Algemeen
Zien: Nicol Kremers is bezig met film met ‘onbekende’ persoon
Nicol Kremers, ooit vooral bekend als de ex-partner van Peter Gillis uit de realityserie Massa is Kassa, heeft zich de afgelopen tijd op opvallende wijze opnieuw uitgevonden. Waar haar bekendheid in eerste instantie voortkwam uit haar rol binnen het populaire televisieprogramma, laat Nicol nu zien dat ze veel meer is dan slechts een ‘bijrol’ in andermans verhaal. De Brabantse weet haar eigen pad te bewandelen, met een combinatie van ondernemerschap, creativiteit en strategisch inzicht die haar tot een opvallende persoonlijkheid in de online mediawereld maakt.
Een nieuwe koers na reality-tv
Na haar relatiebreuk koos Nicol ervoor om zich los te maken van het televisiewereldje. Geen nieuwe realityshows of interviews waarin haar verleden centraal stond, maar een bewuste stap richting zelfstandigheid. Ze besloot het heft in eigen handen te nemen en zich te richten op digitale platforms. Daarmee maakte ze een opvallende keuze: exclusieve content delen via kanalen zoals OnlyFans en Friends2Follow.
Maar waar sommigen dergelijke platforms enkel associëren met sensatie, weet Nicol het anders aan te pakken. Haar insteek is niet enkel gericht op uiterlijk vertoon, maar juist op beleving, stijl en interactie. Ze creëert content waarin sfeer, creativiteit en storytelling centraal staan — en waarin haar volgers actief worden betrokken.
Van volgers naar community
Wat Nicol onderscheidt van andere influencers, is de manier waarop ze haar volgers ziet. Voor haar zijn het geen anonieme kijkers, maar mensen die ze actief betrekt bij haar proces. Ze nodigt ze uit om mee te denken, te reageren en zelfs onderdeel te worden van haar producties. Dat bleek onlangs nog tijdens een oproep voor een filmproject, waarin ze zocht naar een tegenspeler onder haar volgers. Dat type initiatief versterkt de band met haar publiek — en maakt haar merk alleen maar sterker.
Content met een visie
Een van de sleutels tot haar succes is de manier waarop ze haar content vormgeeft. Ze kiest voor verrassende locaties, originele invalshoeken en durft risico’s te nemen. Zo maakte ze recentelijk een populaire video in een luxe buitenlocatie met jacuzzi, waar sfeer en spontaniteit samenkwamen. De beelden gingen snel rond op social media, niet alleen vanwege hun visuele aantrekkingskracht, maar ook vanwege het persoonlijke karakter.
Ook buiten het scherm laat Nicol zich zien. Ze bezoekt regelmatig lifestylebeurzen en evenementen, waar ze volgers ontmoet en haar verhaal deelt. Die directheid en benaderbaarheid zorgen ervoor dat ze niet alleen een online fenomeen is, maar ook in het dagelijks leven een trouwe aanhang heeft opgebouwd.
Niet zonder controverse
Waar Nicol verschijnt, is er vaak ook ophef. Zo ontstond er recent commotie na het opnemen van beelden nabij een bekend pretpark. De betrokken organisatie wilde niet geassocieerd worden met de content, wat leidde tot een kleine mediastorm. Toch weerhoudt dit soort incidenten haar er niet van om door te gaan. Integendeel: ze gebruikt ook negatieve aandacht om haar bereik te vergroten — een tactiek die haar zichtbaarheid in stand houdt.
Nieuwe filmprojecten en creatieve stappen
Inmiddels is Nicol begonnen aan haar eerste eigen filmproject, waarin ze samenwerkt met een — voorlopig nog anonieme — tegenspeler. De film is een combinatie van lifestyle, fictie en real-life elementen, zoals we van haar gewend zijn. Het is een logische volgende stap in haar ontwikkeling: van contentmaker naar zelfstandige producent.
Wat opvalt, is de manier waarop ze het project promoot. Niet met grote mediacampagnes, maar door haar community stap voor stap mee te nemen in het maakproces. Van het kiezen van locaties tot het selecteren van kleding en scripts: haar volgers krijgen letterlijk een blik achter de schermen. En juist dát maakt hen loyaal. Ze voelen zich onderdeel van het geheel, en niet slechts toeschouwer.
Ondernemerschap in hart en nieren
De weg die Nicol bewandelt is niet vanzelfsprekend. Ze bouwt aan haar merk zonder grote mediapartners of tv-zenders achter zich. In plaats daarvan kiest ze voor onafhankelijkheid, wat haar toelaat om haar eigen regels te bepalen. Ze benut haar naamsbekendheid op slimme wijze, en laat zien dat het mogelijk is om na een mediagenieke relatiebreuk toch als zelfstandige succesvol te zijn.
Haar achtergrond in reality-tv heeft haar ongetwijfeld geleerd hoe de mediawereld werkt — maar het is haar zakelijk instinct dat haar vooruit duwt. Ze weet waar de aandacht ligt, speelt in op trends en behoudt haar eigen stem in een wereld vol ruis.
Een merk met een verhaal
Wie Nicol Kremers enkel kent van Massa is Kassa, ziet misschien een vrouw die toevallig in de schijnwerpers belandde. Maar wie beter kijkt, ziet een ondernemer die met lef en creativiteit haar eigen pad uitstippelt. Haar merk is inmiddels meer dan een naam op een scherm: het is een verhaal van doorzetten, vernieuwen en telkens weer opstaan.
En dat merk blijft zich ontwikkelen. Naast haar werk als contentmaker experimenteert ze nu met film, evenementen en samenwerkingen met andere creatievelingen. De komende maanden wil ze haar bereik verder uitbreiden — niet per se door groter te worden, maar door dieper te verbinden met haar bestaande publiek.
Reacties uit het publiek
Hoewel er altijd kritische geluiden blijven, is de meerderheid van haar fans enthousiast. Ze bewonderen haar moed, haar uitstraling en het feit dat ze zich kwetsbaar durft op te stellen. Veel volgers zien in Nicol een voorbeeld van iemand die haar verleden niet verloochent, maar gebruikt als springplank voor iets nieuws.
Ook de manier waarop ze met haar volgers omgaat, valt op. Ze neemt de tijd om te reageren, deelt persoonlijke verhalen en laat zien dat achter de schermen een echt mens zit — met dromen, twijfels en ambities. Die menselijkheid maakt haar geliefd én relevant.
Wat brengt de toekomst?
De exacte releasedatum van haar filmproject is nog niet bekend, maar de verwachtingen zijn hoog. Of het nu een artistiek hoogstandje wordt of een speelse productie, vaststaat dat Nicol zich verder ontwikkelt als maker en ondernemer.
In een wereld waarin mediabekendheid vaak vluchtig is, laat zij zien dat je met visie en doorzettingsvermogen blijvend iets kunt opbouwen. Ze bewijst dat er leven is na reality-tv — én dat het leven daar misschien pas écht begint.
Wat denk jij: is Nicol Kremers goed bezig met haar nieuwe koers? Deel je mening in de reacties op Facebook of Instagram.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.