niet zag: haar kat was lastiggevallen, dus had ze gereageerd op een manier die volgens haar duidelijk maakte dat dit gedrag niet acceptabel was.
Online bijval
Een groot deel van de reacties steunde Shannon volmondig. Veel mensen vonden dat ze juist had gehandeld door direct een signaal af te geven. Volgens hen was het een onschuldige, maar duidelijke consequentie: water tegen water. Geen geweld, geen blijvende schade, maar wel een les.
Sommige ouders reageerden zelfs begripvol. Zij gaven aan dat als hun eigen kinderen zoiets zouden doen, ze de reactie van Shannon zouden begrijpen. “Het is maar water,” schreef een moeder. “Een kind van die leeftijd weet prima dat je dieren niet zomaar lastigvalt.” Anderen benadrukten dat respect voor dieren al op jonge leeftijd moet worden aangeleerd en dat dit soort gedrag niet afgedaan mag worden als ‘onschuldig kattenkwaad’.
Er waren ook mensen die het incident aangrepen om een bredere maatschappelijke discussie te voeren. Zij vonden dat ouders tegenwoordig te vaak beschermend optreden en te weinig ruimte laten voor natuurlijke consequenties. In hun ogen had Shannon het probleem direct opgelost zonder escalerend geweld.
Kritiek en zorgen
Tegelijkertijd was er ook forse kritiek. Tegenstanders vonden de reactie van Shannon kinderachtig en ongepast. Volgens hen had ze naar de ouders moeten stappen in plaats van zelf een ‘straf’ uit te delen. Het kind was immers niet van haar, en opvoeding wordt gezien als de verantwoordelijkheid van de ouders.
Sommige reacties wezen op de ontwikkelingsfase van kinderen. Een tienjarige is nog volop aan het leren wat de gevolgen van zijn acties zijn, zo klonk het. In hun ogen had een volwassen persoon juist het goede voorbeeld moeten geven door rustig te blijven en het gesprek aan te gaan, in plaats van op hetzelfde niveau te reageren.
Ook werd de vraag gesteld waar de grens ligt. Als iedereen zelf rechtvaardigheid gaat toepassen, kan dat leiden tot misverstanden en escalatie. Wat voor de één een onschuldige les is, kan voor een ander voelen als een aanval op zijn kind.
Nuance achteraf
Na de storm aan reacties besloot Shannon later meer context te geven. Ze benadrukte dat het incident uiteindelijk geen blijvende ruzie had veroorzaakt. De vader van de jongen bleek aanvankelijk boos omdat hij niet wist wat zijn zoon had gedaan. Toen het hele verhaal duidelijk werd, kon er zelfs om gelachen worden. De buren spraken het uit en er bleef geen blijvende wrok over.
Shannon gaf ook aan dat de jongen iets ouder bleek te zijn dan hij eruitzag, wat voor haar het idee versterkte dat hij beter had moeten weten. Ze benadrukte dat haar intentie niet was om een kind pijn te doen, maar om haar kat te beschermen en een duidelijke grens te stellen.
Een bredere discussie
Het verhaal laat zien hoe gevoelig dit soort situaties liggen. Aan de ene kant is er de terechte emotie die veel mensen voelen wanneer een dier wordt lastiggevallen. Aan de andere kant is er de vraag hoe je als volwassene reageert op gedrag van een kind, zeker als het niet je eigen kind is.
De discussie raakt aan grotere thema’s: opvoeding, verantwoordelijkheid, empathie voor dieren en de manier waarop we elkaar aanspreken op gedrag. Het internet fungeert daarbij als vergrootglas, waarin elke actie wordt uitvergroot en beoordeeld door duizenden mensen met verschillende normen en waarden.
Wat vaststaat, is dat respect voor dieren voor veel mensen een harde grens is. Het verhaal van Shannon Cooper laat zien hoe snel emoties kunnen oplopen wanneer die grens wordt overschreden. Of haar reactie gepast was, blijft onderwerp van debat. Sommigen zien het als een duidelijke, onschuldige les, anderen als een gemiste kans om het volwassen voorbeeld te geven.
En juist die verdeeldheid maakt dit verhaal zo veelzeggend: het confronteert ons met onze eigen ideeën over rechtvaardigheid, opvoeding en hoe ver je mag gaan om op te komen voor wie zich niet kan verdedigen.